The Novel’s Extra - ตอนที่ 356

เหตุผลสำหรับการประชุม (4)

 

23:30 น.

 

บ้านอันสงบสุขในยามบ่าย

 

ตอนนี้ผมกำลังลูบหัว อีเวนเดล และตอบคำถามต่างๆที่จ้างมาใน

เอเจนท์แห่งความจริง

 

“อ้อ…เรื่องมันเป็นแบบนี้”

 

ขอบคุณคำพูดจากปากทั้งหมดที่ผมตอบไปนั้นทำให้ผมรู้สึกดี ในหมู่พวกเขามีคำร้องจากปีศาจแห่ง ‘การทำลายล้าง’ ซึ่งอยากเปิดเผยตัวตนของฮีโร่ที่ฆ่าผู้บริหารของพวกเขา แน่นอนว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับคำขอของพวกเขา เมื่อค้นดูคำขอผม ผมค้นพบสิ่งหนึ่งที่มีเนื้อหาที่ค่อนข้างคุ้นเคย

 

“…เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี้ย”

 

[ที่รัก เอเจนท์แห่งความจริง นี่คือ LadyU จากวันก่อน คำร้องขอของฉันในครั้งนี้เพราะความอยากรู้อย่างเห็นจริงๆ ฉันขอโทษที่ใช้เวลากับคำถามแบบนี้ บ้างครั้งคำถามของฉันมันมาจากจิตใต้สำนึกจริงๆดังนั้นได้โปรดอย่ารู้สึกรำคาญคำถามของฉันเลยและได้โปรดอย่าคิดมากถ้าคำถามของฉันมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆและโปรดพิจารณาไว้ว่ามันเป็นความอยากรู้อยากเห็นที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของหญิงสาวผู้

โง่เขลา….]

 

เป็น ยูยอนฮา เขียนอย่างสุภาพที่สุดของเธอและในครั้งนี้คำขอของ

ยูยอนฮา คือ….

 

[หัวหน้ากิลด์ราชสำนักอังกฤษ ‘เรเชล’ และ เฟนริล แห่ง

Jeronimo Mercenary, ‘คิมฮาจิน’, เป็นคู่รักกันเหรอ?]

 

“นี้เธอบ้าไปแล้วเหรอ…?”

 

บางทีมันอาจเป็นเพราะความคิดทางธุรกิจของเธอ ‘ที่ชอบตีความให้มันแย่ที่สุดก่อนเสมอ’ ถึงอย่างนั้นเธอก็เข้าใจผิดไกลเกินไปแล้ว?

 

ผมเขียนคำตอบลงไปอย่างรวดเร็ว

 

[จากการวิจัยของฉัน คำตอบคือไม่ มั่นใจได้เลยว่า เฟนริล หรือ

คิมฮาจิน ในตอนนี้ยังไม่มีคนรักแม้แต่คนเดียว]

 

ผมทำให้ตัวเองชัดเจนเพื่อที่เธอจะไม่ถามอีก

 

‘…เธอจะถามต่อว่า ถ้างั้นเราชอบผู้ชายหรือเปล่านะ?’ ไม่ว่ายังไงตอนนี้ผมต้องตอบไปก่อนและหลังจากที่ผมส่งคำตอบไปนั้น…

 

*ดิ้งงงงงงงงงงง— *

 

ผมได้รับข้อความจาก ยูยอนฮา

 

[เฮ้ ฉันออกมาหอคอยแล้ว หากนายออกมาแล้วก็บอกชื่อเล่นของนายให้ฉันรู้ด้วยนะ]

 

“… อืมมม.”

 

ชื่อเล่น.

 

ผมอาจบอก ยูยอนฮา ได้แม้เธอจะอยู่ใกล้กับ แชนายอน แต่เธอไม่ใช่คนประเภทที่ปากเบาเช่น ยีจิยูน

 

“อาาาาาาาาาาาาาาา….”

 

ทันใดนั้น อีเวนเดล ก็เริ่มบิดตัวในอ้อมแขนของผม เธอหรี่ตาลงราวกับว่าเธอกำลังฝันร้ายและมุดตัวลึกลงเข้าไปในอ้อมแขนของผม

 

“น่ารักจริงๆ”.

 

ผมยิ้มเบาๆแล้วลูบหัวเธอ ดูเหมือนการสัมผัสของผมจะเต็มไปด้วยพลังเวทมนต์ของรอยสักทำให้เธอสงบลงเพราะ อีเวนเดล กลับมาหลับอย่างนิ่งสงบพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ

 

ฮาจิน มีการประชุม

 

… ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นในหูของผม นี่เป็นทักษะที่บอสเพิ่งเรียนรู้ที่เรียกว่า [พลังเวทมนต์เปลี่ยนรูป] เธอคิดวิธีใช้ประโยชน์และตอนนี้สามารถใช้การสื่อสารผ่านความคิดได้แล้ว ผมอุ้ม อีเวนเดล เอาไว้อย่างแน่นหนาเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วพาไปนอนบนเตียงแล้วผมก็ออกไปข้างนอก

 

