The Novel’s Extra - ตอนที่ 406

บทที่ 406 ดอกบัวดำ (6)

 

[เทือกเขาหิมาลัย]

 

‘ความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำและความหนาแน่นพลังงานเวทมนต์สูง ดังนั้นนักปีนเขาจะต้องหายใจอย่างระมัดระวังบนเทือกเขาหิมาลัยซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าค่าเฉลี่ยภายใต้สภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้ทำให้มนุษย์ไม่สามารถอยู่อาศัยได้ โรงแรมลึกลับอยู่ที่ไหนสักแห่งในภูเขาเหล่านี้จริงๆเหรอ….’

 

นั่นคือตำนานของเมืองที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แม้ว่า แชนายอน ไม่ได้วางแผนที่จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับตำนานแต่ตอนที่เธอปีนเขาหิมาลัยโดยบังเอิญเธอก็มาที่โรงแรมแห่งหนึ่งขณะที่เดินผ่านพายุหิมะ

 

[เทือกเขาหิมาลัยตอนกลางวัน]

 

นี่คือชื่อของโรงแรมลึกลับที่ตั้งอยู่บนหน้าผาครึ่งทางขึ้นเขา ตอนนี้เธอยืนยันแล้วตำนานเป็นของจริง

 

“ …แขกที่มาที่นี่เป็นฮีโร่ที่มีฝีมือทุกคนเหรอ”

 

แชนายอน เลือกที่จะเข้าโรงแรมโดยไม่ลังเลและตอนนี้เธอนั่งที่เคาน์เตอร์พูดคุยกับเจ้าของโรงแรม

 

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยถาม”

 

เจ้าของตอบสั้นๆเขาเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวและมีเครา พลังเวทย์ที่ฝังอยู่ในดวงตาสีฟ้าของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าอาชีพเดิมของเขาคืออะไร

 

“หืมแล้วมีกี่คนที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้?”

 

“7”.

 

“โอ้… .”

 

น่าแปลกใจที่โรงแรมที่ตั้งอยู่กลางภูเขาที่ขรุขระแบบนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือมีแขกถึง 7 คน แชนายอน เอาเบียร์ไปจิบ

 

“อ้อ เบียร์สักแก้วเท่าไหร่นะ?”

 

“ 100,000 วอน”

 

“อืม … .”

 

แม้ว่าจะเป็นเครื่องดื่มที่นี่ราคาแพงแต่มันก็คุ้มค่ากับราคา เบียร์หิมาลัยจะเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่หนาแน่น

 

“รสชาติสดใหม่ เป็นเพราะมาจากเทือกเขาหิมาลัยใช่ไหม”

 

“ไม่ มันถูกนำเข้าจาก SCAA ของเกาหลี”

 

“… .”

 

“คุณรู้เรื่องที่ของฉันสินะ แม้ว่าฉันจะยังเด็กแต่ ฉันก็ 20 แล้ว”

 

แชนายอน มองเข้าไปในแก้วเบียร์ มันเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์จริงๆ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอก็คิดว่ามันคุ้มค่ากับราคา

 

“อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณถึงมาสร้างโรงแรมขึ้นมาในที่แบบนี้ละ”

 

“… .”

 

เจ้าของไม่ตอบ ทันใดนั้นเธอก็เห็นรอยแผลเป็นทั้ง 3 บนแก้มของเขา เธอจ้องมองรอยแผลเป็นด้วยความเงียบและเจ้าของก็หัวเราะเบาๆและพูดว่า “หากเธอมีสิ่งที่เธออยากถามก็แค่ถามออกมา”

 

“อ้า… อะแฮ่ม”

 

แชนายอน ปล่อยเสียงไอแห้งๆ เธอถามอย่างตรงไปตรงมา

 

“คุณเคยเห็นผู้ชายคนหนึ่งไหม? อืมเขาดูเหมือนนี้”

 

แชนายอน ถ่ายรูป คิม คิมอง ออกมาหลายภาพ รูปแรกแสดงลักษณะที่ปรากฏตามปกติของเขาและส่วนที่เหลือมีผมเคราไม่เรียบร้อยและ

การเปลี่ยนแปลงอื่นๆที่เป็นไปได้บนใบหน้าของเขา

 

“… .”

 

เจ้าของได้ศึกษารูปถ่ายอย่างละเอียด

 

“ฉันไม่รู้เหมือนกัน ฉันอาจเห็นเขาที่ไหนซักแห่ง”

 

เขาตอบอย่างคลุมเครือและจ้องไปที่ดาบที่ด้านหลังของ แชนายอน

 

“อย่างไรก็ตามเธอเป็นนักดาบหรือเปล่า”

 

“…อะ? อ้อ ใช่.”

