My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 848 พลังของกู่เซียว

　　“บนเรือลำนั้นมีผู้ฝึกยุทธ์ที่แข็งแกร่ง”ฮวาเซียนจือเอ่ยขึ้นพร้อมกับดวงตาคู่งามที่ยังคงทอดมองไปที่ไกลๆ
　　ฉิงเฟิงรู้สึกสับสนและโพล่งถามขึ้นว่า“คุณรู้ได้อย่างไร ”
　　ความจริงแล้วฉิงเฟิงก็มีความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับฮวาเซียนจือผู้นี้ยิ่งกว่าเรือโจรสลัดเสียอีก
　　ไม่มีผู้ใดบนเรือลำนี้ตระหนักถึงการปรากฏตัวของเรือโจรสลัดแต่ฮวาเซียนจือสามารถทำนายได้ราวกับมีพลังพิเศษ
　　“ข้าเดาเอาน่ะ”เธอยิ้มและกล่าวตอบเบาๆ
　　ฮวาเซียนจือบอกแก่ฉิงเฟิงว่าเธอแค่คาดเดาสิ่งนี้ย่อมหมายความว่าเธอจะไม่ยอมบอกความลับต่อฉิงเฟิง
　　ในเมื่อไม่อาจซักไซ้ได้ฉิงเฟิงจึงทำได้แค่ยิ้มอย่างไม่เชื่อต่อคำพูดของเธอ
　　เรือโจรสลัดโบราณลำนั้นยังอยู่ห่างไกลจากพวกเขามันดูคล้ายกับเรือโจรสลัดในหนังเรื่องไพเรทออฟเดอะแคริบเบียนและแตกต่างจากเรือที่ทำจากเหล็กอย่างทุกวันนี้ เพราะเรือโจรสลัดดังกล่าวนั้นทำจากไม้
　　ธงรูปหัวกะโหลกบนผ้าใบของเรือโจรสลัดดูน่าเกลียดมากมันเต้นไปมาในสายลมเมื่อเรือส่ายไปมา
　　ปัง!
　　ทันใดนั้นเองลูกกระสุนสีดำก็พุ่งออกมาจากเรือโจรสลัดไปยังเรือโดยสาร
　　ลูกกระสุนปืนลูกนั้นพุ่งเป้าไปที่ดาดฟ้าอย่างแม่นยำแม้ว่าจะมีพายุในมหาสมุทรก็ตาม
　　“มีบางคนเห็นเราดังนั้นพวกมันจึงเปิดฉากยิงใส่เราก่อน” ฮวาเซียนจือมองไปที่เรือโจรสลัดจากระยะไกลและพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
　　ฉิงเฟิงตกตะลึงกับคำพูดของเธอเพราะโจรสลัดเหล่านี้ต้องแข็งแกร่งพอตัวจึงจะสามารถมองเห็นคนบนดาดฟ้าจากระยะที่ไกลขนาดนี้
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่ออกมาและตัดผ่านอากาศอย่างรุนแรงพลังงานของกระบี่พุ่งไปที่ลูกกระสุนปืนใหญ่และแยกออกเป็นส่วนๆในมหาสมุทร
　　“อาวุธวิญญาณของท่านนับว่ายอดเยี่ยมไม่น้อย”ฮวาเซียนจือเหลือบมองไปที่ฉิงเฟิงและกล่าวขึ้น
　　“คุณไม่ได้ถูกล่อลวงด้วยความหลงใหลต่ออาวุธวิญญาณหรอกรือ” ฉิงเฟิงถามด้วยความประหลาดใจในขณะที่เขาจับน้ำเสียงแห่งความไม่แยแสของเธอได้เมื่อพูดถึงอาวุธวิญญาณ
　　เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ลึกลับแทนที่จะตอบคำถามของเขา
　　เหล่าโจรสลัดรู้ว่าคนบนดาดฟ้าเป็นยอดฝีมือเพราะพวกเขาเห็นลูกกระสุนปืนใหญ่แบ่งออกเป็นสองส่วนคราวนี้พวกเขาจึงยิงเป็นสิบครั้งอย่างต่อเนื่อง
　　ลูกกระสุนปืนใหญ่หลายลูกบินมาจากทุกทิศทุกทางราวกับว่ามันเป็นทุ่งสังหารของเทพแห่งความตาย
　　“
