Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 8 พอดีว่าตีพลาดน่ะ

บทที่ 8 พอดีว่าตีพลาดน่ะ

“คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? คิดว่าเป็นตัวแทนของคนทั้งดูมส์เดย์ลีกหรือไง? ถือว่ากล้ามากเลยนะที่พูดกับหัวหน้ากิลด์ของฉันแบบนี้” ลิลลี่ยังคงพูดอย่างยโสโอหังอยู่ด้านหลังโรส ส่วนคนที่เธอพูดอยู่ด้วยก็คือหัวหน้าของดูมส์เดย์ลีก เขาเป็นที่รู้จักอย่างมากในโลกของเกมออนไลน์

“เธอ! เดี๋ยว… พูดเรื่องอะไร? หัวหน้ากิลด์ของเธอ?!” ลอว์ก็อตหน้าเสียก่อนจะถามด้วยความไม่มั่นใจ

“ใช่ นี่คือหัวหน้ากิลด์คนใหม่ของกิลด์มิดซัมเมอร์ โรส!” ลิลลี่ดูจะให้ความเคารพอย่างมากกับโรสที่กำลังหันมามองทางนี้มากทีเดียว

“พูดอะไรน่ะ? หัวหน้ากิลด์คนใหม่?” ลอว์ก็อตตะลึงไป เพราะนี่ถือเป็นข่าวด่วนที่มากะทันหันเกินไป หัวหน้าของมิดซัมเมอร์เปลี่ยนมือ แถมคนใหม่ยังเป็นผู้หญิงอีก!

“ไนท์ คูนเนอร์เป็นคนของเรา เพราะฉะนั้นกรุณาปล่อยมือจากบอสเถอะ” ในที่สุดโรสที่นิ่งมาตลอดก็เปิดปากจนได้ เสียงของเธอระรื่นหูจนทุกคนต้องสนใจ ดวงตาของหญิงสาวกวาดมองกลุ่มคนตรงหน้าแล้วพูดออกมาอย่างนิ่งๆ และหลังจากพูดเสร็จ เธอก็เบือนหน้าหนีราวกับว่าหมดธุระแล้ว ลอว์ก็อตจ้องหน้าโรสด้วยความโกรธ เขาถูกหยามหน้าโดยลิลลี่แถมยังถูกเมินโดยสมบูรณ์จากโรสอีก …เป็นแค่ผู้หญิงแต่กล้าปฏิบัติกับเขาแบบนี้อย่างนั้นเหรอ!!

แต่ทว่าเขาก็ทำได้แค่คิดอยู่เงียบๆ ในใจเท่านั้น เพราะสถานะของโรสสูงกว่ามาก และน่าจะมีคนมีอำนาจหรือบริษัทบางที่เป็นคนหนุนอยู่แน่ ซึ่งกลุ่มผลประโยชน์พวกนี้ก็คงสร้างความลำบากให้เขาพอสมควร ดังนั้นเขาจึงไม่อยากที่จะมีเรื่องกับมิดซัมเมอร์ เพราะว่าเขาเป็นแค่ระดับรองหัวหน้าของกิลด์เท่านั้น

“พวกเรา… กลับ!”

ลอว์ก็อตส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างหงุดหงิดก่อนจากไปพร้อมกับสมาชิกของดูมส์เดย์ลีก เพราะดูท่าการที่จะยื้อกันต่อไปคงเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่า

โรสยังคงยืนอยู่ตรงนั้น และดูท่าแล้ว… คนที่ต้องการจะตกลงกับเธอคงต้องระมัดระวังตัวกันหน่อย

แน่นอนว่าหลังจากที่ลอว์ก็อตจากไป ผู้เล่นที่ต้องการจะยื่นมือเข้ามาแทรกต่างพากันเงียบ ‘มิธ’ เป็นโลกใบที่สองของมนุษย์ ดังนั้นคงจะไม่สามารถทำเรื่องที่ทำกันในเกมออนไลน์ธรรมดาๆ ได้ และถ้าคิดจะมีเรื่องกับใครก็ควรที่จะคิดให้ถี่ถ้วน เพราะดูมส์เดย์ลีกคือตัวอย่างที่ได้เห็นกันไปแล้ว!

