My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 525 สกัดกั้น

　　หลินซินมองไปที่หน้าอกของตัวเองด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวตัวเขาที่เหลือบมองหน้าอกเสร็จได้มองไปยังรถม้าลอยฟ้าอีกครั้ง หลินซินได้ส่งเสียงอันดังลั่นออกมา “เจ้าชนะแล้ว”
　　หลินซินเลือกที่จะยอมแพ้ให้กับชะตากรรมตัวเขาหลับตาลงก่อนที่จะเดินถอยหลังไป
　　พรึ๊บ!
　　ประมุขผู้เก่าแก่ที่สุดของสถานศึกษาไท่ชูหลินซินเลือกที่จะจบชีวิตลงในขณะที่ท้าทายปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า
　　“ติ้ง!สังหารเป้าหมายสำเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”
　　ต้วนมู่เฉิงได้ร่อนลงสู่พื้นในขณะที่ร่อนลงมาตัวเขาก็เหลือบมองไปที่หมิงซี่หยิน “ลอบโจมตีอย่างงั้นเหรอ”
　　“ศิษย์พี่ครั้งนี้ต้องขอบคุณท่านจริงๆ หอกของท่านสามารถจู่โจมผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้ ช่างไร้เทียมทาน!”
　　ต้วนมู่เฉิงพยักหน้าเล็กน้อย“เจ้าเองก็เก่งขึ้นเหมือนกันนะ”
　　“ขอบคุณคำชมศิษย์พี่”
　　ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังชื่นชมกันและกันอยู่เหล่าสาวกที่อยู่ที่ด้านนอกแท่นหินต่างก็ตกใจและจนปัญญา พวกเขาทั้งหมดเลือกที่จะหันหลังหนี โชคยังดีที่ต้วนมู่เฉิงและหมิงซี่หยินไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นศัตรู
　　ในขณะเดียวกันผู้ฝึกยุทธจากสำนักต่างๆ ยังคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลินซินเป็นยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาไม่ได้ต่อกรกับจีเทียนเด๋าซะด้วยซ้ำ หลินซินต้องมาตายซะก่อน ผลการต่อสู้ที่เกิดความคาดหมายนี้จะไม่ทำให้ทุกคนตกใจได้ยังไงกัน
　　ข่าวการตายของหลินซินแพร่ไปทั่วหุบเขาอย่างรวดเร็ว
　　ณที่แห่งหนึ่งที่ไม่ใกล้ไม่ไกล ที่ที่สาวกของสถานศึกษากลุ่มดาวหมีใหญ่ซ่อนตัวอยู่ หัวหน้าของกลุ่มสังเกตการณ์ได้มองไปที่ยอดเขาดันยางก่อนที่จะโบกมือ “ถอยก่อน ทุกอย่างจบลงแล้ว ออกเดินทาง…”
　　สาวกจากสถานศึกษากลุ่มดาวหมีใหญ่ที่มาชื่นชมการต่อสู้รีบเคลื่อนไหวในทันที
　　ในขณะเดียวกันสาวกจากสำนักเฮ้งชูไม่อาจเข้าใจกับสิ่งที่เพิ่งเห็นได้เลยทุกคนจะอธิบายกับเจ้าสำนักได้ยังไงถ้าหากสาวกของศาลาปีศาจลอยฟ้าสามารถสังหารผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้แบบนี้
　　“แจ้งว่าหลินซินตายแล้วจีเทียนเด๋าไม่จำเป็นจะต้องเคลื่อนไหวซะด้วยซ้ำ!”
