Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 193 เบลดมาสเตอร์

“ถ้างั้นก็ได้”

ในเมื่ออีกฝ่ายพูดออกมาขนาดนี้ หากเซียวเฟิงปฏิเสธคงจะไม่ดีสักเท่าไหร่ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เลือกที่จะไปในทิศทางเดียวกับเหล่าผู้เล่นของเขตฮัวเซียแต่ไม่ได้ทำอีเวนต์ด้วยกัน

นอกจากนี้ เซียวเฟิงก็มั่นใจความสามารถในการต่อสู้ของตนเองในตอนนี้มาก ๆ ต่อให้เขาไม่สามารถเรียกเสี่ยวไป๋ได้ ชายหนุ่มเองก็ยังมีโอกาสน้อยที่จะต้องเจออันตรายจากผู้เล่นอีกฝ่าย ถ้ายังไง… ไว้ผู้เล่นระดับท็อปของเขตอื่นรวมตัวกันมาไล่จับเขา ค่อยกังวลก็แล้วกัน

“เอาตามนี้นะครับ ถ้างั้นก็มารอฟังประกาศกฏอีเวนต์กันดีกว่า”

เล่าสวียิ้มขณะพูด ตอนนี้พวกเขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก ความกลัวที่จะโดนเขตอื่นรวมหัวถล่มนั้นมันหายไปหมดแล้ว

เวลาเริ่มต้นของอีเวนต์กำลังนับถอยหลังเข้ามาแล้ว ทว่าตอนนั้นเอง แสงสว่างดวงหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ดาดฟ้าเรือ

กลุ่มของผู้เล่นอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏออกมาจากแสง พวกเขาคือคนที่จะมาเข้าร่วมอีเวนต์ในครั้งนี้ด้วยและก็ยังอุตส่าห์มาทันเวลานับถอยหลังอีก กลุ่มคนราว ๆ 10 คนนี้ได้รับคำชื่นชมจากคนอื่น ๆ รวมไปถึงเซียวเฟิงด้วย ช่างกล้าจริง ๆ ที่ท้าทายกับเวลาแบบนี้ คนพวกนี้ดูจะไม่กลัวที่จะพลาดอีเวนต์เลย

“บะ…เบลดมาสเตอร์!?”

“นั่นมัน…ซีเหมินชุยเสวีย!”

ทันทีทันใด สายตาของทุกคนที่มองไปยังกลุ่มผู้มาใหม่นั้น บางคนก็เปลี่ยนไป ในขณะที่บางคนก็กำลังช็อก

ผู้เล่นที่มาทีหลังเหล่านี้มาด้วยกัน แถมชายหนุ่มทั้ง 18 คนนี้เองก็ยังอยู่กิลด์เดียวกันอีกด้วย! สังเกตได้จากชื่อกิลด์ที่อยู่บนหัว

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เปิดเผยชื่อ ส่วนอีก 17 คนที่เหลือต่างก็ซ่อนชื่อของตนเองไว้ทั้งหมด

ชื่อของเขาเป็นเพียงคำสั้น ๆ 4 ตัวอักษร แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนอื่น ๆ พากันตกตะลึง เพราะทั้ง 4 ตัวอักษรนั้นคือ… ซีเหมินชุยเสวีย!

คนคนนี้ถือครองฉายาเบลดมาสเตอร์อยู่เสมอในโลกของเกมออนไลน์เขตฮัวเซีย และเคยได้รับยกย่องเกียรติให้เป็นผู้เล่นที่อยู่จุดสูงสุดประจำเขตด้วย ดังนั้นชื่อของเขาคนนี้จึงโด่งดังทั่วทั้งฮัวเซียมานานแล้ว!

