My Death Flags Show No Sign of Ending - ตอนที่ 17

เพราะเช่นนั้น เมื่อเป็นการตัดสินใจอย่างฉับพลันจึงทำให้เขาจำเป็นต้องไปยังดินแดนสุเมรากิ และในคืนเดียวกัน ฮาโรลด์ได้อธิบายเรื่องราวต่างๆและมอบแผนงานให้นอร์แมนและคนอื่นๆไว้เพื่อให้พวกเขาเตรียมทุกอย่างให้พร้อมในช่วงเวลาที่เขาจะไม่อยู่อีกนานโข

เพียงแค่ 2-3 วันหลังจากนั้น เขาก็ได้เดินทางออกจากคฤหาสสโตร์ก และหลังจากผ่านไป 1 อาทิตย์ เขาก็ได้มาถึงยังดินแดนสุเมรากิที่ซึ่งดอกซากุระกำลังเบ่งบาน

ดอกซากุระที่ฮาโรลด์รู้มานั้นมันไม่ควรที่จะบานสะพรั่งตลอดทั้งเดือนแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าเหตุผลนั้นจะใช้ไม่ได้ในโลกแห่งนี้ อาจเพราะดอกซากุระที่นี่กับที่เขารู้จัก มันไม่เหมือนกัน

ในขณะที่คิดถึงเรื่องราวของดอกซากุระ ฮาโรลด์เองก็กำลังนั่งอยู่ในท่านั่งทับส้นบนเบาะรองนั่งในห้องที่ปูด้วยเสื่อทาทามิ* ดวงตาของเขากำลังจับจ้องไปยังเหล่าดอกไม้สีชมพูที่ปลิวไสวไปตามแรงลม

ด้วยความสามารถที่เคยเรียนรู้วัฒนธรรมมาจากชาติก่อนทำให้เขารู้วิธีนั่งทับส้นอย่างไรไม่ให้เหน็บกินและพลางจิบชาไปเรื่อยกว่า 30 นาที เพื่อรอให้ทาสุคุเสร็จงานของเขาก่อน

[ ฮาโรลด์คุง รับชาอีกถ้วยไหมคะ ? ]

[ . . . . ทำมันให้รสเข้มขึ้นอีกหน่อยรอบนี้ กลิ่นของมันจางเกินไป แล้วที่สำคัญ มันอุ่นไป ]

ผู้ที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมของโต๊ะอีกด้านของเขานั้น คือ โคโยมิ ภรรยาของทาสุคุ สมแล้วที่เธอเคยเป็นผู้ดูแลมาก่อน ขณะที่รอจนกระทั้งถ้วยชาของฮาโรลด์หมดลง เธอถามขึ้นทันทีและยื่นมือไปยังกาน้ำชาเล็กๆขนาดราวๆ 40 เซนกำลังถูกอุ่นอยู่ข้างๆโต๊ะ

ตรงข้ามกับความรู้สึกขอบพระคุณภายในจิตใจของฮาโรลด์ ปากของเขาทำหน้าที่อย่างไม่เกรงกลัว ออกคำสั่งไปทั้งอย่างงั้น แต่ก็นะ มันก็จริงอยู่ที่ชานี่รสชาติค่อนข้างดี แต่ว่ามันอุ่นไปและเหนือสิ่งอื่นนั้นรสชาติมันจืดชืดเกินไปที่จะกินพร้อมกับของว่างรหว่างดื่มชา

แต่ถึงอย่างไร มันก็ไม่ควรพูดด้วยถ้อยคำเหล่านั้น

[ อร่าๆ ถ้าเช่นนั้นรอบนี้ดิชั้นจะชงให้มันเข้มขึ้นและร้อนขึ้นนะคะ ]

[ ควรจะเป็นอย่างงั้น ]

มันดูเหมือนว่าคำพูดสุภาพจะไม่ทำงานแม้ว่าอยากฝ่ายจะมีจะมีอายุมากกว่านะ แต่จะทำงานแค่ก็ต่อหน้าพ่อแม่ของเขาเท่านั้น แต่กระนั้น แม้ฮาโรลด์จะแสดงท่าทีเย่อหยิ่งเพียงใด โคโยมิเองก็ทำเพียงแค่ยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวลพลางเทน้ำร้อนจากกาน้ำชาลงในถ้วยชาที่มีใบชาอยู่ด้านใน

พูดก็พูดเถอะ ฮาโรลด์เองก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมากเกี่ยวกับชา นั้นเพราะการที่จะดึงรสชาติที่ดีที่สุดของใบชานั้น มันจะต้องถูกชงด้วยน้ำร้อนราวๆ 70 องศาเซลเซียส