การที่โรสห้ามปรามคนนับร้อยด้วยการพูดเพียงไม่กี่ประโยค มันก็ทำให้พวกผู้ชายพากันสนใจในตัวเธอทันที พวกเขาคิดว่าหญิงสาวคนนี้ช่างดงามและสูงส่งนัก ดังนั้นแล้วจึงคู่ควรกับตำแหน่งหัวหน้าของกิลด์มิดซัมเมอร์!

แม้แต่หัวหน้าของกลุ่มเล็กๆ อย่างไนฟยังต้องตะลึง พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าไนท์ คูนเนอร์เป็นสมาชิกของกิลด์มิดซัมเมอร์ และถ้าเป็นแบบนี้จริง ก็ดูท่าพวกเขาคงต้องสงบเสงี่ยมลงสักหน่อยแล้ว

“บอสกำลังจะตายแล้ว!”

บางคนตะโกนขึ้น และถึงแม้ว่าจะไม่มีใครกล้าที่จะฝ่าไปแย่งบอสเพราะต้องผ่านพวกมิดซัมเมอร์ไปก่อน แต่พวกเขาก็รออย่างตื่นเต้นว่าบอสนั้นจะดรอปอะไรมาให้บ้าง

“หัวหน้าค่ะ ไนท์ คูนเนอร์จะสามารถแย่งของจากบอสมาได้ไหมคะ?” ลิลลี่เดินมาหาโรสและถามเสียงเบา

โรสส่ายหัวโดยไม่ตอบคำถาม เธอเชื่อมั่นในพลังของไนท์ คูนเนอร์ก็จริง แต่ก็สังเกตการณ์ต่อสู้มาโดยตลอด ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่มั่นใจเหมือนกัน

“เหลือแค่ 30 แล้ว!”

ทุกคนจ้องพลังชีวิตที่ใกล้จะหมดของบอสอย่างไม่วางตา

ในตอนนี้พลังชีวิตของบอสลดลงเหลือเพียง 28 หน่วยแล้ว ไนท์ คูนเนอร์เริ่มที่จะกังวลมากขึ้นว่าเขาจะสามารถแย่งของจากบอสมาได้หรือไม่!

-5!

-10!

เลขความเสียหายลอยขึ้นมาจากเซียวเฟิงและไนท์ คูนเนอร์คนละครั้ง ส่วนพลังชีวิตของบอสตอนนี้ก็เหลือแค่ 13 หน่วยเท่านั้น! เขาต้องโจมตีใส่บอส 2 ครั้งติดกัน!

ไนท์ คูนเนอร์ชะลอการโจมตีลง เขามีแผนอยู่ในหัวแล้ว ว่าจะรอให้เซียวเฟิงโจมตีก่อนครั้งหนึ่ง เพื่อที่พลังชีวิตของบอสน่าจะเหลือไม่เกิน 3 หรือ 4 ซึ่งอยู่ในขอบเขตที่เขาพอจะจัดการในครั้งเดียว!

สมบูรณ์แบบ!

อย่างที่เขาคิดเอาไว้ ตอนนี้เซียวเฟิงไม่ได้รับรู้ถึงแผนการของตนเองแม้แต่น้อย! ใต้หน้ากากนั้น ไนท์ คูนเนอร์กำลังยิ้มอย่างมีชัย แล้วก็จะโจมตีทันทีที่เซียวเฟิงโจมตีเสร็จ!!!

-4!

แต่พอเขาเห็นเลขความเสียหายที่ลอยขึ้นมา เขาก็ตกตะลึงในทันที

“บ้าน่า ทำไมมีแต่ความเสียหายที่ฉันเป็นคนทำล่ะ? ฉันโจมตีหลังเจ้าหมอนั่นแน่ๆ นี่นา?”

“โทษทีนะ พอดีว่าตีพลาดน่ะ”

ไนท์ คูนเนอร์แข็งค้างไปหลังจากที่เซียวเฟิงพูด ว่าแล้วคนพูดก็เงื้อไม้ที่เจ้าตัวฟาดพลาดอย่างจงใจ แล้วก็หวดลงไปบนหัวบอสอย่างเต็มแรงอีกครั้ง

-10!

พลังชีวิตของราชาหมาป่าในที่สุดก็หมดลง

“ฮูววววว!”

