แฟนผมกลายเป็นซอมบี้ - บทที่ 1184 ผู้อ่อนแออย่างไรก็ต้องตายวันยังค่ำ
“พวกมันมีเยอะมาก…”
มุมเลี้ยวบันไดชั้นหนึ่ง กู่ซวงซวงอ้าปากค้าง พลางพูดขึ้นด้วยใบหน้าซีดเผือด
“อืม…ถึงไม่ต้องใช้พลังสัมผัสรู้ก็พอมองออกแล้ว”
หลิงม่อมองลอดรั้วกั้นออกไปนอกประตูแล้วพูดขึ้น
ประตูเหล็กบานนั้นถูกเตะปลิวไปนานแล้ว ทว่าซอมบี้ที่อยู่ไม่ไกลกลับไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามาข้างใน
พวกมันเพียงเดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ด้วยท่าทางเหม่อลอยเท่านั้น
“ซอมบี้พวกนี้…แสดงละครห่วยเกินไปแล้ว ห่างออกไปไม่ไกลเป็นสนามรบ ในอาคารหลังนี้ก็มีแต่กลิ่นคาวเลือดเต็มไปหมด…อย่างอื่นไม่ว่า แต่ที่ชั้นหนึ่งมีศพอยู่หนึ่งศพ พวกมันแสร้งทำเป็นสงบนิ่งอย่างนั้น ใครดูก็รู้ว่าเป็นกับดัก!” หลิงม่อบ่นอย่างไม่สบอารมณ์
“ประเด็นสำคัญอยู่ที่เรื่องนี้หรือไง…” กู่ซวงซวงมองหน้าหลิงม่อเหมือนจะร้องไห้…ตอนนี้เธอกลัวจะตายอยู่แล้วนะ! ที่หัวหน้าทีมของเธอใจเย็นอย่างนี้น่ะไม่เท่าไหร่…แต่เด็กสาวสองคนนั้นที่เดินตามหลังมาเรียกได้ว่ามีท่าทีผ่อนคลายเลยทีเดียว
คนหนึ่งสายตาเหม่อลอยเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อีกคนก็ทำท่าทางเหมือนอยากสู้เต็มที่ ถึงขั้นใช้เล็บข่วนกับคมมีดอย่างไม่รู้ตัว…
‘ทำไมกัน…’ กู่ซวงซวงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ อย่างนี้เธอก็ดูเป็นคนขี้ขลาดน่ะสิ! ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม…
“พวกเราเริ่มเคลื่อนไหวกันเถอะ ถึงจะเป็นกับดัก แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีทางเลือกทำได้แค่ลุยเท่านั้น รุ่นพี่รับผิดชอบซอมบี้วิวัฒนาการสองตัวที่อยู่ตรงกลางฝูงซอมบี้ ให้เด็กโง่เดินตามหลังผม ผมจะจัดการซอมบี้กลายพันธุ์ตัวอื่น ส่วนกู่ซวงซวง ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด แถวๆ นี้น่าจะยังมีซอมบี้วิวัฒนาการซุ่มอยู่อีก ทันทีที่พวกมันปรากฏตัว ฉันไม่ขอให้เธอฆ่าพวกมัน แต่อย่างน้อยก็ช่วยถ่วงเวลาไว้ก่อน ทำได้ไหม?” หลิงม่อหันไปมองกู่ซวงซวงแล้วถามขึ้น
ถูกหลิงม่อจ้องหน้าในระยะประชิดแบบนี้ กู่ซวงซวงที่กำลังคิดฟุ้งซ่านพลันอึ้งงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบพยักหน้าหลายครั้ง “ทำได้…ฉันจะต้องทำให้…”
“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มได้” หลิงม่อหันหน้ากลับไป สูดหายใจลึกๆ
กู่ซวงซวงค่อยๆ หุบปากที่อ้าค้างอย่างเงียบงัน พลางแอบน้อยใจเล็กๆ ‘อย่างน้อยก็ช่วยฟังฉันพูดให้จบก่อนไม่ได้เหรอ…’
ทว่าพอหันไปมองทางประตูบานนั้น หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาทันที
‘เขามอบภารกิจให้ฉันง่ายๆ…เขาเชื่อใจฉันโดยไม่รอฟังฉันพูดอะไรเลยงั้นเหรอ?’
