My House of Horrors คฤหาสน์สยองขวัญของผม - ตอนที่ 683 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

มีผู้เข้าชมมาถามเฉินเกอเกี่ยวกับฉากใหม่มากขึ้นเรื่อย ๆ และเฉินเกอก็ยินดีบอกข้อมูลที่ไม่สำคัญนักกับพวกเขา เขารู้ว่าสิ่งที่ผู้เข้าชมกระหายจะรู้คืออะไร และข้อมูลที่เขาให้นั้นก็เหมือนเหยื่ออันโอชะ ล่อหลอกพวกเขาเข้าสู่การท้าทายฉาก

“บอสเฉิน พวกเราพบกันอีกแล้ว ทำไมยิ่งมาฉันยิ่งรู้สึกเหมือนคุณดูเด็กลง?” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเกอนั้นมีผมตัดสั้นและรูปลักษณ์ทอมบอยของเธอทำให้เธอดูมีสไตล์มากกว่าพวกผู้ชายเสียอีก แต่ว่ารูปร่างเย้ายวนของเธอก็ไม่ได้ทำให้เธอไร้เสน่ห์แบบหญิงสาวเช่นกัน

“นั่นอาจจะได้ผลกับพวกคุณลุงวัยกลางคนนะครับ– สำหรับคุณผมดูแก่ขนาดนั้นเหรอ?” ผู้หญิงคนนี้นับได้ว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเฉินเกอ ชื่อของเธอก็คือ เย่เสี่ยวซิน นักรีวิวบ้านผีสิง เธอมีผู้ติดตามมากกว่าล้านคน ตอนที่คนจากบ้านผีสิงโรงเรียนแพทย์เทียนเถิงมาเข้าชม เธอก็เข้าร่วมกับพวกเขา และหลังจากที่เธอออกมา เธอก็แทบจะตีกับตัวเองอยู่ตรงนั้น

“ฉันไม่เคยเสียเวลาพูดประจบประแจง ฉันคิดจริง ๆ ว่าคุณดูเด็กลง” เย่เสี่ยวซินดึงโทรศัพท์ออกมา “ฉันขอตั๋วเข้าห้องเก็บศพใต้ดิน ฉันวางแผนจะรีวิวฉากนั้นวันนี้”

“ห้องเก็บศพใต้ดิน?” เฉินเกอไม่ปิดบังความไม่สบอารมณ์บนใบหน้า “ไม่ใช่ว่าคุณกำลังจะท้าทายฉากใหม่ของผมหรอกเหรอ? มันสนุกนะ”

“ไม่ละ ขอบใจ ฉันจะรอให้มีไกด์บนออนไลน์ก่อน” เย่เสี่ยวซินสะบัดผมไปด้านหลัง จากนั้น ก็เหมือนจะนึกอะไรได้ เธอก็เสริม “แล้วก็ มีกลุ่มบนออนไลน์ตั้งใจจะรวบรวมและแบ่งปันรูปของฉากในบ้านผีสิงของคุณแน่ะ คุณแน่ใจนะว่าจะไม่ทำอะไรกับเรื่องนั้น? ฉันรู้สึกว่านี่เป็นการโจมตีคุณ”

“ไม่เป็นไร ผมมองมันเป็นการโฆษณาฟรี” เฉินเกอมีความช่วยเหลือของถงถง แต่ในเมื่อมันมีฉากเยอะเกินไป ถงถงก็ไม่สามารถควบคุมสิ่งต่าง ๆ ที่มากมายเกินไปได้ และแน่นอนว่า นี่ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่เฉินเกอจงใจผ่อนปรนให้ผู้เข้าชม

บ้านผีสิงนั้นขยายตัวอย่างรวดเร็ว และยังมีคู่แข่งน่ากลัวอย่างสวนสนุกแห่งอนาคตปรากฏตัวออกมาอีก ก่อนที่ผลลัพธ์จะปรากฏ ความนิยมนั้นเป็นเรื่องสำคัญของเฉินเกอ อย่างไรเสีย ถ้าเขาต้องการหยุดการกระทำเช่นนี้ มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเมื่อคิดถึงว่าพนักงานของเขานั้นต่างจากของคนอื่น ๆ

“ระวังไว้หน่อยแล้วกัน ถ้าพวกเขาทำลายคุณซึ่งหน้าไม่ได้ พวกเขาก็อาจจะทำอะไรลับหลัง” เย่เสี่ยวซินลดเสียงลง “ตอนที่ฉันต่อแถวอยู่เมื่อกี้นี้ ฉันเห็นผู้ชายคนนี้ที่ห้องโถงรอพัก ระวังเขาเอาไว้”

