The Novel’s Extra - ตอนที่ 448
บทที่ 448 ลางบอกเหตุของการพบเจอ (2)
ตามที่คาดไว้เศษคริสตัลแต่ละอันมีฟังก์ชั่นของตัวเอง นี่คือสิ่งที่ช่วยให้ชินจงฮัคเติบโตอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมมี 2 อันแล้ว
“เอาชาวเมืองของนายไปที่เมืองหลวง ตอนนี้ที่นั้นที่ดีกว่าที่นี่มาก”
“…เมืองหลวง?”
“ใช่.”
ชินจงฮัคดูเหมือนไม่เต็มใจ เหมือนว่าสมาชิกเมืองเองก็ยืนอยู่ข้างเขา พวกเขาไม่มีความสุขถ้าต้องออกไปจากที่นี่
“การอยู่ที่นี่เป็นเรื่องที่อันตราย มอนสเตอร์จะบุกมาถึงในไม่ช้า “
จินซาฮยอค พยายามเกลี้ยกล่อมชินจงฮัก แต่เขาแค่เย้ยหยันเธอถามว่าเธอรู้เรื่องนี้อย่างไร จินซาฮยอค เย้ยหยันและอธิบาย
“นี่คือโลกที่ฉันอาศัยอยู่ฉันรู้ดีกว่าคนอื่นว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต”
“… .”
ชินจงฮัคจ้องมองที่จินซาฮยอค จากนั้นเขาก็หันหัวของเขามาหาผม
“คิมฮาจิน ยัยผู้หญิงบ้านี้กำลังพูดถึงอะไร?”
แล้ว…การต่อสู้ครั้งที่ 2 ระหว่างชินจงฮักและจินซาฮยอคก็เริ่มต้นขึ้น
*************************************************************************
[Pandemonium, ฐานของ Chameleon Troupe]
เมื่อมีข่าวออกมาว่าเฟนรีลถูกจับบอสก็จะออกไปทันทีเพื่อช่วยเหลือเขา วันนั้นเธอสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองเธอมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า และไม่ได้เข้าใจสิ่งที่ใครพยายามจะพูดกับเธอ
อย่างไรก็ตามสปาร์ตันอยู่ที่นั่นเพื่อหยุดบอส สปาร์ตันบอกให้บอสรู้ว่าคิมฮาจินนั้นปลอดภัยและเมื่อรู้ว่าคิมฮาจินและสปาร์ตันเชื่อมต่อกันบอสก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อเขา
“…ฉันจะพูดอีกครั้งก็คือมีอะไรเกิดขึ้นกับคิมฮาจิน แกตาย!!!”
ตั้งแต่วันนั้นบอสก็จะมีสปาร์ตันอยู่ข้างๆเธอเสมอ เธออยากรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคิมฮาจิน เธอเป็นห่วงเขาจริงๆ
– เจี๊ยบๆๆ
สปาร์ตัน ตัวสั่นด้วยความกลัว
“…ฉันล้อเล่น. เอาละล้อเล่นๆ”
บอสยิ้มและกอดสปาร์ตันไว้ในอ้อมแขนของเธอ
“ถ้างั้น บอสพวกเราจะทำอะไร~ พวกเราลักพาพ่อแม่ของเธอมาด้วย” เจน ถาม เธอจ้องมองบอสจากที่นอน
บอสตอบสั้นๆ “ก่อนอื่นให้ทั้ง 3 คนพูดคุยกัน”
“ไม่เป็นไร แต่มีอย่างอื่นที่คุณควรรู้ก่อนหน้านี้ ~”
ใบหน้าของเจน จริงจังจนน่ากลัว
“มีข่าวลือว่า ‘เบลล์’ เข้าร่วมทีมลอบสังหารออร์เดน”
“… .”
ไหล่ของบอสแข็ง แค่ได้ยินชื่อของเขาเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามเธอบอกกับตัวเองเสมอว่าให้ใจเย็นๆทั้งหมดเพื่อการ
แก้แค้นที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น
“นอกจากนี้…เกี่ยวกับ อุบัติการณ์ควังโอ พวกเรารู้แล้วว่าใครที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังคุณเคยได้ยินชื่อ คิมซุคโฮ ใช่มั้ยเขาคืออดีตประธานาธิบดี”
บอสพยักหน้า คิมซุคโฮ อดีตประธานาธิบดีของเกาหลีและชายผู้ถือครองอำนาจของสมาคม
“พวกเรามีงานที่ต้องทำมากมาย ~”
“เธอพูดถูก.”
