My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 172

ในตอนนี้บนภูเขาทองเกิดเรื่องราวต่างๆ มากมายหลายอย่าง และเพราะแบบนั้นเหล่าสาวกทั้งหลายจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากภูเขาทองได้อย่างอิสระ และเมื่อฝานซงเห็นผู้มาเยือนคนใหม่ทำให้ตัวเขารู้สึกอยากรู้อยากเห็นเป็นเรื่องธรรมชาติ

หมิงซี่หยินตอบกลับแค่เพียงพยักหน้าเท่านั้น

ฝานซงได้เดินกลับไปหาซู่ฮ่องกงเพื่อที่จะเฝ้ามองเขาจากระยะประชิด

‘เขาคนนี้อวบอ้วนและไม่สูงจนเกิน เขายังดูเงียบงัน นอกจากนี้เขายังดูขี้แพ้อีกด้วย’

“ข้ามีชื่อว่าฝานซง พี่ชายท่านนี้ไม่ทราบว่ามีชื่อว่าอะไรกัน? ” ฝานซงได้ถามออกไปด้วยน้ำเสียงอันเป็นมิตร

ซู่ฮ๋องกงในตอนนี้กลอกตาไปหาฝานซง อารมณ์ของเขากำลังจะเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง…

แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรหมิงซี่หยินก็ได้กระแอมอยู่ในลำคอออกมาซะก่อน ซู่ฮ่องกงทำได้เพียงเก็บความขุ่นเคืองใจของตัวเองเอาไว้

ฝานซงเองก็ไม่ใช่คนโง่ ตัวเขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่พยายามห้ามปรามผู้มาเยือนคนใหม่คนนี้ด้วยการกระแอมคอ “ท่านผู้มาเยือน ศิษย์พี่สี่ของพวกเราเป็นคนดีจริงๆ ท่านไม่ต้องกังวลไป…นับตั้งแต่วันนี้พวกเราจะกลายเป็นพี่น้องกัน”

ซู่ฮ่องกงไม่สามารถรับได้อีกต่อไป เขาไม่อาจที่จะรับการดูถูกเหยียดหยามนี้ได้อีก “ใครเป็นพี่น้องกับเจ้ากัน? “

ฝานซงได้พูดตอบกลับไป “พวกเราก็เหมือนกับพี่น้องกัน โชคดีที่ศิษย์พี่หมิงซี่หยินอยู่ที่นี่ ถ้าหากท่านพูดต่อหน้าศิษย์พี่สามหรือศิษย์พี่เก้า ท่านคงไม่อยากที่จะพูดแบบนั้นแน่”

“…”

‘เจ้านี่มาจากไหนกันแน่? ทำไมเจ้านี้ถึงได้ทำตัวสูงส่งยิ่งกว่าอาจารย์ของข้าซะอีก’

หมิงซี่หยินยกมือให้ก่อนที่จะพูดออกมา “ไปทำงานของเจ้าเถอะ”

ซู่ฮ่องกงตอบกลับมาอย่างเชื่อฟัง “ได้…” เมื่อตัวเขาได้เห็นผู้ฝึกยุทธหญิงจากวังจันทรากำลังซ่อมบันไดอยู่ใกล้ๆ ในตอนนั้นเองอารมณ์ของเขาก็ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อฝานซงเห็นแบบนั้นตัวเขาก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ศิษย์พี่สี่ หรือว่าผู้มาเยือนจะเป็นคนงานคนใหม่กัน? “

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้องทำ…ในวันนี้เขาจะต้องเข้าไปใช้เวลาว่างในถ้ำแห่งเงาสะท้อน”

“ถ้ำแห่งเงาสะท้อนอย่างงั้นหรอ? ” เมื่อฝานซงได้ยินแบบนั้นหัวใจของเขาก็เต้นรั่ว “การที่ศาลาปีศาจลอยฟ้าจะมีสมาชิกใหม่ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ท่านปรมาจารย์ไม่น่ากังวลถึงกับต้องขังสมาชิกใหม่แบบนี้เลย? “

“ไม่ต้องกังวลไป…เขาน่ะไม่ถูกไล่ไปไหนหรอก เจ้าสบายใจได้” หมิงซี่หยินได้จากไปทันทีหลังจากพูดจบ