　　เหล่าอดีตสาวกของสำนักใหญ่ทั้งสิบที่เหลืออยู่เป็นผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดแล้วพวกเขาคิดว่าวันนี้จะเป็นวันที่พี่น้องที่ตายจากไปทุกคนจะได้ล้างแค้น การตายของหลินซินทำให้ทุกคนต้องพบกับความผิดหวังอย่างหนัก
　　“ไม่มีใครหยุดศาลาปีศาจลอยฟ้าได้จริงๆอย่างงั้นเหรอ”
　　ใครบางคนถอนหายใจออกมา“ข้าคงจะคาดหวังมากเกินไป…น่าขันซะจริง! ผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบน่ะเหรอจะเอาชนะผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบได้ น่าขันโดยแท้…”
　　“ถ้าหากข้าเป็นจีเทียนเด๋าข้าก็คงจะใช้พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบที่มีทำลายล้างสถานศึกษาไท่ชูนั่นไปแล้ว จีเทียนเด๋ามีเมตตาเกินไปจริงๆ”
　　มันเป็นเหมือนกับสุภาษิตที่ว่า‘ถอนรากถอนโคน’ การที่จัดการถอนรากถอนโคนศัตรูทั้งหมดย่อมดีกว่าที่จะให้ศัตรูกลับมาแก้แค้นทีหลัง
　　ในขณะที่ผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนตัวอยู่กำลังจะจากไปรถม้าลอยฟ้าของศาลาปีศาจลอยฟ้าก็ออกเคลื่อนไหว รถม้าคันนั้นไม่ได้กลับไปยังศาลาปีศาจลอยฟ้า รถม้าได้พุ่งตรงไปยังทางที่สถานศึกษาไท่ชูตั้งอยู่
　　ต้วนมู่เฉิงและหมิงซี่หยินกลับไปบนรถม้าอย่างรวดเร็ว
　　ลู่โจวลูบเคราของตัวเองอย่างไม่แยแสตอนนี้ตัวเขากำลังเหลือบมองหอคอยหลักของสถานศึกษาไท่ชู
　　หมิงซี่หยินพูดต่อ“แกนกลางของเขตแดนพลังจะต้องอยู่ที่ส่วนปลายของหอคอยหลักแน่ ข้าไม่คิดว่าจะมีใครกล้าพอที่จะหยุดยั้งพวกเราได้”
　　ไม่นานหลังจากนั้นสายตาของผู้คนที่อยู่เบื้องล่างก็ได้จับจ้องไปยังรถม้าล่องเมฆารถม้าล่องเมฆากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง มันกำลังมุ่งหน้าไปยังหอคอยหลัก
　　สาวกของสถานศึกษาไท่ชูต่างก็งุนงง
　　ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายที่ยังไม่จากไปงุนงงเช่นกัน
　　“จีเทียนเด๋าพยายามจะทำอะไรกันแน่”
　　“อย่าบอกว่าจีเทียนเด๋าคิดที่จะทำลายม่านพลังอย่างงั้นเหรอ”
　　ไม่มีสาวกของสถานศึกษาไท่ชูคนไหนกล้าก้าวออกจากม่านพลังในโลกของการฝึกยุทธ เหตุผลที่ทำให้สำนักใหญ่ทั้งหลายกลายเป็นสำนักใหญ่ที่มีสาวกมากมายหลายคนได้เป็นเพราะม่านพลังที่มี
　　ในตอนที่สำนักใหญ่ทั้งสิบโจมตีศาลาปีศาจลอยฟ้าในอดีตเป็นเพราะม่านพลังที่ภูเขาทองมีจึงทำให้ไม่มีใครบุกรุกเข้าไปในศาลาปีศาจลอยฟ้าได้
　　“สถานศึกษาไท่ชูเป็นชาวลัทธิขงจื๊อชาวลัทธิขงจื๊อเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในการสร้างเขตแดนพลัง ข้าเกรงว่าการจะทำลายม่านพลังได้คงจะต้องเป็นเรื่องยากแน่”
　　“จีเทียนเด๋าต้องการที่จะใช้พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบที่มีทำลายสถานศึกษาไท่ชูอย่างงั้นเหรอ”
　　“ไม่น่าจะเป็นไปได้ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ไม่เคยมียอดฝีมือคนไหนที่สามารถทำลายม่านพลังที่อยู่ตรงหน้าได้”
　　ลู่โจวในตอนนี้กำลังยืนอยู่ใกล้ๆกับพังงารถม้า ตัวเขาได้ผลักฝ่ามือของตัวเองไปด้านหน้าอย่างนุ่มนวล นิ้วบนฝ่ามือลู่โจวเริ่มส่องประกายแสงสีฟ้าขึ้น พลังฝ่ามือสละปัญญากำลังจะก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
　　สาวกของสถานศึกษาไท่ชูที่อยู่บนหอคอยหลักได้มองไปทางลู่โจว
　　“นี่มันวิชาของชาวลัทธิขงจื๊อฝ่ามือสละปัญญา”
　　ซู่วว!