ภารกิจที่เธอได้รับอาจฟังดูไม่ยาก แต่กู่ซวงซวงที่ผ่านการฝึกฝนมานานกลับรู้ดีว่านี่คือก้าวสำคัญก้าวแรกที่จะตัดสินว่าพวกเขาจะฝ่าวงล้อมออกไปได้หรือไม่
ทันทีที่พวกเขาสามคนพุ่งตัวเข้าไปท่ามกลางฝูงซอมบี้ ถึงแม้พวกเขาจะโจมตีดุดันรุนแรงขนาดไหน อย่างไรก็ต้องตกอยู่ในวงล้อมในพริบตาอยู่ดี
ถ้าหากถึงเวลานั้นแล้วถูกซอมบี้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าล้อมเพิ่มอีกหนึ่งชั้น สถานการณ์ก็จะเลวร้ายขึ้นทันที
และหากพวกเขาถูกเหนี่ยวรั้งไว้ได้ ทางฝั่งเฮยซือก็จะต้องแบกรับความกดดันเพิ่มขึ้น…
“โอ๊ยยย…ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว!” กู่ซวงซวงรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้บ้าเต็มที
ในตอนนั้นเอง หลิงม่อเปิดปากพูดอีกครั้ง
“ถึงเธอจะไม่เชื่อตัวเอง ก็ต้องเชื่อว่าฉันมองคนไม่ผิดสิ เข้าใจไหม ไป!”
“หา?” กู่ซวงซวงเบิกตากว้าง
ทว่าเพิ่งจะสิ้นเสียงพูด หลิงม่อก็รั้งมือเย่เลี่ยนพุ่งตัวไปทางประตูอย่างรวดเร็ว
ส่วนหลี่ย่าหลินแม้ออกวิ่งช้ากว่าเล็กน้อย แต่ทันทีที่เงาร่างของเธอไหววูบ เธอกลับไปปรากฏตัวอยู่นอกประตูก่อนสองคนนั้นเสียอีก…
“ใช่…ใช่แล้ว…ฉันทำได้!” กู่ซวงซวงประสานสองมือเข้าด้วยกัน ใบหน้ามีประกายแห่งความแน่วแน่พาดผ่าน จากนั้นเธอก็พุ่งตัวตามออกไป…
นอกอาหารหอพัก ซอมบี้สิบกว่าตัวกระจายออกเป็นวงล้อมกว้างๆ เพื่อเฝ้าประตูกับหน้าต่างรอบอาคารไว้
ตรงกลางวงล้อมมีซอมบี้วิวัฒนาการสองตัวนั้นยืนอยู่ พวกมันสองตัวมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อการปรากฏตัวของหลี่ย่าหลินก่อนใครเพื่อน
เดิมทีหากวัดกันที่พลังรายตัว ซอมบี้เหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะสามารถทัดทานซอมบี้ระดับสูงอย่างหลี่ย่าหลินได้ แต่อาศัยข้อได้เปรียบของจำนวนที่มากกว่า พวกมันกลับสามารถถ่วงเวลาหลี่ย่าหลินไว้ได้ชั่วคราว
แต่หลิงม่อกลับไม่ปล่อยให้พวกมันได้โอกาสนั้นไป…
“กรรรร!”
ซอมบี้กลายพันธุ์พวกนั้นกระโจนเข้ามาทางหลี่ย่าหลินทันที แต่หลี่ย่าหลินกลับทำเหมือนไม่เห็นพวกมันอยู่ในสายตาเลยซักนิด
เงาร่างของเธอไหววูบ เบี่ยงหลบซอมบี้กลายพันธุ์สองตัวที่อยู่ด้านหน้าสุดด้วยร่างกายพลิ้วไหวราวกับกำลังร่ายระบำ และในขณะที่ซอมบี้ตัวที่สามซึ่งเห็นช่องโหว่หมายจะฉวยโอกาสจู่โจมเธอจากด้านข้าง เธอกลับไม่คิดจะหลบแม้แต่น้อย
ฉึก!
รูแผลจำนวนหนึ่งพลันปรากฏบนใบหน้าบิดเบี้ยวของซอมบี้ตัวนี้ทันใด นิ้วมือของมันยังไม่ทันแตะโดนชายเสื้อของหลี่ย่าหลินด้วยซ้ำ ได้แต่มองดูเธอพุ่งตัวผ่านไป
พลั่ก!
