Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 30 เฉียนโตวโตวผู้หัวเราะอย่างเป็นวรรคเป็นเวร

บทที่ 30 เฉียนโตวโตวผู้หัวเราะอย่างเป็นวรรคเป็นเวร

“ต้องการอะไรไหมพวก? ฉันมีขายทุกอย่างเลยนะ ทั้งอุปกรณ์ วัตถุดิบ เหรียญทอง ไอเทมภารกิจ” แผงลอยภายในจัตุรัสเมืองส่วนหนึ่งถูกครอบครองโดยพวกผู้เล่นสายใช้ชีวิตของกิลด์ใหญ่ พวกเขาต่างพากันกระจาย ๆ ไปทั่วทั้งเมือง ตอนที่เซียวเฟิงเดินผ่านชายขอบจัตุรัส เขาก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ร้านของเธอ

“อยากซื้ออะไรไหม? ฉันรับซื้อของด้วยนะ รับซื้อทุกอย่างเลย!” เธอคนนี้ชื่อว่าเฉียนโตวโตว เธออายุน่าจะประมาณ 18 – 19 ปี สวมชุดผู้เล่นใหม่เหมือนกับคนอื่น ๆ เธอคงคิดว่าเซียวเฟิงนั้นอาจจะอยากซื้ออะไรสักอย่าง เพราะงั้นเธอเลยพูดกับเขาต่อ ดวงตากลมโตสวยงามของหญิงสาวมองมาทางเขาราวกับว่าเห็นถุงเงินใบโต แผงของเธอไม่ได้ใหญ่มากนัก แต่ของที่เธอขายนั้นมีมูลค่าสูงกว่าอีกหลาย ๆ แผง

“เป็นพวกอุปกรณ์ได้ไหม? ฉันขายแต่พวกของดี ๆ ตอนแรกเลยกะว่าจะไปขายให้กับพวกกิลด์ใหญ่ ๆ” เขาไม่ได้เชื่อเธอมากนัก เพราะการที่เธอมาอยู่เขตริม ๆ แบบนี้มันแปลก มันทำให้เธอดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่ากับพวกคนของกิลด์

“นี่ทำไมมองกันอย่างนั้นล่ะ!? ฉันจะกลายเป็นแม่ค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเกมนี้เลยนะ! แล้วมาหยามกันแบบนี้ได้ไง! เอาของออกมาให้ดูก่อนสิ!” เธอไม่ปลื้มอย่างแรงที่ได้ยินแบบนั้น หญิงสาวยืนขึ้นทันที ทำให้หน้าอกของเธอนั้นเด่นขึ้นมา

“ได้ เดี๋ยวจะให้ดู” แม้จะยังกังขาอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังคงเอาของในกระเป๋าให้เธอดู

“บ้าน่า! ชุดเลเวล 10 ระดับน้ำเงิน และเขียว!” เธอตะลึงไป แล้วตะโกนออกมาโดยไม่ได้รักษาภาพลักษณ์ แต่เธอก็หุบปากทันทีแล้วมองไปรอบ ๆ อย่างกังวล พอเห็นว่ามีใครบางคนกำลังมองอยู่ หญิงสาวก็ลากเซียวเฟิงวิ่งไปกับเธอพร้อมร้านของเธอด้วย

“มาด้วยกันก่อน! พ่อยอดฝีมือ!” มีบางคนแถวนั้นหันมามองตามเสียงตะโกนของเธอ แต่พวกเขาก็มองว่าเธออาจจะแค่ติ๊งต๊องเฉย ๆ

“อะไรของเธอคนนั้นน่ะ? อุปกรณ์เลเวล 10? เป็นไปไม่ได้หรอก เลเวลสูงสุดตอนนี้อยู่แค่ที่ 8 เองนะ”

“ยัยนั่นสวยซะเปล่าแต่ดันสมองมีปัญหา ชุดระดับน้ำเงินเลเวล 10! พูดเพ้อเจ้อ? พูดอย่างกับว่าผ่านภารกิจทดสอบมาแล้วอย่างนั้นแหละ!”