　　พลังฝ่ามือสละปัญญาได้ลอยไปทางหอคอยหลักทันทีที่มันแตะต้องม่านพลัง ภาพอันน่าทึ่งก็ได้ปรากฏขึ้น
　　แคร๊ก!
　　พลังฝ่ามือขนาดใหญ่ได้กระทบกับม่านพลังที่ดูราวกับแผ่นกระจกทันทีที่ฝ่ามือปะทะกับม่านพลัง นิ้วทั้งห้าและพลังฝ่ามือก็ได้ทะลุผ่านไป
　　ม่านพลังที่ต้องถูกพลังฝ่ามือโจมตีอ่อนแรงลงในทันที!
　　แม้ว่าจะผ่านม่านพลังมาได้แต่พลังฝ่ามือก็ยังไม่หายไป มันยังเคลื่อนไหวไปที่ด้านหน้าต่อ
　　ตู๊ม!
　　พลังฝ่ามือได้พุ่งตรงไปยังด้านบนของหอคอยหลักมันได้พุ่งทำลายส่วนบนก่อนที่จะกระทบเข้ากับพื้น
　　ตู๊ม!
　　ในที่สุดพลังฝ่ามือสละปัญญาก็แตะพื้น
　　ทั้งสถานศึกษาไท่ชูตกอยู่ในความเงียบ
　　หอคอยหลักเป็นเหมือนกับแกนกลางของเขตแดนพลังที่สถานศึกษาไท่ชูมีในตอนนี้แกนกลางหลักได้ถูกทำลายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นั่นก็หมายความว่าม่านพลังของสถานศึกษาไท่ชูมีไม่อาจที่จะใช้การได้อีก ถ้าหากไร้ซึ่งม่านพลัง ในตอนนี้ไม่ว่าใครก็สามารถเข้าออกสถานศึกษาแห่งนี้ได้ตามต้องการ
　　“จบแล้วล่ะ!อนาคตของสถานศึกษาไท่ชูจบลงแล้ว”
　　การตายของประมุขอย่างหลินซินเพียงคนเดียวก็สร้างความสิ้นหวังให้กับสาวกของสถานศึกษาไท่ชูมากแล้วแต่พลังฝ่ามือสละปัญญาที่ทำลายม่านพลังได้ทำให้เหล่าสาวกสิ้นหวังมากกว่าเดิม
　　เหล่าผู้อาวุโสที่ยังเหลืออยู่รู้สึกผิดทำไมสถานศึกษาไท่ชูถึงต้องท้าทายศาลาปีศาจลอยฟ้าด้วย ทำไมถึงไม่มีใครยืนกรานให้หลินซินขอโทษ? ไม่ว่าจะเสียดายแค่ไหนแต่ในตอนนี้ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก
　　นอกจากสถานศึกษาไท่ชูผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนอยู่ต่างก็กลืนน้ำลาย
　　ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงดังขึ้นจากรถม้าล่องเมฆา“ก่อนหน้านี้ข้าเคยให้โอกาสพวกเจ้าแล้ว แต่พวกเจ้าไม่เห็นค่ามัน…นี่ถือเป็นการลงโทษเล็กๆ น้อยๆ จากข้า”
　　ไม่มีใครกล้าพูดหรือโต้ตอบกลับมา..
