My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 805 อุบายของเหลิ่งเสวี่ย

　　“ปล่อยสิเจ้าอ้วนฉันจะหายใจไม่ออกแล้ว !” ฉิงเฟิงกลอกตาและบ่นออกมา
　　หลังจากลั่วเฮาได้แต่งงานแล้วเขาก็ไม่มีปัญหาในด้านการกินหรือนอนดังนั้นตอนนี้เขาอ้วนขึ้นกว่าเดิมมากจนแทบจะรัดฉิงเฟิงมิดด้วยการกอด
　　ลั่วเฮาปล่อยฉิงเฟิงด้วยความเขินอายมันผ่านมานานแล้วตั้งแต่ที่เขาได้เห็นฉิงเฟิงครั้งสุดท้ายและตอนนี้การได้พบเขาอีกครั้งก็ทำให้ลั่วเฮามีความสุขมาก
　　“ที่บริษัทเป็นไงบ้างละเจ้าอ้วน” ฉิงเฟิงถาม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าบริษัทมาพักใหญ่ๆแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังเป็นห่วงบริษัทอยู่เสมอ
　　“พี่ใหญ่หลี่คือ… ช่วงนี้บริษัทก็ประสบปัญหาบางอย่างเล็กน้อย ผมได้ยินมาว่าผู้อำนวยการเซี่ยบ่นว่าธุรกิจไม่ค่อยดีนัก　　ลั่วเฮาก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าปัญหาที่บริษัทกำลังประสบนั้นคืออะไรแต่เขาได้ยินพวกอาวุโสของบริษัทคุยกันชัดเจนว่าบริษัทกำลังขาดทุนและอาจจะมีผลกระทบต่อค่าจ้างของพนักงาน
　　ฉิงเฟิงอยู่คุยกับลั่วเฮาสักพักหนึ่งจากนั้นก็เดินเข้าไปในบริษัท
　　ภายในแผนกขายของบริษัทมีพนักงานหลายคนมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นเหล่านี้
　　“คุณได้ยินหรือเปล่าบริษัทกำลังประสบปัญหาเกี่ยวกับวัตถุดิบ”
　　“ผมรู้เพื่อนของผมทำงานในแผนกจัดซื้อ เขาบอกว่าบริษัทหยกบางแห่งไม่ยอมจัดหาวัตถุดิบเหล่านี้ให้กับเรา จำนวนวัตถุดิบที่มีในคลังไม่เพียงพอ”
　　“เฮ้อ…ถ้าไม่มีวัตถุดิบ เราก็ผลิตหยกและอัญมณีไม่ได้ เราก็ไม่มีสินค้าขาย”
　　ผู้คนจำนวนมากภายในฝ่ายขายกำลังพูดคุยกันพวกเขารู้ว่าบริษัท Ice Snow กำลังเผชิญกับปัญหาร้ายแรงที่ยังไม่ได้จัดการ
　　ทันทีที่ฉิงเฟิงเดินเข้าในแผนกขายเขาก็ได้ยินการสนทนาของคนเหล่านี้และอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล
　　“อ๊ะ! พี่ใหญ่หลี่ พี่มาบริษัทด้วยเหรอ ?” ทันใดนั้นเอง เสียงใสๆก็ดังขึ้น
　　เจ้าของเสียงเป็นสาวสวยคนหนึ่งเธอมีใบหน้าที่น่ารัก จมูกโด่ง ริมฝีปากสีแดงฉ่ำและดวงตากลมโตอันเย้ายวน
　　เธอสวมชุดทำงานสีน้ำเงินอ่อนที่ขับเน้นหน้าอกใหญ่ของเธอและก้นที่งอนขึ้น
　　ดวงตาของฉิงเฟิงสว่างวูบเมื่อได้เห็นสาวน้อยอินโนเซ้นส์เขายิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “เสี่ยวเยวี่ยน้อย ไม่ได้เจอกันพักเดียว เธอสวยขึ้นอีกแล้วนะ”