เจนหัวเราะและเหยียดตัวยาว
“อืม ใช่แล้วบอส พวกเราตัดสินใจเข้า โดรน เข้าร่วมภารกิจนี้”
“อะไรนะ?”
บอสขมวดคิ้วของเธอ
“พวกเราไม่มีทางเลือก พวกเราต้องการพลังของเขาสำหรับภารกิจนี้ ลองคิดดูสิผู้แข็งแกร่งทุกคนเข้าร่วมภารกิจลอบสังหารออร์เดนแล้ว”
เจน ใช้เครือข่ายข้อมูลของ โดรน เพื่อค้นหาว่ามนุษย์ตัดสินใจใช้ทีมที่ 2 ในช่วงเวลาที่ทีมของ ปีศาจ ออกเดินทาง
ยูจินวอง,แชจูชึล,ยุนซึงอา,Vast Expanse,ยูชีฮยอก,วิหารแห่งความยุติธรรม,วิคเก็ช,ผู้ทำลายล้าง,สังคมปีศาจ,ข้ารับใช้ของซาตาน,ที่นั้นเต็มไปด้วย ปิศาจ…ฮีโร่ที่มีชื่อเสียงและเพื่อนๆของ คิมฮาจิน แชนายอน และ เรเชล ทุกคนมีส่วนร่วมในภารกิจนี้
“เด็กคนนั้นก็อาจจะออกมาจากหอคอยแห่งความปรารถนาในไม่ช้า ~ ทันทีที่เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็จะเข้าร่วมอย่างแน่นอน”
…..คิมซูโฮ ชายที่น่าสนใจ
ภารกิจลอบสังหารนี้จะเป็นสนามรบที่ดุเดือดพร้อมตัวละครทุกประเภท ไม่มีใครรู้แน่นอนว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นั่น
“อืม ฉันแน่ใจว่าจะไม่มีใครในพวกเขาที่จะรู้จัก โดรน เลย”
เจนยิ้มขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับ โดรน เขาเข้าสู่วัยหนุ่มและปฏิเสธที่จะพูดคุยกับเธอเมื่อเร็วๆนี้ แต่เขาแสดงความสนใจใน ยียูริ ที่อายุเท่าเขา
“…แต่เจน โดรนอันตรายเกินไป”
“ไม่,บอส~อันตรายกับอันตราย,บ้าคลั่งกับบ้าคลั่ง นั่นถึงจะเหมาะสมกับที่สุด~”
โดรน พรสวรรค์ที่เขาครอบครองนั้นแข็งแกร่งมาก ความสามารถในการอัญเชิญและควบคุม ‘เอเลี่ยน’ ที่หลงทางในความวุ่นวายของขอบเขตมิติ
มินโย กระต่ายของ โดรน มีภูมิต้านทานต่อ วาจาสิทธิ์ของ ไอลีน และเป็นอาวุธขั้นสูงสุดที่สามารถทำลายมารลงได้
“… .”
บอสพยักหน้าอย่างเงียบๆเธอจำได้ถึงความทรงจำอันเจ็บปวดในอดีต วันที่คิมฮาจินถูกคุรุคุรุฆ่า ความคิดในวันนั้นทำให้เธอเวียนหัว
“อืม เข้าใจแล้ว.”
อย่างที่ เจน กล่าวดูเหมือนว่าพวกเขาต้องยืมพลังของ โดรน เพื่อต่อสู้กับราชามอนสเตอร์และข้ารับใช้ของเขา
*************************************************************************
ทวีป อคทรีน่า
ชินจงฮัค และศาลเตี้ยเข้ามาในเมืองหลวง ผมคิดว่า จินซาฮยอคเด็ก และอัศวินของเธอจะต่อต้านความคิดเห็นนี้ แต่ผมก็ตกใจที่พวกเขาก็ยินดี มันเป็นเพราะศาลเตี้ยสู้กับ เคานต์ ชูเบิร์ท ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“เฮ้ออออออออ… .”
