The Novel’s Extra - ตอนที่ 467

บทที่ 467 ความหมายของอารมณ์ (3)

 

หมายเหตุ: เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน ‘หลงไหล’ ได้ถูกเปลี่ยนเป็น

‘ความรัก’ ซึ่งมีความคลุมเครือและสอดคล้องกับสิ่งที่ผู้เขียนต้องการ

 

ทั้ง 3 อารมณ์ถูกเปิดเผยโดยแว่นขยาย

 

[ความรู้สึกผิด อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป ความรักใคร่]

 

ผมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกผิด เพราะบอสสารภาพว่าเธอฆ่าพ่อแม่ของคิมชุนดง แต่มันยากที่จะเข้าใจอารมณ์ ‘ความรัก’ แน่นอนว่าความรักมีหลายรูปแบบเช่นความรักแบบพี่น้อง ความรักแบบเพื่อนหรือ……

 

คิมฮาจิน?

 

ในขณะนั้นบอสเรียกชื่อผมจน ผมตกใจแต่ผมตอบอย่างใจเย็นที่สุด

 

“วะ-ว่าไง?”

 

– …วิคเก็ช ขอความช่วยเหลือจากพวกเรา เธอบอกว่าเธอจะให้เวทีต่อสู้ของ Pandemonium กับพวกเราถ้าพวกเราปล่อยผู้บริหารของเธอที่ถูกคุมอยู่ขังบนชั้น 15 ออกมา

 

บอสเปลี่ยนหัวข้อของการสนทนา

 

ความภักดีที่มากเกินไปของโฮเนอร์ก่อให้เกิดความหายนะกับ วิคเก็ช ผมเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร วิคเก็ช เธอมีเหตุผลมากกว่าสมาชิกคนอื่นๆ ใน 9 ปีศาจ

 

“ได้สิ…เดี้ยวผมจะไปจัดการให้”

 

– อืมดี

 

ในที่สุดบอสก็ถอดหัวหมีออก ดวงตาของเธอมั่นคงเหมือนเช่นเคย

ผมจ้องมองที่เธอและเธอก็จ้องมองกลับมาที่ผม

 

เธออาจไม่รู้ความรู้สึกของตัวเธอเองเช่นกัน

 

บอสใช้เวลาในวัยเด็กของเธอกับเลือดและความตาย คำสาปและการถูกทำร้าย ถ้าผมเป็นคนธรรมดา ผมคงจะโกรธถ้าผมเห็นเธอ เธอคงจะสูญเสียความรู้สึกของเธอไปกับนรกที่โหดร้ายที่เธอเคยอาศัยอยู่ไปแล้ว

 

แต่ปัจจุบันผมรู้สึกคุ้นเคยกับบอสอย่างลึกซึ้ง บางครั้งผมก็ต้องพึ่งเธออย่างแท้จริง ทำไมเป็นอย่างนั้น เพราะเธอเป็น ‘ตัวละคร’ ที่ผมสร้างขึ้นงั้นเหรอ? หรือว่าเป็นเพราะผมมีความรู้สึกต่อเธอโดยที่ผมไม่รู้ตัว?

 

ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเพราะกลัวสายตาของบอส

 

“….เฮ้ออออออ”

 

ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว ถ้าบอสมี ‘ความรัก’ ให้กับผมเพราะความรู้สึกผิดที่เธอรู้สึกกับผม ผมจะต้องสารภาพกับเธอในสักวัน ว่า คิมฮาจิน และ คิมชุนดง เป็นคนที่แตกต่างกันซึ่งพ่อแม่ของเขาที่เธอฆ่าไปไม่มีเกี่ยวข้องอะไรกับผม ผมไม่ใช่คนที่เกิดมาบนโลกนี้อดีตในร่างนี้ก็ไม่ใช่ของผมเพราะงั้นเธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด …

 

ในขณะนั้นเองก็มีแสงตกลงมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืน

 

“หืม?”

 

ดาวขนาดเล็กเปล่งประกาย

 

“นั้น…..ดาวตกงั้นเหรอ ต้องขอพร ฉันแน่ใจว่ามันจะต้องเป็นจริง”

 

บอสดวงตาเบิกกว้างแล้วพูดออกมา แทนที่จะมองดูดาวตกผมกลับรวบรวมความกล้าหาญและจ้องมองบอส บอสมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

ผมเห็นอกเห็นใจเธอเกี่ยวกับชีวิตที่ว่างเปล่าที่เธอผ่านมา ความงดงามของเธอทำให้จิตใจผมเต้นรั่ว

 

“นายเองก็อธิษฐานอะไรไปสินะ”

 

บอสยิ้มอย่างไร้เดียงสา

 

“…ไม่ ผมพลาดไป”

 

ผมพึมพำอย่างงุนงง

 

“ไม่ต้องกังวลเดี๋ยวก็มีอีก ครั้งต่อไปจะเป็นตาของนายนะ”

 

ด้วยเหตุนี้พวกเราจึงจ้องมองท้องฟ้าอย่างเงียบๆ บอสรอดาวตกอีกดวงปรากฏขึ้น แต่ไม่มีโชคแบบนั้นและบอสก็หันกลับมาหาผมอย่างหดหู่

 

“…ฮาจิน.”