　　เขตแดนพายุ
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงคำรามเสียงต่ำในขณะที่เขาปลดปล่อยเขตแดนพายุที่เพิ่งรู้แจ้ง
　　เขตแดนอันกว้างใหญ่ร่วมสิบตารางฟุตก่อตัวขึ้นรอบๆฉิงเฟิงและทำให้ลูกกระสุนปืนใหญ่หลายสิบลูกแข็งค้างอยู่ในอากาศปราณกระบี่สีเขียวที่แหลมคมราวกับใบมีดชั้นเลิศตัดกระสุนปืนใหญ่เป็นสองส่วนและจมลงไปในมหาสมุทร
　　การกระทำในครั้งนี้ของฉิงเฟิงทำให้เกิดเสียงดังจนเหล่ายอดฝีมือบนเรือรู้สึกตัวและไปรวมตัวกันที่ดาดฟ้าเรือ　　ยอดฝีมือเหล่านี้ไม่เพียงแค่แข็งแกร่งแต่สายตาของพวกเขาก็เป็นเลิศ ดังนั้นพวกเขาจึงได้เห็นเรือโจรสลัดที่อยู่ห่างออกไปทันที
　　“นี่มันเรือโจรสลัดไม่ใช่หรือ” ยอดฝีมือคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนขึ้น
　　มีหลายคนที่เดินออกมาจากห้องของพวกเขารวมถึงผู้คนจากศาลากระบี่,นิกายแวมไพร์, ตำหนักโห่วเย่อและนิกายดาบทมิฬ
　　ผู้คนหลายร้อยคนกำลังดูเรือโจรสลัดจากดาดฟ้าการได้เห็นโจรสลัดในมหาสมุทรเป็นสิ่งที่หาได้ยากสำหรับคนเหล่านี้ พวกเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าความกลัวในสายตาของพวกเขา
　　มันแปลกมากที่เรือโจรสลัดยังคงอยู่ล่องลอยอยู่ในระยะไกลแทนที่จะบุกเข้ามาราวกับว่าพวกมันกำลังเฝ้าสังเกตเรือโดยสารอยู่
　　อ๊ากกกกกกกกกกก!!
　　ทันใดนั้นเองพนักงานคนหนึ่งก็ส่งเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวออกมาและเลือดฉีดพุ่งทันทีหลังจากที่มีวัตถุสีดำพุ่งผ่านหน้าอกของเขา
　　อ๊า! อั่ก ! อึก ! อ้าก !
　　เสียงกรีดร้องอีกหลายครั้งได้ยินขึ้นหลังจากพนักงานคนแรกพนักงานอีกหลายสิบคนถูกตัดด้วยวัตถุสีดำและล้มลงไปพร้อมกับเลือด
　　มันคือหนวดสีดำที่ทรงพลังอย่างยิ่งและดุร้ายราวกับแขนของมนุษย์พวกมันพุ่งเข้าใส่เหล่าผู้ฝึกยุทธ์โบราณทันทีหลังจากฆ่าพนักงานไปมากมาย หนวดสีดำมากมายปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าจนดูมืดฟ้ามัวดิน
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่ของเขาออกมาและตัดหนวดเส้นหนึ่งที่พุ่งเข้าหาเขาจนของเหลวสีดำพุ่งออกมา
　　ผู้คนจากศาลากระบี่ตำหนักร้อยบุปผา นิกายแวมไพร์และตำหนักโห่วเย่อต่างก็ลงมือตัดหนวดเหล่านั้นที่กำลังโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็ว　　แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่แข็งแกร่งเท่ากับคนเหล่านี้มีผู้ฝึกยุทธ์บางคนที่อ่อนแอถูกหนวดที่แหลมคมเหล่านั้นพุ่งแทงจนส่งเสียงกรีดร้องอยู่บนพื้นเพราะพวกเขาไม่สามารถหลบได้ทันเวลา
　　ฮู่มมมมมมม!!
