The Novel’s Extra - ตอนที่ 419 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 419 จุดจบของหอคอย (7)

ปราสาทของราชาปีศาจถูกปิดล็อคหลังจากคิมซูโฮถูกเลือกให้เป็น

‘ผู้ท้าชิงของราชา’ เป็นผลให้ผู้เล่นทุกคนในปราสาทถูกขับออกไปที่ชั้น 21 แน่นอนว่าผมเองก็เช่นกัน

“…นายเลือกฉันเหรอ? ในฐานะคู่ซ้อมของนาย?”

แต่ผมกลับถูกกระแสเวทมนต์ที่ลึกลับและพามาที่ปราสาท คิมซูโฮ ยืนอยู่ข้างหน้าผม เขายิ้มด้วยความเขินอายและอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดให้กับผมที่กำลังสับสน

“ใช่ นายเป็นคนเดียวที่ฉันคิดออก”

ผทรู้สึกตะลึงกับความเชื่อมั่นของเขา เขาสามารถเรียกตัว ชินจงฮัก,

คิมจุนวู หรือแม้แต่ ชอคจุนกยอง ที่ผมส่งไปเพื่อช่วยงานปาร์ตี้ของเขา

ผมไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการฝึกซ้อมในตอนแรก คิมชุนดง อาจเป็นนักดาบ แต่ผมไม่ใช่

“โอเค….”

แต่นี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ไม่ดี ผมอยากคุยกับคิมซูโฮ และไม่ใช่ว่าผมไม่สามารถช่วยเขาได้เลย เมื่อรวมทักษะของผม ‘เวทมนต์ 4 ธาตุ’ และ

‘ความชำนาญของคนแคระ’ พร้อมด้วย ‘พลังเวทมนต์ของรอยสัก’

ผมสามารถปรับปรุงอุปกรณ์ของคิมซูโฮได้เป็นระดับใหม่ทั้งหมด

“ฉันเข้าใจ แต่…”

ก่อนที่ผมบอกผมก็ตัดสินใจคิดก่อน ปราสาทของราชาปีศาจมีลักษณะคล้ายกับปราสาทยุคกลางทั่วไปยกเว้น…ห้องพักเต็มไปด้วยอุปกรณ์เวทมนต์มากมาย

“เฮ้ นั่นไม่ใช่ลูกแก้วคริสตัลเหรอ?”

ผมจัดการขุดสมบัติที่มีค่าในหมู่พวกมันออกมา มันเป็นลูกแก้วคริสตัลขนาดใหญ่

“ลูกแก้วคริสตัล?”

“ใช่. มานี่สิ.”

ผมดึงคิมซูโฮไปที่ลูกแก้วคริสตัล

ในขณะนี้เองลูกแก้วคริสตัลก็สะท้อนมุมมองของชั้นที่ 21 ออกมา

– นายพูดว่าอะไรของนาย เจ้าอสูรคลั่ง!

– ฮ่าฮ่าฮ่า เธอไม่อยากเอาชนะฉันงั้นเหรอ?

ชอคจุนกยอง และ ไอลีน ผู้ซึ่งถูกส่งตัวกลับไปยังอาณาจักรแห่งการ์ดนั้นกำลังชี้นิ้วและตะโกนใส่กันอยู่

– แต่จริงๆฉันไม่สนใจหรอกเพราะนายสู้ฉันไม่ได้หรอกนะ

ใบหน้าของไอลีนเปลี่ยนไปทันที

– เธอ…เธอคิดว่าฉันจะแพ้งั้นเหรหอ? ยัยคนแคระตัวเล็ก….

– หุบปากไปเลยนะไอ้ปัญญาอ่อน!

ปากของ ชอคจุนกยอง ปิดลง ในขณะเดียวกันพลังเวทย์มนตร์ขนาดมหึมาก็ระเบิดขึ้นรอบๆตัว ไอลีน ชอคจุนกยอง เองก็มีพลังเวทมนต์ที่เข้มข้นอยู่รอบตัวเขา

ชอคจุนกยอง กับ ไอลีน การต่อสู้แห่งศตวรรษกำลังจะเริ่มต้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม

“…พวกเขากำลังต่อสู้กันงั้นเหรอ”

คิมซูโฮ ตนตะลึงไม่น้อย

“ใช่.”

