My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 980 ขุดรากถอนโคนนิกายแวมไพร์

ตอนที่ 980 ขุดรากถอนโคนนิกายแวมไพร์
　　ความเงียบ,มันคือความเงียบสงัดที่เข้าปกคลุมไปทั่วทั้งนิกายแวมไพร์ ทุกคนต่างก็ตกใจ บรรพบุรุษแห่งนิกายแวมไพร์ที่เป็นผู้ฝึกตนในระดับครึ่งก้าวจิตโลกากลับถูกสตรีผู้แปลกประหลาดสังหารตกตายอย่างง่ายดายน่าเหลือเชื่อ
　　นังมารร้าย! เธอคือนางมารร้ายที่น่าสะพรึงกลัว !
　　นี่มันช่างน่าหวาดผวาเหลือคณาทุกคนต่างก็สั่นสะท้านและมองดูราชินีอสูรเพลิงด้วยความหวาดกลัว
　　“ที่รัก,ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งเหลือเกิน”
　　ดวงตาของหลินเสวี่ยเปล่งประกายและกระซิบบอกกับฉิงเฟิงในขณะที่เธอมองเงาร่างที่งดงามสง่าของราชินีอสูรเพลิง
　　ในตอนแรกหลินเสวี่ยไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมสามีของเธอถึงได้พาราชินีอสูรเพลิงและราชาอสูรค้างคาวม่วงติดตามมายังหุบเขาจันทราโลหิตด้วยเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้พาหญิงสาวบอบบางผู้งดงามคนนี้มา แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งและแข็งแกร่งยิ่งกว่าสามีของเธอเสียอีก !
　　แต่ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะแข็งแกร่งเพียงใดเธอก็เป็นบอดี้การ์ดของสามีเธอซึ่งเรื่องนี้ทำให้หลินเสวี่ยแอบพึงพอใจไม่น้อย
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า“เธอเป็นยอดฝีมือระดับขอบเขตจิตโลกา มันก็สมควรแล้วที่เธอจะแข็งแกร่งเพียงนี้ นี่คือเหตุผลที่ผมพาเธอนิกายแวมไพร์เผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น”
　　ฉิงเฟิงก็เกิดความรู้สึกที่ซับซ้อนต่อราชินีอสูรเพลิงเช่นกันเธอเป็นนังมารดีดกระโหลกที่แข็งแกร่งทรงพลัง และบางครั้งเขาเองก็ยังไม่สามารถออกคำสั่งหรือควบคุมเธอได้
　　ความตายของบรรพบุรุษแห่งนิกายแวมไพร์ทำให้ทั่วทั้งนิกายเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง　　สำหรับนิกายแวมไพร์บรรพบุรุษคือผืนนภาและเป็นเสาหลักของทั้งนิกาย ในเมื่อตอนนี้ท้องฟ้าพังทลายด้วยความตายของบรรพบุรุษ ทั้งนิกายจึงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างแน่นอน
　　“เซี่ยซาหยางแกยังมีอะไรจะโชว์อีกมั้ย สำแดงออกมาได้เลยตอนนี้”
　　ฉิงเฟิงมองไปที่จ้าวนิกายแวมไพร์และกล่าวอย่างเย็นชา
　　ใบหน้าของเซี่ยซาหยางเปลี่ยนไปเขากัดฟันแน่นและกล่าวพึมพำกับหลายคนที่อยู่ข้างกายเขาว่า “แผดเผาแก่นโลหิตและสังหารหลี่ฉิงเฟิงให้จงได้ !”
　　ผู้เฒ่าทั้งสามต่างก็พยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงพวกเขารู้ซึ้งเกี่ยวกับพลังอำนาจของหลี่ฉิงเฟิงและตัดสินใจลงมือพร้อมกันกรุ้มรุมเขา เพราะตอนนี้ไม่มีโอกาสใดๆอีกแล้ว
　　“
　　สาบานด้วยแก่นโลหิตของพวกเราและแผดเผา….”
　　เซี่ยซาหยางเปล่งเสียงออกมาในขณะที่เขาเริ่มเผาแก่นโลหิตเลือดสารสำคัญในร่างกายของเขา
　　ผู้อาวุโสทั้งสามคนก็ท่องบทสวดและเผาแก่นโลหิตออกมาเช่นกันมันทำให้พลังมหาศาลไหลออกมาจากร่างกายของพวกเขาในเวลาเดียวกันและสร้างคลื่นกระแทก
　　การเผาแก่นโลหิตนั้นสามารถเพิ่มพลังในการต่อสู้ได้ชั่วขณะหนึ่งเป็นผลทำให้เซี่ยซาหยางที่อยู่ขอบเขตจิตวิญญาณแท้จริงขั้นกลางเลื่อนขั้นไปสู่ขั้นปลายในทันที
　　“
　　ฝ่ามือปีศาจแวมไพร์
　　!”