ดวงอาทิตย์กำลังตกดินและตอนนี้ก็เริ่มืด ผมหาวขณะนอนอยู่บนเตียง
“ตอนนี้ เราต้องสะสมอีก 4 ชิ้น”
เมื่อผมมีอยู่ 2 และรู้แล้วว่าคนอื่นอยู่ที่ไหนผมควรจะรวบรวมพวกมันได้ภายใน 2~3 เดือน ถึงแม้จะเป็นเวลาเพียง 2~3 สัปดาห์ในโลกแห่งความเป็นจริงก็ตาม
“…สงสัยจังเลยว่าบอสกำลังทำอะไร”
ทันใดนั้นผมก็นึกถึงบอสถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้สาเหตุว่าทำไม……
ต๊อก ต๊อก—
ในขณะนั้นเองก็มีคนมาเคาะประตูผม
“คะ-ใครน่…”
ก่อนที่ผมจะถามว่าใครประตูก็เปิดออก จินซาฮยอค ยืนอยู่ตรงหน้าประตู เธอเข้าหาผมด้วยชุดนอนของเธอ
“ว่าไง?”
“ฉันนอนไม่หลับ ฉันเลยมาหานาย”
จินซาฮยอค พูดอะไรบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลนักในขณะที่จ้องมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“เธอนอนไม่หลับเหรอ? แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับฉันละนั้น”
“…วันนี้นายถามฉันว่าฉันกำลังมองหาใครในโลกนี้อยู่สินะ”
ผมพยักหน้า. ผมถามเรื่องนี้เมื่อตอนกลางวัน
“ใช่แล้ว ใครละ”
“มีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามนายเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“…เรื่องนี้?”
“ไคด์สปริง.”
ผมขมวดคิ้ว อะไรนะ
“ไคด์สปริง วินเทอร์”
แต่ใบหน้าที่จริงจังและโศกเศร้าของจินซาฮยอค ก็ทำให้ผมเองก็จริงจังเช่นกัน
“นั่นคือชื่อของคนที่ฉันกำลังตามหา นายเคยได้ยินชื่อเขามาก่อนไหม”
ไคด์สปริง วินเทอร์
มันไม่ใช่ชื่อที่ผมรู้จัก วินเทอร์…ฤดูหนาวงั้นเหรอ? ผมกำลังจะตอบกลับว่า ‘ใครละนั้น’ แต่ทันใดนั้นเอง
ไคด์สปริง วินเทอร์
ไคด์สปริง วินเทอร์
ไคด์สปริง วินเทอร์
ไคด์สปริง วินเทอร์
ชุนดง
แน่นอนมันเป็นเพียงการเล่นคำ แต่ความคิดของผมหยุดลงเมื่อผมตระหนักถึงความเป็นไปได้นี้ มันทำให้สมองของผมเหมือนถูกทุบด้วยค้อน
“ไคด์สปริง วินเทอร์…ไคด์สปริง วินเทอร์”
ผมกลืนน้ำลายอย่างหนักและพึมพำชื่ออีกครั้ง มันจะเป็นไปได้งั้นเหรอ? ทำไมชื่อของ คิมชุนดง ถึงปรากฏขึ้นที่นี่ละ?
“ใช่แล้วนั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังตามหา มันนานมากแล้วจนฉันเองก็จดจำใบหน้าของเขาไม่ได้”
จินซาฮยอค มองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่ขมขื่น ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ ผมต้องการเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
“ฉันไม่รู้ว่าใครเป็น….”
“ฉันเจอเขาแล้ว ห้องสมุดราชวังมีรูปของผู้รับใช้ทุกคน”
“… .”
จินซาฮยอค จ้องมองใบหน้าของผมราวกับว่าเธอกำลังพยายามหา
คนอื่นที่อยู่ในนั้น
ผมจำสิ่งที่ คิมชุนดง บอกผมเมื่อพวกเราพบกันใน Tower of Wish ได้
– พวกเราจะได้พบกันอีก……แต่ฉันขอช่วยนายก่อนก็แล้วกัน…
สายตาของ จินซาฮยอค อยู่บนใบหน้าของผม ในไม่ช้าเธอก็พูดออกมา
“ไคด์สปริง…เขาเหมือนกับนาย”
ผมไม่ได้พูดอะไร ผมสูญเสียคำพูดไป
“เฮ้ คิมฮาจิน”
จินซาฮยอค พูดเหมือนปกติที่เธอพูด
“นายไม่อะไรจะพูดเหรอ? นาย…นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
ในขณะนั้นมีบางอย่างโผล่ขึ้นมาข้างหน้าผม มันเป็น ‘การแจ้งเตือนเนื้อเรื่องใหม่’ ที่สร้างขึ้นโดยการเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของเรื่องราว
YOU MAY ALSO LIKE