การได้ดูการต่อสู้ของคนอื่นนั้นสนุกเสมอ แต่ผมอยากจะเสนออะไรที่ดีกว่านี้ให้ คิมซูโฮ

“ด้วยลูกแก้วคริสตัลที่สลับซับซ้อนนี้ เราน่าจะได้เห็นชั้นอื่นได้ด้วย….”

ผมควบคุมลูกแก้วคริสตัลได้อย่างง่ายดาย ผมมีประสบการณ์ใช้มันเนื่องจากมีสิ่งที่คล้ายกันในห้องทำงานของ โทเมอร์ ผมเปลี่ยนภาพบนลูกแก้วคริสตัลราวกับว่าผมเปลี่ยนช่องทีวี ในที่สุดผมก็มาที่ชั้น 3 ของ Prestige

“โอ้ มาที่ ชั้น 3 แล้ว”

“ชั้น 3?”

คิมซูโฮ ดวงตาเบิกกว้างและจ้องมองไปที่ลูกแก้วคริสตัล

– ไง, ราลิโอ วันนี้เป็นยังไงบ้าง?

– เหมือนเคย ก็พอจัดการได้

Prestige พัฒนาขึ้นอย่างมากตอนนี้มีดวงอาทิตย์แล้ว ในอดีตผู้ที่เคยอาศัยอยู่ใน Prestige ต้องการสัญชาติเพื่อใช้ชีวิตอย่างมนุษย์ ตอนนี้ทุก NPC กลายเป็นพลเมืองไปโดยปริยาย เด็กกำพร้าและยุคข้าวยากหมากแพงหายตัวไปเนื่องจากพืชผลและปศุสัตว์เจริญรุ่งเรืองในดินแดนที่บริสุทธิ์ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่นกับ NPC ก็ดีขึ้นเช่นกัน

– อันนี้เท่าไหร่?

จากนั้นผู้เล่นคนหนึ่งก็ถามเจ้าของร้านค้า NPC เรื่องราคายา

– 50 TP

– คุณไปถึงหอคอยได้ชั้นที่เท่าไรแล้วเหรอ?

ทันใดนั้นลูกเจ้าของร้านก็ถามผู้เล่น ผู้เล่นตอบเด็กพร้อมรอยยิ้ม

– ฉันยังมือใหม่อยู่เลย ฉันไปถึงชั้น 5 เท่านั้น

– ว้าววว~! แล้ว…แล้วมันเป็นยังไงบ้าง ชั้นที่ 5

– ชั้น 5 อืมมมม…น่ากลัวมาก มีดันเจี๋ยนมากมายที่นั้น

เหตุผลที่ผมอยากให้คิมซูโฮเห็นชั้น 3 ก็เพื่อดึงดูดความสนใจของเขา ผมอยากเอาชนะเขาด้วยความรู้สึก นี่คือผลจากของแรงที่ลงไปของผม ผมเปลี่ยน Prestige ด้วย TP และความพยายามอย่างหนัก…ด้วยความช่วยเหลือของ NPC ที่มีชื่อเสียงเช่น เฮนรี่ และ คิรี

“ว้าว. Prestige เปลี่ยนไปมากจริงๆ”

ทันใดนั้นคิมซูโฮก็วางมือลงบนไหล่ของผม

“…ใช่……….ดังนั้น….”

ผมบิดร่างกายเล็กน้อยเพื่อสะบัดมือจากนั้นก็ถามคิมซูโฮด้วยคำถามที่ผมอยากจะถามเขามานาน

“นายคิดยังไง?”

“หืม? เกี่ยวกับเรื่องอะไร?”

“นายรู้อะไรเกี่ยวกับหอคอยนี้บ้าง”

คิมซูโฮ ยิ้มกับคำถามของผม

“…ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ.”

