My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 877 ศัตรูของฉิงเฟิง

　　ฉิงเฟิงไม่ได้คัดค้านอะไรกับการที่ฮวาเซียนจือขึ้นเป็นหัวหน้าทีมของทีมหัวเซี่ยอย่างไรก็ตาม หวังอี้เฮอดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย
　　เขาไม่รู้ว่าฮวาเซียนจือมีพลังแค่ไหนแต่จากความคิดของเขา เธอเป็นสาวน้อยวัยยี่สิบเศษๆที่งดงามบอบบาง เธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันเชียว
　　ก่อนที่ฮวาเซียนจือจะมาถึงหัวหน้าทีมคือหวังอี้เฮอ ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่ค่อยแฮปปี้กับการถูกปลดจากตำแหน่งผู้นำ เพราะหัวหน้าทีมมีอำนาจในการตัดสินใจของทีมและจัดสรรแบ่งปันของรางวัลได้อีกด้วย
　　ฮวาเซียนจือรับรู้ได้ถึงความคับข้องใจของหวังอี้เฮอเธอกล่าวเบาๆว่า “ดูเหมือนว่าท่านจะไม่พอใจกับการเปลี่ยนตำแหน่งหัวหน้าทีม เพื่อที่จะชนะในการแข่งครั้งนี้ พวกเราต้องทำงานร่วมกัน นอกจากนี้คู่แข่งพวกเราก็
ตอนที่ 877 ศัตรูของฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงไม่ได้คัดค้านอะไรกับการที่ฮวาเซียนจือขึ้นเป็นหัวหน้าทีมของทีมหัวเซี่ยอย่างไรก็ตาม หวังอี้เฮอดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย
　　เขาไม่รู้ว่าฮวาเซียนจือมีพลังแค่ไหนแต่จากความคิดของเขา เธอเป็นสาวน้อยวัยยี่สิบเศษๆที่งดงามบอบบาง เธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันเชียว
　　ก่อนที่ฮวาเซียนจือจะมาถึงหัวหน้าทีมคือหวังอี้เฮอ ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่ค่อยแฮปปี้กับการถูกปลดจากตำแหน่งผู้นำ เพราะหัวหน้าทีมมีอำนาจในการตัดสินใจของทีมและจัดสรรแบ่งปันของรางวัลได้อีกด้วย
　　ฮวาเซียนจือรับรู้ได้ถึงความคับข้องใจของหวังอี้เฮอเธอกล่าวเบาๆว่า “ดูเหมือนว่าท่านจะไม่พอใจกับการเปลี่ยนตำแหน่งหัวหน้าทีม เพื่อที่จะชนะในการแข่งครั้งนี้ พวกเราต้องทำงานร่วมกัน นอกจากนี้คู่แข่งพวกเราก็มีอีกตั้งห้าสิบทีมที่ต่างก็แข็งแกร่งมาก”
　　“ถูกต้องข้าไม่พอใจอย่างแน่นอน ถ้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ในขีดขั้นสูงสุดของแกรนด์มาสเตอร์และเป็นถึงจ้าวนิกายนกกระเทียน ข้าเหมาะสมกับการเป็นผู้นำมากกว่าเด็กสาวอย่างเจ้า”
　　“เช่นนั้นหรือ แต่ผู้อำนวยการชาวเฟิงอู่กล่าวว่าบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดก็สมควรเป็นหัวหน้าทีม”
　　“ก็ข้าคิดว่าข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้าข้าต้องเป็นผู้นำ” หวังอี้เฮอกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ
　　หวังอี้เฮอมีอายุได้72 ปี ในสายตาของคนทั่วไปเขาถือว่ามีอายุมากแล้ว อย่างไรก็ตาม ในสายตาของผู้ฝึกฝนวิทยายุทธ์ ตัวเขานั้นนับได้ว่ายังเป็นหนุ่มอยู่ เพราะทั่วไปแล้วผู้ฝึกยุทธ์จะมีอายุยืนยาวกว่าร้อยปี บางคนหลายร้อยปีด้วยซ้ำ
　　ฮวาเซียนจือยิ้มอย่างมีเสน่ห์และกล่าวว่า“ในเมื่อท่านไม่มั่นใจในตัวข้า งั้นข้าจะต่อสู้กับท่าน หากท่านรับการโจมตีของข้าได้แม้แต่เพียงครั้งเดียวก็ถือว่าท่านชนะ”
　　อะไรนะ
　　รับการโจมตีของเจ้าได้แค่เพียงครั้งเดียวก็ถือว่าชนะ
　　ใบหน้าของหวังอี้เฮอแดงก่ำเขาเป็นจ้าวนิกายของนิกายชั้นหนึ่ง เขาจะยอมถูกชนรุ่นหลังปฏิบัติเช่นนี้ในสายตาได้อย่างไร
　　“ย่อมได้งั้นแสดงให้ข้าเห็นหน่อยว่าเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน !”
