My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 813 ความน่ากลัวของถ้ำปีศาจโลหิต

　　“นะ…นายท่าน ถ้ำปีศาจโลหิตอยู่เบื้องหน้าของท่านแล้ว ข้าน้อยนำท่านมาถึงที่แล้ว ได้โปรดปล่อยข้าน้อยไปได้หรือไม่… ” สาวกของนิกายโลหิตสีชาดถามฉิงเฟิงเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัว
　　สาวกของนิกายโลหิตสีชาดหวาดกลัวต่อความดุร้ายของชายหนุ่มคนนี้มากเขาโหดเหี้ยมยิ่งกว่าสาวกคนไหนๆภายในนิกาย เขาสังหารอาวุโสสามและพี่น้องสาวกมากมาย
　　ฉิงเฟิงมองไปที่ถ้ำมหึมาตรงหน้าเขาและกล่าวเสียงเย็นว่า“หยุดพร่ำเพ้อได้แล้ว นำทางไป !”
　　สาวกคนนี้ดูเหมือนจะหวาดกลัวมากถ้ำแห่งนี้เป็นสถานที่ต้องห้ามของนิกายและไม่มีใครรอดชีวิตมาได้นอกจากจ้าวนิกายและสาวกตัวหลักๆเท่านั้น
　　ครั้งหนึ่งเคยมีสาวกคนหนึ่งวิ่งเข้าไปในสระปีศาจโลหิตและสุดท้ายสาวกคนนั้นก็ลงเอยด้วยการกลายเป็นโครงกระดูกในวันต่อมานับแต่นั้นมาสาวกสามัญทั่วไปก็ไม่เคยคิดจะมาที่นี่อีกเลย
　　แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการเข้าไปข้างในแต่ดวงตาที่ขู่เข็ญของฉิงเฟิงก็เป็นสิ่งที่บีบบังคับให้เขาต้องจำยอม เขารู้ว่าถ้าไม่ยอมทำตาม เขาต้องกลายเป็นเนื้อบดเหมือนคนอื่นๆแน่
　　สาวกนิกายขบฟันแน่นและนำทางไปด้วยความหวาดกลัวกลิ่นของเลือดเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น หมอกสีแดงเลือดในอากาศก็หนักขึ้นเช่นกัน
　　“ที่นี่ต้องมีศพมากมายจนมีกลิ่นคาวเลือดเหม็นคลุ้งเช่นนี้”ฉิงเฟิงขมวดคิ้วด้วยความอยากรู้
　　เขาฆ่าคนมาเป็นจำนวนมากทั่วโลกและรู้ว่ายิ่งมีคนตายมากกลิ่นของเลือดก็จะยิ่งหนักและเข้มข้นขึ้นสถานที่แห่งนี้ต้องมีการฆ่าเกิดขึ้นมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย
　　แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้พวกเขาพบโครงกระดูกหลังจากเดินไปได้สักพัก เห็นได้ชัดว่าเป็นโครงกระดูกของมนุษย์ สิ่งนี้เป็นข้อพิสูจน์สันนิษฐานของฉิงเฟิงว่ามีคนจำนวนมากต้องตายที่นี่
　　นิกายโลหิตสีชาดช่างทำตัวอมหิตผิดบาปนัก! พวกมันฆ่าคนมากมายเพื่อใช้ในการฝึกปรือเคล็ดวิชาโลหิตปีศาจ ฉิงเฟิงตัดสินโทษตายให้พวกมันไว้เรียบร้อยแล้ว
　　ถ้ำปีศาจโลหิตแห่งนี้ทั้งลึกและกว้างขวางมากสาวกนิกายต้องนำทางฉิงเฟิงเดินมาเป็นเวลาหลายสิบนาทีกว่าจะมาถึงสุดทาง
　　มีสระเลือดขนาดใหญ่ที่ด้านในสุดของถ้ำเลือดสดๆม้วนตัวและเต็มไปด้วยฟองในสระเลือดที่ใหญ่นับพันตารางเมตรและโอบล้อมไปด้วยโครงกระดูกนับล้านชิ้น