เสียงของคิมซูโฮฟังดูเศร้าโศก ผมรู้สึกถึงความปรารถนาและความเสียใจที่ฝังอยู่ในนั้น ตอนนี้ คิมซูโฮ อาจกำลังคิดถึงบ้านเกิดของเขาที่มี ‘หอคอย’ เหมือนกัน

“แต่เหลืออีกชั้น 1 เท่านั้น นายไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?”

ผมถามอีกครั้งและคิมซูโฮเริ่มไตร่ตรอง

“อืมมม … พูดตามตรงฉันโกรธจริงๆเมื่อมาถึง Prestige มันเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ผู้คนกำลังจะตายบนถนน แต่เพียงเพราะพวกเขาไม่ใช่พลเมืองจึงไม่มีใครสนใจพวกเขาเลย”

คิมซูโฮพูดอย่างจริงใจ

“สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นที่ชั้น 8 ราชวงศ์พยายามปกปิดการดำรงอยู่ของความหายนะจากประชาชนภายใต้ข้ออ้างว่าจะเกิดความตื่นตระหนกทางสังคม ผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตเพราะเหตุนี้”

ผมฟังเขาอย่างเงียบๆ คิมซูโฮพูดต่อ เขาพูดคุยเกี่ยวกับชั้นที่ 16 ว่าปีศาจปกครอบที่นั้นอย่างสมบูรณ์แล้วผู้คนที่อาศัยอยู่ภายใต้การปกครองของปีศาจละ ความตายของพวกเขาเป็นเพียงเครื่องมืองั้นเหรอ…

“แล้วนายคิดว่าหอคอยต้องหายไปไหม”

ในที่สุดผมก็สามารถเข้าสู่ประเด็นหลักได้

“… .”

คิมซูโฮเงียบไปนาน

ลูกแก้วคริสตัลกำลังแสดงภาพ เฮนรี่ และ คิรี

– ทำงานได้ดีมากทุกคน~

– พวกเราจัดการงานวันนี้ได้แล้ววว~!

ในเวลาไม่นาน เฮนรี และ คิรี ก็กลายเป็น NPC ที่มีชื่อเสียงที่สุดของ Prestige ซึ่งเป็นที่รักของทั้งผู้เล่นและผู้อยู่อาศัย

– วันนี้ขายได้เยอะมาก เพราะงั้นพวกเราเลยมีโบนัสให้เล็กน้อยนะ

คิมซูโฮมองไปที่เด็ก 2 คน พวกเขายังเด็กมากแต่ในความรู้สึกแล้ว

พวกเขาเหมือนยักษ์ใหญ่ที่นำ Prestige อย่างชาญฉลาดและยุติธรรม

รอยยิ้มแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของคิมซูโฮ

“…ไม่.”

เขาส่ายหัว

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ หลายคนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในหอคอย เราควรรักษาโลกภายในหอคอยเอาไว้ คนเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียง NPC แต่เป็นมนุษย์เช่นเดียวกับนายและฉัน”

“… .”

ผมรู้สึกโล่งใจ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว คิมซูโฮไม่ใช่ประเภทที่จะพูดแบบนี้ออกมาง่ายๆมันต้องออกมาจากใจอย่างแน่นอน สิ่งต่างๆในเนื้อเรื่องเดิมคือเขาทำลายหอคอยแต่ตอนนี้ คิมซูโฮ ยินดีที่จะปกป้อง

‘Tower of Wish’ ที่ซึ่งเต็มไปด้วยความหวังและชีวิต

แตะ แตะ

ผมตบไหล่ คิมซูโฮ 2 ครั้งแล้วปิดลูกแก้วคริสตัล

“คุยกันพอแล้ว เริ่มการฝึกกันเลยเถอะ”

“โอเค มาลุยกันเลย”

“ไม่ๆ การฝึกซ้อมแต่ไม่ใช่การต่อสู้”

มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่าง 2 คำนี้ ผมจะเป็น ‘คู่ต่อสู้’ ของเขา

แต่ในระหว่างการฝึกซ้อมผมจะกลายเป็น ‘ผู้สอน’ ของเขา

“ก่อนอื่นพวกเราจะเริ่มที่….”