…

“นี่ทำอะไรเนี่ย?”

เซียวเฟิงโดนลากออกมาด้านนอกของจัตุรัสเมืองโดยไม่รู้อะไรเลย แล้วพวกเขาก็มาหยุดอยู่ตรงที่ไม่มีผู้เล่นอื่นเลย เฉียนโตวโตวที่กำลังรีบอยู่ไม่ได้ตอบคำถามของเขาในทันที แต่กลับหันมาจ้องชายหนุ่มด้วยดวงตาที่วาวโรจน์ เพราะตอนนี้เขาเริ่มถูกคนรอบ ๆ จ้องแล้ว

“ชุดแฟชั่น! โหว! ทั้งหมดเป็นของระดับเขียวขึ้นไป! แถมยังมีเครื่องประดับระดับเงินอีก!”

ดูท่าเขาจะคิดถูก ทันทีที่เธอดูออกว่าเขาสวมชุดแฟชั่นอยู่ ทันใดนั้นเธอก็กรีดร้องออกมา

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกทึ่งแบบสุด ๆ เพราะแม้จะใช้สกิลสอดแนม เขาก็ไม่สามารถมองเห็นถึงรายละเอียดของอุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่ได้ ดูท่าว่าแสงที่ปรากฏขึ้นก่อนหน้าในดวงตาของเธอคงจะเป็นการใช้สกิล

“ท่านยอดฝีมือ!”

เธอดูตื่นเต้นสุด ๆ หญิงสาวพูดต่อทันทีว่า “มาร่วมมือกับฉันดีกว่านะ! ไม่สิ ๆ! ให้ฉันเข้าร่วมด้วยเถอะ! ให้ฉันเป็นแม่ค้าส่วนตัวของนายเถอะ! ฉันช่วยนายจัดการเรื่องไอเทมได้นะ!”

“สกิลนั่นมันยังไงกันแน่? มองออกได้เลยเหรอว่าฉันสวมชุดแฟชั่นทับชุดจริงอยู่?”

เขาถามขึ้นด้วยความฉงน ชายหนุ่มใช้สกิลสำรวจอีกฝ่ายก็พบว่าเธอเพิ่งจะเลเวล 2 เท่านั้น ยิ่งทำให้เขาแปลกใจมากยิ่งกว่าเดิมอีก

“หมายถึงที่ฉันใช้น่ะเหรอ? มันเป็นสกิลพิเศษ ถ้าได้ทักษะติดตัวระดับกลางทั้งหมดในหมู่บ้านนี้ถึงจะอนุญาตให้ทำได้” เธออธิบายอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้ปิดบัง

รวบรวมทักษะระดับกลางให้ครบทุกอัน? เป็นไปไม่ได้! ที่ทำภารกิจลับมาเขาก็ได้มาแค่สกิลสอดแนมขั้นสูงเท่านั้นเอง ตามปกติต้องใช้เวลาร่วมเดือนในการพัฒนาสกิลขั้นต้นเป็น สกิลระดับกลาง ยิ่งกว่านั้นสกิลพวกนั้นยังมีอีก 10 กว่าสกิลด้วยซ้ำ!

เขาเริ่มมองเธอว่าเป็นตัวประหลาดแล้ว ผู้เล่นเลเวล 2 ที่มีสกิลระดับกลางทุกสกิล! นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก!