ภายในห้อง ที่กลิ่นของใบชาอบอวนอยู่ในอากาศ ฮาโรลด์ทำเพียงแค่จิบชาและจ้องมองไปยังเหล่าดอกซากุระ ท่ามกลางความเงียบ มีเพียงเสียงของใบหญ้าที่ลู่ลมหวิวๆและเสียง “ป๊อก” ที่เกิดจากไม้น้ำพุไม้ไผ่เท่านั้นที่เข้ามายังโสตประสาท

มันคือช่วงเวลาที่สวยงามเหมือนดั่งความงดงามของญี่ปุ่น ความเรียบง่ายที่ให้รู้สึกเคลิ่มไปกลับมัน

(อ่า ผมรู้สึกเหมือนถูกเยียวยา….)

สำหรับฮาโรลด์ผู้ที่ใช้ทั้งสมองและร่างกายของเขาทำงานอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เดินทางมาถึงที่โลกแห่งนี้ แต่ว่าภายในจิตใจของเขาเองก็เป็นเพียงแค่คนญี่ปุ่นคนหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเปรียบดั่งได้รับการเยียวยาจิตใจเป็นอย่างดี

ขณะที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ช่วงเวลาแห่งความสุขดำเนินไป พลางคิดว่ามันก็ไม่แย่เท่าไหร่นักสำหรับการที่ได้มาอาศัยอยู่ในคฤหาสสุเมรากิแห่งนี้

ขณะที่คิดอยู่เช่นนั้น โคโยมิเองก็กำลังจับจ้องไปที่ฮาโรลด์ที่ตอนนี้กำลังหลับตาลงและดื่มด่ำกับบรรยากาศพลางเผยรอยยิ้มออกมา มันเป็นความรู้สึกสนใจในตัวของฮาโรลด์ตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องแห่งนี้

เท่าที่โคโยมิรู้ ไม่มีสถานที่ใดที่มีวัฒนธรรมการชงชาแบบนี้นอกเสียจากภายในดินแนสุเมรากิ

จากการที่พบกันครั้งก่อน เธอพอเข้าใจได้บ้างว่าฮาโรลด์นั้นคุ้นเคยกับวัฒนธรรมของสุเมรากิระดับหนึ่ง

แต่ว่าการที่ถอดรองเท้าเอย เปลี่ยนใส่รองเท้าในบ้านเอย กำลังอยู่ในท่านั่งทับส้นเอย กำลังรับประทานอาหารโดยใช้ตะเกียบเอย แม้ว่าถึงใครดูก็รู้ว่านี่คือขนบธรรมเนียมประเพณีของพวกเราชาวสุเมรากิ แต่ก็ใช่ว่าใครๆก็จะสามารถปฎิบัติมันได้อย่างเป็นธรรมชาติขนาดนี้

ธรรมดาแล้ว ถึงรู้สิ่งเหล่านี้มาก่อน แต่พวกเขาก็ต้องแสดงความผิดพลาดบ้างในบางจุด แต่สำหรับฮาโรลด์ เขากลับทำมันได้ดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆราวกับเป็นกิจวัตร ยิ่งกว่านั้น การที่เขาแสดงความเห็นเรื่องของชาและอุณหภูมิของมัน มันเหนือกว่าสิ่งที่เธอคาดการณ์ไว้มากนัก

นี่มันไม่ใช่แค่เขารู้วัฒนธรรมของพวกเราชาสุเมรากิแล้ว เขาต้องเคยมีประสบการณ์กับสิ่งเหล่านี้มาแล้วแน่ๆ

( แต่ว่าที่ไหนล่ะ )

มันออกจะยากเกินไปที่จะคิดว่าเขาได้เคยเรียนรู้มันมาตั้งแต่อยู่ภายในคฤหาสสโตร์ก โดยเฉพาะ เฮย์เดน ผู้นำตระกูล ผู้ซึ่งไม่มีทางสนใจที่จะสอนสิ่งเหล่านี้เป็นแน่

ถ้าหากมีใครบางคนที่ใกล้ชิดฮาโรลด์มาจากดินแดนสุเมรากิแล้วล่ะก็ เธอเองก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าฮาโรลด์คุงจะรับฟังคำสั่งใดๆจากคนอื่นนอกจากพ่อของเขาได้อีก