　　หลังจากหนวดถูกตัดไปหลายชิ้นปีศาจแห่งท้องทะเลลึกก็รู้สึกเจ็บปวดและคำรามเสียงดังสนั่นออกมา
　　ลูกตาขนาดมหึมาที่มีความยาวถึงสิบเมตรปรากฏตัวขึ้นก่อนและจ้องมองมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าร่างกายของมันใหญ่โตพอๆกับสนามบาสเก็ตบอล
　　สัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเลที่มีขนาดเท่าสนามบาสเก็ตบอลทำให้ผู้คนที่เห็นต่างก็สั่นสะท้าน
　　“มันเป็นปลาหมึกยักษ์จากใต้ท้องทะเลลึก”ฉิงเฟิงรู้สึกงงงวยกับรูปลักษณ์ของสัตว์ประหลาดตัวนี้　　เช่นเดียวกับสัตว์ทะเลในหนังเรื่องไพเรทออฟเดอะแคริบเบียนปลาหมึกยักษ์ที่เต็มไปด้วยหนวดตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของเดวี่โจนส์
　　ฉิงเฟิงได้ตระหนักแล้วในวันนี้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริงเพราะก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่าสัตว์ประหลาดในทะเลลึกจากในภาพยนตร์ล้วนเป็นสิ่งที่สมมติขึ้น
　　เห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเลตัวนี้ใหญ่กว่าและดุร้ายกว่าสัตว์บนบก
　　แต่ทว่าผู้คนส่วนใหญ่ไม่ได้หวาดกลัวนักถึงแม้ว่าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้จะดูน่าสะพรึงกลัว เพราะพวกเขาต่างก็เป็นผู้ฝึกวิทยายุทธ์ที่ทรงพลัง
　　“เดรัจฉานลองลิ้มรสชาติพลังของศาลากระบี่ดู” กู่เซียวเดินออกไปพร้อมกับกระบี่ยาวสีเขียวที่มีลวดลายไม้ไผ่ มันส่องแสงสีเขียวออกมา
　　วืด!
　　กู่เซียวเหวี่ยงกระบี่ออกไปแยกช่องว่างของอากาศออกเป็นแสงกระบี่ที่คมกริบตรงเข้าใส่ปลาหมึกยักษ์ในเสี้ยววินาที
　　ปลาหมึกยักษ์ตัวนี้มีชีวิตอยู่นานพอที่จะรับรู้ได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของประกายกระบี่นี้มันพยายามหลบหลีกด้วยร่างกายที่ใหญ่โตของมัน อย่างไรก็ตามกระบี่นี้พุ่งมาด้วยความเร็วสูงและด้วยขนาดของมันทำให้มันไม่สามารถหลบได้
　　ฉัวะ!!
　　แสงสีเขียวจากกระบี่ของกู่เซียวสับลงบนร่างของปลาหมึกยักษ์และผ่ามันออกเป็นสองส่วน
　　“กู่เซียวแห่งศาลากระบี่ช่างสมฉายานักเขาแข็งแกร่งมาก ! เขาสามารถฆ่าสัตว์ประหลาดยักษ์ขนาดนี้ได้ด้วยกระบี่เดียว”
　　“ถูกต้องไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาเป็นถึงแกรนด์มาสเตอร์อันดับที่ 15”
　　“โอ…ตอนนี้ข้ารู้สึกกังวลแทนหลี่ฉิงเฟิงไม่น้อยเลยที่เป็นศัตรูกับกู่เซียว” 　　ผู้คนต่างพูดคุยกันด้วยความตื่นตระหนก
　　พวกเขาตกตะลึงด้วยความจริงที่ว่ากู่เซียวสามารถฆ่าสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ดูทรงพลังได้ด้วยกระบี่เดียว
　　ใบหน้าของฉิงเฟิงดูจริงจังขึ้นด้วยคิ้วที่ขมวดแน่นเมื่อเขาได้เห็นพลังของกู่เซียว