เซียวเฟิงกวาดตามองก่อนจะค่อย ๆ หยุดลง หากแต่ไม่ใช่เพราะซีเหมินชุยเสวียแต่เพราะไอ้เปี๊ยกที่ชื่อ ซางกวน อาโอเชินกำลังยืนอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้ด้วย เด็กคนนั้นซ่อนชื่อของตนเองไว้โดยที่สีหน้านั้นก็ไม่ได้ดูเหมือนปกติเสียเท่าไหร่

อันที่จริง ทั้ง 18 คนนี้ก็ดูจะทำหน้านิ่งกันหมด ดูพวกเขาจะภูมิใจในความลึกลับของพวกตนเสียเหลือเกิน ไม่มีท่าทีว่ากลุ่มคนเหล่านี้จะเข้าไปมีส่วนร่วมกับผู้เล่นคนอื่น ๆ ปรากฏให้เห็นแต่อย่างใด สายตาของเซียวเฟิงที่หยุดชะงักมองนั้นก็เพียงแค่มองอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบถอนสายตาไปมองทางอื่นต่อแทน

ในขณะเดียวกันนั้น เซียวเฟิงก็เผอิญไปเห็นว่าจืออี้ที่กำลังมองไปยังกลุ่มคนเหล่านี้ มีสีหน้าที่แย่กว่าซางกวน อาโอเชินซะอีก

เล่าสวีเองก็มองพวกเขาด้วยความสงสัย เขาดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยังลังเลอยู่ และตอนนั้นเอง เวลาเริ่มต้นของอีเวนต์ก็มาถึง สุดท้ายจึงไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมา

[อีเวนต์เซิร์ฟเวอร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เรากำลังปิดทางเข้าสู่สถานที่เตรียมพร้อมและทำลายโทเคนล่าสมบัติทิ้ง ผู้เล่นทั้งหมดที่อยู่ในสถานที่เตรียมพร้อม จะถูกส่งไปยังแผนที่พิเศษโดยอัตโนมัติ ระหว่างนั้นผู้เล่นสามารถรับฟังกฏกติกาของอีเวนต์ได้จากการพูดคุยกับ NPC ประจำอีเวนต์ในสถานที่เตรียมพร้อมของพวกคุณ]

เมื่อเสียงประกาศของระบบดังขึ้น ทุก ๆ คนที่อยู่บนเรือก็เริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเรือกำลังสั่น ใช่แล้ว! พวกเขารู้สึกไม่ผิด เรือขนาดมหึมาลำนี้กำลังเริ่มเคลื่อนที่แล้วจริง ๆ

ชูเมิ่งอิ๋งที่เปียกโชกอยู่ในน้ำนั้นเป็นฝ่ายที่รู้สึกได้ชัดเจนที่สุด เรือลำใหญ่นี้กำลังจะทิ้งเธอไป เพราะงั้นเธอจึงรีบพยายามปีนขึ้นมาโดยที่ใจก็ยังหวาดระแวงกลัวว่าเซียวเฟิงจะมองเธออยู่ ดังนั้นแล้วแววตาคู่สวยจึงมองขึ้นไปยังเซียวเฟิงด้วยความกลัวที่ว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอขึ้นไป

โชคดีที่ตอนนี้เซียวเฟิงไม่ได้สนใจเธอเหมือนแต่ก่อนแล้ว เขาปล่อยให้เธอปีนขึ้นมาบนเรือได้ด้วยสภาพตัวเปียกไปหมดเช่นนั้น ชุดของนักบวชสาวซึ่งเปียกชุ่มยามที่พ้นน้ำขึ้นมามันแนบไปกับเรือนร่างอันงดงามของเทพธิดาแห่งชาติ และทำให้ผู้เล่นชายบางคนที่เห็นถึงกับใจเต้นไม่หยุดเลยทีเดียว

ระหว่างที่เรือลำยักษ์นี้กำลังค่อย ๆ เคลื่อนที่ออกไป ทะเลที่นิ่งสงบก็เริ่มที่จะมีคลื่นปรากฏขึ้นมา ตลอดมานั้นเรือไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย มันแค่จอดนิ่ง ๆ อยู่กลางทะเลเท่านั้น ทำให้พวกเขาเข้าใจผิดไปเองว่าเกาะเป็นฝ่ายขยับเข้ามา พลันเมื่อมันขยับ เกาะตรงหน้าก็เริ่มปรากฏรูปร่างชัดเจนขึ้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเรื่องข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเรืออยู่แล้ว ผู้คนมากมายรีบเข้าไปล้อม NPC อีเวนต์ผู้ที่ถือแผนที่ทะเลเอาไว้ แล้วเริ่มสอบถามเกี่ยวกับกฏของอีเวนต์ทันที