เย่เสี่ยวซินค้นโทรศัพท์ตัวเองและเปิดรูปหนึ่งให้เฉินเกอดู ในรูปนั้นเป็นผู้ชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ ถึงแม้ว่าพระอาทิตย์จะสาดแสงแรงกล้า เขากลับดูไม่ร้อนเลย เขากำลังคุยโทรศัพท์ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เขาดูมีการศึกษาและสุภาพ ดูไม่เหมือนคนไม่ดี”

“อย่าถูกรูปลักษณ์ของเขาหลอกเอา ถ้าคุณเข้าไปดูในกระดานสนทนาเกี่ยวกับบ้านผีสิง คุณจะพบว่าผู้ชายคนนี้ติดแบล็กลิสต์ของบ้านผีสิงหลายแห่ง” เย่เสี่ยวซินไปยืนด้านข้างเพื่อให้ไม่ขวางแถว “เขาไม่ใช่ผู้เข้าชมธรรมดา– มีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับจิตใจของเขา เขาน่ากลัว และสิ่งที่ประหลาดที่สุดก็คือเขาชอบ ‘เปิดเผย’ ตัวเองต่อคนอื่นที่ในบ้านผีสิง เขาทำให้นักแสดงผู้หญิงที่ในบ้านผีสิงหลายคนร้องไห้เพราะการกระทำของเขา”

“เขาเป็นคนน่ากลัวขนาดนั้น?”

“ใช่ เขายังถูกจับกุมหลายครั้งเพราะการกระทำของเขา แต่ว่าเขาก็ไม่เปลี่ยนนิสัยเลย” เย่เสี่ยวซินถอนหายใจ “เขาเข้าใจกฎของนักแสดงของบ้านผีสิง เขารู้ว่าพวกนักแสดงทำร้ายเขาไม่ได้ เขายังไม่ได้มีการสัมผัสทางกายกับพวกนักแสดง เขาแค่เปิดบางส่วนของตัวเองให้นักแสดงดูเพื่อเติมเต็มความปรารถนาทางเพศของตัวเอง ผู้ชายคนนั้นเก่งเรื่องนี้ เขามักจะลงมือในมุมที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ตอนที่เขาถูกจับกุมก็เป็นเพราะว่าใช้เวลาไปทำเรื่องพวกนี้จนผู้เข้าชมคนอื่นที่เข้าพร้อมกันทนไม่ไหวทุบตีเขาเข้า”

“บางคนก็ต้องการบทเรียน บทเรียนที่ลึกซึ้งและจริงจัง” พนักงานทำอะไรไม่ได้ แต่ว่าผู้เข้าชมทำได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ เฉินเกอก็มองเห็นทางแก้ปัญหานี้หลายทาง

“ฉันคิดว่าน่าจะประมาณนี้แหละ ระวังด้วย ฉันจะเข้าไปก่อนตอนนี้” เย่เสี่ยวซินตามคนที่เหลือเข้าไปในบ้านผีสิง เฉินเกอใช้ดวงตาหยินหยางของตัวเองมองไปทางห้องโถงรอพัก ชายคนนั้นยังคุยโทรศัพท์ แต่เฉินเกอพบว่าตอนที่เขากำลังคุย ดวงตาของเขาก็ยังกลอกไปมาเหมือนกำลังมองหาอะไรอยู่

เฉินเกอมองไปรอบ ๆ โดยมีชายคนนี้เป็นศูนย์กลาง และเขาก็พบว่าที่จุดอับสายตาชายคนนี้นั้นมีชายอีกคนที่กำลังคุยโทรศัพท์ ผู้ชายคนนี้นั้นสวมหมวกใบใหญ่ และมีผิวขาว รูปลักษณ์ของเขานั้นดูนุ่มนวลและคล้ายผู้หญิง

“คู่หู?” ตอนที่เฉินเกอหันไปมองชายคนนั้น ชายในเสื้อคลุมก็วางสายและเดินออกจากห้องโถงมา บังเอิญว่า ชายอีกคน ก็เดินออกมาพร้อมกับคนอื่นอีกสามคนด้วย

ทั้งห้าคนเริ่มต่อแถว คนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้า อีกคนอยู่ด้านหลัง และคนอื่น ๆ อยู่ตรงกลาง จากภายนอกแล้ว พวกเขาดูไม่เหมือนว่าจะรู้จักกัน

“พวกเขามาจากสวนสนุกแห่งอนาคต?” แต่ว่าเฉินเกอรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นทิ้งร่องรอยบาดแผลทางใจเอาไว้ให้กับคนจากสวนสนุกแห่งอื่นลึกมากจนพวกเขาไม่น่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ เฉินเกอให้ความสนใจพวกเขาเป็นพิเศษ หลังจากทั้งสามคนเข้าไปต่อแถว จู่ ๆ ก็เกิดความวุ่นวายขึ้น สามคนเริ่มเคลื่อนไหวและไปรวมตัวกัน “พวกเขาเตรียมตัวมา!”