　　มีแท่นหินสีแดงขนาดใหญ่อยู่กลางสระหลินเสวี่ยฟื้นแล้วและถูกมัดไว้เหนือแท่นหินในสระเลือด
　　ไม่เพียงมีแค่เลือดแต่มันยังมีงูสีแดงเลือดนับไม่ถ้วน พวกมันก้าวร้าวชั่วร้าย และแข็งแกร่งกว่างูทั่วๆไปจากการดูดเลือดของมนุษย์
　　ใบหน้าที่งดงามของหลินเสวี่ยซีดเผือดเหมือนกระดาษขาวแผ่นหนึ่งเธอสูญเสียความสดใสยามปกติและเหลือเพียงแต่ความกลัวเท่านั้น
　　หลินเสวี่ยเป็นคนธรรมดาเธอไม่เคยพบเห็นอะไรที่น่ากลัวอย่างนี้มาก่อน เธอกลัวจนเธอหมดสติ แต่ถูกเหลิงเสวี่ยปลุกขึ้นมา
　　ร่างของเธอห้อยลงมาเหนือสระเลือดเธอก้มหน้ามองดูงูสีแดงจำนวนมากที่อยู่ใต้ขาเธอด้วยความหวาดผวา งูกำลังสะบัดลิ้นของพวกมันซึ่งทำให้เธอกลัวจนถึงจุดที่ร่างกายของเธอสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้
　　ชั้นกลัวมากเลยฮึก ฮึก ใครก็ได้ ได้โปรดช่วยชั้นที
　　หลินเสวี่ยเป็นราชินีด้านธุรกิจเธอเป็นสุดยอดของสุดยอดทางด้านการจัดการทางธุรกิจ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้มีพลังพอที่จะตอบโต้กับนิกายนอกรีตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้　　เงาร่างของฉิงเฟิงปรากฏในหัวของเธอในขณะนี้เขาเคยอยู่กับเธอในทุกเวลาที่เธอตกอยู่ในอันตราย ครั้งนี้เขาจะมาช่วยเธออีกหรือไม่
　　หลินเสวี่ยไม่เพียงแค่กลัวแต่ยังเสียใจและด่าทอความโง่เขลาของตัวเองอีกด้วย เธอจะไม่ถูกคนพวกนี้จับตัวถ้าไม่หลงกลยอมเดินทางมาเจียงหนานเพียงลำพัง เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความประมาทของเธอเอง
　　“ชั้นมันโง่มาก”เธอด่าตัวเอง มันเป็นกับดักอย่างแน่นอนเรื่องที่บริษัทหยกมรกตตัดความสัมพันธ์เชิงธุรกิจกับเธอและบีบให้เธอต้องเดินมาติดกับ
　　เธอประเมินความซับซ้อนของโลกใบนี้ต่ำเกินไปในชีวิตประจำวันของเธอ เธอไม่รู้เลยว่าจะมีการดำรงอยู่ของนิกายนอกรีตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนิกายโลหิตสีชาด
　　ฉิงเฟิงมาถึงสระปีศาจโลหิตและได้เห็นหลินเสวี่ยถูกแขวนอยู่เหนือสระเพียงแค่หนึ่งเมตรหากเธอตกลงไปร่างกายของเธอก็จะถูกงูสีแดงเหล่านั้นรุมทึ้งจนเหือดแห้งภายในหนึ่งวินาที !
　　ฉิงเฟิงหน้าแดงก่ำแววตาเต็มไปด้วยความดุร้ายและโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นว่าหลินเสวี่ยหน้าซีดเผือดและหวาดกลัวแค่ไหน
　　“
　　เจ้าสารเลวเหลิงเสวี่ย
　　!
