The Novel’s Extra - ตอนที่ 458

บทที่ 458 รวมพล (6)

“…จริงเหรอๆ พวกเราจะได้พบกันครั้งจริงๆเหรอ”

 

เฟฮี ถามเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและความคาดหวัง

 

“แน่นอน. ฉันไม่ได้โกหก”

 

“… .”

 

เฟฮี มองมาที่ผมพร้อมน้ำตา ดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ แต่เธอไม่ทำ เธอยังคงความสงบในฐานะกษัตริย์เอาไว้ จินเซยอนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังผมก้าวมาข้างหน้า

 

“ผู้ที่พบกันต้องแยกจากกัน และสักวันจะมีการพบกันอีกครั้ง”

 

“…ใช่. นั่นคือหนทางของโลก”

 

เฟฮีพยักหน้าและเช็ดดวงตาของเธอ เธอเอาคริสตัลชิ้นสุดท้ายที่เธอถือครองไว้ออกมา

 

“นี่…รับมันไป มันเป็นเศษคริสตัลชิ้นสุดท้าย”

 

===

[ชิ้นส่วนของอดีต]

– คริสตัลที่เก็บรักษาอดีตที่ผ่านมา

– เพิ่มภูมิปัญญาและความฉลาดของผู้ถือครอง

===

 

ในที่สุดพวกเราก็มีผลึกทั้ง 6 แต่ดูเหมือนว่า เฟฮี จะมีอย่างอื่นให้ผม

 

“ยังก่อน…”

 

คราวนี้มันเป็นคริสตัลที่แตกต่างกัน คริสตัลขนาดเท่าเบสบอลส่องแสงสีขาวมากกว่าสีน้ำเงิน

 

เฟฮี อธิบาย

 

“นี่คือคริสตัลที่ออกมาจากมารที่นายฆ่า เอามันติดตัวไปกับนายด้วย”

 

แน่นอนนี่คือ [คริสตัลบริสุทธิ์] ผมจับคริสตัลแต่ เฟฮี ก็ต้องการคริสตัลนี้เช่นกัน ดังนั้นผมจึงใส่พลังเวทมนต์ของรอยสักลงไปในนั้น

 

พลังเวทมนต์ของสติกมาทำให้คริสตัลสั่นสะเทือนจากภายในและแบ่งออกเป็นสอง ขนาดของเศษทั้งสองในแง่ของอัตราส่วนจะเท่ากับ 8 : 2 ผมคืนเศษที่เล็กกว่าและเอาอีกส่วนคืน เฟฮี

 

“คริสตัลนี้จะเป็นประโยชน์ต่อฝ่าบาทเช่นกัน โปรดปกป้องโลกด้วยในขณะที่ท่าน ต้องรอการพบกันใหม่ของพวกเรา”

 

ในขณะที่ผมกำลังอธิบายกับ เฟฮี ผมก็รู้สึกได้ถึงสายตารุนแรงจากด้านหลังศีรษะของผม ผมหันกลับเพราะกลัวว่าการจ้องมองนี้จะเจาะรูกะโหลกศีรษะของผม และผมก็เจอ จินซาฮยอค จ้องมองมาที่ผม สายตาของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างความเศร้า ความเสียใจ

ความโกรธและความหึงหวง

 

“… เอาล่ะ ขอบคุณ. ฉันจะทำตามที่นายบอกนะ”

 

ในขณะนั้น เฟฮี ก็ยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใส จินซาฮยอค จ้องมองลงไปที่หัวของ เฟฮี ผมจับมือ จินซาฮยอค เอาไว้แล้วดึงเธอมาหาผม

 

“ดีมาก. ถ้างั้นแล้วเจอกันใหม่นะ”

 

ผมบอกลาเธอและผมก็นำเศษทั้ง 6 ชิ้นมารวมกัน ในเวลานี้ เฟฮี และเหล่าอัศวินก็ล้อมพวกเราเอาไว้ อัศวินพยายามอำลาพวกเราในขณะที่รักษามารยาทที่เคารพ

 

– ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง! เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ร่วมงานกับพวกคุณ!