กฏของอีเวนต์เซิร์ฟเวอร์ ล่าสมบัติ มีดังนี้

ข้อที่ 1 : ผู้เล่นทุกคนจะถูกส่งไปยัง ‘เกาะมหาสมบัติ’ แต่ละเขตจะถูกส่งขึ้นเกาะคนละทิศละทางกัน แต่ความเป็นไปได้ที่จะพบกับผู้เล่นเขตอื่นตั้งแต่ต้นก็ยังมีอยู่

ข้อที่ 2 : บนเกาะมหาสมบัติ จะมี ‘มอนสเตอร์หีบสมบัติ’ มากมายเกิดขึ้น ระดับของพวกมันจะถูกแบ่งยิบย่อยออกไปตั้งแต่ระดับธรรมดาจนถึงระดับบอส หลังจากที่กำจัดมอนสเตอร์หีบสมบัติได้แล้ว มันจะไม่ดร็อปสิ่งของให้ สิ่งที่ผู้เล่นจะได้คือ ‘แต้มสมบัติ’ หากเป็นการฆ่าแบบปาร์ตี้ แต้มสมบัติจะถูกแบ่งให้ทุก ๆ คนในปาร์ตี้ อย่างไรก็ตาม 1 ปาร์ตี้มีผู้เล่นได้มากสุด 5 คนเท่านั้น

ข้อที่ 3 : แต้มสมบัติจะสามารถใช้ได้ใน ‘พื้นที่โบนัส’ ที่อยู่ใจกลางเกาะมหาสมบัติแห่งนี้ พวกคุณสามารถใช้มันแลกรับของรางวัล ยิ่งของรางวัลระดับสูงมากเท่าไหร่ แต้มสมบัติที่ต้องใช้ก็จะมากขึ้นเท่านั้น

ข้อที่ 4 : แต้มสมบัติสามารถถูกส่งต่อได้ หลังจากที่คุณทำการ ‘ฆ่าผู้เล่นคนอื่น’ คุณจะได้รับแต้มสมบัติของคน ๆ นั้นมาด้วย

ข้อนี่ 5 : มีอันตรายอีกมากมายที่ไม่สามารถระบุได้บนเกาะมหาสมบัติ ถ้าหากคุณ ‘เผอิญตายโดยอุบัติเหตุหรือผู้เล่นคนอื่น’ คุณจะถูกตัดสิทธิ์และส่งออกไป

ข้อที่ 6 : นอกจากพื้นที่โบนัสที่อยู่กลางเกาะมหาสมบัติแล้ว บนเกาะนี้ไม่มีสถานที่ใดปลอดภัยอีกเลย ดังนั้นหากผู้เล่นที่ตั้งใจจะออฟไลน์ ‘กรุณาเลือกสถานที่ออฟไลน์ด้วยความชาญฉลาด’

ข้อที่ 7 : ระยะเวลาของอีเวนต์คือ ‘24 ชั่วโมง’ แต่ถ้าหาก ‘มอนสเตอร์หีบสมบัติถูกฆ่าหมด’ ก่อน ระยะเวลาของอีเวนต์จะ ‘จบลงก่อนเวลาที่กำหนด’ โดยจะ ‘นับถอยหลัง 1 ชั่วโมงสุดท้าย’ เพื่อให้ผู้เล่นสามารถไปแลกของรางวัลที่พื้นที่โบนัส เมื่อไหร่ที่การนับเวลาสิ้นสุดลง ผู้เล่นทั้งหมดจะถูกส่งออกจากเกาะ