ความวุ่นวายเริ่มปะทุ และนี่ก็รบกวนผู้เข้าชมคนอื่น ๆ หนึ่งในนั้นตะโกนใส่พวกเขาตรง ๆ อย่างโมโห “ทำไมพวกคุณถึงแซงคิว? ถอยออกไปนะ!”

เขาเสียงดังมากและนี่ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ในทันที คนที่พูดขึ้นนั้นเป็นชายวัยกลางคนสูงประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตร รูปลักษณ์ของเขานั้นไม่เข้ากับพื้นอารมณ์ของเขาเลย

“คุณชิโนซากิ กรุณาใจเย็นก่อน พวกเรามาที่นี่เพื่อตามหาแรงบันดาลใจ– ไม่มีความจำเป็นต้องทะเลาะกับคนอื่น ๆ” ผู้หญิงคนหนึ่งอายุยี่สิบกว่าปีที่ยืนอยู่ข้างชายวัยกลางคน เธอดูเหมือนจะเป็นผู้ช่วยของเขา ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะคุ้นชินกับการระเบิดอารมณ์ของชายคนนั้น และเธอก็ขอโทษผู้เข้าชมที่รอบ ๆ

“ชิโนซากิ? คนต่างชาติ?” ก่อนที่เฉินเกอจะทันได้พูดอะไร ผู้ชายที่ชื่อชิโนซากิก็เริ่มทะเลาะวิวาทด้วยภาษาจีนอันยอดเยี่ยม เฉินเกอรีบส่งหน้าที่ขายตั๋วต่อให้ลุงซู และรีบวิ่งเข้าไประงับการต่อสู้ “ได้โปรดหยุดทะเลาะกัน เมื่อครู่นี้ใครแซงคิวนะครับ?”

เห็นพนักงานเข้ามาแล้วทั้งสองฝ่ายก็หยุดเถียงกัน

“เขา! เขาแซงคิว ฉันกำลังจะบอกคุณว่า ถ้าพวกเราไม่มีกฎของสังคม ฉันก็ต่อยหน้าเขาไปแล้ว ไร้ระเบียบชะมัด” ชายวัยกลางคนช่างหาเรื่องเก่งเหลือเกิน

“เข้าใจแล้วครับ” เฉินเกอหันไปหาคนที่แซงคิว เขายืนอยู่ติดกับชายที่สวมหมวกใบใหญ่ เห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน “ถ้าคุณต้องการเข้าชมบ้านผีสิงของเผม ผมก็ต้องการให้พวกคุณทั้งหมดถอยกลับไปต่อแถวและทำตามกฎ”

เฉินเกอไม่ปล่อยให้มีโอกาสได้ต่อรอง ผู้ชายคนนั้นดูไม่พอใจกับการจัดการนี้อย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าด้วยการโน้มน้าวจากเพื่อนของเขา เขาก็ถอยกลับไปต่อแถวด้านหลังอย่างเชื่อฟัง

“เอาละ ตอนนี้ทุกอย่างก็เป็นปกติดีแล้ว” เฉินเกอยืนอยู่ท้ายแถว เพราะอะไรสักอย่าง ชายวัยกลางคนรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเมิน เขาตะโกนไปที่เฉินเกอ “ร้อนขนาดนี้แถวก็ยาว คุณไม่มีแถวสำหรับ VIP หรืออะไรแบบนั้นเหรอ? ผมยินดีจ่ายเพิ่ม!”

“ต้องขออภัยด้วยครับ แต่ว่าผมปฏิบัติกับผู้เข้าชมทั้งหมดของผมเสมอภาคกัน”

“ดี! ช่างมีหลักการนัก! อย่างนั้นฉันกลับ! ทุกคนแม่งขัดใจฉันตลอด!” เพื่อตบตาเฉินเกอ ผู้ชายคนนั้นจึงทำเป็นโกรธและหันหลังกลับ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณชิโนซากิ! บ้านผีสิงนี่โดดเด่นมาก! พวกเราก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ดังนั้นพวกเราอย่างน้อยที่สุดก็ควรเข้าไปดูนะคะ!” หญิงสาวผู้ช่วยพยายามรั้งเขาเอาไว้ จากนั้นเธอก็วิ่งกลับมาขอร้องเฉินเกอ “บอสคะ คุณช่วยยกเว้นให้พวกเราได้ไหม?”

