The Novel’s Extra - ตอนที่ 475

บทที่ 475 เซียนภูเขา (1)

 

โทจิ ไทกริส โดโลเรน เอ็กเฟล

 

มอนสเตอร์ 4 ตัวที่ออร์เดนส่งออกไปก่อให้เกิดความปั่นป่วนไปทั่วโลก

‘มอนสเตอร์ของออร์เดน’ เป็นหัวข้อข่าวหน้าหนึ่งจากทั่วทุกมุมโลก

ข่าวที่สิ้นหวังยังคงทวีคูณขึ้นเรื่อยๆขณะที่ผู้คนเฝ้าดูรายงานที่สิ้นหวังว่ามอนสเตอร์จะมาทำลายบ้านเมืองและคนที่รัก

 

– ขณะนี้พวกเราอยู่ในเซี่ยงไฮ้

 

เมื่อคำพูดของนักข่าวบนหน้าจอทีวีเปลี่ยนไป เรเชลดูข่าวด้วยความสงสารประชาชนในจิตใจของเธอ

 

– เมืองเซี่ยงไฮ้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์

 

คำว่า ‘สมบูรณ์’ เพราะที่นั้นไม่เหลืออะไรเลยนอกจากกระดูกและเถ้าถ่าน

 

– 1,300 ฮีโร่ถูกเรียกตัวให้ต่อสู้กับมอนสเตอร์ตัวหนึ่ง

 

เสียงร้องที่เจ็บปวดอย่างไม่หยุดยั้งดังก้องไปทั่วซากปรักหักพังของอาคาร ร่างของฮีโร่แผ่กิ่งก้านออกไปทั่วพื้นดินเบลอบนหน้าจอ

 

– ‘เหม่ยชวิน’ ซึ่งบางคนคิดว่าเป็นฮีโร่ที่คาดหวังมากที่สุดของจีน

‘ทูเหล่ย’ ผู้กลับบ้านเกิดหลังจากเรียนจบจาก Cube ได้อันดับที่ 6 และ

‘หลี่จูเฟิง’ ฮีโร่ชั้นนำของจีน

 

นักข่าวยังคงตามข่าวอย่างหนัก

 

– …ฮีโร่ทั้งหมด 987 คนรวมถึงทั้ง 3 คนที่ถูกเอ่ยได้เสียไปเพราะความพยายามอย่างกล้าหาญที่จะปกป้องประเทศของพวกเขาจากเหล่า

มอนสเตอร์

 

น้ำตาไหลหยดลงมาที่แก้มของเรเชล แม้จะมีการแข่งขันทางการทูตและความขัดแย้งเล็กน้อยที่เธอมีต่อจีนมาหลายปี แต่เธอก็เสียใจจากใจจริงการเสียชีวิตของฮีโร่เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ต่อมนุษยชาติ

 

– นี่คือรูปภาพของมอนสเตอร์ที่ทำให้เกิดการทำลายล้างนี้

 

รูปร่างกายเต็มๆตัวของมอนสเตอร์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ไทกริส

มอนสเตอร์ที่มีลักษณะคล้ายเสือ

รูปร่างของเขาเหมือนมนุษย์เกินกว่าจะเรียกเขาว่าเป็นเสือสองขา

แต่กระนั้นขนของเขาหนาเกินไปและกรงเล็บของเขาแหลมเกินไปที่จะถือว่าเป็นมนุษย์

 

– ……และปารีสก็ยังคงถูกโจมตีโดย ‘ซอมบี้’ ซอมบี้ฆ่าผู้คนเปลี่ยนเหยื่อให้กลายเป็นซอมบี้ เจ้าหน้าที่ยังไม่สามารถปราบปราม

‘ความตาย’ ครั้งนี้ได้

 

ถ้าออร์เดนส่งมอนสเตอร์ของเขาเพื่อเป็นการเตือนต่อมนุษยชาติแผนของเขาก็ประสบความสำเร็จมากกว่า โลกเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัวเมื่อเขาตั้งใจเห็นความโหดร้ายของมอนสเตอร์

 

– แต่ไม่ใช่ทุกประเทศที่ไม่มีการป้องกัน ด้วยความช่วยเหลือของ

ท่านหญิง ‘อาแฮอิน’ จอมเวทย์ 8 ดาวที่อังกฤษและผู้เล่น ‘ชินจงฮัก’ ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการอัศวินแห่ง Crevon ประเทศอังกฤษประสบความสำเร็จในการหยุดยั้งมนุษย์ การโจมตีของมอนสเตอร์….