“นี่นอกเรื่องไปไกลแล้วนะ! ท่านยอดฝีมือช่วยฉันเพิ่มเลเวลหน่อยสิ!” เธอคว้าแขนเขาไว้แน่นด้วยท่าทางกระวนกระวาย

“เธอไม่ได้เป็นผู้เล่นสายต่อสู้นี่ จะให้ฉันช่วยทำไม?” เขาถามด้วยความแปลกใจ

“ผิดแล้ว ๆ ท่านยอดฝีมือ! นายต้องการให้ฉันช่วยแน่ในอนาคต! ลองคิดให้ดี ๆ นะ มีพวกที่ปรึกษาทางธุรกิจอยู่เบื้องหลังกิลด์ต่าง ๆ มากมาย พวกเขาช่วยในการบริหารเรื่องอุปกรณ์ พวกค่ายา ของใช้งานต่าง ๆ การหมุนเวียนเงิน และไอเทมภารกิจ ซึ่งที่พวกเขาต้องการผู้ช่วย มันก็เพราะไม่มีเวลามาจัดการ เพราะฉะนั้นพ่อค้าแม่ค้าที่จัดสรรของพวกนั้นจึงเป็นเรื่องที่จำเป็น ทั้งยังไม่จำเป็นที่จะต้องจ่ายเงินให้ด้วย!” เฉียนโตวโตวอธิบายอย่างเร่งด่วน

“อืม ก็ฟังมีเหตุผลดี” เซียวเฟิงพยักหน้ารับ

“แล้วก็พวกผู้เล่นระดับสูงเนี่ย หากนายต้องการผู้ช่วยในการขนส่ง ฉันก็สามารถช่วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ อย่างจัดการกับพวกอุปกรณ์ระดับสูงที่นายไม่ได้ใช้ หรือเตรียมของให้นายก่อนที่จะไปจัดการกับพวกมอนสเตอร์ แล้วก็เป็นพ่อค้าแม่ค้าส่วนตัว ช่วยทุ่นแรงนายไปได้อีกเยอะเลยนะ!” เมื่อเธอเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามเริ่มเดินออกไป หญิงสาวจึงพูดต่อไปเรื่อย ๆ

อันที่จริงเรื่องที่เธอพูดก็ไม่ได้เหลวไหล หลังจากที่เห็นอุปกรณ์ที่เขาใช้แล้ว สายตาของเธอก็ประเมินว่าคนตรงหน้านี้ต้องเก่งมาก ๆ และติด 10 อันดับแรกของเขตฮัวเซียแน่ ๆ ถ้าเธอปล่อยอีกฝ่ายไป เธอคงได้เสียใจไปชั่วชีวิตแน่เลย!

“อ่าฮะ ก็มีเหตุผลดี แต่ว่าฉันควรจะหาคนที่มีประสบการณ์มากกว่านี้ดีไหม?” เขายังคงพยักหน้าต่อไป

“อย่านะ อย่าเลย! ฉันจะกลายเป็นแม่ค้าที่เจ๋งที่สุดในเกมนี้! ถึงตอนนี้จะยังก็เถอะ แต่ฉันฝันที่จะไปถึงจุดสูงสุดของเกมนี้! อีกอย่างถ้าร่วมมือกับฉัน นายจะได้ผลประโยชน์มากกว่าร่วมมือกับพวกคนอื่น ๆ ตั้งเยอะ!” เฉียนโตวโตวรีบพูดออกมา

“โห ผลประโยชน์?” เขาเริ่มสนใจหน่อย ๆ แล้ว

“อย่างแรก นายฉายเดี่ยวโดยไม่ได้สังกัดกิลด์ใช่ไหมล่ะ? หรือก็คือนายไม่สามารถขายอุปกรณ์ได้ เพราะความต้องการอุปกรณ์ระดับดี ๆ ของพวกกิลด์น่ะมันมหาศาลมาก!”