ฝานซงรู้สึกสับสนกับคำพูดของหมิงซี่หยิน และเพราะแบบนั้นเองตัวเขาจึงตัดสินใจที่จะยังไม่ฝึกฝนตัวเองเพื่อเฝ้ามองซู่ฮ่องกงแทน

ซู่ฮ่องกงจะต้องทำงานหนักทุกอย่างที่พอจะทำได้ แม้ว่าซู่ฮ่องกงจะต้องทำงานอย่างหนักทั้งวันแต่ตัวเขาก็ไม่ได้ปริปากบ่นอะไรออกมา เมื่อพระอาทิตย์ตกในที่สุดซู่ฮ่องกงก็ตัดสินใจที่จะนั่งลงเพื่อพักผ่อน

ฝานซงได้เดินเข้ามาก่อนที่จะยกนิ้วให้ “พี่ชายนี้สุดยอดจริงๆ เลย”

“เจ้าหมายความว่าอะไรกัน? “

“ในฐานะที่เป็นผู้มาเยือนคนใหม่…ข้ารู้สึกชื่นชมในตัวท่านจริงๆ “

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก…” ซู่ฮ่องกงได้พูดออกมา ตัวเขาในตอนนี้รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก

ฝานซงได้ถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง “ในตอนที่ข้าได้มีโอกาสมาที่หุบเขานี้เป็นครั้งแรก ข้ารู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่”

“ทุกข์ทรมานอย่างงั้นหรอ? “

“ใช่…” ฝานซงมองไปรอบๆ ตัวก่อนที่จะพูดเสียงเบา “เหล่าสาวกรุ่นพี่ทั้งหลายที่ศาลาปีศาจลอยฟ้าล้วนแต่มีนิสัยที่แปลกประหลาด ถ้าหากท่านไม่ระวังตัวให้มากพอบางทีท่านอาจจะเจอปัญหาก็เป็นได้”

ซู่ฮ่องกงที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ขมวดคิ้ว เขาจ้องมองไปที่ฝานซงอย่างสับสน “นิสัยที่แปลกประหลาดอย่างงั้นหรอ? “

“เจ้าเองก็น่าจะเห็นมาด้วยตาตัวเองแล้ว ศิษย์คนที่สี่ของศาลาปีศาจลอยฟ้าหมิงซี่หยิน แม้ว่าภายนอกเขาจะดูเหมือนกับคนสุภาพแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ของเขากลับเย็นชาและไร้หัวใจ ส่วนต้วนมู่เฉิงศิษย์คนที่สามเองเป็นคนที่ซื่อตรง ศิษย์คนนี้มักจะยึดมั่นในหลักการของตัวเองอย่างเคร่งครัด…และนอกจากนี้ยังมีหยวนเอ๋อ ศิษย์คนที่เก้าของศาลาปีศาจลอยฟ้า แม้ว่ารูปลักษณ์ของนางจะดูเหมือนเด็กน้อยน่ารักแต่ถึงแบบนั้นนางกลับมีอารมณ์ที่แปรปรวนจนผิดปกติและมักจะใช้อารมณ์แก้ไขปัญหา ข้าว่าท่านควรที่จะอยู่ห่างกับนางให้มากที่สุดจะดีกว่า” ฝานซงได้แนะนำออกมาอย่างเคร่งขรึม

เมื่อฝานซงพูดถึงหยวนเอ๋อ ในตอนนั้นเองซู่ฮ่องกงก็ได้ตกตะลึง ตัวเขารู้แล้วว่าทำไมหยวนเอ๋อถึงได้เกรี้ยวกราดใส่ตัวเขาในห้องโถงใหญ่ก่อนหน้านี้

ซู่ฮ่องกงมองไปที่ฝานซง หลังจากนั้นเขาก็ได้ถามฝานซงด้วยเสียงอันแหบห้าว “แล้วเจ้าเคยได้ยินเรื่องของราชาปีศาจไหม? “

“ราชาปีศาจอย่างงั้นหรอ? ” สีหน้าของฝานซงเปลี่ยนไปในทันที “ที่ศาลาปีศาจลอยฟ้าน่ะไม่ได้พูดอะไรถึงราชาปีศาจมากนัก ฉายาของราชาปีศาจมีไว้เพื่อสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านธรรมดาทั่วไปก็เท่านั้น เขาเป็นเพียงชายผู้มีพลังวรยุทธระดับศักดิ์สิทธิ์เพียงเท่านั้น ข้าว่าเขาคนนั้นอาจจะไม่ได้เก่งกาจในเรื่องของการต่อสู้ก็เป็นได้…ว่าแต่ท่านสบายดีสินะ? ท่านดูไม่สู้ดีเท่าไหร่เลยนะ”

