Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 599 มาเร็วเกินไป
บทที่ 599 มาเร็วเกินไป
บทที่ 599 มาเร็วเกินไป
โกวซานหยิบขวดยาสีแดงออกมาแล้วยกขึ้นดื่ม แถบพลังชีวิตที่สูญเสียไปครึ่งหนึ่งก็กลับคืนมา
เขาเป็นอาชีพสายโจมตี จริง ๆ พลังชีวิตของเขาไม่ได้เยอะอะไร แต่เพื่อปกป้องพวกสามคนที่ด้านหลัง เขาต้องการกำจัดพวกผู้เล่นจากกิลด์ปีศาจนรกให้เร็วที่สุด อีกทั้งเขาเองก็เลือกที่จะไม่หลบความเสียหาย ดังนั้นการสูญเสียพลังชีวิตจึงรุนแรงกว่าปกติ และโชคดีที่ของสวมใส่ของเขาดีพอที่จะต้านทานได้
“นายคือสมาชิกหลักของกิลด์ดอกไม้แดง!” ศพของปีศาจนรกกำลังนอนอยู่บนพื้น ตะโกนด้วยน้ำเสียงตกใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าโกวซานที่ดูไม่โดดเด่นจะมีพลังการต่อสู้เช่นนี้ และเขาไม่มีทางเป็นผู้เล่นธรรมดา
ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น เฉียนซีและติงติงก็มองมาที่เขาด้วยใบหน้าหมองคล้ำ ราวกับว่าพวกเขาไม่รู้จักโกวซานเลย
“เร็วเข้า! เดี๋ยวคนของพวกเขาจะมาที่นี่!”
อย่างไรก็ตาม โกวซานก็ไม่รู้สึกสบายใจในชัยชนะ แต่พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เขาได้จินตนาการถึงผลที่จะตามมาจากการสังหารคนของกิลด์ปีศาจนรกแล้ว
“ฮึ่ม! แกหนีไม่รอดแล้ว! คิดว่าฉันฆ่าได้ง่าย ๆ เหรอ?” ทว่าหนุ่มปีศาจนรกซึ่งนอนอยู่บนพื้นหัวเราะเยาะเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น และในขณะเดียวกัน แสงไฟสีแดงสี่ดวงก็ปะทุขึ้นจากศพของเขา เครื่องหมายสีแดงสี่จุดแสดงอยู่บนหัวของโกวซาน
“นี่เป็นสกิลหายากของฉัน เครื่องหมายล้างแค้น! ฉันสามารถติดตามพิกัดของพวกแกสี่คนได้เป็นเวลาหนึ่งเดือน! ราคาของการฆ่าฉันไม่ใช่สิ่งที่แกสามารถจ่ายได้! ไม่ว่าแกจะซ่อนอยู่ที่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! ปีศาจนรกจะจัดการแก เริ่มการไล่ล่านานหนึ่งเดือนได้! จนกว่าแกจะถูกฆ่า จนกว่าแกจะออกจากโลกเกมนี้!” หนุ่มปีศาจนรกเยาะเย้ย
โกวซานหน้าเปลี่ยนสี เขาไม่คิดว่าจะมีสกิลตามรอยเพื่อแก้แค้นแบบนี้ เขาไม่กลัวการไล่ล่าของปีศาจนรก แต่อีกสามคนที่เหลือยังเป็นเพียงมือใหม่
“พวกนายยอมรับคำเชิญเข้ากิลด์ของฉัน แล้วใช้ม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตกลับเมือง! เร็วเข้า!”
โกวซานกำลังหน้าเสีย ขณะที่เชิญทั้งสามคนเข้าร่วมกิลด์ เขาก็ได้หยิบม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตกลับกิลด์ของกิลด์ดอกไม้แดงออกมาจากช่องเก็บของและส่งให้พวกเขาสามคน
เฉียนซีและติงติงต่างก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก และพวกเขารีบหยิบม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตกลับเมืองและยอมรับคำเชิญเข้ากิลด์ของโกวซาน
“นายคิดว่าดอกไม้แดงจะสามารถช่วยนายได้เหรอ? ฉันอยากหัวเราะให้ตายจริง ๆ นายรู้ไหมว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วที่นายจะปกป้องตัวเองได้! ฉันเสียใจที่ต้องบอกนายว่าปีศาจนรกของเราได้เข้าร่วมพันธมิตรทางใต้ไปเมื่อวันก่อน และกำลังมองหาโอกาสที่จะป้ายสีพวกนายพอดี กิลด์ดอกไม้แดงจะถูกทำลาย! ขอบคุณที่หาเหตุผลที่ยุติธรรมให้เราในวันนี้!”