ราชาหมาป่ากรีดร้องอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะระเบิดออกเป็นแสงสว่างจ้าทำให้คนรอบๆ ตาพร่ากันไปหมด เซียวเฟิงฉวยของทั้งหมดที่ดรอปออกมาจากบอสก่อนที่จะมีใครเห็นว่ามันคืออะไร จากนั้นจึงหันมายืนยิ้มอย่างสบายใจกับเลเวลที่อัปของตัวเอง

ในตอนนั้น คำประกาศก็ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

“ประกาศถึงทุกคนในเซิร์ฟเวอร์ มีผู้เล่นจัดการบอสตัวแรกของเกมได้ในเขตฮัวเซีย และได้รับรางวัล! 10 แต้มพื้นที่ในเขตฮัวเซีย !”

“ประกาศถึงทุกคนในเซิร์ฟเวอร์ มีผู้เล่นจัดการบอสตัวแรกของเกมได้ในเขตฮัวเซีย และได้รับรางวัล! 10 แต้มพื้นที่ในเขตฮัวเซีย!”

“ประกาศถึงทุกคนในเซิร์ฟเวอร์ มีผู้เล่นจัดการบอสตัวแรกของเกมได้ใน…”

คำประกาศดังไปทั่วทั้งเซิร์ฟเวอร์ 5 ครั้งถึงผู้เล่นนับล้านในเกมนี้ ทุกคนต่างตกตะลึงโดยเฉพาะเหล่าผู้คนที่อยู่ในหมู่บ้าน

“เวรละ! นี่ยังไม่ทันได้ภารกิจเริ่มต้นเลย ก็มีคนฆ่าบอสได้แล้วเหรอวะ!”

“ยอดเยี่ยม! บอสตัวแรกในเขตนี้! อยากรู้จังว่าใครทำได้!”

“บ้าเอ๊ย! อย่างงี้เราก็ถูกพวกฮัวเซียไล่ทันแล้วน่ะสิ!”

ในตอนนี้ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ผู้คนแตกตื่นยิ่งกว่าตอนที่เข้ามาในเกมเสียอีก

….

ส่วนผู้เล่นในเขตฮัวเซีย พวกเขาต่างได้รับคำประกาศที่ต่างออกไป อันเป็นประกาศเฉพาะผู้เล่นในเขตฮัวเซียเท่านั้น

“ประกาศถึงผู้เล่นทุกคนในเขตฮัวเซีย! ผู้เล่นนาม *** ได้จัดการบอสตัวแรกใน ‘มิธ’ แล้ว และได้รับรางวัลเป็นคะแนนชื่อเสียง 100 แต้ม!”

“ประกาศถึงผู้เล่นทุกคนในเขตฮัวเซีย! ผู้เล่นนาม *** ได้จัดการบอสตัวแรกใน ‘มิธ’ แล้ว และได้รับรางวัลเป็นคะแนนชื่อเสียง 100 แต้ม!”

“ประกาศถึงผู้เล่นทุกคนในเขตฮัวเซีย! ผู้เล่นนาม *** ได้จัดการบอส…”

คำประกาศนี้ถูกประกาศอยู่ทั้งหมด 3 ครั้ง แต่ชื่อของคนในประกาศกลับถูกปกปิดไว้ ไม่ใช่เพราะเซียวเฟิงอยากจะปกปิด แต่เป็นระบบต่างหากที่ปกปิดด้วยความจำเป็นบางอย่าง

ในตอนที่เซียวเฟิงจัดการบอสได้ คำเตือนของระบบก็เด้งเข้ามาเป็นชุดๆ เขาจึงเก็บของขึ้นมาด้วยความเร็วแสงก่อนที่จะตรวจสอบพวกมันทีละชิ้นๆ

“คุณจัดการบอสราชาหมาป่าโลหิต ได้รับค่าประสบการณ์ 12,000 หน่วย”

“ยินดีด้วย! คุณกลายเป็นเลเวล 4 แล้ว ได้รับค่าสถานะเพิ่มขึ้น 1 แต้ม!”

“ยินดีด้วย! ผู้เล่นกลายเป็นเลเวล 5 แล้ว ได้รับค่าสถานะเพิ่มขึ้น 1 แต้ม”

“คุณจัดการบอสตัวแรกของเกมนี้ได้แล้ว ดังนั้นเราจะทำการประกาศทั่วทั้งเซิร์ฟเวอร์ คุณต้องการที่จะปกปิดชื่อหรือไม่?”

“ไม่อยู่แล้วสิ…”

“ชื่อของคุณไม่ได้รับการยืนยันในฐานะประชาชน มันจะถูกปกปิดโดยอัตโนมัติ”

“เดี๋ยวสิ! ชื่อฉันมันออกจะเด่นขนาดนี้! แล้วทำไมจะไม่ได้รับการยืนยันกัน?”