 

อย่างไรก็ตามถ้าเป้าหมายของ ออร์เดน คือทำลายโลกเขาก็ล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด อังกฤษไม่เพียง แต่หยุดยั้งมอนสเตอร์ได้สำเร็จเท่านั้น แต่ยังทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้อีกด้วย

 

– แม้ว่ากลยุทธ์การป้องกันของอังกฤษได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จแต่ ‘โลกแห่งความปรารถนา’ ก็จะยังคงได้รับความนิยมในหมู่ประชาชน ผู้เชี่ยวชาญให้เหตุผลว่าการเติบโตของความนิยมไปสู่ข่าวลือที่แพร่หลายซึ่งระบุว่า ‘โลกแห่งความปรารถนาจะยังคงสภาพสมบูรณ์แม้โลกจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ‘

 

“… เจ้าหญิง?”

 

ในช่วงเวลานั้นพ่อบ้านของเรเชลก็มาที่ห้อง เรเชลปาดน้ำตาของเธอ

 

“คะ?”

 

“ท่านควรออกมา ผู้เข้าพักจะมาถึงแล้ว”

 

“ …อ๊ะ จริงเหรอ?”

 

หัวหน้าของประเทศต่างๆ มีกำหนดจะไปอังกฤษวันนี้ ไม่เพียงแต่มีทั้งนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีคนอื่นๆเท่านั้น แต่เรเชลก็คาดหวังที่จะทักทายพวกเขาด้วย เรเชลรีบลุกขึ้นมา

 

“อีเวนเดล พักผ่อนต่อเถอะนะ”

 

ก่อนที่เธอจะจากไปเรเชลบอก อีเวนเดล ที่หลับบนโซฟา

 

“…อืมมมมมมมมมมม.”

 

อีเวนเดล ให้ผงกหัวเล็กน้อยพร้อมกับหลับตาลง ‘เธอคงเหนื่อยจากการ จัดการวิญญาณที่ถูกเรียกออกมาทั้งหมดเมื่อวานนี้’ เรเชลคิดว่าขณะที่เธอจูบ อีเวนเดล เบาๆบนหน้าผาก จากนั้นเธอก็ออกไป

 

ใช้เวลาประมาณ 10 นาทีจาก พระราชวังบัคคิงแฮม ไปยังคุกของ โทจิ ด้วยรถลีมูซีน จอมเวทจำนวนหนึ่งปกป้องห้องขังที่ผู้บัญชาการอัศวิน

ชินจงฮัก ได้สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับโทจิด้วยพลังเวทมนต์ของพวกเขา

 

“ขอบคุณที่มาเจ้าหญิง”

 

“ดีใจที่ได้พบคุณ.”

 

เรเชลยิ้มและแลกเปลี่ยนคำทักทายกับรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ดูเหมือนว่ารัฐมนตรีคนอื่นๆก็กำลังยุ่งอยู่ในการเตรียมต้อนรับแขก VIP เรเชลพยายามจดจำใบหน้าของพวกเขาเอาไว้

 

“ตัดต้นไม้ทั้งหมดที่อยู่รอบๆที่นี่”

 

“แต่ฉันได้ยินมาว่าผู้เป็นอมตะรักธรรมชาติ”

 

“จริงหรอ เอ๊ะ…ถ้างั้นหาต้นไม้เพิ่มมาจากที่อื่น”

 

