My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 869 ตอบแทนหนี้น้ำใจ
“ราชาอสูรฉลามคลั่งคุณไม่ต้องกังวล สักวันหนึ่งฉันจะช่วยคุณออกจากที่นี่ให้ได้ !”
ฉิงเฟิงตะโกนขึ้นไปบนยอดเขานี่คือสัญญาของเขาที่มีต่อราชาอสูรฉลามคลั่ง
ฉิงเฟิงสาบานว่าจะฝึกฝนจนกว่าเขาจะทะลวงระดับไปถึงขอบเขตจักรพรรดิสวรรค์ให้จงได้จากนั้นเขาจะกลับมาที่เกาะทมิฬอีกครั้งและช่วยราชาอสูรออกมา
ร่างของราชาอสูรฉลามคลั่งถูกล่ามโซ่เอาไว้และเขาก็ยังคงต่อสู้กับมารผู้ฝึกตนในใจของเขาถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกพันธนาการอยู่ในภูเขา แต่เขาก็ยังได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงชัดเจน
“ขอรับนายน้อยข้ารับใช้คนนี้จะรอคอยนายน้อยอยู่ที่นี่ตลอดไป” ราชาอสูรฉลามคลั่งกล่าวตอบ จากนั้นเขาก็เข้าสู่ความเงียบ
ทั่วทั้งเกาะทมิฬกลับสู่ความสงบอีกครั้งฉิงเฟิงแห่งเดินไปและหยิบอุปกรณ์วิญญาณสวรรค์มาไว้ในมือของเขา
มันเป็นดาบยาวสีเขียวกว้างสองนิ้วยาวสามฟุตบนตัวดาบมีการแกะสลักไว้ด้วยรูปไผ่เขียวซึ่งเปล่งประกายสีเขียวระยิบระยับออกมา
ในขณะที่ฉิงเฟิงทดลองสะบัดมันออกมาเบาๆดาบเล่มนี้ก็ปลดปล่อยพลังดาบที่แหลมคมออกมาทันที พลังดาบยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นแสงยาวนับสิบเมตร กระชากสวรรค์ สะเทือนปฐพี !
ทันใดนั้นเองเสียงของฮวาเซียนจือก็สอดแทรกขึ้นเธอกล่าวว่า “หลี่ฉิงเฟิง ข้าได้ช่วยชีวิตท่านไว้ ดาบยาวสีเขียวเล่มนี้ท่านสามารถใช้มันเป็นการตอบแทนข้าได้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของฉิงเฟิงก็เปล่งประกายด้วยลังเล นี่เป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับสวรรค์ที่ราชาอสูรฉลามคลั่งทิ้งไว้ให้ เขาไม่อยากสูญเสียมันไป
“หลี่ฉิงเฟิงท่านฝึกฝนพลังแท้ในรูปแบบของไฟ ส่วนดาบไผ่เขียวเล่มนี้เป็นอาวุธวิญญาณธาตุน้ำ มันไม่เหมาะกับท่านหรอก แต่เหมาะกับข้าอย่างสมบูรณ์”
ฮวาเซียนจือกล่าวอย่างสดใสด้วยรอยยิ้มอันงดงาม
ฉิงเฟิงต้องยอมรับว่าน้ำเสียงของฮวาเซียนจือนั้นมีเสน่ห์น่าหลงใหลมันมีร่องรอยของมนต์เสน่ห์ที่หล่อหลอมจิตใจผู้ฟังจนเขาอยากที่จะปลดผ้าคลุมหน้าของเธอออก และเชยชมความงามไร้คู่เปรียบของเธอ
ฉิงเฟิงสังเกตอย่างรอบคอบและพบว่าดาบไผ่เขียวนี้เป็นรูปแบบน้ำมันเป็นอุปกรณ์วิญญาณธาตุน้ำอย่างแน่นอน การฝึกฝนของเขาเป็นสายไฟ ดังนั้นเขาไม่อาจแสดงพลังที่แท้จริงของมันออกมาได้แม้จะมีในครอบครองไว้ก็ตาม
“งั้นก็ได้ฉันจะให้ดาบไผ่เขียวเล่มนี้กับคุณเป็นการตอบแทนสำหรับการช่วยชีวิตของฉัน” ฉิงเฟิงเป็นผู้ชายที่เด็ดขาดและไม่ค่อยพิรี้พิไร ในเมื่ออาวุธชิ้นนี้ไม่เหมาะกับเขา เขาก็มอบให้ฮวาเซียนจือโดยไม่ลังเล
อาวุโสหนึ่งของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้จ้องมองที่ดาบไผ่เขียวด้วยสายตาที่หิวโหยอย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าแสดงอาการออกมามาก เพราะทั้งหลี่ฉิงเฟิงและฮวาเซียนจื่อต่างก็เป็นตัวตนที่น่าหวั่นเกรง