ถึงกระนั้น มันก็มีหลายๆสิ่งที่หาคำอธิบายไม่ได้จากเด็กผู้ชายคนนี้

เพราะเช่นนั้น โคโยมิจึงเริ่มสังเกตพฤติกรรมของฮาโรลด์ไปอย่างไม่รู้ตัว

หลังจากที่ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้อง ทั้งคู่ต่างปล่อยช่วงเวลาที่เงียบสงบล่วงเลยอีกกว่า 10 นาที ทันใดนั้นก็มีเสียงของใครคนหนึ่งกำลังมุ่งหน้าเดินตรงมาเรื่อยๆ

[ ขออภัยที่ต้องให้เธอรอ งานมันยืดเยื้อไปหน่อย ]

ที่ฝั่งตรงข้ามของประตูเลื่อนที่ถูกเปิดออก เป็นร่างของทาสุคุ อาจเพราะรู้สึกผิดที่ต้องให้ฮาโรลด์ต้องรอ เขาได้เผยรอยยิ้มที่รู้สึกผิดปรากฎขึ้นบนใบหน้า

[ ก็เหมือนเช่นเคย ดูเหมือนนายจะไม่รู้นะว่าจะต้องทำอะไรต่อไปดี ]

[ มันก็เป็นอยางงั้นแหละ แต่สถานะการณ์ถือว่าดีขึ้นมาก ต้องขอบคุณสำหรับยารักษาที่ฮาโรลด์คุงเป็นคนสร้างจริงๆ ข้าขอขอบพระคุณจากใจจริง ]

แทบจะทันทีที่ทาสูคุนั่งลง เขาก้มหัวของเขาลง โคโยมิเองก็เช่นกัน

ฮาโรลด์เองก็รู้สึกตกตระลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน

[ ยกหัวขึ้นซะ มันไม่หน้าดูซักนิด ข้าไม่ได้สร้างยานั้นเหมือนต้องการคำขอบคุณพวกแกหรอกนะ ]

[ ข้ายอมรับไม่ได้หรอก ข้าเองก็ไม่ทราบหรอกว่าเธอแผนที่จะทำอะไรต่อไป แต่มันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงที่สถานการณ์ต่างๆดีขึ้นด้วยฝีมือของเธอ ]

“แม้ข้าจะเป็นถึงผู้นำตระกูลสุเมรากิ ข้าไม่อาจจะไม่แสดงความขอบคุณได้หรอกนะ “มันคือข้อความที่สื่อผ่านดวงตาของทาสุคุที่มองมายังตาของฮาโรลด์ด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ใครมันจะไปทนได้ ฮาโรลด์ได้หันหน้าหลบสายตานั้น

[ หึ ไร้ค่าเสียจริง จนตรอกถึงขนาดก้มหัวให้เด็กอย่างข้า รู้สึกละอายถึงความไร้ความสามารถตัวเองบ้างนะ ]

[ ข้าไม่มีข้อแก้ตัวใดๆจริงๆ แต่ก็นะ ข้ารู้สึกดีใจจริงๆที่ได้พบคนหนุ่มอนาคตไกลเฉกเช่นเธอ ]

[ งั้นหรอกเรอะ ถ้างั้นกระดิกหางแล้วร่วมมือกับข้าซะ ]

[  . . . . . .  นั้นคือเหตุผลที่เธอต้องการงั้นรึฮาโรลด์ ? มันไม่เร่งรีบไปหน่อยหรอที่จะกระโดดใส่หัวข้อหลักทันทีโดยไม่เกริ่นเนื้อหาใดๆก่อนเลย ]

[  ข้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะประชันฝีปากกันให้ยืดยาว อ่านนี่ซะ ]

ขณะที่วางเนื้อหารายงานที่ถูกจัดทำมาอย่างดีโดยนอร์แมนและเจคลงบนโต๊ะ สิ่งนี้คือเนื้อหาข้อมูลล่าสุดของผลประกอบการธุรกิจปลูกพืชแบบ LP 

ราวกับถูกกระตุ้นโดยสายตาของฮาโรลด์ที่ส่งมาประมาณว่า “อ่านมันซะ” ทาสุคุหยิบมันขึ้นมาโดยมือทั้งสองของเขา

แทบจะทันทีที่เขาเริ่มเปิดอ่าน สีหน้าของทาสุคุเริ่มที่จะจริงจังขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมันอยู่ในการคาดการณ์ของฮาโรลด์

หรือก็คือ ถ้าหากทาสุคุไม่แสดงปฎิกิริยาแบบนั้น เขาเองก็แย่เหมือนกัน ยิ่งกว่านั้นมันจำเป็นที่จะต้องให้ทาสุคุเข้าใจถึงมูลค่าความสำคัญของการปลูกพืชแบบ LP ให้ได้