　　หวังอี้เฮอกล่าวอย่างขุ่นเคืองเขารู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้กำลังดูถูกเหยียดหยามเขา
　　“
　　หมัดนกกระเรียน
　　!”
　　หวังอี้เฮอคำรามออกมาในขณะที่เขาเหวี่ยงหมัดไปข้างหน้าพลังแท้ของเขาก่อตัวเป็นรูปปั้นนกกระเรียนขนาดใหญ่ในอากาศและพุ่งเข้าหาฮวาเซียนจือ　　หมัดนี้ทรงพลังมากจนสามารถเจาะทะลุอากาศเป็นหลุมตามมาด้วยแรงระเบิด
　　ในยุทธภพหมัดนกกระเรียนเป็นเทคนิคระดับแกรนด์มาสเตอร์ขั้นสูงที่เป็นที่รู้จักกันดี มันเป็นการโจมตีที่ทรงพลังมาก
　　ทุกคนในทีมต่างมองไปที่ฮวาเซียนจือพวกเขาต้องการดูว่าเธอจะทำอะไรได้
　　ฮวาเซียนจือยิ้มอย่างมีเสน่ห์ในขณะที่เธอสะบัดฝ่ามือออกไปข้างหน้าเบาๆลวดลายดอกบัวก่อตัวขึ้นบนมือของเธอ ในไม่ช้ามันก็ตกลงบนร่างของหวังอี้เฮอ
　　ตูม
　　!
　　หวังอี้เฮอรู้สึกเหมือนอุกกาบาตได้ร่อนลงบนร่างของเขาพลังอันยิ่งใหญ่กระแทกร่างของเขาทำให้เขากระเด็นไปในอากาศ เขากระแทกใส่ต้นไม้ใหญ่และพ่นเลือดออกจากปากทันที
　　เพียงการโจมตีครั้งเดียวหวังอี้เฮอก็พ่ายแพ้
　　“ขะข้าแพ้แล้ว….” หวังอี้เฮอกล่าว เขารู้สึกเศร้ามาก สีหน้าของเขาดูเหมือนสูญเสียซึ่งจิตวิญญาณไปแล้ว
　　หวังอี้เฮอไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะแพ้ให้ผู้ฝึกยุทธ์สาวรุ่นเยาว์ผู้งดงามเช่นนี้
　　ผู้คนรอบข้างต่างตกตะลึงกับพลังของฮวาเซียนจือพวกเขาทุกคนในที่นี้ต่างก็เป็นนักสู้ระดับแกรนด์มาสเตอร์ของหัวเซี่ย พวกเขารู้ว่าหวังอี้เฮอแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าหวังอี้เฮอจะพ่ายแพ้ให้กับสาวน้อยเช่นนี้
　　ต้องบอกว่าฮวาเซียนจือทรงพลังมากพลังของเธอเหนือความคาดหมายของทุกคน แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครรู้ว่าฮวาเซียนจือมีพลังแค่ไหนนอกจากฉิงเฟิง
　　ฮวาเซียนจือเอาชนะหวังอี้เฮอได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและประสบความสำเร็จในการขึ้นเป็นผู้นำของทีมหัวเซี่ยทุกคนต่างก็มั่นใจในความแข็งแกร่งของเธอในที่สุด　　ในยุทธภพไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงทุกคนก็จะให้ความเคารพถ้าคุณมีพลัง
　　“เอาล่ะเดินทางกันต่อเถอะ ระวังตัวด้วย เรากำลังจะเข้าสู่ภูเขาอัสนีเพลิงนรกในไม่ช้า” ฮวาเซียนจือกล่าวพร้อมกับยิ้มเล็กน้อยในขณะที่นำทีมเข้าไปในภูเขาของการแข่งรอบแรก
　　ในทีมมีทั้งหมด10 คนและทุกคนจะมีโทเค็นนักสู้ประจำตัว ใครก็ตามที่ได้รับโทเค็นมากที่สุดก็จะสามารถได้เข้ารอบต่อไป
　　นอกเหนือจากทีมหัวเซี่ยทีมญี่ปุ่น ทีมไทย และทีมรัสเซียต่างก็เข้าไปในภูเขาด้วยเช่นกัน
　　ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าห้าร้อยคนล้วนเข้ามาในภูเขาวันนี้จะต้องมีบางส่วนของทีมเหล่านี้ที่ถูกกำจัด !
　　“หลี่ฉิงเฟิงตระกูลเทควันโด้จะฆ่าเจ้าภายในภูเขาอย่างแน่นอน !”
　　“นิกายชาแมนจะฆ่าเจ้า!” 　　“ไม่ต้องเถียงกัน! ข้า, ตูโบปจะต้องเป็นผู้ฆ่าหลี่ฉิงเฟิง”
　　“หุบปากซะ! ชีวิตของหลี่ฉิงเฟิงมีเพียงตระกูลเคนโด้เท่านั้นที่จะเด็ดไปได้!”