“อืม มองการณ์ไกลดี แล้วยังไงต่อ”

“และเพราะนายฉายเดี่ยว มันก็จะไม่มีใครอยากทำงานกับนาย เพราะพวกพ่อค้าแม่ค้าคนอื่น ๆ ค่อนข้างหยิ่ง ต้องการที่จะทำงานให้กิลด์ใหญ่ ๆ เท่านั้น ยิ่งกว่านั้นพวกนั้นมันมือสมัครเล่น นายจะต้องปวดหัวมาก ๆ แน่!” เธอทาบมือลงบนหน้าอกแล้วก็พูดต่อไปว่า “แต่กับฉันไม่เหมือนกัน! ฉันจะทำตามที่นายร้องขอโดยไม่ยื่นเงื่อนไขอะไร ยิ่งกว่านั้นจะอนุญาตให้เรียกฉันได้ตลอดเวลา ไม่ขอส่วนแบ่งเพิ่มเติม ไม่เก็บค่านายหน้า จะช่วยหาเงินให้ด้วย!”

“ช่วยฉันหาเงินได้สินะ แล้วอยากได้อะไรตอบแทนล่ะ?” เขาถามด้วยความสงสัย

“ขอแค่ชื่อเสียง!” เธอพูดอย่างไม่ลังเล “ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันต้องการเป็นแม่ค้าที่เก่งที่สุดในโลก! ปรัชญาของฉันบอกว่าการจะเป็นจุดสูงสุดของโลกได้ จะต้องฝากชื่อของตัวเองไว้ให้ได้!”

“แน่ใจนะ?” เขาเริ่มคิดตาม

“ใช่แล้ว! ทำไมยังลังเลอยู่ล่ะ? นายจะนับว่าฉันเป็นพวกเดียวกันก็ได้ ฉันหาผลประโยชน์ให้ได้นะ อีกอย่างฉันก็ออกจะสวยขนาดนี้ หรือว่านายชอบที่จะคุยกับพวกผู้ชายด้วยกันล่ะ?”

เธอกลัวว่าเซียวเฟิงจะปฏิเสธ หญิงสาวจึงเขย่าแขนตื๊อเขาด้วยน้ำเสียงล่อลวง ทั้งยังกะพริบตาออดอ้อนให้ พร้อมกับใช้หน้าอกของตัวเองถูไถกับแขนของเขาไปมา

“ก็ได้ ๆ หยุดเขย่าแขนฉันซะที” เซียวเฟิงว่าออกไป

“จริงนะ? เยี่ยมเลย! ขอบใจมากนะ! ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้ผิดหวัง!”

เธอโดดตัวลอยอย่างดีใจ ตอนนี้หญิงสาวอยากจะหอมแก้มเขามาก ๆ เลย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาใช้มือยั้งหน้าของเธอเอาไว้

“โทษที ๆ ฉันตื่นเต้นมากไปหน่อย”

เธอยิ้มอย่างเขินอาย หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ ตอนนี้เธอมีความหวังว่าอนาคตตรงหน้าจะสดใสมากกว่านี้แล้ว!!

“ฉันสนใจสกิลของเธอ ไปเอามาจากไหนน่ะ?” เขาถามตรง ๆ

“เริ่มภารกิจที่ร้านตีเหล็ก ใช้เวลาประมาณ 20 ชั่วโมง อยากได้ใช่ไหมล่ะ? พาไปได้นะ” เธอถามอย่างตั้งอกตั้งใจ

“20 ชั่วโมง? งั้นช่างมันเถอะ มันจะทำให้เพิ่มเลเวลได้ช้ากว่าเดิม งั้นฉันจะเอาของให้เธอช่วยเอาไปขายให้หน่อยก็แล้วกัน”

เขาส่ายหัวแล้วยกของทั้งหมดของเขาให้เธอไปยกเว้นค้อนลูกตุ้มเลเวล 10

“ให้ฉันมาแบบนี้เลยเหรอ? ไม่กลัวว่าฉันจะหลอกนายแล้วเอาของหนีไปเลยหรือไง?”

