Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 2 เด็กหญิงผมสีทอง

บทที่ 2 เด็กหญิงผมสีทอง

“บ้าไปแล้วหรือไง? บุกเข้าไปตรง ๆ แบบนั้น นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ ถอยกลับก่อน พวกเรากลับมาก่อ…” หวังเฉียงโวยวายออกมา แต่ในขณะที่เขาหันไปมองอีกที คำพูดที่เหลือก็เป็นต้องกลืนกลับลงคอไปหมด และไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น เพราะคนอื่น ๆ เองก็ไม่เชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน

ในมือของเซียวเฟิง ราวกับว่าออลเรเลียมีชีวิตและจิตวิญญาณจริง ๆ อย่างไรอย่างนั้น ด้วยภาพในจอกำลังแสดงให้เห็นว่าเขาพุ่งเข้าหาพวกทีม USTC พร้อมกับโชว์ถึงความเหนือชั้น!

ฟาดฟัน หลบหลีก และร่ายรำไปรอบ ๆ ศัตรู นี่แหละคือสิ่งสำคัญออลเรเลีย ชายหนุ่มควบคุมฮีโร่ของตัวเองให้คอยหลบหลีกและกระหน่ำโจมตีไม่หยุด ทำให้ศัตรูค่อย ๆ ร่วงลงไปคนแล้วคนเล่า

“นี่มันออกจะดุดันไปหน่อยนะ!”

“ดับเบิลคิล*[2] ! เดี๋ยว ๆ ทริปเปิ้ลคิล*[3] !”

“พระเจ้าช่วย! ล้มไปได้ 4 คนแล้ว!”

“บ้าไปแล้ว! เขาจัดการไปได้ทั้งหมด! เป็นไปไม่ได้!”

ตอนนี้ถิงถิงและอีก 4 คนได้แต่นิ่งไปด้วยความประหลาดใจ เพราะตอนนี้ออลเรเลียจัดการศัตรูทุกคนได้อย่างงดงาม จากนั้นก็วาร์ป*[4] ไปทำลายฐานของทีม USTC แล้วก็ชนะไปได้อย่างง่ายดาย!!!

ซูถิงถิงมองตัวอักษร ‘ชนะ’ บนหน้าจอด้วยสายตาเหลือเชื่อ ตาของเธอเบิกกว้าง ปากสวยของหญิงสาวขยับราวกับพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีเสียงใดเอ่ยออกมา

หวังเฉียงและคนอื่นที่เหลือยังคงตะลึงอยู่อย่างนั้น เป็นเวลานานมากที่พวกเขาพูดอะไรไม่ออก และกว่าที่พวกเขาจะรู้ตัว เซียวเฟิงก็ได้ลุกออกจากเก้าอี้ไปแล้ว

“โอ้ พระเจ้า! เขาโคตรเจ๋งเลย!”

“เพนต้าคิล*[5] ! พวกเราพลิกล็อคชนะได้แล้ว!”

“ถิงถิง เธอไปรู้จักกับเขาได้ยังไงเนี่ย?! เขาเก่งมากเลย” สาวหน้ากระถามซูถิงถิง

พร้อมกันนั้น เธอก็ได้มองไปรอบ ๆ ร้าน แต่ก็ไม่รู้ว่าเซียวเฟิงไปหายไปไหนแล้ว

“ฉันก็ไม่รู้… ฉันแค่เคยเล่นเกมกับเขาและเขาก็ชนะฉันได้ ฉันรู้ว่าเขามีความสามารถ แต่ก็ไม่อยากเชื่อว่าจะขนาดนี้!”

ซูถิงถิงยังคงมองหาเซียวเฟิงต่อไป

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย! แต่ฉันว่าวิธีเล่นของเขามันคุ้น ๆ อยู่นะ?” ไป่เสี่ยวพางพูดเบา ๆ ด้วยความสงสัยพร้อมกับดันแว่นขึ้น

“อะไรของนาย? ก็ปกติของคนที่เล่นออลเรเลียเก่ง ๆ นั่นแหละที่จะได้เพนต้าคิล ในกลุ่มคนที่เป็นสตรีมเมอร์*[6] ก็มีตั้งหลายคน เขาก็คงศึกษาเทคนิคพวกนั้นเอาละมั้ง” หวังเฉียงสบถออกมา

“ฉันแค่คิดว่ามันแปลก ๆ นิดหน่อย มันทำให้ฉันนึกถึงการแข่งขันชิงแชมป์โลกเมื่อ 5 ปีก่อน นายว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า?” ไป่เสี่ยวพางกระซิบเบา ๆ

หวังเฉียงเลิกที่จะสนใจเขา

“ถิงถิง USTC ส่งข้อความมาว่ายอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดีแล้ว… หวังว่าพวกเขาจะรักษาสัญญานะ”