หนุ่มปีศาจนรกหัวเราะ และไม่มีความโกรธที่ถูกฆ่าเลย เขาเอาแต่ยั่วยุไปเรื่อย
โกวซานหน้าเสียและไม่สนใจเขาอีก ก่อนที่หนุ่มปีศาจนรกจะพูดจบ เขาได้สอนพวกเพื่อนเขาทั้งสามให้ใช้คัมภีร์กลับเมืองและออกจากพื้นที่ทำเหมืองด้วยลำแสงสีขาว
แสงสีขาวหายไป ชายอ้วนและคนอื่น ๆ ได้ตามโกวซานไปยังเมืองเล็ก ๆ ที่สวยงาม แผนที่แสดงให้เห็นว่านี่คือเมืองหลักของผู้เล่น เมืองดอกไม้แดง ซึ่งเป็นเมืองหลักของกิลด์ดอกไม้แดง
“มากับฉัน ไม่ต้องกลัว พวกเขาไม่กล้ารีบบุกเข้ามาในเมืองหลักของกิลด์เราเพื่อแก้แค้นหรอก แต่พวกนายไม่ควรออกจากเมืองในเร็ว ๆ นี้ ฉันจะพาพวกนายไปที่ที่ทำการกิลด์ในเมืองเพื่อออฟไลน์”
โกวซานดูเคร่งขรึม แต่เขาก็ยังปลอบโยนทั้งสามคน
“หัวหน้ากลุ่มสาม! เฮ้ พี่น้องพวกนี้เป็นเด็กใหม่กิลด์เราเหรอ?”
ตอนนี้ใกล้จะเช้าแล้ว แต่ยังมีผู้เล่นหลายคนในเมืองดอกไม้แดง หลังจากที่ได้พบโกวซานแล้ว ทุกคนก็ทักทายโกวซาน จากชื่อเรียก จะทราบได้ว่าโกวซานเป็นระดับหัวหน้าของกิลด์ดอกไม้แดงจริง ๆ ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นที่ผ่านไปมาก็ยังพวกมองชายอ้วนสามคนที่อยู่เบื้องหลังโกวซานด้วยความสงสัย
“ใช่ พวกเขาทั้งหมดเป็นพี่น้องหน้าใหม่ของฉัน” หลังจากที่โกวซานทักทายผู้เล่นของกิลด์ดอกไม้แดง เขาก็รีบพาพวกเขาทั้งสามไปที่ที่ทำการกิลด์ ซึ่งจริง ๆ แล้วเป็นจุดออฟไลน์แบบรวมศูนย์ของกิลด์ดอกไม้แดง
“พี่โกว… พี่…” ติงติงดูเหมือนจะมีเรื่องมากมายที่อยากถามโกวซาน และเฉียนซีก็จ้องโกวซานเหมือนอยากจะพูดอะไร
“ออฟไลน์กันก่อน ฉันจะคุยเรื่องนี้ที่ร้านทีหลัง ฉันจะอยู่ตรงนี้” โกวซานไม่ได้พูดอะไร และปลอบให้พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องกิลด์ปีศาจนรกอีกครั้ง จากนั้นจึงพาออกจากเกมโดยปล่อยให้ตัวละครในเกมยังคงอยู่ในที่ทำการกิลด์
เวลา 7 โมงเช้า เป็นช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดของร้านอาหารเช้า ผู้คนในเมืองนั้นโดยทั่วไปเป็นคนทำงานแต่เช้า ร้านอาหารเช้ามักจะขายดีที่สุดในเวลานี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ติงติงก็จะกำลังยุ่งอยู่ในครัวหลังบ้าน
แต่วันนี้ เมื่อโกวซานมาที่ร้าน เขาพบว่าติงติงกำลังนั่งอยู่เพียงลำพังบนโต๊ะเปล่าด้วยความงุนงง บนโต๊ะมีหมวกเกมที่ซื้อเมื่อวานและโบรชัวร์ ‘มิธ’
ตาของติงติงจับจ้องไปที่รูปแบบโลกของเกมที่สวยงามบนหน้าปกของโบรชัวร์
“เฉียนซีอยู่ที่ไหน?” โกวซานมองเข้ามาในร้านและพบว่าเขาหาเฉียนซีไม่พบ มีแต่ชายอ้วนเท่านั้นที่กำลังทำงานบ้านในครัวด้านหลัง ยังคงมีสีหน้าทื่อ ๆ อยู่
“พี่โกว! พี่มาแล้ว! พี่เฉียนซียังไม่มา…” ติงติงเห็นโกวซานก็ตื่นเต้นมากและลุกขึ้นยืน แต่เธอก็ชะงักและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