ข้อที่ 8 : ผู้เล่น ‘100 อันดับ’ แรกที่มีแต้มสมบัติมากที่สุดจะปรากฏรายชื่อให้เห็นใน ‘ลีดเดอร์บอร์ด’ สามารถเช็คได้ตั้งแต่เริ่มอีเวนต์

กฎของอีเวนต์นี้ค่อนข้างจะพื้นฐานมาก แถมยังมีเพียงไม่กี่ข้อเท่านั้น ทว่าหลังจากที่ทุก ๆ คนได้อ่านและเข้าใจกันหมด ผู้เล่นทุกคนในเขตฮัวเซียต่างก็มองหน้ากันเองด้วยสีหน้าหนักใจ

กฏพวกนี้ไม่ใช่ทางของพวกเขาเลย!

การเคลื่อนที่ไปเป็นปาร์ตี้และการที่จะได้รับแต้มสมบัติของปาร์ตี้อื่นโดยการฆ่าพวกเขาทิ้งซะนั้นทำได้ยากและขัดต่อแผนการวางไว้มาก!

ในการที่จะได้มาซึ่งของรางวัลมูลค่าสูงหรือแม้แต่อาร์ติแฟคท์ อันดับแรกแต่ละคนจะต้องมีแต้มสมบัติสูงมาก แต่การไปเป็นปาร์ตี้จะทำให้แต้มสมบัติถูกหารกับคนในปาร์ตี้ ซึ่งมันจะทำให้พวกเขาเก็บแต้มสมบัติได้ช้ากว่าพวกที่ไปคนเดียว

นอกจากนี้มันก็เห็นกันชัด ๆ ว่าการไล่ฆ่าผู้อื่นมีโอกาสเก็บแต้มสมบัติได้เร็วกว่าหามอนสเตอร์หีบสมบัติด้วยตนเองเสียอีก เพราะแบบนี้ถ้าจะมีใครสักคนเริ่มฆ่ากันก่อนก็คงจะไม่น่าแปลกใจเลย

มันจะเป็นไปได้ไหมที่ผู้เล่นเขตฮัวเซียจะไม่ฆ่ากันเองเพราะเป็นพรรคพวกกัน? แล้วเขตอื่นล่ะ? โดยเฉพาะตอนนี้ที่ทุกเขตตัดสินใจร่วมมือกันโจมตีเขตฮัวเซียโดยเฉพาะ การที่มีแรงจูงใจในการฆ่าเพิ่มขึ้นแบบนี้มันก็ยิ่งกลายเป็นสิ่งที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการอยู่รอดของผู้เล่นจากเขตฮัวเซียมากขึ้นไปอีก!

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม พวกนายก็ต้องยึดแผนเดิมเอาไว้ ถ้าเราไม่รวมกันล่ะก็ เราจะเป็นฝ่ายที่ถูกเขี่ยออกจากอีเวนต์โดยพวกคนจากเขตอื่นนะ!”

อีเวนต์กำลังจะเริ่มแล้ว เพราะงั้นเล่าสวีจึงย้ำเตือนพวกเขาอีกครั้ง ซึ่งเหล่าหัวหน้าแกนนำแต่ละทีมเองก็พยักหน้าเข้าใจ

“โว้ว ๆ ทำไมตรงนั้นมีคนเยอะจัง? พวกนั้นใช่พวกจากเขตฮัวเซียหรือเปล่าน่ะ?”

ขณะเดียวกัน เสียงคนพูดกันก็ดังมาแต่ไกลตามมาด้วยเสียงหัวเราะของผู้คนมากมาย

“ถ้าไม่ใช่พวกนั้นแล้วจะเป็นใครได้อีก? ดูสิ เอาผู้เล่นมาตั้งมากมายแบบนั้น ทำอย่างกับไม่เคยเห็นโลกมาก่อน!”

“ฮ่า ๆ! ถ้าเอาพ่อแม่มาด้วยได้คงเอามาแล้ว! ทำตัวสมเป็นพวกฮัวเซียจริง ๆ พวกตัวประหลาด!”

“ฮ่า ๆๆ!”

