My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 925 แก่นโลหิตครึ่งหนึ่ง

　　“คำสาปของวิญญาณชั่วร้าย ” เมื่อฮวาเซียนจือเห็นสภาพร่างกายของหลิวหรูหยาน รูปลักษณ์บนใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอโพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจและตกใจ
　　ในฐานะที่เป็นหนึ่งในนักบุญที่ทรงพลังที่สุดในตำหนักร้อยบุปผาเธอค่อนข้างคุ้นเคยกับผู้ฝึกตนทั้งแบบดั้งเดิมและนอกรีต เธอรู้เกี่ยวกับคำสาปพวกนี้อย่างชัดเจน
　　คำสาปของวิญญาณชั่วร้ายเพียงแค่ได้ยินชื่อก็ทำให้เกิดความรู้สึกว่ามันต้องเป็นคำสาปที่ร้ายกาจโดยการนำวิญญาณชั่วเข้าไปสิงในร่างกายมนุษย์และจะทำให้เสียชีวิตภายในหนึ่งชั่วโมง การตายด้วยวิธีนี้ทุกข์ทรมานมากเพราะมันจะทำให้อวัยวะภายในทั้งหมดมีเลือดออก
　　“ฮวาเซียนจือคุณรู้จักคำสาปนี้ด้วยหรือ คุณสามารถล้างมันได้ไหม ” ใบหน้าของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปและกล่าวถามด้วยความร้อนใจ
　　ฉิงเฟิงรู้ว่าฮวาเซียนจือมีมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเพราะเธอเป็นคนของตำหนักร้อยบุปผาที่ลึกลับเธอรู้เรื่องราวมากมายหลายอย่าง
　　หลังจากได้ยินคำถามของฉิงเฟิงฮวาเซียนจือก็เงียบไป ใบหน้าของเธอดูมืดมนและมีความลังเล
　　ในเวลานี้ชาวเฟิ่งอู่ที่อยู่ข้างๆก็พูดออกมาว่า“หลี่ฉิงเฟิง หลิวหรูหยานถูกคำสาปวิญญาณชั่วร้าย เธอจำเป็นต้องใช้แก่นแท้โลหิตของนักบุญหญิงครึ่งหนึ่งในการล้างคำสาป”
　　อะไรนะ
　　แก่นแท้โลหิตของนักบุญถึงครึ่งหนึ่ง
　　หลังจากได้ยินประโยคนี้สีหน้าของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปแก่นโลหิตเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในร่างกายมนุษย์และยังเป็นต้นกำเนิดของพลังแท้ การสูญเสียแก่นโลหิตไปครึ่งหนึ่งก็หมายถึงสูญเสียระดับการบ่มเพาะไปครึ่งหนึ่ง
　　ตอนนี้ฮวาเซียนจือมีพลังในระดับครึ่งก้าวจิตวิญญาณแท้จริงถ้าหากเธอสูญเสียแก่นโลหิตไปครึ่งหนึ่งพลังของเธอก็จะตกลงไปอยู่ที่ระดับใต้สวรรค์ขั้นสูงสุด
　　สำหรับผู้ที่เป็นนักบุญการสูญเสียพลังก็หมายถึงการสูญเสียตำแหน่ง มันเป็นการเสียสละครั้งใหญ่
　　ลั่วหนี่ชิงเดินเข้ามาจากด้านหลังและกล่าวว่า“หลี่ฉิงเฟิง ชั้นช่วยคุณเอง ชั้นมีพลังในระดับแกรนด์มาสเตอร์ การที่จะถูกลดระดับพลังลงไปครึ่งหนึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่”
　　สำหรับฉิงเฟิงลั่วหนี่ชิงทั้งชื่นชอบและรู้สึกซาบซึ้งมาก ชายคนนี้ได้ฆ่าอาวุโสหนึ่งผู้ทรยศและช่วยเหลือตระกูลลั่วไว้ นี่เป็นสาเหตุที่เธอต้องการช่วยเหลือฉิงเฟิงในทุกทางที่ทำได้
　　อย่างไรก็ตามชาวเฟิงอู่ส่ายหัวและพูดว่า “มิสลั่ว คำสาปแห่งวิญญาณชั่วร้ายสามารถลบล้างได้ด้วยโลหิตของนักบุญหญิงเท่านั้น โลหิตของผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นจะไม่มีผล ต่อให้เป็นโลหิตของชั้นก็ตาม”
　　ในขณะนั้นเองทุกคนก็เริ่มหันไปมองฮวาเซียนจือซึ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจมาก
　　ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากช่วยหลิวหรูหยานแต่ถ้าเธอช่วย พลังและฐานะในฐานะนักบุญของเธอจะสูญเสียไป นอกจากนี้เธอก็เสี่ยงที่จะได้รับอันตรายจากศัตรู มันคือความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต
　　ฉิงเฟิงรับรู้เช่นเดียวกับทุกคนว่าการจะช่วยหลิวหรูหยานฮวาเซียนจือต้องเสียสละมากเพียงใด แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกเพราะมีเพียงฮวาเซียนจือเท่านั้นในตอนนี้ที่สามารถช่วยหลิวหรูหยานได้
　　“ฮวาเซียนจือผมขอร้องละ ได้โปรดช่วยหลิวหรูหยานด้วย ถ้าหากคุณมีข้อเรียกร้องใดๆในภายภาคหน้า ผมจะทำตามที่คุณขอทุกอย่าง แม้จะเป็นชีวิตของผมก็ตาม”
　　ฉิงเฟิงโค้งคำนับให้ฮวาเซียนจือและกล่าวขอร้องอย่างหนักแน่น
　　ฮวาเซียนจืออึ้งและเงียบไปเธอถอนหายใจและกล่าวว่า
　　“หลี่ฉิงเฟิงเพื่อช่วยชีวิตหลิวหรูหยาน ท่านยอมสละชีวิตจริงๆหรือ ”
　　“ถูกต้องถ้าคุณยอมช่วยเธอ ชีวิตของผมก็จะเป็นของคุณ”
　　“ในฐานะผู้หญิงตอนนี้ข้ารู้สึกอิจฉาหลิวหรูหยานมาก ก็ได้ ข้าจะยอมสละแก่นโลหิตครึ่งหนึ่งเพื่อช่วยเธอ แต่นับจากวันนี้ไปท่านต้องทำตามคำขอของข้าสามสิ่งและห้ามปฏิเสธด้วย ตกลงไหม ” ฮวาเซียนจือลังเลอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนจะตอบตกลงช่วยเหลือฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงรู้สึกดีใจและกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า“ฮวาเซียนจือ คุณวางใจได้เลย ตราบเท่าที่คุณช่วยหรูหยานได้ ไม่ต้องพูดถึงสามสิ่งต่อให้สามสิบสิ่งผมก็จะทำให้”
　　ในขณะนี้หัวใจของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณต่อฮวาเซียนจือเพราะเมื่อเธอยอมช่วยหรูหยานก็เท่ากับว่าเธอตัดสินใจละทิ้งฐานะและพลังฝีมือ
　　ฮวาเซียนจือพยักหน้าและเดินมาข้างๆหลิวหรูหยานเธอเธอกัดฟันและตัดสินใจ
　　ถ้าหากเป็นคนอื่นที่ขอให้เธอช่วยเธอย่อมปฏิเสธอย่างแน่นอนเพราะเธอต้องสูญเสียพลังและโลหิตถึงครึ่งหนึ่ง แต่สำหรับฉิงเฟิง ฮวาเซียนจือเกิดความรู้สึกไว้วางใจและสบายใจในการเสียสละเพื่อเขา มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้
　　นอกจากนี้ฉิงเฟิงก็มีความรู้สึกผูกพันธ์อย่างลึกซึ้งต่อหลิวหรูหยานและยินดีที่จะสละชีวิตของตนเองเพื่อผู้หญิงคนนี้ ทำให้ฮวาเซียนจือตัดสินใจที่จะช่วยพวกเขา
　　“ข้าในฐานะนักบุญกำลังจะใช้แก่นโลหิตเพื่อทำลายคำสาปของวิญญาณชั่วร้าย”
　　ฮวาเซียนจือท่องบทสวดบางอย่างและกรีดนิ้วของเธอให้เลือดไหลเข้าไปในร่างกายของหลิวหรูหยาน　　แก่นโลหิตของนักบุญนั้นสว่างสดใสและเต็มไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่เมื่อโลหิตไหลเข้าสู่ร่างกายของหลิวหรูหยาน มันก็เริ่มชะล้างวิญญาณชั่วร้าย
　　วิญญาณชั่วร้ายในร่างกายของหลิวหรูหยานพยายามจะหลบหนีแต่แก่นโลหิตของนักบุญก็ไล่ติดตามและกลืนกินพวกมันทั้งหมด
　　พลังที่มีอยู่ในแก่นโลหิตเป็นศัตรูตามธรรมชาติของวิญญาณชั่วร้ายหลังจากเวลาผ่านไปสิบนาที แก่นโลหิตทั้งหมดก็ถูกเผาผลาญและในเวลาเดียวกันก็สามารถขจัดวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดได้
　　ร่างกายที่มืดมนของหลิวหรูหยานเริ่มหายไปและใบหน้าของเธอก็เริ่มกลับมามีสีแดงเลือด
　　ตุบ!