ไนท์ คูนเนอร์ตั้งสติได้หลังจากได้ยินคำประกาศจากเซิร์ฟเวอร์ครั้งที่ 2 เขามองหาเซียวเฟิงด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ฉันขอโทษจริงๆ นะ พอดีว่าฉันตีพลาดไปหน่อย แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะแย่งฆ่าบอสด้วย แต่เราก็ตกลงกันไว้แล้วนี่นาว่าจะแบ่งของกัน งั้น 63 เหรียญเงินนี้ของนายนะ” มือของไนท์ คูนเนอร์ข้างที่ถือมีดอยู่สั่นไม่หยุด เขาถลึงตามองเซียวเฟิงที่แสดงออกว่าตนไม่ได้ตั้งใจ

ตีพลาดไปหน่อย?

นี่คิดว่าข้าเป็นไอ้โง่เหรอวะ?!

63 เหรียญเงิน?

ข้าไม่ใช่ขอทานนะไอ้หน้าอ่อน?!!! ไนท์ คูนเนอร์โกรธยิ่งกว่าเดิม เขาอยากจะจ้วงคอของเซียวเฟิงในตอนนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย!!!

“ได้ งั้นช่วยยืนเฉยๆ หน่อยนะ เพราะฉันมันเขี้ยวอยากจะซัดแกสักหน่อย!”

หลังจากบอสถูกฆ่า พวกเขาก็ยืนจับตามองโดยตลอด แต่น่าเสียดายที่มองไม่ถนัดว่าบอสดรอปอะไรออกมา เพราะเซียวเฟิงเก็บไปเร็วมาก และพอพวกเขาเห็นอีกทีก็มีคนกำลังจะตีกันเท่านั้น…

“โว้วววว! ซัดกันๆ! เอาเลย! ไนท์ คูนเนอร์!”

“สู้กันทำไมน่ะ? ก็พวกเขาช่วยกันฆ่าบอสไม่ใช่เหรอ?”

“สงสัยแบ่งของไม่ลงตัวมั้ง! เอาเลย! ไนท์ คูนเนอร์!”

“ใช่ๆ! เล่นมันเลย! ไนท์ คูนเนอร์!”

กลุ่มจีนมุงก่อตัวอีกรอบ พวกเขาพากันตะโกนเชียร์ไนท์ คูนเนอร์อยู่ฝ่ายเดียว เพราะความอิจฉาที่โดนแย่งของที่อยากได้ไปแบบที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“หัวหน้าคะ… ไนท์ คูนเนอร์ส่งข้อความมาว่าของทั้งหมดถูกนักบวชคนนั้นเก็บไปหมดแล้ว เราจะเอายังไงดีคะ?”

ลิลลี่มองไปที่ไนท์ คูนเนอร์ที่กำลังสู้อยู่แล้วถามโรส

โรสนิ่งไปชั่วขณะ เธอหันมองไปที่เซียวเฟิง ก่อนที่ใบหน้าขาวนวลนั้นจะตึงขึ้นมาซะเฉยๆ

“เดี๋ยวๆ ถ้าไม่พอใจ เราคุยกันก่อนนะ ทำไมต้องมีเรื่องด้วยเนี่ย? ได้ๆ เดี๋ยวฉันให้นายเพิ่มอีก 2 เหรียญทองนะ… โอเคไหม?

เซียวเฟิงตะโกนพร้อมทั้งถอยหลบการโจมตีไปด้วย

แต่ไนท์ คูนเนอร์ก็ไม่หยุดโจมตี ยิ่งกว่านั้นยังหนักข้อขึ้นไปอีก เพราะทุกครั้งที่ตีต่างก็เล็งที่จุดตายทั้งสิ้น!

“เดี๋ยว! เกินไปแล้วนะ! ถ้ายังไม่หยุด เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนนะ”

เซียวเฟิงยังคงโดนไล่ต้อนอยู่ อีกด้านคนจำนวนมากก็กำลังดูอยู่ ก่อนที่ในที่สุดเขาจะหยุดถอย

ส่วนไนท์ คูนเนอร์ก็ยังรุกไล่เข้ามาเหมือนคนหูหนวกตาบอด ปลายมีดของเขาคอยเล็งมาที่คอของเซียวเฟิง