ได้ยินเช่นนั้น ผู้เล่นเขตฮัวเซียที่กำลังยืนล้อม NPC อีเวนต์เอาไว้ก็หันไปมองทันที พวกเขาพบเรือขนาดเล็กลำหนึ่งที่จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมาจากแนวเส้นขอบฟ้า บนเรือลำนั้นมีผู้เล่นประมาณ 100 คน และผู้เล่นทุกคนบนเรือต่างก็กำลังชี้นิ้วมาทางพวกเขาและหัวเราะเสียงดังอยู่

“นั่นมัน พวกเด็ก ๆ จากเขตโทโยเหรอ? ขอโทษที ๆ ฉันจำพวกนายไม่ได้เลย เห็นแวบแรกนึกว่าคนจากที่อื่นซะอีก”

เรือลำเล็ก ๆ ลำนี้บรรทุกผู้เล่นจากเขตโทโยเอาไว้ ปริมาณคนของเขตนี้เทียบกับเขตฮัวเซียไม่ได้เลย

วอร์ดออฟไดนัสตี้ก้าวออกมาทันทีพร้อมตอบกลับเด็กพวกนั้นอย่างใจร้อน

“เขตโทโยเหรอ? ที่ไหนกันน่ะ? อ้อ ๆๆ จำได้แล้ว! นี่พวกนาย…กำลังคุยกันเรื่องวานรที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มเหรอเนี่ย? นั่นเรียกว่าเขตได้เหรอ? ฉันคิดว่าเขตโทโยไม่เหลือใครแล้วซะอีก!”

เห็นได้ชัดเลยว่าผู้เล่นจากเขตฮัวเซียไม่ใช่กลุ่มคนที่จะสามารถลูบคมได้ง่าย ๆ โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาเป็นฝ่ายถูกยั่วยุจากพวกเขตโทโยก่อน พวกเขาเหล่านี้ก็จะสวนกลับไปอย่างที่เห็นทันที

สงครามน้ำลายเกิดขึ้นแล้วท่ามกลางท้องทะเลที่กว้างใหญ่นี้ มันน่าสงสารที่เขตฮัวเซียนั้นมีผู้เล่นจำนวนมาก เหล่าผู้เล่นกว่า 100 คนในเขตโทโยจึงไม่สามารถโต้เถียงกลับได้ทันเท่าพวกเขา

“ฮึ่ม! พวกแกมันก็ดีแต่ปากนั่นแหละ! ฉันหวังว่าพวกแกจะโอหังแบบนี้ได้จนถึงเกาะมหาสมบัตินั่นนะ!”

เหล่าผู้เล่นจากเขตโทโยที่รู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจจ้องมองไปยังพวกฮัวเซียและหัวเราะอย่างเยือกเย็น

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าผู้เล่นจากเขตฮัวเซียนั้นรู้แล้วว่าพวกเขตใหญ่ ๆ นั้นหันมาร่วมมือกัน

“ปากกล้าขนาดนี้ตอนถึงเกาะมหาสมบัติแล้วก็อย่าเพิ่งรีบวิ่งหนีหางจุกตูดซะล่ะ พวกฉันจะถล่มให้ยับเลย!”

ซอร์ดออฟไดนัสตี้หัวเราะอย่างเยือกเย็นเช่นกัน สิ่งที่เขาพูดนั้นแทนใจเหล่าผู้เล่นจากเขตฮัวเซียหมดแล้ว แถมยังแอบส่งสัญญาณให้เหล่าทีมใหญ่ ๆ จัดการพวกคนจากเขตนี้ก่อนเป็นอันดับแรกด้วย

ทั้งสองฝ่ายหัวเราะเย็นชาใส่กันไปมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อ นี่ขนาดอีเวนต์ยังไม่เริ่มก็ดูท่าว่าสถานการณ์จะตึงเครียดขึ้นเสียแล้ว

น่าเสียดายที่เรือลำเล็กนี้เร่งความเร็วและไปคนละทางกับเรือของเขตฮัวเซีย พวกนั้นดูเหมือนจะรีบมุ่งหน้าไปยังทิศทางอื่นและหายไปจากสายตาเหล่าผู้เล่นจากฮัวเซียไปในที่สุด

รูปร่างของเกาะมหาสมบัติเริ่มปรากฏชัดเจนขึ้นมาอีกระดับแล้ว

“ไอ้ก้อนใหญ่ ๆ นั่นคือเกาะงั้นเหรอ?”