　　ใบหน้าของฮวาเซียนจือซีดเซียวและฟุบลงกับพื้นเสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ระดับพลังของเธอลดลงจากครึ่งก้าวจิตวิญญาณมาสู่เหนือสวรรค์ขั้นสูงสุด
　　ฉิงเฟิงรีบพยุงฮวาเซียนจือให้ลุกขึ้นและถามว่า“คุณโอเคไหม ”
　　“หึข้าดูสบายดีหรือไง ข้าเพิ่งเสียโลหิตและพลังไปถึงครึ่งหนึ่ง” ฮวาเซียนจือฝืนยิ้มและน้ำเสียงเต็มไปด้วยความขมขื่น
　　“ขอบคุณมากนะ…”ฉิงเฟิงแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจต่อความช่วยเหลือของฮวาเซียนจือ
　　“หลี่ฉิงเฟิง! หลิวหรูหยานกำลังมีเลือดออก” ลั่วหนี่ชิงมีสายตาที่ดี เธอเห็นว่าใต้ท้องของหลิวหรูหยานเริ่มมีเลือดไหลออกมา ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปและร้องทักฉิงเฟิงในทันที
　　เมื่อได้ยินสิ่งที่ลั่วหนี่ชิงกล่าวฉิงเฟิงก็สะดุ้งตกใจและรีบไปข้างๆหลิวหรูหยานทันที เขาเห็นว่าดวงตาของหรูหยานยังคงปิดอยู่แต่ใต้ท้องเริ่มมีเลือดไหลออกมา
　　ถึงแม้ว่าฮวาเซียนจื่อจะล้างคำสาปของวิญญาณชั่วร้ายในร่างหลิวหรูหยานจนหมดแล้วแต่เธอก็ยังไม่ฟื้นอีกทั้งยังมีเลือดออกอีกด้วย
　　“หลี่ฉิงเฟิงชั้นคิดว่าเธอกำลังจะคลอดนะ” ชาวเฟิ่งอู่เคยเห็นผู้หญิงคลอดลูกมาก่อน ดังนั้นเธอจึงสันนิษฐานว่าหลิวหรูหยานกำลังจะคลอด
　　หา
　　กำลังจะคลอด
　　ฉิงเฟิงดูดีใจแต่เขาก็เริ่มกังวลทันทีที่นี่คือตำหนักกลางของตำหนักโกสคิงที่อยู่ลึกลงมาใต้ดินร่วมร้อยเมตร มันไม่เพียงแค่เย็นและอับชื้นเท่านั้น แต่ยังไม่ใช่ที่ปลอดเชื้อ นอกจากนี้ยังไม่มีแพทย์หรือพยาบาลที่นี่ มันไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะในการให้กำเนิดทารกแม้แต่น้อย
　　“ผู้อำนวยการชาวผมควรทำอย่างไรดี !” ฉิงเฟิงหน้าซีดและกล่าวด้วยความวิตกกังวล
　　ชาวเฟิ่งอู่จ้องไปที่ฉิงเฟิงและกล่าวว่า“เจ้าทึ่ม ! ในเมื่อที่นี่ไม่เหมาะแล้วทำไมไม่รีบพาผู้หญิงของนายออกไปโรงพยาบาลเล่า !”
　　“โอ้ใช่ ใช่ ใช่ ! ผมเข้าใจแล้ว” ฉิงเฟิงพยักหน้าและเพิ่งฉุกคิดขึ้นได้ว่าชาวเฟิ่งอู่พูดถูก เขากังวลจนลืมไปเสียสนิท
　　ฟุ่บ!
　　ฉิงเฟิงอุ้มหลิวหรูหยานขึ้นจากบนเตียงเลือดของเธอเปื้อนเขาไปทั้งตัวแต่ฉิงเฟิงก็ไม่สนใจ เขารีบอุ้มเธอออกไปจากที่นี่ทันที
　　��