ผมตรวจสอบอุปกรณ์ของ คิมซูโฮ ก่อนทันทีที่ผมตรวจสอบเจอบน

ชุดเกราะที่เขาสวมอยู่ใต้เสื้อคลุมสีขาว ผมตกตะลึงทันที

“นายยังใส่ชุดนั้นอยู่งั้นเหรอ?”

นานมาแล้วผมได้สร้างเกราะให้กับ คิมซูโฮ ผมมอบให้เขาเป็นของขวัญเพื่อฉลองการเข้าสู่หอคอยโดยใช้ตั๋วสีดำ เกราะเก่าๆนั้นยังคงเป็นการป้องกันหลักของ คิมซูโฮ

“เอ่อนี่เป็นชุดเกราะที่ดีที่สุดที่ฉันมี การเปลี่ยนมันจะทำให้เสีย TP ไปเปล่าๆน่ะ”

คิมซูโฮ เกาหลังคอของเขาด้วยความเขินอาย ผมรู้สึกจักจี้หัวใจเล็กน้อย

แต่เมื่อพิจารณาถึง กิลด์ผู้รังสรรค์ศักดิ์สิทธิ์มันก็เข้าใจได้ว่าเขาอาจไม่มีเวลาหรือทรัพยากรที่จะหาอุปกรณ์ใหม่ให้เขา เขาอาจใช้ TP ทั้งหมดที่เขามีเพื่อช่วยสมาชิกกิลด์ ผู้ชายที่ชื่อ คิมศูโฮ ก็เป็นคนแบบนี้ละ

“…ไม่ต้องห่วง.”

มันไม่สำคัญ ผมวางแผนว่าจะทำให้เขาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ก่อนอื่นอุปกรณ์ในปัจจุบันของนายมันแย่มาก”

“…อะไร? แต่ นั่นนายเป็นคนทำนะ”

“ก็มันเป็นความจริง.”

ผมมีความคิดคร่าวๆเกี่ยวกับคุณสมบัติหลักของราชาปีศาจ ผมรู้โดยไม่ต้องใช้ หนังสือแห่งสัจธรรม ด้วยซ้ำ ความรู้นี้ของผมจะสร้างชุดอุปกรณ์ที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อให้มีประสิทธิภาพในการต่อสู้ราชาปีศาจ ผมจะไม่พูดว่ามันสกปรก แน่นอนว่าราชาปีศาจไม่ได้วางแผนในการต่อสู้เอาไว้แน่ๆแต่เขาจะใส่ชุดเกราะที่ดีที่สุดเช่นกัน

“ก่อนอื่นถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกมา”

คิมซูโฮสะดุ้ง

“…อะไรนะ-ทำไม? นายจะทำอะไร?”

คิมซูโฮดูแปลกๆแล้วก็ก้าวถอยหลังออกไป มีเตียงนอนที่ปูผ้าไหมสีแดงกระจายอยู่ด้านหลังของ คิมซูโฮ ผมหรี่ตาของผม

“หยุดเล่นตลกได้แล้ว ฉันแค่จะรื้ออุปกรณ์ของนายและปรับปรุงให้”

ทักษะการแยกส่วนของผมมาถึง Lv.10 แล้ว ถ้าผมใช้ [ลูกเต๋าสุ่ม]

ผมน่าจะได้วัสดุที่ดีๆมาช่วย

“…รื้อ?”

“ใช่. มันจะดีกว่าไหมถ้าไม่ใช่เกราะหนาๆ? อ่า เอาแบบเสื้อคลุมไหม”

ผมชี้ไปที่เสื้อคลุมที่แขวนอยู่บนผนังตรงมุมห้อง

คิมซูโฮแม้จะอายแต่ก็ทำตามที่ผมบอก เขาพยายามถอดกางเกงออกและผมหยุดเขาเอาไว้ ผมไม่อยากได้กางเกงในในของเขาซะหน่อย

…คิมซูโฮมีเสื้อคลุมเพียงตัวเดียวพร้อมกางเกงในราวกับว่าเขาเป็น