　　เซี่ยซาหยางผลักฝ่ามือขวาออกไปเบื้องหน้าทันทีมันก่อร่างเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ที่นำพามาซึ่งพลังที่ไม่อาจยับยั้งได้
　　“　　หนึ่งนิ้วแยกสรรพสิ่ง
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงเหยียดนิ้วชี้ออกมามันเปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงเข้าใส่เซี่ยซาหยาง
　　ฉูด!
　　ร่างกายของเซี่ยซาหยางถูกหั่นเป็นสองส่วนอย่างไม่น่าแปลกใจด้วยลำแสงจากดรรชนีผู้พิชิตและแม้แต่พลังฝ่ามือปีศาจแวมไพร์ก็ถูกผ่าเป็นสองซีกเช่นเดียวกัน โลหิตฉีดพุ่งออกไปทั่วทุกหนทุกแห่งและเซี่ยซาหยางก็ล้มลงสิ้นใจกับพื้น
　　เพียงนิ้วเดียวก็ปลิดปลงชีวิตของจ้าวนิกายแวมไพร์จนตกตาย
　　เขาคิดว่าการเผาแก่นโลหิตจนก้าวไปสู่ขอบเขตจิตวิญญาณแท้จริงขั้นปลายนั้นเพียงพอที่จะเอาชนะหลี่ฉิงเฟิงได้แต่เขาไม่รู้ว่าวิชาดรรชนีผู้พิชิตของฉิงเฟิงนั้นไร้คู่เปรียบในขอบเขตนี้ มันเหลือเฟือที่จะแบ่งร่างของเซี่ยซาหยางเป็นสองส่วน
　　ทุกคนในนิกายแวมไพร์ต่างก็มีสีหน้าซีดเซียวและไม่อาจหยุดตัวสั่นได้บรรพบุรุษของนิกายเพิ่งจะตายไปและตอนนี้จ้าวนิกายก็ตายเช่นกัน … ความกลัวถูกเขียนขึ้นบนใบหน้าของทุกคน มันทำให้พวกเขาตระหนักได้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือปีศาจที่แท้จริง
　　“เพลิงภูเขาไฟถล่ม!”
　　ฉิงเฟิงดึงกระบี่เพลิงคะนองออกมาและใช้กระบวนท่าที่สองของวิชากระบี่เพลิงภูเขาไฟเนื่องจากวิชาดรรชนีผู้พิชิตสามารถใช้ได้เพียงสองครั้งเท่านั้นด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา
　　ภาพเงาของภูเขาไฟก่อตัวขึ้นและพลังงานมหาศาลที่กักเก็บไว้ในลาวาก็พุ่งเข้าปะทะกับอาวุโสทั้งสามคน
　　ตูมตูม ตูม !!!
　　ร่างของอาวุโสทั้งสามสลายและก่อตัวขึ้นเป็นหยดฝนเลือดนับไม่ถ้วนสุดท้ายมันก็หายไปในอากาศ…
　　ผู้อาวุโสทั้งสามของนิกายแวมไพร์ตายเรียบ
　　จนถึงตอนนี้บรรพบุรุษนิกาย, จ้าวนิกายและอาวุโสทั้งหมดต่างก็ตกตายหมดสิ้นเหลือเพียงศิษย์สาวกอีกเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้แข็งแกร่งอันใดนัก
　　“ค้างคาวม่วงฆ่าพวกมันให้หมด”
　　ฉิงเฟิงยิ้มบางและออกคำสั่งกับราชาอสูรค้างคาวม่วง
　　“ขอรับนายน้อย!” ราชาอสูรค้างคาวม่วงพยักหน้าและเคลื่อนไหวร่างกายของเขาดั่งลูกศรที่พุ่งไปสุดหล้า เขาพุ่งเข้าไปกลางดงของสาวกนิกายแวมไพร์ในพริบตา
　　แกร่กตูม …
　　ในช่วงเวลาสั้นๆสาวกนิกายแวมไพร์ทุกคนก็ถูกค้างคาวม่วงสังหารสิ้น
　　นิกายแวมไพร์ถูกกวาดล้างโดยไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่เพียงคนเดียว　　ฉิงเฟิงมองดูนิกายแวมไพร์ที่ถูกทำลายอย่างไร้ความปราณีนิกายนอกรีตนี้ได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์จำนวนมากและดูดเลือดของพวกเขา แม้แต่ความตายก็ยังไม่อาจลบล้างความผิดของนิกายนี้ไปได้
　　ฉิงเฟิงหยิบไฟแช็กออกมาจุดไฟเผานิกายแวมไพร์ทั่วทั้งพื้นที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีแดง ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเผาจนไม่มีอะไรเหลือเลยนอกจากขี้เถ้า