ซู่ฮ่องกงรู้สึกไม่สบายใจมากกว่าไม่สบาย ในตอนนี้เปลวไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวได้ลุกโชนขึ้นภายในส่วนลึกของดวงตาคู่นั้น

ในตอนนั้นเองเสียงไอก็ได้ดังขึ้นมาซะก่อน หมิงซี่หยินได้ปรากฏตัวขึ้นมาใกล้ๆ พวกเขาทั้งสองคนโดยไม่ทันได้สังเกตเห็น

และเมื่อเห็นแบบนั้นเปลวไฟแห่งความโกรธของซู่ฮ่องกงก็ได้ดับลงไปในทันที

เมื่อฝานซงเห็นแบบนั้นเขาก็ได้พยักหน้าให้ ‘ศิษย์พี่สี่มาหาผู้มาเยือนคนใหม่อย่างงั้นหรอ? ‘

“ฝานซง”

“ครับ ศิษย์พี่หมิงซี่หยิน? “

“ผนึกพลังวรยุทธเจ้านั่นซะ เจ้านั่นจะถูกส่งไปยังถ้ำแห่งเงาสะท้อนเพื่อที่จะคิดทบทวนตัวเอง” หมิงซี่หยินได้พูดขึ้น

เมื่อฝานซงได้ยินแบบนั้นเขาก็ได้แต่ตกตะลึงก่อนที่จะถามออกมาอย่างงุนงง “ศิษย์พี่หมิงซี่หยิน เขาเป็นเพียงผู้มาใหม่ ท่านจะไม่โหดร้ายกับเขาเกินไปหรอกหรอ? “

“ทำตามที่สั่งซะ”

“ข้าเข้าใจแล้ว” ฝานซงไม่มีทางเลือกอื่นนอกซะจากเดินไปหาซู่ฮ่องกงก่อนที่จะกระซิบบอกเขา “ข้าขอโทษท่านจริงๆ สิ่งนี้อาจจะทำให้ท่านเจ็บแสบได้”

ซู่ฮ่องกงดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

และเมื่อได้รับการยอมรับจากซู่ฮ่องกงแล้วฝานซงก็เริ่มที่จะผนึกพลังวรยุทธของเขาในทันที ในไม่ช้าตัวเขาก็ผนึกพลังวรยุทธที่ซู่ฮ่องกงมีจนสำเร็จ

ซู่ฮ่องกงได้หันไปหาฝานซงก่อนที่จะตบไหล่เขา “รอข้าก่อนเถอะ…”

“ไม่จำเป็นจะต้องสุภาพแบบนั้นหรอก พวกเราอยู่ข้างเดียวกันแล้ว” ฝานซงได้พูดออกมา

ซู่ฮ่องกงลุกขึ้นไปก่อนที่จะเดินไปยังถ้ำแห่งเงาสะท้อนกับหมิงซี่หยิน

ในตอนนั้นเองก็มีใครตะโกนเรียกขึ้นมาซะก่อน “ศิษย์พี่แปด! “

‘ศิษย์พี่แปด? ‘ ฝานซงได้หันไปมอง ในตอนนั้นเองเขาก็ได้พบกับศิษย์คนสุดท้อง ศิษย์คนที่เก้าหยวนเอ๋อ ในตอนนี้หยวนเอ๋อกำลังเอามือเท้าเอวก่อนที่จะจ้องมองมายังพวกเขา

ซู่ฮ่องกงหยุดอยู่กับที่ เขาได้หันกลับมาพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “ศิษย์น้องเล็ก? “

‘ศิษย์น้องเล็กอย่างงั้นหรอ? ‘

หยวนเอ๋อได้ตอบกลับมา “ท่านอาจารย์ได้สั่งให้เฆี่ยนศิษย์พี่…ท่านลืมไปแล้วอย่างงั้นหรอศิษย์พี่สี่? “

“…”

“…”