 

เธอเรียกชื่อของผมซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ชื่อของ คิมชุนดง

 

“ว่าไง.”

 

ผมตอบอย่างเฉยเมย บอสมองตาผมแล้วพูดพึมพำอย่างรวดเร็ว

 

“…ฉันขอโทษด้วยสำหรับหลายสิ่งหลายอย่าง ฉันไม่สามารถพูดมันออกมาเป็นคำพูดได้”

 

เสียงของเธอทำให้จิตใจผมเต้นรั่วไปทั่วร่างกายของผม คำขอโทษของเธอทำให้ผมรู้สึกผิด ผมหัวเราะและส่ายหัว

 

“…ผมบอกคุณแล้วคุณสามารถลืมมันไปได้เลยตอนนี้”

 

คำอธิษฐานของเธอกับดาวตกยิงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเรื่องนี้

 

*************************************************************************

หลังจากบอกลาคิมฮาจินแล้วบอสก็กลับไปที่ห้องของเธอ สปาร์ตันนอนบนเตียงของเธอ ด้วยเหตุผลบางอย่างมันเปลี่ยนเตียงของเธอเป็นรังของมันเอง

 

บอสยิ้มและนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอ เธอมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการก่อนนอน

 

ก่อนอื่นเธอส่งข้อความไปหา วิคเก็ช โดยถามว่าผู้บริหารของเธออยากปล่อยให้เป็นอิสระตอนไหน จากนั้นเธอก็เริ่มตอบกลับข้อความลับที่สมาคมฮีโร่ส่งมาเกี่ยวกับภารกิจลอบสังหารออร์เดน

 

ขณะที่เธอกำลังตอบเธอก็รู้สึกถึงความว่างเปล่าในหัวใจของเธอ

สิ่งนี้ทำให้เกิดความรู้สึกกระสับกระส่ายเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากวางปากกาของเธอลง

 

“… .”

 

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหนื่อย

เธอทำสิ่งที่เธอต้องการได้สำเร็จแล้ว Chameleon Troupe ได้เป็นเจ้าของ Pandemonium เธอได้อำนาจของบอสคนก่อนหน้ากลับมาในครอบครองและชื่อของพวกเขาถูกจารึกไว้ในจิตใจของปีศาจและมนุษย์อย่างชัดเจน

 

เป้าหมายเดียวที่เธอเหลืออยู่คือการแก้แค้น

 

“…เบลล์.”

 

บอสคิดถึงเบลล์คนทรยศที่ฆ่าบอสคนก่อนและหายตัวไป เพียงแค่เอยชื่อของเขาก็ทำให้เธอโกรธอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้เหมือนในอดีต แต่ความโกรธของเธอก็ลดลงเมื่อเวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็นยะเยือก

 

“… .”

 

ทันใดนั้นใบหน้าของคิมฮาจินก็โผล่ขึ้นมาพร้อมกับเบลล์ ตอนแรกเขาเป็นเพียงเครื่องมือในการฆ่าเบลล์ เธอวางแผนที่จะทิ้งเขาไปถ้าเขาไม่มีประโยชน์ในฐานะเครื่องมือ แม้ว่าเขาจะเป็นอะไร เธอก็วางแผนที่จะใช้เขาเพียงครั้งเดียวก่อนที่จะทิ้งเขาไป

 

แต่ตอนนี้คิมฮาจินมีสถานะที่แตกต่างไปจากตอนนั้นแล้ว

 

ปี้ดดดดดดดดดด

 

“หืม?”

 

อาการเจ็บปวดอย่างฉับพลันทำให้จิตใจของเธอต้องเจ็บปวด บอสเงยหน้าขึ้นโดยสงสัยว่าเธอได้รับบาดเจ็บขณะฝึกซ้อมหรือเปล่า เธอไม่สามารถหาคำตอบของเธอได้ เธอเปิดกล้องวงจรปิดเพื่อมองหายี่ยูริ

 

– โดรน ดูนั้นสิ

 

– อะไรเหรอ?

 

ยี่ยูริและโดรนหัวเราะและพูดคุยกันภายในกล้องวงจรปิด วัยรุ่น 2 คนดูมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน

 

“… 2 คนนี้”

 

ดวงตาของบอสเหมือนถูกไฟไหม้เมื่อเธอเห็นพวกเขาจีบกัน

 

– ดูสิมีดอกไม้กำลังโตอยู่ใต้ดินด้วยละ~

 

– …เธอชอบดอกไม้งั้นเหรอ?

