The Novel’s Extra - ตอนที่ 459 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 459 รวมพล (7)

[อาณาเขตของ ออร์เดน]

ผมวิ่งไปที่ปราสาทของ ออร์เดน ผมปลดกุญแจที่อยู่ระหว่างทางด้วย

[กุญแจลึกลับ] และผ่านมอนสเตอร์ที่ขวางทาง

แต่สิ่งที่พวกเรากังวลก็เกิดขึ้น เมื่อพวกเราเข้าใกล้ปราสาทมากขึ้นเหล่ามอนสเตอร์ก็ปรากฏตัวขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งมันเต็มไปหมด

“ …เฮ้มีจำนวนมากเกินไป”1

แม้แต่ไอลีนก็ใจหายผมเองก็ว่าเธอไม่ได้มอนสเตอร์มากกว่า 10 ล้านตัว ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเรา ผมสงสัยว่าแม้แต่แชจูชึลเองก็คงตกใจกับจำนวนขนาดนี้

“รวมมอนสเตอร์ที่บินอยู่บนท้องฟ้าและซ่อนตัวอยู่ใต้ดินมีพวกมันประมาณ 12 ล้านตัว”

จินเซยอน ประมาณจำนวนด้วยสายตาของเธอ มันมากกว่าที่คิดเอาไว้ในตอนแรก

“มันมากไปไหม? พวกเราควรกลับดีกว่า พวกเราน่าจะเจอกองกำลังของสมาคมฮีโร่ได้”

“… ไม่.”

ไอลีน แนะนำว่าให้พวกเราหนี แต่ผมปฏิเสธ จำนวนของมอนสเตอร์นั้นสมบูรณ์แบบสำหรับเอามาทดสอบพรสวรรค์ที่ 3 ของผม

“ฉันมีวิธี”

“วิธีอะไร….”

[บัสเตอร์คอร์]

ผมใช้ รอยสัก 4.5 เส้นเพื่อเปิดใช้งานพรสวรรค์ระดับสูงนี้ ผมพยายามเรียก ยานรบของ Genkelope ออกมา

วิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พลังเวทมนต์ของรอยสักพุ่งออกมาจากร่างกายของผมจนทะลุก้อนเมฆและสร้างรูบนท้องฟ้า แสงสร้างเป็นวงแหวนซึ่งแน่นอนว่าเป็นช่องว่างสำหรับวาร์ปออกมา

“… สุดยอด.”

ผมปวดหัวและเจ็บหน้าอก แต่ผมไม่ได้กังวลเพราะผมอัญเชิญสำเร็จแล้ว

โฮรกกกกกกกกกก…

ลมแรงพัดมาจากประตู ควันลอยขึ้นมาจากพื้นดินเมื่อวัตถุขนาดใหญ่ปรากฎผ่านทางประตูเวทมนต์

“ ….”

ทุกคนเงียบสนิท

สิ่งที่ลงมาจากฟากฟ้าคือเรือรบของ Genkelope ซึ่งเป็นผลงานทางวิศวกรรมเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหอคอยแห่งความปรารถนา เทคโนโลยีในปัจจุบันของโลกไม่สามารถสร้างได้แม้แต่ส่วนเล็กๆของ

เรือลาดตะเวณ

[เรือรบของGenkelope ถูกเรียกผ่านพรสวรรค์ ‘Buster Call’ ของคุณ]

[เรือและลูกเรือ มีค่าสถานะเพิ่มขึ้น 30%]

[อัลกอริทึม ‘ทักษะพิเศษตอบสนองต่อพรสวรรค์ ‘Buster Call’ ของคุณ ค่าสถานะของเรือเพิ่มขึ้น 12.5%]

[ Buster Call จะยังคงใช้งานได้อีก 36 ชั่วโมงและสามารถใช้อีกครั้งได้หลังจากผ่านไป 90 วัน]

พลังที่แข็งแกร่งย่อมต้องมีข้อจำกัดอย่างมาก แต่เมื่อมันเพิ่มถึงขั้นสูงมันก็เพิ่มความสามารถให้กับตัวเองและลูกเรือได้ ผมตกใจมากจริงๆ

ข้อเสียมันมีเพียงอย่างเดียวก็คือคูลดาวน์นานเกินไป

– สวัสดี ผู้บัญชาการนี่คือโลกของคุณงั้นเหรอ

เสียงของ โฮเนอร์ ดังขึ้นในหูของผม

“ฮะ?”

– ออกคำสั่งของคุณกับพวกเราได้เลย

“คำสั่ง … .”

มีเพียงคำสั่งเดียวที่เหมาะสมในสถานการณ์นี้

“ก่อนอื่นให้กำจัดมอนสเตอร์ที่อยู่ข้างล่างให้หมด”

*************************************************************************

[เรือนจำใต้ดินของ ออร์เดน]

โฮรกกกกกกกกกก…

เสียงดังกึกก้องสั่นคุกใต้ดินทั้งหมด อย่างไรก็ตามคิมซูโฮจับตามองปาร์คฮันโฮ โดยไม่กระพริบตา จิตสังหารของปาร์คฮันโฮนั้นชัดเจน

“…ผู้อาวุโสออกไปจากที่นี่”

ดาบของยุนซึงอาถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟสีขาว เธอชี้ดาบของเธอไปที่ชายที่เธอเคยนับถือ

ปาร์คฮันโฮ รักษาความเงียบของเขาไว้จนถึงตอนนี้ แต่ยุนซึงอารู้สึกว่าเธอสามารถอ่านใจของปาร์คฮันโฮได้

ยุนซึงอารู้ว่าปาร์คฮันโฮเป็นฮีโร่ที่โชคร้ายที่สุด ภรรยาและน้องสาวของเขาถูกปีศาจฆ่าและลูกสาวคนเดียวของเขาเสียชีวิตจากความเจ็บป่วย ถึงอย่างนั้นปาร์คฮันโฮก็ทำหน้าที่ของเขาในฐานะฮีโร่ซึ่งทำให้ยุนซึงอามีความภาคภูมิใจยิ่งที่ได้เป็นรุ่นน้องของเขา

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรเป็น”

แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังเน่าอยู่ข้างในโดยที่ไม่มีใครรู้ ยุนซึงอาเห็นอกเห็นใจกับความสิ้นหวังและความโกรธแค้นที่ปาร์คฮันโฮแบกรับเอาไว้

“ผู้อาวุโส”

“ยอนฮี…….ไม่อยู่แล้ว”

ปาร์คฮันโฮพูดด้วยความโศกเศร้าในน้ำเสียงของเขามันช่างดูดำมืด

“ถ้าคนโง่จากสมาคมแบ่งปันแม้แต่ส่วนเล็กๆของพลังจากยูริ…ยอนฮีก็จะยังไม่ตาย”

ปาร์คฮันโฮพูดด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา

ไม่สามารถพูดอะไรได้ ยุนซึงอาได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับการรักษา คนชราที่หิวโหยของสมาคมเธอเองก็เหยียดหยามความพยายามเพื่อยืดอายุของพวกเขา

“แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว”

ปาร์คฮันโฮยิ้มขึ้นมาทันที มุมปากของเขาขดตัวและเหยียดไปถึงหู

รอยยิ้มที่น่าขนลุกทำให้ร่างของ ยุนซึงอาสั่นสะเทือน

“ราชามอบยอนฮีให้ฉันกลับมาแล้ว”