The Novel’s Extra - ตอนที่ 468

บทที่ 468 ความหมายของอารมณ์ (4)

 

[เกาหลี, โซล]

 

บ้านสไตล์ดั้งเดิมที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้เขียวขจีแชจูชึลและยูยอนฮานั่งในขณะที่หันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวในวัย 20 อย่างเธอปกติไม่มียืนอย่างมั่นคงต่อหน้าผู้เป็นอมตะได้ จิตใจของเธอแข็งแกร่งอย่างแท้จริง

 

“ขอบคุณที่สละเวลามาเพื่อพบกับฉันนะคะ”

 

ยูยอนฮา พูด

 

“ฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ”

 

แชจูชึลใคร่ครวญเรื่องนี้และพบว่าไม่มีเหตุผลที่จะไม่มา จริงๆแล้วนั้นแชจูชึลก็เบื่อ 9 ดาราคนอื่นๆกำลังรวมตัวกันคุยเรื่องตัวแทนความจริงหรือไปสนุกสนานด้วยกัน แต่แชจูชึลก็แตกต่างออกไป

 

ยูยอนฮา เริ่มการสนทนาอย่างระมัดระวัง

 

“ฉันมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ อย่างที่ฉันพูดในจดหมายของฉัน -”

 

“เธอต้องการพบ 9 ดารา”

 

“…ใช่คะ.”

 

ยูยอนฮา พยักหน้าอย่างแน่วแน่ ปัจจุบันเธออยู่ภายใต้แรงกดดันอันยิ่งใหญ่ พลังเวทมนต์ของ แชจูชึล ถูกปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวมันไม่ใช่พลังที่ฮีโร่ทั่วไปจะทนไหว

 

“9 ดาราช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรนอกจากเป็นแค่พลเมืองอาวุโสที่เกษียณแล้ว ทำไมเธอคิดว่าพวกเขาถึงนิ่งเฉยอยู่? พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวเพราะกลัวว่าผลข้างเคียงของพวกเขาจะทำให้ต้องทนทุกข์ยิ่งไปกว่าเดิม”

 

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่อยากจะคุยกับ-”

 

“เธอมีวิธีรักษาผลข้างเคียงงั้นเหรอ?”

 

ยูยอนฮา กลืนน้ำลายของเธอตามคำถามของ แชจูชึล

 

วิธีการรักษาผลข้างเคียงของพรสวรรค์

ถ้าให้การสนทนาไปต่อเธอต้องไม่ปิดบัง เธอเชื่อว่าคิมฮาจินทำได้จริงๆ

 

“…ใช่ หนูทำได้”

 

มันเป็นการพนันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ ยูยอนฮา อันเนื่องมาจากความไว้วางใจที่เธอมีต่อ คิมฮาจิน ทันทีที่เธอพูดคำ 3 คำนี้ออกมา

คิ้วของแชจูชึลก็สั่นไหว เขาจ้องมอง ยูยอนฮา ด้วยท่าทางที่ดูเงียบๆ

 

“เธอสามารถรับน้ำหนักของคำเหล่านั้นได้หรือไม่”

 

“ใช่ หนูทำได้…หนูหมายถึง….”

 

ลิ้นของ ยูยอนฮา เหมือนถูกผูกกันไว้ในเสี้ยววินาที เธอทำผิดพลาดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเนื่องจากความกังวลใจ เธอรู้สึกอับอายมากเนื่องจากการขาดปฏิกิริยาตอบสนองของ แชจูชึล

 

“…ใช่ หนูทำได้.”

 

และแล้ว

 

– ปี้ดดดดดดดด

 

เสียงเตือนดังๆขึ้นจาก Smartwatch ของ แชจูชึล และ ยูยอนฮา

ยูยอนฮา รู้สึกประหลาดใจ แต่เธอมองแชจูชึลอย่างใจเย็น

 

“ …เอาเลย”

 

“คะ.”