 

เจ้าของยิ้มอย่างเงียบๆรอยยิ้มของเขาทรงพลังและรู้สึกตื่นเต้น เขาถือรูปภาพไว้ในมือ

 

“ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นผู้ชายคนนี้ เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นนักนิติเวช

ฉันรู้มาว่าแบบนั้น”

 

คิมจุงโฮ นักนิติเวช ดวงตาของแชนายอนเบิกกว้างในคำพูดของเขา

 

“แล้วเขาไปไหน เขาอยู่ที่นี่เหรอ!”

 

แชนายอน กระโดดขึ้นมาแล้วมองไปที่เจ้าของคนนั้นอย่างไรก็ตามเมื่อเธอยืนขึ้นเธอก็พึ่งรู้ว่าตัวเขาใหญ่มาก ไหล่ของเขากว้างเท่ากับภูเขาและความสูงและรูปร่างของเขานั้นเทียบได้กับผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุด

 

“…เธออยากรู้ไหม”

 

“ใช่. ฉันต้องรู้ให้ได้”

 

ถึงอย่างนั้นแชนายองก็ไม่ได้ถูกข่มขู่เลยแม้แต่น้อย

 

“มันดีที่เธออยู่ที่นี่ ฉันเริ่มเบื่อพอดี”

 

ทันใดนั้นเจ้าของก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

 

“ฉันจะบอกคุณ ถ้าเธอเอาชนะฉันได้”

 

“…ขอโทษ..นะ…อะไรนะ?”

 

“เธอบอกว่าเธอเป็นนักดาบ”

 

คำพูดของเขาชัดเจน แชนายอนยิ้มเบาๆที่จริงแล้วรอยยิ้มนั้นน่าหัวเราะมันเป็นส่วนผสมของการเยาะเย้ยและความประหลาดใจ

 

“จริงๆแล้วฉันเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งพอสมควรเลยนะ”

 

“แขกทุกคนที่นี่ก็เป็นแบบนั้น”

 

“…อย่าโทษฉัน แม้ว่าคุณจะเจ็บละ”

 

“แน่นอน.”

 

แชนายอน พยักหน้า เขาดูค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่เขาเป็นชายชราที่อายุมากกว่า 70 ปี แถมเธอเรียนรู้มากมายในขณะที่ปีนเขาหิมาลัย

 

“ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่แนะนำตัวเราเองก่อนล่ะ? ฉันคือแชนายอน

ฉันเป็นฮีโร่ที่ทำงานให้กับ Essence of the Strait นั่นเป็นกิลด์อันดับ 1 ในโลกตอนนี้เลยนะ”

 

“… แชนายอน เหรอ?”

 

แววตาแปลกๆปรากฏในสายตาของเจ้าของ ดูเหมือนเขาจะสนใจชื่อของเธอมากกว่าสิ่งอื่นใด

 

“ใช่.”

 

“เธอ…หลานสาวของแชจูชึลงั้นเหรอ”

 

“ฮะ? คุณรู้ได้ยังไง? คุณรู้จักคุณปู่ด้วยเหรอ”

 

แชนายอน เอียงศีรษะไปด้านข้าง เจ้าของหัวเราะเบาๆอย่างพอใจ

“ฉันไม่เคยนึกเลยว่าฉันจะเจอหลานสาวของแชจูชึลในสถานที่เช่นนี้…” เขาพึมพำและรำลึกถึงความหลัง

 

“ไม่ว่ายังไงก็ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่อของฉันคือ….”

 

‘เขารู้จักกับคุณปู่งั้นเหรอ’ แชนนายูนบ่นอย่างเงียบๆและเจ้าของพูดก็ต่อ

 

“ไคร์เน่.”

 

“…อะไรนะ?”

 

เมื่อเขาเปิดเผยชื่อ แชนายอน ก็รู้สึกงุนงง

 

ไคร์เน่

 

เธอเคยได้ยินชื่อนั้น จริงๆแล้วมันเป็นชื่อที่ฮีโร่ทุกคนจะต้องรู้ เป็นชื่อที่มีแม้กระทั่งชื่อในตำราเรียน ความสำเร็จของเขาถูกบันทึกไว้อย่างละเอียดในชีวประวัติมากมายขณะที่ ‘ไคร์เน่’ ทิ้งรอยเท้าเอาไว้ในประวัติศาสตร์ของฮีโร่ทั้งโลก

 

“คุณหมายถึงคุณ…ไคร์เน่ ‘วิญญาณเหล็กไหล’ เหรอ?”