　　“พี่ใหญ่หลี่พี่ปากหวานตลอดเลยนะ” จางเสี่ยวเยวี่ยหน้าแดงและหัวใจเต้นรัวขณะที่มองหน้าฉิงเฟิง　　เขาพบว่ามันเป็นเรื่องที่น่าขันดีแม้จนถึงตอนนี้เธอก็ยังหน้าแดงทุกครั้งเมื่อเห็นหน้าเขา
　　“เสี่ยวเยวี่ยน้อยฉันได้ยินมาว่าบริษัทกำลังมีปัญหาบางอย่าง เป็นเรื่องจริงหรือ ”
　　ฉิงเฟิงถาม
　　ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของจางเสี่ยวเยวี่ยดูเศร้าลงและกล่าวว่า“บริษัทของเราขาดแคลนวัตถุดิบ บริษัทหยกมรกตที่ส่งวัตถุดิบให้เราปฏิเสธส่งของ”
　　“อ่อใช่สิพี่ใหญ่หลี่ วันนี้ซีอีโอหลินเสวี่ยก็มาทำงานด้วย เธอกำลังกลุ้มกับปัญหานี้อยู่พอดี”
　　“เสี่ยวเยวี่ยน้อยบริษัทหยกมรกตที่ว่านั่นมีเพาเวอร์แค่ไหน ”
　　“มาก! บริษัทหยกมรกตเป็นบริษัทที่ผลิตวัตถุดิบเกี่ยวกับหยกที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของหัวเซี่ย บริษัทที่ผลิตเครื่องประดับจากหยกจำนวนมากต่างก็สั่งของจากพวกเขา แต่ไม่รู้ทำไมจู่ๆพวกเขาถึงไม่ยอมค้าขายกับพวกเรา” จางเสี่ยวเยวี่ยกล่าวด้วยความโกรธ
　　บริษัทหยกมรกตเป็นผู้ผลิตหยกรายใหญ่ที่สุดในภาคใต้16 จังหวัดของหัวเซี่ยและเป็นผู้จัดหาหยกธรรมชาติมากกว่า 80%
　　จางเสี่ยวเยวี่ยไม่เข้าใจว่าทำไมบริษัทหยกมรตกถึงปฏิเสธที่จะทำการค้ากับบริษัทIce Snow ดูเหมือนจะมีเจตนาซ่อนเร้นบางอย่าง
　　“โอ้เสี่ยวเยวี่ยน้อยไม่ต้องโมโหไป ฉันจะลองหาทางดู ขอตัวไปหาซีอีโอก่อนนะ”
　　ฉิงเฟิงโบกมือให้เธอและเดินไปที่ออฟฟิศซีอีโอ
　　ภายในออฟฟิศซีอีโอ
　　หลินเสวี่ยกำลังอยู่ในสายเพื่อคุยกับซีอีโอของบริษัทหยกมรกต
　　“ประธานเสวี่ยพวกเราเคยมีความร่วมมือที่ดีเสมอมาในอดีต ! ทำไมจู่ๆคุณถึงปฏิเสธที่จะขายหยกดิบให้กับเรา ” 　　“ประธานหลินช่วงนี้ทรัพยากรธรรมชาติขาดแคลน บริษัทอื่นๆขอซื้อไปหมดแล้วนะครับ แต่ถ้าคุณต้องการจะซื้อจริงๆคุณต้องมาเจียงหนานและซื้อด้วยตัวคุณเอง”
　　“ประธานเสวี่ยชั้นยังไม่สบายยังไม่หายดี เป็นไปได้มั้ยถ้าชั้นมอบหมายให้ผู้อำนวยการเซี่ยหวั่นฉิวไปแทน ”
　　“ไม่ได้ครับประธานหลินต้องมาด้วยตัวเอง ไม่งั้นเราจะไม่ขายหยกดิบให้บริษัทคุณ”
　　ซีอีโอเสวี่ยวางสายทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ
　　หลินเสวี่ยหงุดหงิดมากต่อเสียวางสายของเขา
　　“
　　ไอ้บ้าเอ้ย
　　!
　　ซีอีโอบริษัทหยกมรกตคนนี้ช่างเป็นไอ้บ้าจริงๆ
　　! 　　ทำไมจู่ๆต้องให้ชั้นถ่อไปถึงที่นั่นด้วย
　　”
　　หลินเสวี่ยคิดในใจด้วยความหงุดหงิด
　　ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจแต่เธอก็ตัดสินใจว่ายังไงเธอก็ต้องไปเจียงหนาน ถ้าหากไม่มีหยกวัตถุดิบ บริษัทของเธออาจจะล้มละลาย
　　…………………..