เธอตื่นเต้นจนนิ่งค้างไปสักพักแล้วมองอีกฝ่ายแบบงง ๆ นี่มันของระดับสูงจำนวนมากนะ

“ถ้าตกลงไปแล้ว ก็ต้องเชื่อใจ”

เขาพูดแล้วยิ้มออกมา แต่ไม่ได้บอกไปว่าถึงจะหลอกกันจริง ๆ เขาก็มีวิธีอีกสารพัดที่จะไล่ต้อนเธอ

“ขอบคุณนะ…” ตาของหญิงสาวมีน้ำตารื้น ๆ แต่ก็หายวับไปในทันทีแล้วมองเซียวเฟิงอย่างจริงจังพร้อมพูดว่า “ไม่ต้องห่วง! เราจะเป็นแนวหลังที่สุดยอดที่สุด แล้วจะเดินทางไปด้วยกันตลอดกาลเลย!”

“พอได้แล้ว! เอาของไปขายไป อย่าลืมล่ะว่าเธอเป็นแม่ค้าที่เก่งที่สุดในเกมนี้”

เธอดูเหมือนอยากจะบอกอะไรอีก แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจแล้วโบกมือลาอีกฝ่าย

“ยังไงก็ตามอย่ารีบร้อน อุปกรณ์เลเวล 10 เป็นของที่สำคัญที่สุดในการผ่านภารกิจทดสอบ เราจะขายมันตอนที่เวลาเหมาะสม”

เธอยิ้มอย่างชาญฉลาด ดวงตาของหญิงสาวกลายเป็นสัญลักษณ์รูปเงิน

“ดูเธอจะเชี่ยวชาญมากนะ งั้นจัดการเองได้เลย ฉันจะไปเก็บเลเวลต่อ” เขาพยักหน้า เธอดูรู้อะไรมากกว่าที่คาดไว้ แล้วก็เดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

“รอด้วยสิ พาฉันไปเก็บเลเวลด้วย ฉันอยากจะเลเวล 10 ให้เร็วที่สุด จะได้ไปเปลี่ยนคลาสแล้วตั้งธุรกิจของตัวเองสักที! อ้อ ฉันมีกระเป๋าใบใหญ่นะ ถ้าอยากได้ยาหรืออะไรพวกนี้ฉันเก็บไว้ให้แล้วมาเอาที่ฉันได้นะ” เฉียนโตวโตวคว้าตัวเขาไว้แล้วพูดออกมาอย่างมั่นใจ

“อ่า ๆ ไปซะทีเถอะ แล้วก็ไม่ต้องเรียกท่านยอดฝีมืออะไรนั่นหรอก เรียกชื่อก็พอ” ชายหนุ่มแกล้งทำเมิน เพราะการช่วยคนอื่นมันจะมีผลกับการเก็บเลเวลของเขา

“…แต่ฉันอยากเรียกว่ายอดฝีมือนี่” เธอเดินไปพูดไปโดยมองไปที่ชื่อที่ลอยเด่นอยู่บนหัวเขา แล้วหน้าเธอก็แข็งค้างก่อนจะฝืนยิ้มออกมา

“เซียวเฟิง…” เขาพูดโดยไม่หันกลับมามอง

“ถ้าแบบนั้น ลูกพี่เซียว ฉันเคยได้ยินว่ามีคนจัดการบอสตัวแรกของเกม ลูกพี่เป็นคนทำใช่ไหม? ลูกพี่เก่งที่สุดในโลกเลย!”

“ลูกพี่เซียวเลเวล 8 แล้วใช่ไหมล่ะ? อันดับ 1 ของเขตก็ต้องเป็นลูกพี่สินะ! เจ๋งที่สุดเลย! โชคดีสุด ๆ เลยที่ได้เจอ!”

“ลูกพี่เป็นอันดับ 1 ใน 10 ของหอเกียรติยศใช่ไหม? อันดับไหนล่ะ?”

แล้วเซียวเฟิงก็ไม่สามารถเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ ได้อีกเพราะมีเสียงหัวเราะดังกังวานตามมาด้วย