　　“จบเรื่องแล้วพวกเรากลับกันเถอะ” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและจากไปพร้อมกับหลินเสวี่ยและคนอื่นๆ
　　นิกายแวมไพร์ถูกกำจัดหมดสิ้นแล้วฉิงเฟิงและทุกคนจึงขึ้นเครื่องบินกลับไปยังเมืองตงไห่
　　……………
　　สี่ชั่วโมงต่อมาฉิงเฟิงก็กลับมาถึงเมืองตงไห่ เขาพาหลินเสวี่ยไปส่งที่วิลล่าก่อนที่จะออกเดินทางไปยังโรงพยาบาล เขาคิดที่จะไปหาหลิวหรูหยานกับลูก เขาไม่ได้เห็นพวกเธอนานแล้วจึงคิดถึงเป็นอย่างมาก
　　ราชาอสูรค้างคาวม่วงและราชินีอสูรเพลิงต่างก็ติดตามฉิงเฟิงไปด้วยเช่นกันตอนนี้พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดของฉิงเฟิง ดังนั้นพวกเขาจึงตามติดฉิงเฟิงไปทุกที่
　　ฉิงเฟิงโบกรถแท็กซี่และเดินทางไปโรงพยาบาลพร้อมกันทั้งทั้งสามคน
　　กริ๊งงง…
　　ในช่วงเวลานี้เองโทรศัพท์ของค้างคาวม่วงก็ดังขึ้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและมีรอยยิ้มที่อบอุ่น
　　“อะฮ่า….ค้างคาวตัวน้อย ใครกันน้าที่โทรมา เจ้าถึงมีสีหน้ามีความสุขเช่นนี้”
　　ราชินีอสูรเพลิงกล่าวแซวหยอกล้อค้างคาวม่วงด้วยรอยยิ้ม
　　เธอชอบล้อเขาว่า“ค้างคาวน้อย” มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขในชีวิต
　　ค้างคาวม่วงกลอกตาของเขาและไม่ตอบสนองต่อคำแซวของนังมารร้ายคนนี้เขาหันหลังให้เธอและรับสายอย่างรวดเร็ว
　　“ลี่อิงมีเรื่องอะไรหรือ” ค้างคาวม่วงถาม ผู้ที่โทรมาคือแฟนสาวของเขา, หวังหลี่อิง เธอเป็นดาวมหาลัยของมหาวิทยาลัยซากุระ ซึ่งกำลังศึกษาอยู่บนเกาะแปซิฟิกในขณะนี้
　　“หึหึหึเจ้าคงเป็นราชาอสูรค้างคาวม่วงสินะ ผู้หญิงของเจ้าอยู่ในกำมือของข้า ถ้าเจ้าอยากได้เธอคืนก็จงมาที่เกาะแปซิฟิกเดี๋ยวนี้” เสียงไม่คุ้นหูที่แหลมคมดังออกมาจากอีกฝากของโทรศัพท์
　　“แกเป็นใครจับตัวแฟนฉันไปทำไม !” ใบหน้าของค้างคาวม่วงเปลี่ยนไปและเขาตะโกนออกมาด้วยความกังวล
　　“ชื่อของข้าคือทาโร่มุรามาสะ ข้าสนใจในสายเลือดค้างคาวม่วงของเจ้า หากเจ้าไม่มาปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัยซากุระภายในหนึ่งวัน ข้าจะฆ่าแฟนสาวคนสวยของเจ้า” ทาโร่ มุรามาสะกล่าวคุกคามอย่างโหดเหี้ยม
　　ทาโร่……มุรามาสะ　　เมื่อได้ยินชื่อนี้ดวงตาของค้างคาวม่วงก็เปล่งประกายเขารู้จักชื่อนี้ คนๆนี้คือผู้อาวุโสของหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่บนเกาะแปซิฟิก, ตระกูลดาบปีศาจ และเป็นตระกูลที่ทรงพลังอีกด้วย
　　จากที่ได้ยินมาทาโร่ มุรามาสะผู้นี้ฝึกฝนวิชาดาบค้างคาว ซึ่งในการทะลวงผ่านไปยังขั้นสูงขึ้น ผู้ฝึกจะต้องกลืนกินผู้ที่มีสายเลือดค้างคาว ในเมื่อทราบข่าวว่าราชาอสูรค้างคาวม่วงเป็นหนึ่งในผู้ที่มีพลังสายเลือดค้างคาว แถมยังเป็น “ค้างคาวระดับราชัน” มันเป็นที่ชัดเจนว่าทำไมทาโร่ มุรามาสะผู้นี้ถึงต้องการตัวราชาอสูรค้างคาวม่วง
　　“อย่าทำอะไรเธอ! ฉันสัญญากับแกว่าจะไปที่มหาวิทยาลัยซากุระภายในวันนี้”
　　ค้างคาวม่วงตะโกนออกมาอย่างกระวนกระวาย
　　แฟนของค้าวคาวม่วงเป็นเพียงคนธรรมดาและไม่อาจต่อสู้ขัดขืนทาโร่มุรามาสะได้ ดังนั้นค้างคาวม่วงจึงต้องไปช่วยเธอ