เมื่อซอมบี้ตัวหนึ่งล้มลง กลับมีซอมบี้อีกหลายตัวเข้ามาขวางทางอีก
ทว่าด้วยวิธีการเคลื่อนไหวอันแปลกประหลาดของหลี่ย่าหลิน พวกมันมองเห็นเพียงเงาลวงของร่างที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว…
ขณะนั้นเอง ซอมบี้บางส่วนได้สังเกตเห็นเงาร่างอีกสองเงาที่ปรากฏตัวตามมาติดๆ…ซอมบี้กลายพันธุ์เหล่านั้นที่ขวางทางพวกเขาค่อยๆ ล้มตายไปทีละตัว เห็นชัดว่าคนที่ลงมือคือเจ้าหนุ่มคนนั้นที่จูงมือซอมบี้สาวตัวหนึ่งไว้ และกำลังเดินมาทางพวกมันด้วยท่าทีผ่อนคลายราวกับกำลังเดินเล่น…
“กรรร!”
ซอมบี้ตัวหนึ่งแยกเขี้ยวแยกเล็บคำรามเสียงต่ำ พลันกระโจนเข้าไปทางพวกเขาทันที
“ไสหัวไป!”
เมื่อหลิงม่อยกมือชี้ออกไป หนวดสัมผัสเส้นหนึ่งก็พลันพุ่งเข้าไปรัดลำคอของซอมบี้ตัวนี้ ร่างของมันถูกยกลอยเหนือพื้น และเหวี่ยงไปกระแทกกับซอมบี้อีกตัวอย่างแรง
โครม!
ไม่รอให้พวกมันลุกขึ้นยืน หนวดสัมผัสอีกหลายเส้นก็พุ่งพรวดเจาะทะลุร่างของพวกมันพร้อมๆ กัน…
‘หนึ่งวิ…’ หลิงม่อพูดในใจ
“กรรร!”
ทันใดนั้น ซอมบี้อีกหลายตัวพลันพุ่งออกมาจากช่องว่างระหว่างรถยนต์ที่อยู่ไม่ไกล ในขณะเดียวกัน หลี่ย่าหลินได้วิ่งฝ่าไปจนถึงตรงหน้าซอมบี้วิวัฒนาการสองตัวนั้น…
สิ่งที่ไม่ได้อยู่นอกเหนือความคาดหมายของหลิงม่อก็คือ ซอมบี้ที่เพิ่งปรากฏตัวใหม่เหล่านี้ล้วนเป็นซอมบี้วิวัฒนาการ…
และพอพวกมันปรากฏตัว ก็มุ่งหน้าเข้ามาหาหลิงม่อที่กำลังพยายามเปิดเส้นทางทันที
ขณะเดียวกัน เหล่าซอมบี้กลายพันธุ์ที่ยังไม่ตายก็ราวกับได้รับสัญญาณ พวกมันพากันกระโจนเข้าใส่หลิงม่อพร้อมกันทันที
“ตอนนี้แหละ!”
กู่ซวงซวงยืนอยู่ตรงหน้าประตู เมื่อเห็นสถานการณ์ก็รีบกัดริมฝีปากและหลับตา
เธอกำสองมือแน่น ใบหน้าพลันแปรเปลี่ยนเป็นซีดขาวในชั่วพริบตา
“อ๊าาาา!”
เมื่อเสียงหวีดร้องดัง พลังคลื่นสะท้อนขุมหนึ่งก็พลันระเบิดรอบตัวซอมบี้วิวัฒนาการที่เพิ่งปรากฏตัวเหล่านั้นทันที
บึ้มม!
ซอมบี้พวกนี้มีสติปัญญาแล้ว จึงทำให้ได้รับผลกระทบที่รุนแรงกว่าปกติ
พวกมันแทบจะชะงักงันไปทันที แม้แต่ซอมบี้กลายพันธุ์สองตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดก็นิ่งงันไปด้วย
ซอมบี้วิวัฒนาการหนึ่งในนั้นเบิกตากว้าง เลือดไหลออกทางจมูกและปาก จากนั้นก็ค่อยๆ ตัวอ่อนล้มพับไป
ทว่าหลังโจมตีหนึ่งครั้ง กู่ซวงซวงกลับขาอ่อน เธอยืนพิงขอบประตูด้วยท่าทางอ่อนแรง
“ตายซะเถอะ!”