ลูกค้าสองคนเข้ามาในร้านอาหารเช้าในขณะนี้ และสั่งบะหมี่สองชามที่ครัวด้านหลัง แม้ว่าชายอ้วนจะไม่ตอบ แต่เขาก็รีบลวกเส้นบะหมี่แล้วนำไปเสิร์ฟ ในขณะที่ติงติงไม่ได้สนใจเลย ราวกับว่าร้านอาหารเช้านี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย
ชายอ้วนนั้นเงียบขรึมและทำงานของเขาอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่แขกทั้งสองรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเขาก็จ่ายเงินและรับเงินทอน หลังจากเคลียร์โต๊ะที่ใช้แล้ว เขาก็ใช้เวลาในการทำความสะอาดขยะในครัวด้านหลัง และใช้เวลาออกไปทิ้งขยะ เดินไปตามทางและเตรียมทิ้งขยะ
เหตุผลหลักคือวันนี้ไม่ใช่วันตลาด และธุรกิจร้านอาหารเช้าก็ธรรมดา เมื่อชายอ้วนออกไป เฉียนซีก็รีบวิ่งเข้ามาและดูโกรธมาก ทันทีที่เขาเข้ามาในร้าน เขาก็พูดเสียงดังกับโกวซาน
ชายอ้วนไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด หรือไม่ก็ไม่ใส่ใจ สถานีรถบัสของเมืองอยู่แยกจากร้านอาหารเช้าและหลุมขยะ และก็เป็นศูนย์กลางของเมืองเช่นกัน
ถึงแม้จะไม่ใช่วันตลาด แต่ก็ยังมีคนพลุกพล่านและมีเสียงดังอย่างแน่นอน
พ่อค้าผักหลายรายยึดครองครึ่งหนึ่งของถนนคอนกรีตและตั้งแผงขายอาหาร โดยขวางทางกลับของรถบัสช่วงเช้า คนขับอ้วนยื่นหัวออกมานอกหน้าต่างรถและตะโกนด่า คนเดินถนนยังคงเดินเข้าออกกลางถนนโดยไม่ใส่ใจ โดยไม่รอให้รถไปก่อน ส่งผลให้รถบัสจอดขวางอยู่ครึ่งชั่วโมงและผ่านไปไม่ได้
ถนนในเมืองไม่กว้าง รถโดยสารผ่านไม่ได้ มันถูกขวาง และด้านหน้าและด้านหลังไม่สามารถผ่านได้ ข้างหน้ามีสามล้อเข้ามาอีก มันก็ขับอยู่กลางถนนและมาถึงหน้ารถโดยสาร ชายชรานั้นดุและปากร้าย เมื่อมองแวบแรก เขาก็ดูไม่ยอมใคร และเขาไม่มีเจตนาที่จะยอมแพ้เลย คราวนี้ถนนถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์
คนขับอ้วนดุด่าเป็นเวลานานและไม่มีใครหลีกทาง เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากและเหยียบคันเร่ง รถบัสพุ่งไปข้างหน้าครึ่งเมตรทันที ไม่เพียงแต่ดันแผงขายผักทางด้านซ้ายและด้านขวาเท่านั้น แต่ยังดันสามล้อหน้าอีกด้วยด้วย
จากนั้นผู้หญิงสองสามคนที่ตั้งแผงขายอาหารก็ดึงแผงลอยกลับเล็กน้อยในขณะที่ดุด่าคนขับว่าไม่มองทาง
และชายชราที่ขี่รถสามล้อก็โกรธในทันที เขากระโดดลงจากรถสามล้อแล้วรีบวิ่งไปที่หน้ารถบัส ตบประตูห้องโดยสารของคนขับอย่างแรง ทั้งกระแทกและด่า
เมื่อเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปที่สถานีในขณะนี้ คนขับอ้วนจึงต้องเปิดประตูเพื่อให้ผู้โดยสารลง แล้วทะเลาะกับชายชราและหญิงที่ตั้งแผงขายอาหาร