 

ตอนเด็กบอสมีแต่การถูกสาปแช่งและสอนในทางที่ผิด ไม่มีแม้แต่วันเดียวที่เธอชอบพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเธอ

 

– แน่นอน! พวกมันน่ารัก! ทำไมนายไม่ชอบพวกมันเหรอ?

 

– ฮะ? มะ-ไม่ ฉันชอบพวกมันเหมือนกัน

 

ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่เข้าใจความรู้สึกที่ยี่ยูริและโดรนมีต่อกัน

 

“… .”

 

ดังนั้นเธอจึงพบว่าภาพตรงหน้านั้นน่าสนใจ บอสยังคงมองดู ยียูริ และ โดรน อยู่นาน

*************************************************************************

1 สัปดาห์ต่อมา

 

อดีตประธานาธิบดีของเกาหลีและบุคคลผู้มีอำนาจในปัจจุบันของ

สมาคมฮีโร่ คิมซุคโฮนั่งอยู่ใน [Lv.6 Elven Chair] อันสง่างามในคฤหาสน์ของเขาและได้รับรายงานว่า

 

– ยีพังโฮ จากสมัชชาแห่งชาติถูกซุ่มโจมตีและสังหารเมื่อคืนที่ผ่านมา

– ผู้บริหารของสมาคม คิมยุนยองเสียชีวิตในคืนนี้

– ไคเซอร์ ซีอีโอของ อโทรเทคโนโลยี ถูกพบว่าเสียชีวิตในสำนักงานของเขา…

– ดอกบัวดำดูเหมือนจะอยู่เบื้องหลังการเสียชีวิตเหล่านี้

 

คิมซุคโฮถอนหายใจเมื่อได้ยินรายงาน เขาถูกรบกวนโดยยี่ยูริที่ถูกลักพาตัวไป แถมตอนนี้เขายังต้องกังวลเกี่ยวกับดอกบัวดำเช่นกัน

 

“คุณคิดไหมว่าพวกเขาเป็นสุนัขของออร์เดนทั้งหมด”

 

– คะ พวกเราพบหลักฐานที่สนับสนุนข้อสงสัยนี้แล้ว

 

“…ชิ.”

 

คิมซุคโฮส่ายหัวและคิดในใจ ‘ไอ้พวกโง่ ฉันบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าโลภ’

 

– เราควรประกาศต่อสาธารณะอย่างไร

 

“ฝังพวกมันเดี๋ยวนี้ สถานการณ์ของกองกำลังพิเศษเป็นยังไงบ้าง”

 

– 177 สมาชิกถูกเลือกแล้ว พวกเขาน่าเชื่อถือทั้งหมด

 

“…เข้าใจแล้ว ตอนนี้ฉันต้องอยู่ที่นี่ หากมีอะไรเกิดขึ้นเธอคงรู้วิธีติดต่อฉันมานะ”

 

เมื่อคิมซุคโฮพูดจบเขาก็วางสายจาก ‘ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง’

 

“เฮ้อออออออ…ไอ้พวกนั้น”

 

คิมซุคโฮสาปแช่งอย่างเงียบๆเขาพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเหล่าผู้ช่วยที่เชื่อถือได้ของเขาทุกคนต่างก็สื่อสารกับ ออร์เดน อย่างลับๆ ในขณะที่เขามีความสุขที่พวกมันตาย แต่ส่วนหนึ่งของเขาก็ยังรู้สึกเสียใจ

ออร์เดนเองก็เอื้อมมือมาหาเขาเช่นกัน คิมซุคโฮรู้สึกมีความสุขกับการตัดสินใจของเขาที่ปฏิเสธข้อเสนอพวกนั้นไป แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่า

ยี่ยูริจะถูกลักพาตัว

 

“ดอกบัวดำ….”

 

ดอกบัวดำ สุนัขล่าเนื้อที่เขาเคยใช้งาน ตอนนี้เขารู้ว่ามันอันตรายเกินไปที่จะปล่อยให้มันเป็นอิสระ

 

“อืม…ฉันเดาว่าฉันไม่มีทางเลือก”

 

เขาคิดได้เพียงทางออกเดียวเท่านั้น

 

กลุ่มที่ไม่เกี่ยวข้องกับปีศาจและมีพลังจะต่อต้าน Chameleon Troupe

กลุ่มนักฆ่าที่ก่อตั้งโดยฤาษีภูเขาในตำนาน มีคนไม่มากที่รู้จังกลุ่มที่ว่าวพวกเขาถูกลืมไปนาน ตอนนี้เป็นเวลาฟื้นคืนชีพพวกเขาแล้ว

 

คิมซุคโฮ เริ่มเขียนจดหมายส่งให้หัวหน้าของพวกนั้นตาต่อตาฟันต่อฟัน นั่นเป็นวิธีที่เขาวางแผนที่จะจัดการกับสุนัขล่าเนื้อที่บังอาจมาขวางทางเขา

************************************2************************************