“เข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ”

ซูถิงถิงหาจนทั่วร้านแล้วแต่ก็ยังไม่พบเซียวเฟิง สุดท้ายเธอก็ล้มเลิกตามหาแล้วจากไปพร้อมเพื่อน ๆ

“หายากนะเนี่ยที่จะมาสูบบุหรี่แบบนี้ เซียวเฟิง”

ที่ประตูหลังของร้านอินเทอร์เน็ตโกลด์เมดัลที่อยู่ติดกับย่านร้านค้าที่มีคนพลุกพล่าน เซียวเฟิงที่ยืนพิงกำแพงกำลังดับก้นบุหรี่ที่ตัวเองสูบ เขายิ้มพร้อมหันไปทางต้นเสียงที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินเข้ามาหา

“ไม่เจอกันแค่แป๊บเดียว ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะครับเจ้ฮง”

“ไม่ต้องชมหรอก อยากได้บุหรี่อีกไหม?”

เธอหยิบซองบุหรี่ของตัวเองออกมา ก่อนจะเปิดแล้วยื่นให้กับเขา

เจ้ฮงคนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยและสง่างาม แม้แต่คนที่ไม่นิยมชมชอบผู้หญิงที่มีอายุยี่สิบกว่า ๆ แต่พวกเขาก็ยังคงโดนความงามของเธอดึงดูดอย่างไม่มีข้อยกเว้น

“ไม่ล่ะ ถ้าสูบมากไปคงโดนดุเอาแน่ ๆ คุณมาเพื่อตรวจสอบบัญชีใช่ไหม? ผมจะไปเตรียมเอกสารให้”

คุณฮงเป็นเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ตโกลด์เมดัลร้านนี้ ดังนั้นชายหนุ่มจึงคาดเดาได้ในทันทีว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมาที่นี่

“เปล่าหรอก มาปิดร้านน่ะ วันนี้มันจะถูกเซ้งไปให้คนอื่นแล้ว” คุณฮงปฏิเสธก่อนจะเปิดประตูแบบสไลด์เข้าไปในร้าน เรียวปากของเธอยังคงคาบบุหรี่อยู่

“ปิดงั้นเหรอ?”

เขามองไปภายในร้าน ทำให้พบว่าตอนนี้ซูถิงถิงกับคนอื่น ๆ ไปกันหมดแล้ว ก่อนจะหันมามองหน้าของคุณฮงด้วยความประหลาดใจแล้วจึงพูด “ถึงธุรกิจนี้มันจะดูไม่ค่อยรุ่งเท่าไหร่ แต่ว่าก็ไม่เห็นจะต้อง…”

“นี่ได้ตามข่าวบ้างหรือเปล่า? ไม่รู้กระทั่งเรื่องที่ประกาศไปทั่วเนี่ยนะ ไม่ใช่แค่ร้านอินเทอร์เน็ตนะ แม้แต่อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับเกมก็ทยอยปิดตัวลงไปเรื่อย ๆ แล้ว”

คุณฮงมองไปที่เซียวเฟิงพร้อมยื่นใบลาออกมาให้

“นี่ รู้จักเกมที่ชื่อมิธ (Myth) ไหม?”

เมื่อคุณฮงเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้ายังสับสนอยู่ เธอก็รู้สึกจนปัญญา

“ก็เคยได้ยินมาบ้าง ดูท่าว่าจะเป็นเกมใหม่ใช่ไหม? เคยเห็นโฆษณาบนถนนมานิดหน่อย”

“มิธไม่ใช่เกมธรรมดา ๆ นะ มันเป็นเหมือนโลกใบที่ 2 ที่กลุ่มธุรกิจยักษ์ใหญ่หลายกลุ่มร่วมมือกันพัฒนาขึ้น เป็นเกมแบบเสมือนจริง! หมวกที่ใช้เล่นเกมวางขายมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว และเกมนี้กำลังจะเปิดอย่างเป็นทางการเร็ว ๆ นี้แล้วด้วยซ้ำ! หรือว่านายก็ไม่รู้?”