เพราะนั้นคือสัญญาณที่ดีในการต่อรองครั้งนี้ว่าผลของมันจะจบลงด้วยดี

ทาสุคุ ผู้ที่อ่านข้อมูลในเอกสารเหล่านี้อย่างตั้งอกตั้งใจราวกับว่าถ้าเขากินมันเข้าไปได้คงทำไปแล้วจนหน้าสุดท้าย เมื่ออ่านจนจบเขาก็ถอนหายใจออกมาเล็กๆ

[ จะให้พูดอย่างไรดี. . . . .เนื้อหามันฟังดูบ้ามาก ]

[ ใช่ไหมล่ะ แต่ว่ามันคือความจริงทั้งหมด ]

[ แล้ว มันอยู่ในการคาดการณ์ของเธอรึปล่าวที่ข้าควรจะสงสัยข้อมูลเหล่านี้? ]

[ สงสัย? อย่างกับแกจะพูดกับข้าว่า “ข้าไม่เชื่อมัน” หรอกนะ ? ]

กล้าพูดมาได้ไงว่าสงสัย เพียงคำพูดนั้นมันเพียงพอที่จะทำให้ฮาโรลด์เผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก

หากมองอีกมุม หากนี่เป็นเพียงการบรัฟ ทาสุคุเองก็มองว่าฮาโรลด์คงมีความั่นใจเป็นอย่างมากในฐานะนักแสดงทื่ดีคนหนึ่ง 

แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยผลงานก่อนหน้านี้ของฮาโรลด์ ที่ซึ่งจู่ๆหมอกพิษก็พวยพุ่งออกมาจากจากภายในป่าของดินแดนสุเมรากิ ฮาโรลด์ก็ได้หยิบยื่นวิธีรักษาโดยไม่คิดค่าตอบแทนใดๆ

เพราะงั้น ในระหว่างที่ดินแดนสุเมรากิกำลังจะเข้าตาจน แสงสว่างแห่งความหวังก็ได้บังเกิดขึ้น

[ . . . . . แค่อยากจะยืนยันอะไรบางอย่างแต่ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่เธอคาดการณ์ เพราะว่าแม้เนื้อหาข้อมูลนี้จะฟังดูบ้าเพียงใด เธอก็สามารถทำให้ข้าต้องฟังข้อเสนอของเธอให้ได้ ]

[ ไม่ว่ามันจะเป็นความจริงหรือไม่ ฟังก่อนก็ไม่เสียหายอะไรหรอก ]

[ ก็จริง แต่ว่าการที่เผยข้อมูลเหล่านี้ให้ข้ารู้ มันเกินกว่าที่ข้าคาดไว้มากนัก ]

[ ถ้าหากแกอยากได้ไอ้ของพรรค์นั้น ข้าจะให้ก็ได้นะ ยังไงซะ มันก็เป็นเพียงตัวสำเนา ]

ขณะที่มองดูฮาโรลด์ที่กล่าวออกมาราวกับว่าเขาไม่สนใจและพร้อมที่จะโยนทิ้งทุกเมื่อ ภายในใจของ ทาสุคุ มันกับตื่นเต้นตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้อ่านมัน

เนื้อหาในรายงานนั้นกล่าวถึงวิธีทำเกษตรกรรมการปลูกพืชแบบ LP รายละเอียดภายในแสดงถึงผลผลิตที่ดีเยี่ยม ความเสี่ยงต่ำ และทำได้จริงโดยง่าย

ต่อให้เขาหยุดการเจรจาลงนะตอนนี้ด้วยคำพูดที่ว่า -ข้าไม่เชื่อข้อมูลเหล่านี้หรอก-  ฮาโรลด์ก็สามารถสร้างกำไรจากมันโดยไม่ต้องเสียผลประโยชน์ใดๆให้สุเมรากิแท้ๆ

ถึงแม้จะคิดเช่นนั้น ฮาโรลด์กลับชักนำเขาในการเจรจาครั้งนี้ หมายความว่า สำหรับฮาโรลด์แล้ว การปลูกพืชแบบ LP นี้ ไม่ใช้จุดประสงค์หลักของการเจรจา

( กว่าที่ข้าจะรู้ตัว แบบนี้ข้าก็เหมือนฮุบเหยื่อไปแล้วสินะ ) 

พูดตามตรง ความเสี่ยงอาจจะเพิ่มขึ้นหากเขาถอยหลังกลับ หรือจริงๆแล้วเป้าหมายของฮาโรลด์คือการให้พวกเราสุเมรากิเป็นคนทดสอบว่าการปลูกพืชแบบ LP นั้นมีความเสี่ยงรึไม่รึปล่าวนะ