เมื่อหลิงม่อม่านตาหดตัว เงาร่างเลือนรางเงาหนึ่งก็พลันปรากฏตัวอยู่ด้านหลังซอมบี้พวกนั้น
ขณะเดียวกัน หนวดสัมผัสจำนวนมหาศาลก็พลันปรากฏรอบตัวเขาทันใด…
ฝั่งหลี่ย่าหลิน ซอมบี้วิวัฒนาการสองตัวนั้นกำลังเดินแยกซ้ายขวาเข้ามาหาเธอ เพื่อที่จะพยายามคุมเชิงกับหลี่ย่าหลินอย่างเจ้าเล่ห์
หนึ่งในนั้นยังอ้าปากพูดเสียงติดๆ ขัดๆ “ระ…ระดับสูง…”
ส่วนหลี่ย่าหลินนั้นเพียงกะพริบตา…
“ฉันไม่อยากคุยกับพวกแกหรอกนะ” ขณะที่พูด ดวงตาสองข้างของเธอพลันมีประกายเหลืองอำพันพาดผ่าน
สวบ!
ซอมบี้วิวัฒนาการสองตัวนั้นอึ้งงันไปชั่วขณะ เมื่อเงาเลือนรางสองเส้นโฉบผ่านไป เงาร่างของหลี่ย่าหลินก็ไปปรากฏตัวอยู่ด้านหลังซอมบี้วิวัฒนาการที่เปล่งเสียงพูดเมื่อกี้ทันที
เธอดึงจูบอสรพิษที่ปักอยู่บนลำคอของซอมบี้ตัวนั้นออกเบาๆ จากนั้นก็ยังไม่ลืมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรว่า “ผู้อ่อนแออย่างไรก็ต้องตายวันยังค่ำ”
พลั่ก พลั่ก พลั่ก…
เหล่าซอมบี้ที่วินาทีที่แล้วยังยืนรายล้อมรอบตัวหลิงม่อเริ่มพากันล้มตายไปทีละตัวๆ
ก่อนที่พวกมันจะล้มลงไป บนร่างกายของพวกมันล้วนปรากฏรูแผลที่มีเลือดกระฉูดเพิ่มขึ้นมาหลายจุด…
“สำเร็จแล้ว…” กู่ซวงซวงพยายามประคองร่างให้ยืนขึ้นอย่างดีใจ
“ทำได้ไม่เลวเลย” หลิงม่อหันกลับมายิ้มให้เธอ
ในตอนนั้นเอง เธอพลันหน้ามืดตาลายขึ้นมา โชคดีที่หลี่ย่าหลินคว้าแขนเธอไว้ก่อน
“คือว่า…” กู่ซวงซวงแตกตื่น…เพราะหญิงสาวคนนี้กำลังจ้องเธอด้วยสายตาเป็นมิตรเหมือนกับที่มองซอมบี้ตัวเมื่อกี้น่ะสิ!
“ฉันจะพยายามไม่เป็นผู้อ่อนแอนะ…” กู่ซวงซวงทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“อ้อ…นี่ฉันกำลังยิ้มให้เธอจริงๆ นะ ก็เธอเพิ่งฆ่าซอมบี้ไปได้ตัวหนึ่งไม่ใช่หรือ?” หลี่ย่าหลินพูดอย่างสนิทสนม
‘นี่หมายความว่า…ถ้าหากฉันฆ่าไม่ได้ ฉันก็จะโดนดูถูกงั้นเหรอ?’ กู่ซวงซวงคร่ำครวญในใจ
“เอาล่ะ พวกเรารีบไปกันเถอะ!”
การต่อสู้ทางนี้จบลงอย่างรวดเร็ว แต่ถึงแม้เป็นอย่างนั้น ช่องว่างระหว่างรถยนต์ที่อยู่ไม่ห่างเริ่มมีเงาร่างปรากฏขึ้นมาอีกแล้ว
หลังจากไม่ได้ยืนมองสถานการณ์จากที่สูงอยู่บนตัวอาคารอีก หลิงม่อจึงไม่รู้ว่ามีซอมบี้มุ่งหน้ามาทางนี้เท่าไหร่กันแน่
แต่หากอาศัยเพียงพลังสัมผัสรู้ เขาสัมผัสได้ทันทีว่ามีจุดแสงมากมายกำลังมุ่งหน้ามาจากทั้งสี่ทิศ…
“โกดังอาหาร…”
กู่ซวงซวงเคลื่อนไหวโดยมีหลี่ย่าหลินช่วยประคอง พลางมองไปยังจุดที่อยู่ไม่ไกล
ถึงแม้ไม่ไกล…แต่การที่ซอมบี้เหล่านั้นโผล่ออกมาอย่างต่อเนื่องก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ทางเส้นนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างแน่นอน…
………………………………………
YOU MAY ALSO LIKE