หลังจากฉิงเฟิงมอบดาบไผ่เขียวให้กับฮวาเซียนจือเขาก็หันหน้าไปมองหาคนของนิกายแวมไพร์เพื่อแก้แค้น อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่มีคนจากนิกายแวมไพร์เหลืออยู่แล้ว เพราะพวกเขาไหวตัวทัน หลังจากที่พวกเขาลงมาถึงตีนเขา พวกเขาก็หลบหนีไปนานแล้ว
ในที่สุดการเดินทางมายังเกาะทมิฬก็ได้ข้อสรุป
ในขณะที่เดินทางออกจากเกาะใบหน้าอันงดงามของฉินเซียนจื่อก็เป็นสีแดงก่ำตลอดเวลาและการแสดงออกของเธอก็ดูผิดธรรมชาติมาก เธอยังคงรู้สึกเขินอายและสับสนกับการถูกฉิงเฟิงโอบอุ้ม นอกจากนั้น ในขณะที่เขาอุ้มเธอ มือของเขาก็สัมผัสก้นของเธออีกด้วย
ในฐานะที่เป็นลูกสาวคนโตของจ้าวตำหนักแม้แต่มือของเธอก็ยังไม่เคยสัมผัสกับชายใดมาก่อน นับประสาอะไรกับก้น ฉิงเฟิงได้ทิ้งความรู้สึกสับสนในอารมณ์และทำให้เธอเกิดระลอกคลื่นในใจ
ฉิงเฟิงบรรลุเป้าหมายในการเดินทางครั้งนี้อย่างสมบูรณ์นอกจากช่วยเหลือราชาอสูรมังกรเขียวและราชาอสูรสิงโตมาได้แล้ว เขายังพบราชาอสูรฉลามคลั่งผู้แข็งแกร่งอีกด้วย แต่น่าเสียดายที่เขายังไม่อาจติดตามฉิงเฟิงกลับแผ่นดินใหญ่ได้
การเดินทางมายังเกาะทมิฬครั้งนี้คร่าชีวิตผู้คนส่วนใหญ่ในยุทธภพไปนอกเหนือจากฉิงเฟิงและทีมเขี้ยวหมาป่าของเขา ตำหนักร้อยบุปผา, ตำหนักโห่วเย่อหวงตี้และนิกายแวมไพร์ที่หลบหนีไป นอกนั้นต่างตกตายบนเกาะทมิฬแห่งนี้ แม้แต่กองกำลังที่แข็งแกร่งอย่างศาลากระบี่ก็ตายหมดสิ้น
………………. เมื่อฉิงเฟิงและคนอื่นๆมาถึงริมเกาะพวกเขาก็ถูกทักทายสายตาด้วยภาพของเรือที่อับปาง สมาชิกลูกเรือทุกคนถูกฆ่าตาย เลือดของพวกเขาแต่งแต้มสีแดงบนท้องทะเล ล่องลอยไร้วิญญาณอยู่บนมหาสมุทร
ไม่ไกลจากที่พวกเขายืนอยู่เรือโจรสลัดลำใหญ่ก็กำลังเล็งปืนใหญ่ไปทางพวกเขา
“โจรสลัด โจรสลัดเหล่านั้นอีกแล้วเหรอ ?” ฉิงเฟิงรู้สึกโกรธแค้น ดวงตาของเขามืดครึ้มดุดัน
เขาไม่คาดคิดว่าโจรสลัดเหล่านี้จะย้อนกลับมาทำลายเรือโดยสารของพวกเขาซึ่งถ้าหากไม่มีเรือก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะออกไปจากเกาะทมิฬแห่งนี้
ด้านหน้าของพวกเขาคือทะเลอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่บนมหาสมุทรแปซิฟิกที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดหากไม่มีเรือโดยสารก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะกลับไปยังแผ่นดินใหญ่ได้
แม้แต่ฮวาเซียนจือก็ยังโกรธเคืองต่อภาพนี้โจรสลัดเหล่านี้สมควรตาย พวกมันไม่เพียงแค่ฆ่าลูกเรือทั้งหมด แต่ยังทำลายเรือของพวกเขาอีกด้วย
“บอสครับพวกเราอยู่ไกลจากแผ่นดินใหญ่มาก เป็นไปไม่ได้ที่จะว่ายน้ำข้ามไปต่อให้เป็นแกรนด์มาสเตอร์ก็ตาม” ลู่ซวนตี๋กล่าวในขณะที่เดินไปหาฉิงเฟิง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาเกลียดชังโจรสลัดเหล่านั้นเช่นกัน
“ช่างมันเถอะเดี๋ยวเราลองหาทางอื่นดู” ฉิงเฟิงในตอนนี้ก็มีเพียงทำได้แค่ปลอบใจคนอื่นเท่านั้น
จริงสิ
!