ถ้าหากฝานซงเข้าใจบทสนทนาไม่ผิด คนที่อยู่ตรงหน้าของเขาก็คือหนึ่งในศิษย์ศาลาปีศาจลอยฟ้าตัวจริง และเพราะแบบนั้นเปลือกตาของฝานซงจึงกระตุกอย่างรุนแรงทันที คอของเขาเองก็แห้งผากเช่นเดียวกัน

หมิงซี่หยินได้แต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ศิษย์น้องแปด…อย่าโทษข้าเลยนะ ไม่ต้องกังวลไปข้าจะพยายามเมตตาเจ้าให้ได้มากที่สุดเอง

ซู่ฮ่องกงอยากที่จะร้องไห้ออกมาเมื่อจ้องมองไปยังหยวนเอ๋อ

หมิงซี่หยินได้แบกซู่ฮ่องกงขึ้นก่อนที่จะอุ้มเขาไปยังสถานที่สำหรับการเฆี่ยนตี

ในวันนั้นเองมีแต่เสียงร้องครวญครางดังก้องไปทั่วทั้งศาลาปีศาจลอยฟ้า

ฝานซงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้แต่ใจสั่น ‘นี่คือสิ่งที่เรียกว่าพยายามเมตตาแล้วอย่างงั้นหรอ? ดูเหมือนว่าศิษย์พี่จะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดในการลงโทษเลยมากกว่า! ‘

…

“ติ้ง! ลงโทษศิษย์คนที่แปดสำเร็จ ได้รับแต้มบุญ: 100 “

…

เมื่อการเฆี่ยนสิ้นสุด

หมิงซี่หยินรู้สึกพึงพอใจมาก เขาได้โบกมือก่อนที่จะพาซู่ฮ่องกงไปยังถ้ำแห่งเงาซะท้อน

“พี่ฝาน? ” โจวจี้เฟิงเดินมาพร้อมกับดาบที่อยู่บนด้านหลัง

“พี่ฝาน เกิดอะไรขึ้นกัน? ท่านไม่สบายอย่างงั้นหรอ? ” โจวจี้เฟิงได้เดินตรงมาหาฝานซง

ดวงตาของฝานซงในตอนนี้เบิกกว้าง ตัวเขาได้พึมพำอะไรบางอย่างออกมา “ข้า…ข้าคิดว่าข้ากำลังเจอปัญหาเข้าซะแล้วล่ะ…”

…

ในขณะเดียวกัน ณ ห้องลับของศาลาปีศาจลอยฟ้า

ลู่โจวได้ศึกษาเคล็ดวิชาอักษรสวรรค์อีกครั้ง หลังจากที่ได้ศึกษาจนรู้สึกถึงพลังเขาก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น

ในเวลาเดียวเขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ มันเป็นเสียงแจ้งเตือนที่ได้มาจากการลงโทษของซู่ฮ่องกงนั่นเอง

ลู่โจวในตอนนี้ได้เหลือบมองไปที่แต้มบุญที่อยู่บนเมนู

‘ขาดแต้มบุญอีกพันกว่าคะแนนสินะกว่าที่จะซื้อพลังร่างอวตารใหม่ได้’

“ท่านอาจารย์…ผู้อาวุโสฮั๊วขอเข้าพบ” เสียงของหยวนเอ๋อได้ดังมาจากด้านนอก

“ข้ารู้แล้ว” ลู่โจวได้ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ก่อนที่จะออกจากห้องลับเพื่อที่จะเดินเข้าสู่ห้องโถงใหญ่

ฮั๊ววู่เด๋าได้ยืนรอลู่โจวอย่างเคารพอยู่ที่ห้องโถงใหญ่อยู่ก่อนแล้ว หลังจากที่เห็นลู่โจวปรากฏตัวเขาก็ได้เดินไปหาในทันที

“ท่านปรมาจารย์” ฮั๊ววู่เด๋าได้โค้งคำนับลู่โจว

“ว่ายังไง เจ้าจะทำตามเงื่อนไขไหม? “

ฮั๊ววู่เด๋าได้พยักหน้าก่อนที่จะตอบกลับมา “ข้าหาได้”

“เยี่ยมมาก”

“ข้าอยากจะรู้ว่าด้วยสมบัติล้ำค่าที่ศาลาปีศาจลอยฟ้ามีมากมายหลายชิ้น ทำไมท่านถึงต้องการแมกโนเลียสีดำด้วย? ” ฮั๊ววู่เด๋าได้ถามออกมาอย่างสับสน