หรือ ต่อให้ไม่มีความเสี่ยงใดๆเลย เขาอาจเจรจากับเจ้าอื่นและนั้นจะกลายเป็นปัญหาในภายหลัง

เพื่อป้องกันสิ่งเหล่านั้น เขาจึงต้องการฟังในสิ่งที่ฮาโรลด์ต้องการจะสื่อจริงๆและพยายามอ่านหมากก้าวต่อไปของฮาโรลด์เท่าที่จะเป็นไปได้

ถ้าหากสิ่งเหล่านี้อยู่ในการคำนวนของฮาโรลด์หมดแล้ว ไม่ใช้ว่าฮาโรลด์คุงจะน่ากลัวเกินไปรึปล่าว ทาสุคุได้แต่คร่ำครวญอยู่ภายในใจ

จากรายงานที่รับได้จากจูโนะ ทาสุคุทราบข้อมูลเป็นอย่างดีว่าฮาโรลด์นั้นไม่ได้เป็นหุ่นเชิดให้ใคร และความเป็นไปได้ที่การกระทำเหล่านี้จะเกิดจากเจ้าตัวเองค่อนข้างสูง และหลังจากได้แลกเปลี่ยนบทสนทนากันเมื่อสักครู่ ทาสุคุเองก็แน่ใจว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูกต้อง

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครชักใยอยู่เบื้องหลังคนๆนี้

[ ถ้าเช่นนั้น ให้ข้ารับฟังข้อเสนอของเธอด้วย ]

[ ก็ควรทำอย่างงั้น ไม่เช่นนั้นการเจรจานี้ก็ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ ]

[ ฟุฟุ นั้นหมายความว่าอะไรงั้นรึ ? ]

[ ถ้าสมมุติว่าสิ่งที่เขียนอยู่ในรายงานนั้นเป็นความจริงทั้งหมด แกคิดว่าอย่างไรล่ะ ? ]

สำหรับคำถามของฮาโรลด์ ทาสุคุก็ได้ตอบกลับไปทันที

[ มันคือการปฎิวัตวงการเลยล่ะ หลังจากนำไปใช้จริงหากมันไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น ผลผลิตที่ได้จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก อุปกรณ์ต่างๆในการผลิตนั้นที่ดินแดนนี้มีอย่างครบครัน หากสามารถยืนยันได้แล้วว่ามันปลอดภัยจริงๆ ข้าอยากจะเผยแพร่มันไปทั่วทั้งดินแดน ]

[ แกจะไม่ผูกขาดวิธีนี้ไว้คนเดียวงั้นรึ ? ]

[ หากว่ามีการผูกขาด แน่นอนว่ามันจะต้องเกิดข้อพิพาทเรื่องราวใหญ่โตในอนาคตเป็นแน่ เพราะงั้น ข้าคงไม่โง่พอที่กระโดดงับเหยื่อกลางวงหวังฟันกำไรทั้งๆที่ข้าพึ่งจะสร้างศัตรูขึ้นมารายล้อมตัวหรอกนะ ]

[ …….. เยี่ยม แกสอบผ่าน ]

จากมุมมองของฮาโรลด์ ผู้ซึ่งคุ้นชินกับบุคลิกของทาสุคุเป็นอย่างดี มันเป็นคำตอบอย่างที่คาดการณ์ไว้ “ตอบได้สมกับเป็นทาสุคุ” ขณะที่คิดอยู่เช่นนั้น ฮาโรลด์ก็เริ่มพูดต่อ

[ ก็อย่างที่พูดคุยกันคร่าวๆนั้นแหละ ฟามแบบ LP นี้หวังผลได้จริง แต่ว่าการสร้างศัตรูรอบๆตัวโดยไม่จำเป็นมันทำให้ข้าหงุดหงิด ดังนั้นข้าจึงมาทำข้อเสนอกับแก ]

[ นั้นแหละที่ข้าก็อยากได้ยินเหมือนกัน ]

ในขณะที่สายตาของทั้ง 2 บรรจบกัน ทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องก็เริ่มตรึงเครียดขึ้นมาทันที

และอีกครั้ง ฮาโรลด์วางท่าไร้ซึ้งความกลัว และเผยรอยยิ้มราวกับนักล่าเวลาเห็นเหยื่อ

[ ข้าอยากให้แกเข้าร่วมกลุ่มนักพัฒนาการปลูกพืชแบบ LP ]

————————————————-

TL เจอกันใหม่ศุกร์หน้า 😀