　　ทันทีที่ทีมหัวเซี่ยเข้ามาในภูเขาอัสนีเพลิงนรกยอดฝีมือชั้นสูงเหล่านี้ต่างก็พร้อมใจกันสบถออกมาว่าจะเอาชีวิตของฉิงเฟิง พวกเขานั้นต้องการประกาศให้กองกำลังอื่นๆได้รู้ว่าชีวิตของฉิงเฟิงเป็นของพวกเขา ใครช่วยเขาจะเป็นศัตรูของทุกกองกำลัง !
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้าช่างเนื้อหอมยิ่งนัก” ฮวาเซียนจือกล่าวเบาๆ
　　ฉิงเฟิงหัวเราะออกมาเล็กน้อยและกล่าวด้วยความรังเกียจว่า“ก็แค่พวกขยะ”
　　ทุกคนนอกเหนือจากฉินเซียนจื่อและฮวาเซียนจือต่างก็คิดว่าหลี่ฉิงเฟิงผู้นี้หยิ่งยโสโอหังเกินไปคนเหล่านี้ที่มุ่งร้ายต่อเขาต่างก็เป็นคนของกองกำลังระดับท็อบของประเทศ พวกเขาอย่างน้อยๆก็เป็นยอดฝีมือระดับแกรนด์มาสเตอร์ขั้นปลาย และมีบางคนที่บรรลุระดับขั้นสูงสุดด้วยซ้ำไป แล้วชายหนุ่มคนนี้เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงกล้าพูดว่าพวกเขาเป็นขยะ
　　“ฮวาเซียนจือฉันอยากแยกตัวจากทีม” ฉิงเฟิงกล่าวขึ้น
　　“ทำไม ไปด้วยกันเป็นทีมจะไม่ปลอดภัยกว่าหรือ ?”
　　“มีคนจำนวนมากต้องการฆ่าฉันถ้าหากฉันเดินทางพร้อมกับพวกคุณ ทุกคนจะรู้ว่าฉันอยู่ไหน ดังนั้นฉันต้องการแยกทางไปคนเดียวเพื่อจะทำให้พวกมันประหลาดใจ”
　　“หมายความว่าเจ้าจะไล่ฆ่าพวกมันทีละคนเช่นนั้นหรือ”
　　“ถูกต้องฉันไม่ใช่คนที่จะงอมืองอเท้ารอให้ผู้คนทุบตีหรอกนะ ในเมื่อพวกมันต้องการฆ่าฉัน พวกมันก็ต้องเตรียมตัวถูกฉันฆ่าด้วย !” ฉิงเฟิงเลียริมฝีปากและกล่าวด้วยเจตนาฆ่าที่ปะทุขึ้น
　　เขาโกรธเคืองมากที่กองกำลังเหล่านี้ต้องก็รุมล้อมเตรียมฆ่าเขาพวกมันคิดว่าเขาเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่ายๆเช่นนั้นหรือ
　　ฮวาเซียนจือเงียบไปและใช้เวลาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งฉิงเฟิงกล่าวถูกต้อง พวกเขาเป็นเป้าหมายใหญ่ด้วยจำนวนคนในทีมถึงสิบคน เดินไปไหนก็เตะตา ดังนั้นการให้ฉิงเฟิงแยกตัวไปจะเบี่ยงเบนความสนใจได้มากกว่า
　　“งั้นเจ้าก็รับสิ่งนี้ไปนี่คือเครื่องมือสื่อสาร หากเจ้าพบอันตรายก็หยิบมันขึ้นมาและพลุดอกบัวจะปรากฏขึ้น จากนั้นพวกเราจะไปช่วยเจ้าเอง” ฮวาเซียนจือกล่าวพร้อมกับแย้มยิ้มอย่างแผ่วเบาในขณะที่เธอส่งเครื่องมือสื่อสารให้แก่ฉิงเฟิง
　　เครื่องมือสื่อสารมีความยาวแค่ประมาณเพียง5 ซม. มีลวดลายดอกบัวฝังอยู่บนพื้นผิว มันดูละเอียดอ่อนและประณีตไม่น้อย
　　“ขอบคุณมาก”ฉิงเฟิงกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจและเดินจากไป
　　หลังจากเขาแยกตัวไปมีบางคนส่งสัญญาณให้กับทีมของพวกเขาว่า “ท่านหัวหน้าทีม หลี่ฉิงเฟิงแยกตัวออกจากทีมหัวเซี่ยเพียงลำพังครับ ท่านจะให้ข้าติดตามมันต่อไปหรือลอบสังหารมันดี ”
　　“ตามมันไปไปดูว่ามันมุดหัวอยู่ที่ไหนจากนั้นก็ส่งสัญญาณมาให้ข้า ข้าจะฆ่ามัน !”
　　น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นมาจากอุปกรณ์อีกฝั่ง