 

จ้าวแห่งเหล็กไหล, ไคร์เน่ เฮย์เนค

 

สมาชิกของ 9 ดารา แข็งแกร่งที่สุดในโลก

 

“ชื่อนั้นยังอีกห่างไกล”

 

ไคร์เน่ หัวเราะเบาๆ และส่ายหัวของเขา

 

“อย่าเรียกฉันแบบนั้นเลย ตอนนี้ฉันทำพรสวรรค์ของฉันหายไปแล้วละฉันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าชายชราคนหนึ่ง “

 

*************************************************************************

 

[วิหาร มาร]

 

…ปีศาจ มาร จับมนุษย์ที่เฝ้าดูวิหารของเขาจากด้านนอก สายตาของมารมากว้างไกลเขายื่นแขนของเขาออกมาเพื่อลากมนุษย์คนนั้น

 

มนุษย์ที่ถูกจับกระโดดไปข้างหลังเหมือนกบทันทีที่เขาจ้องมองมาร มารฉีกศีรษะของมนุษย์ออกดึงความกล้าของเขาออกไปแล้วดึงแต่ความหวาดกลัว

 

จากเลือดสดของมนุษย์และงานฉลองแห่งการทรมานของมารทำให้พลังของเขากลับคืนมา

 

ท่าน มาร ข้าพบเจอผู้บุกรุก

 

เสียงดังก้องในหูของ มาร มันเป็นของปีศาจที่ มาร ได้แต่งตั้งให้เป็น

พ่อบ้านของเขา เขาฟังผู้รับใช้ของเขาขณะนั่งบนบัลลังก์

 

– ข้าจะต้องเรียกกำลังเสริม….

 

แต่คำพูดของพ่อบ้านหยุดกะทันหัน มารรู้สึกพลุกพล่าน เขามองไกลๆ จากในที่นั่งของเขา เขาเหลือบไปเห็นชายชราผู้หนึ่งซึ่งหายตัวไปหลังจากนั้นไม่นาน

 

เมื่อเวลาผ่านไปวิหารก็ยิ่งนิ่งเงียบ ไม่ช้าเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาก็เริ่มเข้ามาใกล้ๆ รอยเท้านิ่งสงบ

 

“ใช่……มนุษย์……อีกแล้ว”

 

มาร พูดออกมา เสียงอื่นดังก้องไปที่ผนังถ้ำและตอบกับมาร

 

“เป็นสถานที่สกปรกจริงๆ”

 

เสียงข้างนอกชัดเจน แต่ภายในจิตใจ มาร รู้สึกว่ามีมนุษย์เข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ

 

“เจ้าหาข้าเจอ….”

 

มาร พึมพำ แทนที่จะตอบคำถาม มนุษย์ก็แสดงตัวเองออกมา รอยเท้าของเขาผ่อนคลายและเครื่องแต่งกายของเขาเรียบร้อย ชุดสีขาวบริสุทธิ์เหมาะกับมนุษย์คนนี้เป็นอย่างดี

 

“ฉันมาเพราะแกเรียกฉัน”

 

มนุษย์พูดขณะที่มองตรงไปที่มาร รูปร่างหน้าตาของเขาถูกสะท้อนออกมาในดวงตาสีแดงเข้มของมาร มนุษย์เป็นชายชราซึ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่งเหนือใคร จิตใจของมารถูกทุบตีอย่างรุนแรง

 

“เจ้าเป็นใคร….”

 

มารถามและมองไปที่ชายชรา ดวงตาของชายชราเปล่งประกายสีฟ้า เขาตอบเบาๆ

 

“ฉันเป็นเจ้าของ แดฮยอง และเป็นผู้นำตระกูล แช”

 

เขาเคาะพื้นด้วยไม้เท้าที่เขาถือไว้ในมือตลอดเวลาของเขา

 

ก๊อก-!

 

คลื่นพลังเวทมนตร์ยืดออกไปทุกทิศทาง

 

“และเป็นนายจ้างของมนุษย์ที่แกสังหารอีกด้วย”

 

ชายผู้ที่ฉายาว่าผู้เป็นอมตะนั้นไม่กลัวแม้แต่จะเจอกับปีศาจที่แท้จริง

 

“นามสกุลของฉันคือ แช และฉันชื่อคือ จูชึล”