 

คำโกหกที่พวกเราเป็นนักบวชได้ถูกเปิดเผยมานานแล้ว พวกเราตอบกลับด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่

 

“นับเป็นเกียรติสำหรับพวกเราเช่นกัน”

 

ผมโค้งคำนับ ในขณะนั้นเฟฮีก็มองไปที่จินซาฮยอคพร้อมพูดด้วย

เสียงเล็กๆของเธอ

 

– ฉันจะไม่เป็นแบบเธอแน่นอน

 

เธออาจจะพยายามดูถูก จินซาฮยอค แต่ จินซาฮยอค มองดู เฟฮี ด้วยความประหลาดใจ เฟฮี ส่งรอยยิ้มลึกลับออกมา

 

“ไปได้แล้ว. ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะ.”

 

เฟฮีพูดพร้อมรอยยิ้ม

 

“ใช่แล้ว มันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจสำหรับพวกเราเช่นกัน ~”

 

ไอลีนตอบ ตรงกันข้ามกับน้ำเสียงสงบของเธอ เธอดูราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้จมูกของเธอเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศ ผมเริ่มใช้คริสตัลก่อนที่เธอจะเริ่มร้องไห้

 

“พวกเราจะกลับละนะ”

 

แสงที่ส่องประกายแวววาวจากผลึกทั้ง 6 นี้รวมกันเป็นหนึ่งเดียว

 

วิ้งงงงงงงงงงงงงงง…

 

แสงจากคริสตัลบดบังทัศนวิสัยของพวกเรา

 

*************************************************************************

 

[อาณาเขตของ ออร์เดน]

 

เมื่อพวกเราลืมตาของพวกเราขึ้นมาในโลกแห่งความจริงจากจุดที่

พวกเราพบกันครั้งแรก จินเซยอน, ไอลีน, อียองฮา, ซอยอนจี, ชินจงฮัก …. ทุกคนอยู่ที่นี่ยกเว้น จินซาฮยอค

 

“อา พวกเรากลับมาแล้วเหรอ? ฉันเสียใจมากจริงๆ”

 

ไอลีน เหยียดร่างกายของเธอ น้ำตาไหลลงมาที่แก้มของเธอ

 

“อะไรกัน ฉัน..ฉันไม่ได้ร้องไห้ ฉันแค่ง่วงเท่านั้น ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ร้องไห้ไงละ”

 

ผมตรวจสอบการเชื่อมต่อของผมกับ สปาร์ตัน ก่อน สปาร์ตันที่อยู่บนโลกในขณะที่ผมอยู่ใน อคทรีน่า มันรีบแจ้งให้ผมทราบถึงสถานการณ์ปัจจุบันทันที

 

“ …ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่มีเวลาพักผ่อนแล้วนะ”

 

“หืม?”

 

ไอลีนเอียงศีรษะของเธออย่างสงสัย

 

“ทำไมละ?”

 

“เพราะภารกิจลอบสังหารออร์เดนของพวกปีศาจกำลังดำเนินการอยู่ สมาคมฮีโร่เองก็เข้าร่วมกับพวกเขาเช่นกัน”

 

ผมใช้นิ้วชี้ไปที่ Smart Watch ด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

 

“จริงๆเหรอ?”

 

“ใช่. ตามฉันมา…”

 

ขณะที่ผมกำลังจะออกเดินทาง ผมก็ค้นพบบางสิ่งบนพื้นดิน มันเป็นอัญมณีประกายสีรุ้ง

 

‘นี่มันอะไร’

 

ผมก้มลงและหยิบมันขึ้นมา

 

===

[เมล็ดพันธุ์แห่งหอคอย]

– ได้บรรจุโลกที่เปลี่ยนแปลงของ ‘อคทรีน่า’

===

 

“…อ่า~ ถ้างั้น เพราะแบบนี้จึงมีกลอุบายในการเล่าเรื่องสินะ”

 

ผมยิ้มเล็กน้อย [???] รางวัลที่ 4 ของบทนี้ ผมคิดว่านี้เป็นโอกาสที่จะถามคำถามกับผู้เขียนร่วมในเมื่อเมล็ดนี้เป็นรางวัลที่ 4 ที่แท้จริง