 

เมื่อได้รับอนุญาตจาก แชจูชึล แล้ว ยูยอนฮา มองดู smartwatch ของเธอ จากนั้นดวงตาของเธอก็เปิดออก สัญญาณเตือนภัยพิบัติส่งสัญญาณการโจมตีทั่วโลก

 

*************************************************************************

 

[จีน, เซี่ยงไฮ้]

 

ราชาปีศาจพูด

 

‘ให้โลกได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้า’

 

ตามคำสั่งของเขา มอนสเตอร์คล้ายมนุษย์เสือแทรกซึมเข้าไปในเมืองเซี่ยงไฮ้ ชื่อของเขาคือไทกริส

 

เขาเคยเป็นทรราชภูเขาที่ใหญ่ที่สุดของเทือกเขาหิมาลัย ตอนนี้ในร่างมนุษย์ของเขายืนอยู่กลางถนนในเซี่ยงไฮ้พร้อมกับเสื้อกันหนาว ในขณะนี้ไม่มีพลเรือนคนใดอยู่รอบตัวเขารู้ถึงตัวตนของเขา

 

ไทกริสสังเกตสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถอดเสื้อกันหนาวออก จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาเต็มปอด

 

“ข้ามาแล้ว! ข้าเห็นแล้ว! ข้าปราบพิชิต!”

 

เสียงคำรามของเขาเหมือนเปล่งคลื่นคลื่นรอบทิศทางและระเบิดสมองของพลเรือนที่เดินเข้ามาใกล้ๆ เสียงกรีดร้องดังขึ้นเมื่อตึกถล่ม ไทกริสก็เริ่มกินมนุษย์ที่รอดชีวิต

 

เมืองนั้นตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายในพริบตา

 

แม้ว่าการโจมตีจะเกิดขึ้นทันทีแต่ฮีโร่ของจีนก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

 

“แกเป็นใคร!?”

 

“เปิดเผยตัวตนของแกออกมา!”

 

ฮีโร่ชี้อาวุธของพวกเขาไปที่ไทกริส แต่ไทกริสไม่ขยับนิ้ว เพื่อความแม่นยำ เขาไม่จำเป็นต้องถอย เขายืนอยู่สูงเหมือนต้นไม้และเหวี่ยงหมัดออกไป

 

ตู้มมมมมมมมมมมมม! ตู้มมมมมมมมมมมมม!

 

เสียงดังสนั่นดังขึ้นและไม่ช้าหัวของเหล่าฮีโร่ก็ระเบิดออกจากกัน

ไทกริสได้ฆ่าฮีโร่ที่อยู่ห่างออกไป 300 เมตรโดยใช้หมัดง่ายๆ แม้ว่ามันจะไร้สาระแต่การโจมตีของไทกริสนั้นห่างไกลจากสามัญสำนึกมากจริงๆ พวกมันไม่สนใจข้อถูกผูกมัดจากระยะทาง

 

‘หมัดระเบิดพยัคฆ์’

 

ไทกริสเกิดมาพร้อมกับพลังที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขา เขาเรียกพลังนี้ว่า [หมัดระเบิดพยัคฆ์]

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! อ่อนแอ พวกเจ้ามันอ่อนแอเกินไปแล้ว!”

 

ไทกริสระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความตื่นเต้น

 

“ข้าชื่อไทกริส! ข้าคือเผด็จการที่จะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด!”

 

*************************************************************************

 

[ฝรั่งเศส, ปารีส]

 

‘โดโลเรน’ เดินผ่านปารีสในขณะที่ผิวปากและฮัมเพลง เสียงของเธอช่างงดงามและน่าหลงใหลเหมือนนกไนติงเกล

 

“พวกเธอจะถูกชุบชีวิตหลังจากพักผ่อนไปสักพัก….”

 

เสียงของเธอไหลไปที่หูของพลเรือนทำลายสมองของพวกเขา พลเรือน

ผู้ตายที่ตายไปก็ฟื้นคืนชีพในฐานะซอมบี้ที่ทำตามเธอทุกคำสั่ง

 

“ศพของพวกเจ้าจะถูกชุบชีวิต….”

 

ซอมบี้กัดมนุษย์คนอื่น เมื่อเห็นอย่างนี้ โดโลเรนก็ยิ้มออกมา

 

“ผู้คนที่เรียกร้องหาเจ้าจะนำเจ้าไปสู่ชีวิตอมตะ…!”