　　ในเวลาเดียวกันที่ออฟฟิศซีอีโอของบริษัทหยกมรกตที่จังหวัดเจียงหนาน
　　จังหวัดเจียงหนานเป็นจังหวัดที่มีความก้าวหน้าทางการเงินมากที่สุดในสิบหกจังหวัดทางใต้ของหัวเซี่ยจังหวัดเงินกระแสเงินสูงมาก ซึ่งเป็นจังหวัดที่บริษัทส่วนใหญ่ทำธุรกิจเกี่ยวกับหินหยก ทองคำ เงินขาวและทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆที่มากที่สุดในทั่วทั้งประเทศ
　　บริษัทหยกมรกตเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดเจียงหนานและเป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้โดยมีมูลค่าทรัพย์สินกว่าแสนล้านหยวน
　　ขณะนี้มีคนสองคนกำลังนั่งอยู่ในออฟฟิศของบริษัท
　　บนเก้าอี้ซีอีโอมีชายวัยกลางคนตัวใหญ่ที่มีขนคิ้วเข้มและดกหนาซึ่งมีรอยแดงอยู่ระหว่างกลางคิ้ว
　　ชื่อของเขาคือเสวี่ยหลี่ซีอีโอของบริษัทหยกมรกต ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสิบคนที่รวยที่สุดจากการจัดอันดับของนิตยสารฟอบส์
　　ตรงหน้าของเสวี่ยหลี่นั่งอยู่ด้วยชายหนุ่มที่หล่อเหลาคนหนึ่งแต่ดวงตามีประกายที่ชั่วร้ายแผ่ซ่านออกมา
　　ถ้าฉิงเฟิงอยู่ที่นี่เขาจะรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้ก็คือเหลิ่งเสวี่ยนายน้อยแห่งนิกายโลหิตสีชาด
　　“นายน้อยผมทำตามที่นายน้อยสั่งแล้วครับ ผมหยุดจัดหาและค้าขายกับบริษัท Ice Snow ในทุกด้านเพื่อบีบให้หลินเสวี่ยต้องเดินทางมาที่นี่” 　　เสวี่ยหลี่ผุดลุกขึ้นยืนและกล่าวด้วยความเคารพ
　　“ขอบใจมากลุงเสวี่ยหลี่ข้าจะบอกท่านพ่อหลังจากเรื่องนี้จบลง พวกเราจะตบรางวัลให้ลุงด้วยเม็ดยาพลังโลหิตหนึ่งเม็ด” เหลิ่งเสวี่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น
　　หากผู้คนจากโลกภายนอกได้มาเห็นว่าเสวี่ยหลี่ทักทายเหลิ่งเสวี่ยด้วยความเคารพเช่นนี้พวกเขาจะต้องตกใจจนหงายหลังเพราะเสวี่ยหลี่เป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดติดหนึ่งในห้าสิบของหัวเซี่ย
　　แต่สิ่งที่ชาวหัวเซี่ยไม่ทราบก็คือเสวี่ยหลี่เป็นสาวกของนิกายโลหิตสีชาดและบริษัทหยกมรตก็เป็นบริษัทภายใต้ปกครองของนิกายเช่นกัน
　　ในยุทธภพไม่เกี่ยงว่าจะขาวหรือดำ สายธรรมะหรือสายอธรรม ทุกๆสำนักนิกายต่างก็มีบริษัทและอุตสาหกรรมในโลกปุถุชน แม้แต่บริษัทและองค์กรใหญ่ๆบางแห่งก็ยังถูกควบคุมโดยอำนาจของเหล่ากองกำลังผู้ฝึกโบราณเหล่านี้แทบทั้งสิ้น
　　จากการตรวจสอบของเหลิ่งเสวี่ยเขาพบว่าหลินเสวี่ยเป็นภรรยาของวูฟคิง หลี่ฉิงเฟิง เหลิ่งเสวี่ยอยากจะฆ่าฉิงเฟิงแต่เขาก็สำนึกตัวว่าตอนนี้เขาไม่อาจทำอะไรต่อฉิงเฟิงได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงวางแผนต่อภรรยาของเขา