 

ผู้คนหลายหมื่นคนจะยังคงใช้ชีวิตในโลกปลอมๆใน ‘เมล็ดพันธุ์แห่งหอคอย’ นี้ หากเราปลูกเมล็ดพันธุ์นี้ในพื้นดินโลกของ อคทรีน่า ก็จะสูงขึ้นจนกลายเป็นหอคอย

 

“แล้วเราจะทำยังไงตอนนี้? เด็กคนนั้น จินซาฮยอค หายไปแล้ว”

 

ขณะที่ผมกำลังจะรู้สึกอ่อนไหวกับ อคทรีน่า,ไอลีน ก็ถามผม

 

“…ให้เวลาฉันหน่อย. ฉันเหลืออีก 1 สิ่งที่ต้องทำ”

 

ก่อนอื่นผมจะพยายามสร้างพรสวรรค์ใหม่ คิมซูโฮ ก็พิชิตหอคอยได้ในที่สุดดังนั้นปริมาณของ SP ที่จำเป็นในการสร้างพรสวรรค์นี้ควรจะลดลงแล้ว

 

===

[Buster Call] [ขั้น Intermediate]

– อัญเชิญ

* ใช้พลังเวทมนต์ของรอยสักเรียกข้าราชบริพาร ผู้สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อคิมฮาจินหรือทรัพย์สมบัติของเขา

===

 

[คุณต้องการ 8000 SP เพื่อสร้าง ‘Buster Call’]

[คุณต้องการบันทึกไหม]

 

ราคาลดลงจาก 30,000 SP เป็น 8,000 SP มันยุติธรรมมาก ฉันคลิก

‘ใช่’ อย่างไม่ลังเลและทันใดนั้น….

 

[การรวมตัวกันของโชคชะตา ‘รางวัลขนาดใหญ่กำลังมา!]

[บางทีความโชคชะตาทั้งหมดของคุณอาจจะมาในเวลานี้!

ของขวัญ ‘Buster Call’ ของคุณถูกเพิ่มเป็น ‘ขั้นสูงระดับกลาง’!]

[โชคของคุณไม่จบแค่นี้! พรสวรร์ ‘Buster Call’ ของคุณถูกเพิ่มเป็น

‘ขั้นสูง’!]

[นอกจากนี้คุณจะได้รับส่วนหนึ่งของ SP (2000 SP) ที่คุณใช้ไปกับการ สร้างพรสวรรค์!

 

ดอกไม้ไฟทองคำระเบิดต่อหน้าต่อตาผม

 

*************************************************************************

[ราชอาณาจักรของ ออร์เดน, เรือนจำใต้ดิน]

 

คิมซูโฮ เข้าไปในคุกใต้ดินกับ ยุนซึงอา ภารกิจของพวกเขาคือช่วยเหลือตัวประกันที่ถูกคุมขังที่นี่ การแบ่งงานเรื่องง่ายเนื่องจาก ยุนซึงอา ได้จดจำโครงสร้างภายในของราชอาณาจักรล่วงหน้าเอาไว้แล้ว

 

อย่างไรก็ตาม …

 

“ซูโฮ สถานที่นี้ไม่รู้สึกแปลก ๆ ใช่มั้ย”

 

เมื่อพวกเขามาถึงคุก ยุนซึงอา สังเกตว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ห้องขังทั้งหมดเต็มไปด้วยฮีโร่ที่ดูแข็งแรงเกินกว่าจะถูกขังไว้ได้ 2 เดือน

แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่ ออร์เดน จะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างมีมนุษยธรรม แต่….

 

“อืม? มีอะไรแปลก ๆ ”

 

คิมซูโฮผู้ที่ทำลายกุญแจอย่างบ้าคลั่งก็หยุดลง ด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของพวกเขา ฮีโร่ที่ถูกขังไว้ก็ออกมา

 

“นั้น…. อา ?!”

 

ในขณะนั้นยุนซึงอาก็สังเกตเห็นใครบางคน เมื่อเธอเห็นเขาความสงสัยทั้งหมดของเธอก็จางหายไป

 

“รุ่นพี่ ฮันโฮ!”