บนรถบัสมีผู้โดยสารเพียงสองคน เป็นแม่และลูกชาย หญิงชราและชายวัยกลางคนที่ซื่อสัตย์ พวกเขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเรียบ ๆ และพวกเขาก็ไม่แสดงความอดทนใด ๆ บนสีหน้าหลังจากถูกขวางทางอยู่นาน
หญิงชราคนนั้นถูกชายวัยกลางคนอุ้มขึ้นมา และบังเอิญผ่านชายอ้วนซึ่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาไปและได้ยินพวกเขาคุยกัน
“ลูก…โรคนี้รักษาไม่ได้…ฟังแม่นะ…อย่าใช้เงินพวกนั้น…หมอไม่ได้บอกว่ายานั่นดี…เก็บให้ลูกแต่งงานกับภรรยาเถอะ…”
หญิงชราดูป่วย นอนอยู่บนหลังของชายวัยกลางคน เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
ชายวัยกลางคนดูจริงใจและเป็นมิตร มีผิวสีแทนซึ่งเกิดจากการทำงานอยู่ในทุ่งนาตลอดทั้งปี เขาเดินลงจากรถโดยมีหญิงชราอยู่บนหลังด้วยท่าทางบูดบึ้ง และไม่พูดกับหญิงชราคนนั้น แต่ดวงตาของเขาแดงก่ำ
ชายอ้วนเดินผ่านพวกเขาไป ทันใดนั้นก็มองไปที่หลังของพวกเขา จากนั้นก็มองไปที่คนขับอ้วนที่ส่งเสียงดัง ชายชรา และผู้หญิงที่ตั้งแผงขายอาหารอยู่อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็เดินไปที่หลุมขยะต่อไป
ช่วงนี้ชายอ้วนก็สับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ เขามึนงงอีกครั้งที่หน้าหลุมขยะ จากนั้นจึงทิ้งขยะและกลับไปที่ร้านอาหารเช้า
“ทำไมนายทิ้งขยะนานจัง ฉันกำลังรอนายอยู่เลย”
เมื่อเขากลับมาที่ร้านอาหารเช้า ชายอ้วนก็พบว่าเฉียนซีและคนอื่น ๆ ปิดประตูร้านแล้ว หลังจากเรียกให้ชายอ้วนให้เข้ามาอย่างไม่อดทน หมวกเกมของทุกคนก็ถูกวางลงบนโต๊ะ และพวกเขาก็เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต เอาโต๊ะต่อรวมกันกลายเป็นกระดานนอนที่เรียบง่าย
“เร็วเข้า มันมาแล้ว กิลด์ที่มาสร้างปัญหาให้เราเมื่อวานนี้”
“ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้…”
“พี่เฉียนซี พี่โกว…เราควรทำอย่างไรดี?”
“ออนไลน์เข้าไปดูกันก่อน”
เฉียนซีเร่ง สีหน้าของโกวซานก็เคร่งขรึมในขณะที่ติงติงทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย
ชายอ้วนยังคงดูโง่เง่าและไร้อารมณ์ เขาหยิบหมวกเกมจากเฉียนซีแล้วสวมมัน
โลกเปลี่ยนไป และเมื่อตัวเขาลืมตาขึ้น ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ที่ทำการกิลด์ในเมืองดอกไม้แดงแล้ว
“หัวหน้ากลุ่มสาม! มาสักที เร็วเข้า! ไปพบหัวหน้ากิลด์กับฉัน และเพื่อนของหัวหน้า โปรดมากับเราด้วย!”
มีผู้เล่นคนหนึ่งอยู่ในที่ทำการกิลด์กำลังรอโกวซาน เขาเหงื่อออกเยอะมาก และรีบพูดทันทีที่โกวซานออนไลน์
“โอเค เราจะไปทันที”
โกวซานขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเคร่งขรึม เขาได้ยินคำพูดและพยักหน้า มองย้อนกลับไปที่เฉียนซี ติงติง และชายอ้วน แล้วกล่าวตอบ