　　รถม้าล่องเมฆาที่ทำลายแกนกลางเขตแดนพลังเสร็จได้เดินจากไปในทันที
　　ผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนตัวอยู่ต่างก็คิดอะไรขึ้นมาได้มันคงจะเป็นการดีกว่าถ้าหากพวกเขาไม่ท้าทายศาลาปีศาจลอยฟ้า แม้แต่ม่านพลังของสถานศึกษาไท่ชูเองก็ยังถูกปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าทำลายได้ด้วยพลังฝ่ามือเพียงแค่ฝ่ามือเดียว
　　…
　　1ชั่วโมงต่อมา
　　รถม้าล่องเมฆากำลังบินอยู่เหนือสำนักเฮ้งชู
　　ผู้อาวุโสและสาวกของสำนักเฮ้งชูยังไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับสถานศึกษาไท่ชูทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่รถม้าล่องเมฆาที่กำลังลอยอยู่บนฟ้า
　　รถม้าล่องเมฆาได้บินตรงมาด้วยความเร็วสูงจนไม่น่าเชื่อ
　　หลังจากนั้นไม่นานสาวกทั้งหลายก็มองเห็นดาบที่เต็มไปด้วยพลังสีฟ้าดาบกำลังพุ่งตรงมาหาพวกเขา ดูเหมือนว่ามันจะเป็นดาบขนาดเล็กที่สวยงาม ที่รอบดาบเต็มไปด้วยพลังที่อัดแน่น ดาบเล่มเล็กกำลังปลดปล่อยอักษรประหลาดออกมา มันเป็นอักษรที่แฝงไปด้วยแสงสีฟ้า
　　ครืดด!
　　เมื่อพลังดาบเข้าปะทะกับม่านพลังในตอนนั้นก็เกิดประกายไฟไปทั่ว ไม่นานนักพลังดาบก็ได้เจาะทะลุม่านพลังก่อนที่จะฝังตัวลงสู่พื้น
　　ตู๊ม!
　　ม่านพลังของสำนักเฮ้งชูแตกเป็นเสี่ยงๆ
　　หลังจากที่ม่านพลังจางหายไปรถม้าล่องเมฆาก็ได้หันหลังกลับก่อนที่จะลอยไปตามขอบฟ้าในทันที
　　…
　　ณพระราชวังตะวันออกของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์
　　องค์รัชทายาทหลิวจือรู้สึกมีความสุขอย่างเห็นได้ชัดในตอนนี้ตัวเขากำลังเพลิดเพลินไปกับการฮัมเพลงและการชื่นชมภาพวาดที่ตรงหน้า
　　“ฝ่าบาทผลการต่อสู้ของหลินซินและจีเทียนเด๋าออกมาแล้ว” ขันทีคนหนึ่งได้พูดกับหลิวจือด้วยความเคารพ
　　หลิวจือถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมา“ข้าพนันได้เลยว่าจีเทียนเด๋านั่นคงไม่คาดคิดว่าพวกเราจะมีไพ่ตายที่ทรงพลังแบบนี้…จีเทียนเด๋ายึดติดกับความสำเร็จที่เคยมีมากจนเกินไป และเพราะแบบนั้นจึงทำให้ตัวเขาต้องพ่ายแพ้ไปอย่างน่าสมเพช”
　　“องค์ชาย…ผลลัพธ์ก็คือ…”ขันทีพยายามจะพูดต่อ
　　“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ…ข้าจะอธิบายเรื่องชุดเกราะให้กับเสด็จพ่อได้ฟังเองในขณะที่เสด็จพ่อเก็บตัวฝึกฝน ข้าจะรับผิดชอบส่วนที่เหลือในการกำจัดศาลาปีศาจลอยฟ้าต่อเอง” หลิวจือได้พูดออกมาอย่างมั่นใจ “อีกไม่นานเสด็จพ่อจะต้องกลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบและรวบรวมชนเผ่าอื่นทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวได้แน่”
　　หลังจากที่หลิวจือพูดจบตัวเขาก็ยังเห็นขันทีคนเดิมไม่จากไปไหน เมื่อเห็นแบบนั้นหลิวจือเริ่มแปลกใจ “เจ้ายังยืนอยู่ตรงนี้เพื่ออะไรอีก”
　　ขันทีตัวสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะคุกเข่าลง“ขออภัยด้วยองค์ชาย…ขออภัยด้วย…หลินซินพ่ายแพ้ หลินซินประมุขแห่งสถานศึกษาไท่ชูได้เสียชีวิตอยู่บนยอดเขาดันยางพ่ะย่ะค่ะ”