แชจูชึล กำลังมาที่นี่เพื่อสังเกตโทจิ นอกจากนี้ ยูยอนฮา ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ต้องการของบุคคลทรงอำนาจเกือบทั้งหมดในโลกก็ต้องการที่จะมาเยี่ยมชมเช่นกัน พลเมืองของอังกฤษมีความหวังสูงสำหรับการประชุมครั้งนี้ แต่นายกรัฐมนตรีที่ควรเป็นผู้นำการประชุมนี้จากด้านหน้ากำลังพูดคุยทางโทรศัพท์ในมุมมืด

 

“ใช่แล้ว คุณถึงปูซานอย่างปลอดภัยใช่มั้ย? ใช่แน่นอน….ผมจะจัดการดูแลที่นี่เอง”

 

นายกรัฐมนตรีพูดเกาหลีแม้ในระหว่างการโทรคุยส่วนตัว

 

“ฮะ? จริงเหรอ. ดีจังเหลือเวลาไม่นานหนูจะเรียนจบแล้วนะ….”

 

คิ้วของเรเชลขมวดไปมา

ชายคนนั้นอพยพครอบครัวของเขาไปยังเกาหลีอย่างลับๆ เขาให้ครอบครัวของเขาไปทั้งๆที่เขามีประเทศที่เขารับผิดชอบได้ยังไง?

เรเชลงงงัน

 

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 

ตอนที่เธอกำลังจะเข้าไปหานายกรัฐมนตรี พอร์ทัล ก็ถูกเปิดใช้งานจนเป็นแรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่ Essential Dynamics เรียกมันว่า

‘พอร์ทัลพกพา’ ซึ่งไม่ใช่คำอธิบายที่เหมาะสมเนื่องจากอุปกรณ์มี

น้ำหนัก 3 ตัน แต่เป็นอุปกรณ์เดียวที่สามารถช่วยให้ผู้คนเดินทางไปยังปลายทางได้ตามที่ต้องการโดยไม่ต้องใช้ ‘พรสวรรค์’ หรือ ‘ทักษะ’

 

“ทุกคนเตรียมพร้อม! พวกเขากำลังจะมาแล้ว!”

 

ช่างตะโกนและผู้คนก็มารวมกันใกล้ประตู เรเชลยืนถัดจาก

นายกรัฐมนตรี

 

วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง…

 

ไม่ช้าพอร์ทัลก็เปิดใช้ด้วยแสงสีฟ้าและพวกเขาเห็นชายและหญิงเดินออกมาคนแรกที่มาถึงคือแชจูชึลตามด้วยยูยอนฮา

 

“ยินดีต้อนรับ”

 

นายกรัฐมนตรีเข้าพบแขกทั้งสอง

 

“ผมคือเรย์แมคแคน เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ”

 

“ยินดีที่ได้รู้จัก”

 

แชจูชึล จับมือกับนายกรัฐมนตรี เรเชลรีบก้าวเข้าหาต่แตามนายกรัฐมนตรี

 

“ฉันเรเชล เอลิซาเบธ หลุยส์ เป็นเกียรติที่ได้เจอกับผู้เป็นอมตะ”

 

เรเชลยื่นมือออกมา แต่แชจูชึลก็จ้องมองเธอด้วยแววตาที่ลึกลับ

 

“…?”

 

‘เราควรถอนมือของเราออกหรือควรนิ่งไว้นะ’ เรเชลสงสัยแต่ในที่สุด

แชจูชึลก็พูดออกมา

 

“…เธอดูเหมือนจะมีพรสวรรค์ที่คล้ายกับของฉันเลยนะ”

 

“… ?”

 

เรเชลเงยศีรษะของเธอด้วยความสับสน อย่างไรก็ตามอีกสักครู่ต่อมาเมื่อเธอรู้ว่าแชจูชึลชมเธอ เธอก็แทบหายใจไม่ออก

 

“ขะ…อะไรนะคะ?”