ฉันลืมเกี่ยวกับสำนักรักษาความปลอดภัยพิเศษได้อย่างไร
ฉิงเฟิงตบหน้าผากตัวเองและเพิ่งนึกได้เกี่ยวกับหน่วยรักษาความปลอดภัยพิเศษ
หน่วยงานนี้เป็นหน่วยงานชั้นนำในหัวเซี่ยที่ซึ่งฉิงเฟิงเพิ่งจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพลเอกในองค์กร ดังนั้นเขาจึงมีความสามารถในการใช้เส้นสายโทรขอความช่วยเหลือ
ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรออกในทันที
ผู้ที่รับสายคือจางหยวนเล่ยเขาเป็นหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มแกรนด์มาสเตอร์ภายในสำนักงานความมั่นคงพิเศษ
“หัวหน้าจางผมติดอยู่บนเกาะทมิฬบนมหาสมุทรแปซิฟิก คุณช่วยส่งเรือออกมาช่วยผมกลับแผ่นดินใหญ่ได้ไหม ”
“หลี่ฉิงเฟิงพวกเรามีเรือที่กำลังมุ่งหน้าสู่เกาะแปซิฟิกเพื่อเข้าร่วมการประลองผู้ฝึกยุทธ์ในทวีปมังกรอยู่พอดีเลย ประจวบเหมาะไม่เลว ระหว่างทางที่ไปรับพวกเจ้าก็จะตรงไปที่นั่นพอดี สนใจร่วมงานด้วยกันไหม ”
“ก็ได้ครับไปก็ไป ผมจะรอคุณที่นี่” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและวางสายไป
ฮวาเซียนจือมีการรับรู้ที่ดีและเธอก็ได้ยินการสนทนาของพวกเขาเธอดูประหลาดใจไม่น้อย
“หลี่ฉิงเฟิงท่านรู้จักคนในหน่วยรักษาความปลอดภัยพิเศษด้วยหรือ ” ริมฝีปากของฮวาเซียนจือเชิดขึ้นเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแสดงท่าทางตกใจ
สำนักความมั่นคงพิเศษเป็นกองกำลังลึกลับอย่างยิ่งยวดในสังคมชั้นสูงของหัวเซี่ยพวกเขาสร้างความหวาดกลัวให้แก่สำนักนิกายต่างๆ หลี่ฉิงเฟิงไปมีส่วนร่วมกับพวกเขาได้อย่างไร
ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวต่อเธออย่างไม่ปิดบังว่า“ฉันเป็นพลเอกของหน่วยความมั่นคงพิเศษน่ะ ไม่ต้องกังวล พวกเขาจะส่งเรือมารับพวกเราในไม่ช้า”
เรือโจรสลัดอยู่ไกลออกไปมากถึงแม้ว่าพวกมันจะทำลายเรือโดยสารไปแล้ว แต่พวกมันก็ตระหนักถึงความสามารถอันทรงพลังของคนกลุ่มนี้และกลัวที่จะถูกโต้กลับ
พวกโจรสลัดเหล่านี้ฉลาดมากพวกมันต้องการให้ฉิงเฟิงและคนอื่นๆติดอยู่บนเกาะโดยไม่มีน้ำและอาหาร จากนั้นพวกมันค่อยลงมือหลังจากที่พวกเขาอ่อนแรงจากความหิวโหยและความกระหาย
ถึงแม้ว่าแผนของพวกเขาจะน่ายกย่องที่ลดทอนพละกำลังของพวกฉิงเฟิงแล้วค่อยโจมตีแต่พวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าฉิงเฟิงเป็นคนของหน่วยความมั่นคงพิเศษและสามารถเรียกเรือมารับได้
หลังจากผ่านไปประมาณสองสามชั่วโมงเรือรบขนาดยักษ์ก็มาถึงและเตรียมพร้อมโจมตีทันทีที่เห็นพวกโจรสลัด
ตูมตูม !!
หลังจากการยิงปืนใหญ่หลายร้อยครั้งเหล่าโจรสลัดก็ตกตายและบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก คนที่เหลือแตกฮือและพยายามจะหลบหนี
โจรสลัดที่น่าเกรงขามก่อนหน้านี้กระจัดกระจายเหมือนลูกสุนัขหลงทาง
เรือรบลำนี้มีขนาดใหญ่มากมันมีขนาดเป็นสามเท่าของเรือโดยสารลำก่อนหน้า อีกทั้งยังบรรทุกเฮลิคอปเตอร์มาด้วยอีกสองลำ
ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างราวกับหมียักษ์ยืนอยู่บนหัวเรือทั่วทั้งร่างของเขาเปล่งพลังงานอันแข็งแกร่งออกมา
ชายวัยกลางผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าหน่วยจางหยวนเล่ยจากหน่วยความมั่นคงพิเศษเขาเป็นสุดยอดแกรนด์มาสเตอร์ผู้หนึ่งของโลก