 

ฮีโร่ของปารีสมาเพื่อรับมือกับสถานการณ์ แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดการร้องเพลงของเธอได้ จริงๆแล้วพวกเขาหลงใหลในเสียงของเธอและกลายเป็นซอมบี้ที่แข็งแกร่งกว่าปกติ การร้องเพลงของ โดโลเรน ดำเนินต่อไปจนกระทั่งความตายคืบคลานไปทั้งเมือง

*************************************************************************

 

[อังกฤษ, ลอนดอน]

 

‘โทจิ’ มาถึงลอนดอน เขาดูไม่ต่างไปจากมนุษย์นอกเหนือจากมือทั้งสองของเขาซึ่งทำจากหิน ตรงหน้าเขาคือพระราชวังบักกิ้งแฮม

 

ทำลายพระราชวังบักกิ้งแฮมและฆ่าเรเชล นั่นคือสิ่งที่กษัตริย์ต้องการ

 

โทจิได้รับคำสั่งพิเศษจากแลนแคสเตอร์ หน้าที่ของเขาคือทำลาย

พระราชวังบักกิ้งแฮมและราชวงศ์อังกฤษ

 

“นี่มันคือ ราชวังบักกิ้งแฮม”

 

ขณะที่เขาเดิน เสียงสั่นสะเทือนจากพื้นดินแปลกๆก็ดังขึ้นทุกย่างก้าว

 

“หยุด-”

 

“ใครกั-“

 

โทจิฆ่าทุกคนที่ยืนขวางทางเขา ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้มากกว่า

2 คำต่อหน้าเขา โทจิฆ่ามนุษย์อย่างง่ายดายเพียงแค่เหวี่ยงหมัดของเขาเท่านั้น

 

“… .”

 

แต่ไม่ช้าเขาก็ถูกบังคับให้หยุดใกล้ทางเข้าของพระราชวังบักกิ้งแฮม หมาป่าตัวใหญ่ขวางทางเขาเอาไว้

 

“ฮะ?”

 

โทจิเงยหัวของเขาขึ้นมา หมาป่าแต่มันเป็นตัวใหญ่เกินกว่าที่จะเทียบกับหมาป่าที่เขารู้จัก

 

“…แก. ตาย.”

 

แต่ความอยากรู้ของเขาใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที โทจิเหวี่ยงกำปั้นของเขาอีกครั้ง แผ่นดินพุ่งออกไปเหมือนแส้แล้วลอยไปหาหมาป่า

 

กร๊อบ-!

 

อย่างไรก็ตามหมาป่าบดขยี้หินด้วยฟันของมัน

 

“…หา?”

 

ดวงตาของโทจิเบิกกว้าง 3 วินาทีหลังจากนั้นเขาก็พูดออกมา

 

“แกไม่ใช่สัตว์เหรอ?”

 

โกรกกกกก

 

หมาป่ายิ้มเยาะ หมาป่าตัวนี้ชื่อ เฟนรีน ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตแรกที่

อีเวนเดล สร้างขึ้นมาความแข็งแกร่งของมันเป็นของจริง

 

“ข้าเข้าใจแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า.”

 

โทจิพยักหน้า แม้ว่าเขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบสนองแตกต่างกัน เขาเหวี่ยงกำปั้นอีกครั้ง รอยแตกปรากฏขึ้นและเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ในขณะเดียวกันก็เกิดรอยแยกขนาดใหญ่

 

– ตู้มมมมมมมมมมมม

 

แผ่ดินแยกเป็น 2 ส่วน แต่หมาป่าใช้ดินที่แตกเป็นชิ้นเพื่อตั้งหลักในการหลบหลีก

 

โทจิไม่นิ่งเฉย เขาถ่ายทอดเจตจำนงของเขาไปยังผืนดินที่หมาป่าก้าวไปมา

 

จากนั้นมีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ร่างเดิมของโทจิก็ร่วงลงไปในดินและ

ชิ้นส่วนของแผ่นดินที่หมาป่ากำลังยืนอยู่ก็กลายร่างเป็นโทจิพร้อมคว้าหลังของมันเอาไว้

 

“ข้าโทจิ แผ่นดินก็คือข้าและข้าก็คือแผ่นดิน”

 

โทจิยิ้มและหักหลังหมาป่าทันที

 

“กร๊อบ”