คุณฮงมองหน้าเซียวเฟิงราวกับกำลังมองคนบ้านนอกเข้ากรุง

“เกมเสมือนจริง? แต่เขาว่ากันว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้สำหรับโลกเสมือนแบบนั้นที่จะสร้างขึ้นมาภายในเวลาแค่ 2 ปี จริงไหม?” เซียวเฟิงนึกบางอย่างขึ้นมาได้เขาจึงถามกลับไปพร้อมกับยิ้ม

“แต่ตอนนี้มันสำเร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วผลของมันก็คือเกมเสมือนจริง ‘มิธ’! ในฐานะโลกที่จะคอยแบ่งเบาปัญหาด้านทรัพยากรและประชากร มันจะถูกเปิดใช้งานในประเทศต่าง ๆ ที่ให้ความร่วมมือ และเพื่อที่จะพัฒนามันขึ้นมา ประเทศต่าง ๆ ต้องลงแรงอย่างมหาศาล เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะออกมาดีและมีระบบเกมที่ดึงดูดผู้เล่น นอกจากนี้ บางประเทศถึงขั้นออกนโยบายเพื่อส่งเสริมหรือบังคับเพื่อให้คนเล่นเกมนี้ด้วยซ้ำ อย่างเช่นนะ พวกเขาสั่งปิดธุรกิจต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเกมอื่น ๆ ทั้งหมด เพื่อคนที่เล่นเกมอื่นทุกคนจะได้มาเล่นเกมนี้!” คุณฮงอธิบาย

เซียวเฟิงเข้าใจคำพูดของคุณฮง เขารู้ทันทีเลยว่าเกมนี้มันมีอะไรแปลก ๆ

“และเพราะแบบนั้นมิธจึงได้กระจายไปทั่วโลก จนส่งผลต่อเราทุกคน ชีวิตต่อจากนี้ของเราเปลี่ยนไปเพราะมัน!”

คุณฮงถอนหายใจ แล้วยัดซองจดหมายกับกระเป๋าใส่มือของเซียวเฟิง “นี่คือเงินเดือนของเธอ หลังจากปิดร้านนี้แล้ว ฉันว่าจะไม่เปิดร้านอื่นต่อ ดังนั้นฉันคงดูแลเธอต่อไปไม่ได้แล้วล่ะนะ”

“เจ้ นี่มากเกินไปหรือเปล่าครับ?!” เซียวเฟิงรับซองไปแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่ยังไม่ใกล้สิ้นเดือนเลย แถมซองยังดูหนามากด้วย เขามั่นใจว่ามันต้องมีมากกว่า 10,000 หยวนแน่ ๆ มันมากกว่าเงินเดือน 3 เดือนรวมกันซะอีก!

“ถ้ายังนับฉันเป็นพี่อยู่ งั้นก็รับมันไว้เถอะ ฉันรู้ว่าเธอต้องเลี้ยงน้องสาวของเธอด้วย มันคงจะไม่ง่ายนักหรอก อีกอย่างด้วยสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้ เธอคงหางานยากขึ้นด้วยแน่ ๆ”

มุมปากของเขาขยับเล็กน้อย เลี้ยงน้องสาวด้วยตัวเอง? ก็จริงอย่างว่า เพราะมันไม่ใช่ภาระที่ง่าย ๆ เลย!

“ต่อจากนี้ฉันคงดูแลเธอต่อไม่ได้ แต่จากการที่ฉันอยู่ในอุตสาหกรรมเกมมานาน ในมุมมองของฉัน เป็นไปได้สูงมากที่มิธจะกลายเป็นโลกอีกใบสำหรับมนุษยชาติจริง ๆ และด้วยความสามารถของเธอ เธอคงพอจะทำอะไรได้บ้างอย่างแน่นอน”

คุณฮงยังคงพูดต่อไปโดยไม่ได้สนใจสีหน้าแปลก ๆ ของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะส่งกระเป๋าอีกใบให้กับเซียวเฟิง

“นี่คือหมวกสำหรับเล่นเกม มันจะเปิดอย่างเป็นทางการในเวลาเที่ยงคืนของวันนี้ ฉันให้เป็นของขวัญแล้วกัน”

…

ในอพาร์ทเม้นท์ของเมืองเก่า ระหว่างที่เซียวเฟิงเดินกลับบ้านเขาก็ได้ตรวสอบข้อมูลเกี่ยวกับมิธไปพลาง ๆ ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ เพราะตามตรอกซอกซอยต่างก็เต็มไปด้วยโปสเตอร์เกี่ยวกับเกม จอโฆษณาข้างทางกำลังฉายภาพของเกมมิธอยู่ หลังจากหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต เซียวเฟิงก็ยิ่งมั่นใจกว่าเดิมว่าเกมนี้มีอิทธิพลกับโลกจริง ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น คือเงินภายในเกมยังสามารถแลกเป็นเงินสดในโลกแห่งความจริงได้ด้วย ดังนั้นมันจึงยิ่งดึงดูดเหล่าผู้เล่นให้มาแสวงโชคหรือใช้ชีวิตกับเกมนี้กันมากขึ้น!

“ลงทุนไปมากเลยนะเนี่ย! เกมที่มีผลกับโลกขนาดนี้!”