ใครสักคนตะโกนขึ้นมา เกาะมหาสมบัติที่เป็นปลายทางนั้นใหญ่จนพวกเขาไม่สามารถมองเห็นเกาะทั้งเกาะได้หากไม่หันซ้ายหันขวาเลย

“ฉันเริ่มกลัวแล้วว่าจะมีผู้เล่นนับหมื่นคนเข้าร่วมในอีเวนต์นี้ เพราะถ้าเกาะเล็กเกินไป พวกเราก็จะต้องเจอกับเขตอื่นตั้งแต่เริ่มไปแล้ว”

“นั่นสิ ต่อให้มีผู้เล่นไม่ถึงหมื่นคน แต่ที่นี่ก็ยังใหญ่เกินไปอยู่ดี มันจะต้องไม่สะดวกแน่ ๆ สำหรับพวกเราที่จะติดต่อกัน ระยะทางมันจะไกลเกินไปเอานะ”

“มันเป็นปัญหาจริง ๆ นั่นแหละ ผู้เล่นจากกิลด์ยังพอจะใช้ช่องแชทกิลด์ติดต่อกันได้ แต่ผู้เล่นคนอื่น ๆ ไม่มีของแบบนั้นหรอกนะ”

เล่าสวีขมวดคิ้ว “มีใครมีไอเดียที่ดีกว่านี้ไหม?”

เซียวเฟิงที่กำลังไถอ่านฟอรั่มและไม่ได้เข้าร่วมสงครามน้ำลายก่อนหน้าพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำถาม “เราใช้ฟอรั่มแทนไม่ได้เหรอ?”

“ใช้ฟอรั่มในการติดต่อเหรอครับ? เจ้าแห่งฮีลเลอร์ เราจะทำแบบนั้นกันได้ยังไง?” เล่าสวีหันกลับไปมอง เช่นเดียวกันกับคนอื่น ๆ ที่หันไปมองเซียวเฟิงด้วยความสงสัยด้วย

“ง่ายจะตายไป สร้างโพสต์ที่ต้องใช้รหัสก็ได้ ถ้าใครอยากจะสื่อสารอะไรก็แค่ไปกดตอบกลับใต้โพสต์ก็พอ” เซียวเฟิงตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองด้วยซ้ำ

“โอ๊ะ แบบนั้นเองสินะครับ เป็นความคิดที่ดีเลย! ถ้ายังไงเดี๋ยวผมจะเปิดโพสต์เอง!” ดวงตาของเล่าสวีเป็นประกายขึ้นมาแล้วรีบทำตามที่พูดไว้ทันที

โพสต์ติดรหัสถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว และมันก็เริ่มมีคนไปทดลองตอบกลับแบบรวดเร็วไม่แพ้กันด้วย ข้อความต่าง ๆ ปรากฏขึ้นในจังหวะที่ผู้เล่นกดอัปโหลด

ทุก ๆ คนที่เข้ารหัสไปได้ก็สามารถเห็นข้อความต่าง ๆ ได้เช่นกัน นี่เป็นวิธีสื่อสารกันที่ได้ผลดีที่สุดสำหรับตอนนี้แล้ว มันเลยทำให้ผู้คนมากมายต่างหันไปมองทางเซียวเฟิงด้วยความชื่นชม

ครืน!

เรือลำใหญ่สั่นเบา ๆ ขณะที่เทียบท่าอยู่ที่ชายหาด เป็นสัญญาณสุดท้ายที่บอกว่าทุกคนมาถึงพื้นที่อีเวนต์แล้ว พวกเขามาถึงเกาะมหาสมบัติกันแล้ว!

[อีเวนต์เซิร์ฟเวอร์ ล่าสมบัติ เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้!]