 

พรสวรรค์ที่คล้ายกับของ แชจูชึล ผู้เป็นอมตะเพิ่งประกาศว่าเขากับเรเชลเหมือนกัน ‘นั่นหมายความว่าเขาดูฉันอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอ?’ เรเชลมีความสุขและความกดดันในเวลาเดียวกัน

 

“เรื่องนี้จริงแน่นอน?”

 

“ใช่.”

 

แน่นอนว่า แชจูชึล หมายถึงเรื่องที่เขาคิดในใจ พรสวรรค์ที่คล้ายกันหมายถึงผลข้างเคียงที่คล้ายกัน เขายังคงจ้องมองที่เรเชลเพื่อดูว่าเธอจะตอบโต้อย่างไร….

 

“อ่า ขอบคุณคะ ขอบคุณมาก”

 

‘อย่างที่คิดฮีโร่รุ่นใหม่ลืมเลือนเรื่องผลข้างเคียงไปแล้ว’ เมื่อคิดอย่างนั้น แชจูชึล ก็เดินผ่านเรเชลไปโดยไม่จับมือกัน

 

“ยินดีที่ได้พบเจอเธอนะ.”

 

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาและจับมือที่สั่นระรัวของเรเชล

 

“อืม ใช่ คุณยอนฮา ยินดีที่ได้เจอเธอเช่นกัน”

 

เป็น ยูยอนฮา ยูยอนฮา ยิ้มแล้วก็บอกให้เธอนำทาง

 

“เธอช่วยพาไปดู ‘โทจิ’ หน่อยได้ไหม “

 

“…แน่นอน. ตามฉันมา.”

 

เรเชลพยายามปลอบใจเธอขณะที่เธอพายูยอนฮาและแชจูชึลไปที่คุกโทจิ มันไม่ใช่คุกธรรมกา มันคือลูกบาศก์สีน้ำเงินสามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากระยะทางหลายไมล์

ยูยอนฮา มองขึ้นไปที่ลูกบาศก์อย่างชื่นชมและพูดว่า “นั่นคือคุกเหรอ ฉันประหลาดใจมากเหมือนกันแฮะ”

 

“ใช่ แต่จอมเวทต้องใส่พลังเวทมนต์ของพวกเขาเพื่อรักษามันไว้”

 

‘การจัดการความเป็นจริง’ ของจินซาฮยอค มีข้อจำกัดอย่างหนึ่งเพื่อรักษาผลงานเอาไว้จำเป็นต้องมีพลังเวท แต่นั่นก็หมายความว่าคุกนั้นสามารถคงอยู่ได้ตลอดไปตราบใดที่มีการส่งพลังเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง

 

“มอนสเตอร์หลับอยู่งั้นเหรอ?” แชจูชึลถามเมื่อเขาศึกษาโทจิในลูกบาศก์

 

“ใช่ เขาหลับอยู่” ตอบเรเชลแชจูชึล และเข้าเข้าไป เคาะมัน

 

ต๊อก ต๊อก ต๊อก

 

“…เธอถอยไป”

 

เรเชลตกใจคำพูดของแชจูชึล แต่เขาดูใจเย็น เขาถามว่า “ฉันจะเข้าไปข้างในได้ยังไง”

 

“อะไรนะ? คุณ?”

 

การป้องกันของโทจินั้นไม่อาจต้านทาน เรเชล และอาแฮอิน เข้าใจแล้วว่าทางที่ดีที่สุดในการจัดการกับ โทจิ คือต้องขังเขาไว้ให้นานที่สุด และแชจูชึล เองก็ถึงการตัดสินใจของพวกเขาแล้ว

 

ถึงกระนั้นแชจูชึลก็ดูสับสนเล็กน้อยจากปฏิกิริยาของเรเชลขณะที่เขาพูดว่า “ฉันต้องเข้าไปข้างใน ไม่อย่างนั้นฉันก็จะไม่สามารถฆ่า

มอนสเตอร์ตัวนั้นได้”

 

“อ่า …”

 

…แน่นอนว่า แชจูชึล ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคปัจจุบันเต็มไปด้วยความมั่นใจ

*************************************2***********************************