อพาร์ทเมนต์คอมเพล็กซ์เวลา 23.00 น. มืดและไม่มีดาวบนท้องฟ้า

ผมจำท้องฟ้าของ Crevon ได้ซึ่งเต็มไปด้วยดวงดาว ไม่ว่ายังไงบอสก็อยู่ใกล้ๆ เธอซื้อห้องชุดหลังจากที่ผมแนะนำสถานที่แห่งนี้เธอใช้เป็นที่ซ่อนตัวเมื่อนานมาแล้ว

 

ทำเลที่ตั้งคืออาคาร 101 ซึ่งเป็นอาคารที่ใหญ่ที่สุดและแพงที่สุดใน

อพาร์ทเมนต์คอมเพล็กซ์ทั้งหมด ในบันทึกของไซต์ราคาในตลาดเพิ่มขึ้น 5000 ล้านดอลลาร์นับแต่นั้นมา ราคาที่อยู่อาศัยอยู่ในระดับสูงที่นี่เพื่อเพิ่มขึ้นด้วย แต่หอคอยแห่งความปรารถนาทำให้พวกมันราคาสูงขึ้นหรืออะไรแบบนั้น

 

ยังไงก็ตามผมมาถึงด้านหน้าห้องสวีท # 902 ของอาคาร 101

ผมเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไปข้างในและมองไปรอบๆ บ้านว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย เก้าอี้ตัวเดียวตั้งอยู่โดดเดี่ยวบนกระเบื้อง

หินอ่อนที่ปกคลุมห้องนั่งเล่นกว้างขวาง บอสกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับหลับตา เธออาจจะพยายามควบคุมอารมณ์ แต่…

 

คลิก

 

ผมเปิดไฟก่อน

 

“….”

 

บอส ขมวดคิ้วใส่ผม

 

“บอส เจน อยู่ไหนเหรอ?”

 

– ฉันอยู่นี่ ~

 

คำตอบสำหรับคำถามของผมมาจากด้านล่าง ผมมองตามเสียงและก็เจอลูกสุนัขตัวเล็กๆ ที่ทำให้ผมประหลาดใจ

 

“ฮะ? นั่นคือเธอเหรอ?”

 

– มันยอดเยี่ยมใช่มั้ยละ? ฉันไม่เคยตัวเล็กขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

ฉันรู้สึกว่าฉันก้าวข้ามขีดจำกัดมาได้หลังจากออกจากหอคอย~

 

ลูกสุนัขที่น่ารักพูดออกมา

 

“น่ารักมาก.”

 

– ฮ่าฮ่าฮ่า จริงเหรอ ~

 

ผมหันมามองบอสอีกครั้ง บอสมองผมแล้วก็พูด

 

“เหตุผลที่ฉันเรียกนายมาที่นี่ในวันนี้คือ….”

 

– เอเชียกลาง นายรู้เรื่องมั้ย? มีไอเท็มอยู่ที่นั่นมากมายเลยละ~?

 

แต่ก่อนที่บอสจะพูดอะไร

 

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 

ลำแสงออกมาจากดวงตาของเจน มันคือโปรเจ็กเตอร์ จากรูปลักษณ์ของมัน พวกมันทั้งหมดคือของแปลกๆบนหอคอย

 

– นี่คือแคตตาล็อกของไอเท็มหลัก~

 

มันเป็นรายชื่อของไอเท็มของเจงกีสข่านที่เชื่อว่าถูกฝังอยู่ในเอเชียกลาง

สิ่งที่ดึงดูดสายตาของผมแน่นอนว่าเป็น [ธนูของเตมูจิน] และ

[อานม้าแห่งข่าน] ผมอยากได้ 2 สิ่งนี้มากๆ ผมไม่เคยคิดว่าอยากได้อะไรขนาดนี้มาก่อน แต่ผมรู้สึกว่าอยากได้ [ธนูของเตมูจิน] โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมคิดว่าการรวมกันของ [ธนูของเตมูจิน] และ

[ลูกศรแห่งความมืด] จะมีประสิทธิภาพขนาดไหน แน่นอนว่าผมมีธนูดีๆอยู่แล้ว แต่ก็อย่างที่บอกว่าผมอยากได้ก็เท่านั้น

 

– กลุ่มคนพวกนี้…

 

“พวกเราจะปล่อยของเล็กๆไป แล้วเอาเฉพาะของดีๆ”

 

บอสขัดจังหวะเจน

 

“อ้อ อีกเรื่องนะ คิมฮาจิน”

 

“ว่า?”