เซียวเฟิงถอนหายใจก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในห้อง เขากะพริบตา และถ้าไม่ได้มองผิดไป ก็คงมีร่างเล็ก ๆ อยู่บนโซฟาจริง ๆ ตามที่ตาเห็น ดังนั้นชายหนุ่มจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “เซียวหลิง นี่เพิ่งจะ 5 โมงเย็นเองนะ นี่โดดเรียนอีกแล้วใช่ไหม?”

“เฮ้! เจ้าพี่โง่ก็เลิกงานเร็วเหมือนกันไม่ใช่เหรอ! ฉันไม่แปลกใจเลย!”

เด็กสาวน่ารักร่างเล็กนอนขดอยู่บนโซฟา ผมสีทองนุ่มฟูดูสดใสมีพลัง ดวงตาของเธอดูราวกับเพชรสีฟ้า แต่หน้าตาของเธอกลับงดงามประณีตแบบชาวเอเชีย

เด็กสาวอายุแค่ประมาณ 13 -14 ปี มือข้างหนึ่งของเธอถือถุงมันฝรั่งทอด ส่วนอีกข้างเป็นโคล่า ผมสีทองของเธอสยายอยู่บนพนักพิง เด็กสาวตัวเล็กมากแต่กลับสวมเสื้อยืดที่ขนาดใหญ่กว่าตัว ทำให้คอเสื้อตกลงไปจนเห็นไหล่ขาวนวล เช่นเดียวกับชายเสื้อที่ยาวจนทำหน้าที่เหมือนกระโปรงปิดต้นขาไว้ครึ่งหนึ่ง ปล่อยให้ขาเรียวเล็กพาดอยู่บนโซฟา ตาของเธอจ้องอยู่ที่โทรทัศน์ ไม่หันกลับมาสบตาแม้จะโดนบ่น

“เลิกงานเร็วน่ะไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่ทำไมเธอถึงได้โดดเรียน!” เซียวเฟิงพูด

“อย่ามายุ่งกับฉันนะเจ้าพี่โง่! ฉันอยากอยู่คนเดียว!” เด็กสาวแค่นเสียงก่อนจะขดอยู่บนโซฟาต่อ

“มื้อเย็นอยากกินอะไร?” เซียวเฟิงได้แต่ส่ายหัวไปมา เขาพูดพร้อมหยิบผ้ากันเปื้อนเดินเข้าไปในครัว

“ขอแฮมเบอร์เกอร์กับซุปสาหร่าย! ไม่เอาข้าว!” เสียงของเซียวหลิงลอยมาจากห้องนั่งเล่น ฟังดูพึงพอใจ

“ถ้าไม่กินข้าว เธอจะไม่โตเอานะ!” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่ชักจะเริ่มโมโหแล้ว

“อย่ามาเยอะน่า! เป็นพี่ชายก็ต้องตามใจน้องสาวสิ ฉันเชื่อว่าถ้านายได้รับคำชมจากฉันสักนิด นายคงตื่นเต้นจนนอนไม่หลับไปสักสองสามวันได้เลยนะ!”

“อย่ามาพูดเหลวไหล!”

เซียวเฟิงเป็นคนทำอาหารเก่ง แค่ 10 นาที มื้อเย็นของทั้งสองก็เสร็จ ก่อนที่พวกเขาจะมากินข้าวด้วยกันบนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น

“อย่ากินแต่เนื้อสิ! ถ้าไม่กินผักจะไม่โตเอานะ!”

เซียวหลิงมองผักในจานด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียน แต่เซียวเฟิงก็ยังคงตักผักใส่จานของเธออยู่ดี เด็กสาวจึงต้องจำใจตักมันเข้าปากด้วยสีหน้าที่พะอืดพะอม ท่าทางของเธอราวจะตายให้ได้ และเมื่อเห็นน้องสาวกลืนผักลงไปแล้ว ชายหนุ่มก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

[2]ดับเบิลคิล Double Kill ฆ่าตายสองตัวติดกัน

[3]ทริปเปิ้ลคิล Triple Kill ฆ่าตายสามตัวติดกัน

[4]วาร์ป (Warp drive) คือสมมติฐานที่เกี่ยวกับระบบการขับเคลื่อนที่เร็วกว่าแสง

[5]เพนต้าคิลPenta Kill ฆ่าห้าตัวติดกัน

[6]สตรีมเมอร์ คือ คนที่ถ่ายทอดสดกิจกรรมต่าง ๆ ของตัวเองแบบเรียลไทม์ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการเล่นเกมและในบางครั้งจะมีการพากย์เสียง พูดคุยกับผู้ร่วมเล่นเกมและผู้ชมไปด้วยตามสไตล์ของแต่ละคน