 

‘ปาร์คฮันโฮ’ ประธานวิหารแห่งความยุติธรรม ยุนซึงอารีบวิ่งไปพบกับปาร์คฮันโฮซึ่งถูกขังอยู่ในห้องขังด้านในสุด คิมซูโฮก็จำเขาได้และรีบตามยุนซึงอาไป

 

ตู้มมม-!

 

การฟัน 1 ครั้งคิมซูโฮก็เปิดคุกและปาร์คฮันโฮก็ได้รับการปลดปล่อย

 

“อ้า ขอบคุณพระเจ้า คุณติดอยู่ที่นี่ได้ยังไง รีบออกไป”

 

ยุนซึงอาปัดฝุ่นออกจากร่างกายของ ปาร์คฮันโฮ

 

“คุณสบายดีไหม?”

 

คิมซูโฮถามอย่างกังวล แต่ปาร์คฮันโฮไม่ตอบ เขาจ้องที่ ยุนซึงอา และ คิมซูโฮ ด้วยใบหน้าที่ไม่อาจคาดเดา

 

“…ผู้อาวุโส? ผมหมายถึงประธาน เกิดอะไรขึ้น”

 

ปาร์คฮันโฮ เงียบไป ความรู้สึกที่น่ากลัวจากรางสังหรฌ์ปกคลุมพวกเขา โดยปกติแล้วปาร์คฮันโฮใจดีและอ่อนโยน แต่ตอนนี้เขาดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย มีบางอย่างเกี่ยวกับเขาเป็นลางไม่ดี

 

ยุนซึงอาถอยออกไปอย่างช้าๆ

 

ตู้มมมมม

 

แต่ก็มีบางอย่างวิ่งเข้าหาเธอ ฮีโร่ที่คิมซูโฮปล่อยออกมานั้นล้อมรอบทั้งคู่เอาไว้แล้ว

 

“…ประธานปาร์คฮันโฮ?”

 

คิมซูโฮพึมพำในขณะที่เขาจับดาบของเขาโดยสัญชาตญาณ เขาคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้

 

“โอ้ ใช่ สวัสดีฉันเดาว่าพวกเธอ 2 คนมาที่นี่เพื่อช่วยฉัน”

 

ในที่สุดปาร์คฮันโฮก็พูด ไม่มีคำใบ้ในคำตอบที่ไม่สนใจของเขา

ลางสังหรณ์บางอย่างปรากฏในจิตใจของยุนซึงอา เธอพูดพยายามที่จะระงับความสงสัยของเธอ

 

“ใช่. พวกเรามาที่นี่เพื่อช่วยชีวิตคุณผู้อาวุโส คุณก็รู้เหมือนครั้งแล้วคุณช่วยฉันเอาไว้ ครั้งนี้….”

 

“หืมมม ฉันเข้าใจแล้ว.”

 

ปาร์คฮันโฮพยักหน้า

อย่างไรก็ตามทันใดนั้นพลังเวทมนต์สีโลหะก็ปรากฏขึ้นมารอบตัวเขา

 

“แต่…เธอไม่จำเป็นต้องทำ”

 

พลังเวทมนต์ของ ปาร์คฮันโฮ นั้นแข็งแกร่งที่สุดในโลก เขามีคุณสมบัติ

‘ไม่มีวันแตกสลาย’ ที่หายากมาก ปาร์คฮันโฮผู้ซึ่งยืนอยู่แถวหน้าเพื่อปกป้องพันธมิตรของเขาเสมอคือฮีโร่ที่คนอื่นๆให้ความเคารพและพึ่งพา

 

“…ซูโฮ ชักดาบออกมา”

 

แต่ในปัจจุบันมีบางอย่างที่แตกต่างเกี่ยวกับ ปาร์คฮันโฮ บางสิ่งเกี่ยวกับเขาเปลี่ยนไป ยุนซึงอากัดฟันและชักดาบออกมา

 

“ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ที่นี่”

 

ปาร์คฮันโฮ พูดเบาๆ

 

ตู้มมมมมมมมมมม…

 

ทันใดนั้นเสียงดังกึกก้องก็ดังขึ้นมาจากเพดานของคุกใต้ดิน