 

ผมเอียงศีรษะของผมอย่างสงสัยและมองไปที่บอส บอสพูดแค่เรื่องเดียวกับผม

 

“คุณจะไม่ได้เข้าร่วมในภารกิจนี้”

 

*************************************************************************

 

…1 สัปดาห์ต่อมา

 

ผมกำลังเดินไปตามถนนของ ชั้น 8-3 Crevon กับ บอส

 

“นายอารมณ์เสียหรือเปล่า?” บอสถามเพราะเหลืออีกเพียง 2 วันก่อนจะเริ่มต้นภารกิจ

 

“ไม่” ผมตอบอย่างเมินเฉย

 

ผมเห็นด้วยว่าผมไม่ต้องทำภารกิจต่อไป ไซต์ขุดเจาะนั้นมีพื้นที่จำกัด และสำหรับนักสู้ระยะไกลระยะทางเท่ากับชีวิตของเขาเอง มันดีกว่าที่ผมจะไม่ไป

 

“ไม่เป็นไร. ผมจะได้ฝึกฝนเพิ่มอีกหน่อย”

 

“…นั้นสิ.”

 

พวกเราพูดแบบนั้นเสร็จก็เดินเคียงข้างกัน

 

… แต่ดูเหมือนว่าบอสจะรู้สึกเป็นกังวลขณะที่เธอเริ่มพูดกับตัวเองอย่างจริงจัง

 

“มันไม่เลวเลยถ้าคุณจะใส่เสื้อให้เขาตอนที่เขาอารมณ์เสีย”

”ถ้า เราปล่อยเรื่องนี้หลุดลอยไปก็หมายความว่าเราไม่ได้สื่อสารกับ

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเราเลย… มันเป็นความผิดของฉันเอง….”

 

ผมกำลังคิดที่จะปิดหูแต่เมื่อผมเห็นเรเชลอีกด้านหนึ่งของถนนกับ

เจ้าหญิงอราฮาผมก็ต้องมองตาม

เรเชลเป็นผู้ที่ทิ้งความประทับใจอันยิ่งใหญ่ให้กับราชวงศ์ในระหว่างการป้องกันภัยพิบัติและได้กลายเป็นผู้พิทักษ์อย่างเป็นทางการ เธออาจจะมาที่นี่ในวันนี้กับ Araha เพื่อดู [การแข่งขันการต่อสู้]

 

“จริงสิ แล้วบอสทางต้องเจอกับใครกันแน่”

 

วันนี้เป็นรอบสุดท้ายของทัวร์นาเมนต์การต่อสู้ซึ่งถูกระงับไว้ด้วยเหตุผลหลายประการ หลังเอาชนะภัยพิบัติ 2 ครั้งโดยไม่ได้รับความเสียหายมากนักการมองโลกในแง่ดีของราชวงศ์ทำให้ทุกอย่างยังควบคุมได้

 

“ฉันกับผู้ชายที่ฉันไม่รู้จัก”

 

“อ้อ จริงเหรอ? ถ้างั้นล่วงหน้าไปก่อนได้เลย ไปที่ห้องพัก”

 

“…โอเค.”

 

ในขณะที่ผมเฝ้าดูบอสอย่างปราบปลื้ม ก็มีคำถามปรากฏขึ้นในจิตใจของผม

 

“อ๊ะ บอส”

 

“ว่าไง?”

 

บอสหันกลับมาราวกับว่าเธอคาดไว้แล้ว

 

“ชื่อเล่นของคนที่คุณกำลังต่อสู้คืออะไรเหรอ?”

 

“…เขาชื่อว่า [เยโอมัก]”

 

“อืม โชคดีมาก แต่ยังไงก็ไม่มีใครที่คุณอยากเจอเป็นพิเศษอยู่แล้ว”

 

ผมยิ้มให้บอส บอสยิ้มให้ผมและพยักหน้า จากนั้นเธอก็หายตัวไป

 

“อืมมมมมมมมมมมมมม… .”

 

ผมผตัดสินใจที่จะมองไปรอบๆก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้น มีผู้เล่นที่ทรงพลังและขุนนางมากมายที่มาชมการแข่งขัน ผมเห็น คิมซูโฮ และ แชนายอน ทั้งคู่ต่างรู้สึกผิดหวังกับความจริงที่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้มีอยู่ด้วย

 

แต่ใครคือ ‘เยโอมัก’ ถ้าเขาไม่ได้เป็นหนึ่งในสองคนนั้น? คิมจุนวู?

ผมเอียงศีรษะอย่างสงสัย

ทันใดนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของผม ผมรีบหยิบหนังสือแห่งความจริงออกมาทันที

 

[ใครคือ เยโอมัก ที่เป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขันการต่อสู้ของ Crevon?]

คำถามที่ตรงตัวเช่นนี้ทำให้เสียรายสักไปมากมาย เพราะงั้นผมต้องถามจากหนังสือแห่งสัจธรรมแต่ในเชิงอื่น

 

[ ‘เยโอมัก’ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันการต่อสู้ของ Crevon เป็นคนที่ผมรู้จักในฐานะ ‘เบลล์’ หรือไม่?]

 

ผมใช้ไป 1 รายสักและ 5 วินาทีต่อมา ตัวอักษรไหม้เกรียมก็ปรากฏขึ้นบนหน้าหนังสือแห่งสัจธรรม

 

[‘เยโอมัก’ เป็นบุคคลที่คุณรู้จักในฐานะ ‘เบลล์’]

 

“…!”

 

ทันทีที่ผมอ่านคำเหล่านั้นผมก็วิ่งไปหาบอสทันที