　　แกกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับภรรยาของฉันฉันจะสับแกเป็นล้านๆชิ้น
　　”
　　ฉิงเฟิงขบกรามแน่นด้วยความโกรธ
　　“ที่รักคุณเป็นไรไหม ” ฉิงเฟิงตะโกนออกมาด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
　　เขาตะโกนเสียงดังมากเพราะเขาต้องการทำให้แน่ใจว่าหลินเสวี่ยไม่เป็นไรความปลอดภัยของหลินเสวี่ยมาเป็นที่หนึ่งในหัวใจของเขา　　หลินเสวี่ยเงยหน้าขึ้นด้วยเสียงที่คุ้นเคยนี้และเธอก็ได้เห็นชายคนที่เธอคิดถึงที่สุดในชีวิต
　　เธออ้าปากเพื่อพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอไม่สามารถพูดได้เนื่องจากร่างกายอ่อนล้าเกินไปจากที่ถูกแขวนมานาน
　　หัวใจของฉิงเฟิงรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นหลินเสวี่ยไม่สามารถออกเสียงได้เขารู้ว่าเธอจะต้องอ่อนแอมาก
　　“ว่าไงหลี่ฉิงเฟิงพวกเราได้พบกันอีกครั้งจนได้ แกคิดยังไงบ้างกับสถานที่ที่ข้าจัดให้กับภรรยาของแก ดูสิ สระเลือดที่เต็มไปด้วยงูเลือดนับล้านตัวอยู่ใต้ขาเธอ นั่นคือทิวทัศน์ที่สวยงามใช่ไหม ?”
　　เหลิงเสวี่ยกล่าวอย่างชั่วร้ายขณะที่ยืนอยู่บนแท่นหิน
　　เขาจับเชือกที่มัดหลินเสวี่ยเอาไว้และแขวนเธอไว้เหนือสระเลือด
　　“เหลิงเสวี่ยภรรยาของฉันเป็นแค่ปุถุชนธรรมดา แกแหกกฎยุทธภพ แกมันสารเลวและไร้ยางอายมาก แกหลอกเธอมาที่นี่ด้วยอุบายของแก”
　　ฉิงเฟิงโกรธมากจนหน้าแดงและสบถใส่เหลิงเสวี่ย
　　เขาไม่ค่อยด่าใครมากนักหลังจากเข้าสู่ขอบเขตแกรนด์มาสเตอร์แต่วันนี้เขาโกรธมากราวกับว่ามันมีภูเขาไฟอยู่ในใจที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเวลา
　　ชู่ว!
　　เหลิงเสวี่ยหัวเราะต่อคำด่าทอของฉิงเฟิงและแกล้งหย่อนเชือกในมือเล็กน้อยจนทำให้ร่างกายของหลินเสวี่ยหย่อนลงใบสระอีกครึ่งเมตร
　　ฉิงเฟิงหัวใจตกวูบและรู้สึกตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธว่า
　　“ไอ้บัดซบเหลิงเสวี่ย! หยุดนะ !!!”
　　“เฮอะถ้าแกกล้าด่าข้าอีกคำข้าจะปล่อยเธอลงไปในสระให้งูรุมทึ้งจนเหลือแต่ซากกระดูก” เหลิงเสวี่ยกล่าวอย่างเยือกเย็นลึกซึ้ง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอันตราย
　　ฉิงเฟิงปิดปากแน่นด้วยความมืดมนเขาอยู่ห่างจากจุดที่เหลิงเสวี่ยยืนอยู่ถึง 500 เมตร ต่อให้เขาใช้ความเร็วสูงสุดก็ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะถึงตรงนั้น
　　ฉิงเฟิงไม่กล้าเสี่ยงบุกเข้าไปเพราะเขารู้ว่าถ้าเขาขยับตัวเมื่อไหร่เหลิงเสวี่ยจะปล่อยเธอลงสระแน่นอน
　　“เหลิงเสวี่ยแกต้องการห่าเหวอะไรวะ !” ฉิงเฟิงตะโกนถามด้วยใบหน้ามืดครึ้ม
　　“สิ่งที่ข้าต้องการนั้นง่ายมากถ้าแกทำตามข้าจะปล่อยเธอไป”
　　“กระโดดลงไปในสระเลือดนี้ซะ”
　　เหลิงเสวี่ยมองไปที่ฉิงเฟิงและกล่าวด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
　　��