เธอมองเฉินเกอด้วยสายตาขอร้อง “คุณชิโนซากิเป็นนักเขียนการ์ตูนค่ะ เขาไม่มีแรงบันดาลใจมาหลายเดือนแล้ว และอารมณ์ของเขาก็แย่ลงเพราะเรื่องนั้น ปกติเขาไม่ได้เป็นอย่างนี้”

“นักเขียนการ์ตูน? เขาดังไหม? ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน?” เฉินเกอจู่ ๆ ก็นึกถึงเอี๋ยนต้าเหนียน บางทีเขาอาจจะใช้โอกาสนี้เติมเต็มความปรารถนาของเอี๋ยนต้าเหนียน

ผู้ช่วยหน้าแดง “คุณชิโนซากิปกติตีตลาดอยู่ต่างประเทศค่ะ และเขาก็มีชื่อเสียงในด้านนี้ แต่ว่าสองสามปีหลังมานี่ เขาเริ่มเปลี่ยนสไตล์ไป! ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ยังเป็นชายที่ทรงอิทธิพลมากทีเดียว!”

เฉินเกอพยักหน้าและจงใจเพิ่มเสียงให้ดังขึ้น “ถ้าคุณไม่ต้องการต่อแถว อย่างนั้นก็มีทางเลือกเดียวครับ ผมเพิ่งเปิดฉากใหม่ และคนที่ต้องการเข้าชมฉากใหม่สามารถลัดแถวเข้ามารวมกับผมได้เลยตอนนี้”

“ฉากใหม่?” เธอดูไม่กล้าตัดสินใจ ดังนั้นจึงหันไปหาชายคนนั้น

“ผมเพิ่งชมว่าคุณมีหลักการไปก่อนหน้านี้ แต่พอได้ยินชื่อผมคุณก็เปลี่ยนใจ ได้ ผมจะให้โอกาสคุณทำให้ผมประทับใจให้ได้วันนี้” ชายวัยกลางคนเดินกลับมาอย่างเอื่อยเฉื่อย “ฉากใหม่ก็ฉากใหม่!”

เห็นชายวัยกลางคนแซงคิว ผู้ชายคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาจากท้ายแถว “ผมก็อยากจะเข้าชมฉากใหม่เหมือนกัน”

ผู้ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุม อุณหภูมิข้างนอกนี่ก็สูง และยังไม่มีเครื่องปรับอากาศ ผมของเขาเปียกเหงื่อเหมือนเขากำลังจะไหม้แล้ว ได้ยินเสียงเขา คนอื่นในกลุ่มของเขาก็อยากจะรั้งเขาเอาไว้ แต่ว่ามันก็สายเกินไปแล้ว

“ได้ อย่างนั้นก็ตามผมมา มีคนอื่นอีกไหม?” เฉินเกอยอมรับการอาสาของเขาอย่างรวดเร็วและรับเงินเขามา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีโอกาสสำนึกเสียใจแล้ว

คนอื่นในกลุ่มก็เดินออกมาช้า ๆ เฉินเกอให้ลุงซูขายตั๋วให้คนพวกนี้ขณะที่เขาใช้โทรศัพท์ค้นข้อมูลของชิโนซากิในออนไลน์

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ชาวต่างชาติ– เขาก็แค่มีชื่อที่ฟังดูคล้ายชื่อชาวต่างชาติ แต่ว่า ที่บอกว่าเขาสร้างผลงานโดยมีตลาดอยู่ที่ต่างประเทศนั้นเป็นเรื่องจริง แฟนคลับของเขาเรียกเขาเป็นโมเสกเดินได้*และบิดาแห่งแสงศีลธรรม**

TL note:

*หมายถึงการเบลอภาพที่มักจะใช้ในการปิดส่วนอันสงวนในการ์ตูนอีโรติกหรือที่มีฉากอิโรติก

**แสงแห่งศีลธรรมนั้นมักจะถูกใช้ในการ์ตูนอีโรติกหรือที่มีฉากอิโรติก เช่นเมื่อตัวละครถอดเสื้อผ้าหรือว่าเปลือยกาย แทนที่จะใช้การเบลอภาพ ก็จะใช้แสงหรือว่าควันในการปิดส่วนสงวน ดังนั้น แฟน ๆ การ์ตูนจึงมักเรียกมันว่าแสงแห่งศีลธรรม ในภาษาอังกฤษใช้ว่า Holy light, Saint light แต่ในภาษาไทยมักใช้คำว่าแสงแห่งศีลธรรม