The Novel’s Extra - ตอนที่ 502

บทที่ 502 สังคมแห่งมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ (4)

ลูพิตัน หมู่บ้านกลางของมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว”

ด้วยดวงตาพันไมล์ของผม ผมมองเข้าไปในคฤหาสน์ของผู้ปกครองหมู่บ้านจากโรงแรมหลายไมล์

คฤหาสน์มีลักษณะคล้ายกับพระราชวังบักกิ้งแฮม มันติดตั้งกับดักเวทมนต์และมีมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์จำนวนมาก ทั้งหมดเหนือกว่าระดับ 3 พวกมันกำลังปกป้องคฤหาสน์อย่างดุเดือด

“เจ้านั้นเป็นมอนสเตอร์ชนิดไหนกัน~~? เขามีลักษณะยังไง~?”

เจนถามพร้อมกับยิ้มเยาะ เธอกับคาลิฟามาถึงที่นี่เมื่อ 3 ชั่วโมงก่อน

คาลิฟา จากไปทันทีเพื่อนำ เทนซูฮาร์ กลับไปที่ เครน

ผมไม่ได้กังวลเรื่อง เทนซูฮาร์ มากนัก เขาเห็นคุณค่าชีวิตของเขาและฉลาดพอที่จะไม่ทำอะไรผื่นๆเมื่อโดรน จินโยฮานและสมาชิกคนอื่นๆอยู่ใกล้ๆ

“ฉันสงสัย”

ผมค้นหาสถานที่ที่ส่วนตัวๆและปลอดภัยที่สุดในคฤหาสน์ ห้องใหญ่ใจกลางคฤหาสน์ซึ่งเป็นที่ๆมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่น่าจะเป็น

เพร์รอน อยู่

“เขาดูเหมือนมนุษย์ที่มีปีก เขามีผิวสีซีดและปีกที่ทำจากน้ำแข็ง”

“เป็นชายหรือหญิง”

“เขา…อาเป็นเธอ ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิง”

“เธอสวยจัง ~?”

“…ทำไมเรื่องนี้ถึงสำคัญ”

ผมขมวดคิ้วกับคำถามแปลก ๆ ของ เจน เจนยิ้มเยาะ

“นายรู้ไหมว่าฉันต้องเป็นจิ้งจกในวันที่ผ่านมา ฉันอยากจะแปลงร่างเป็นมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่หน้าตาดีๆ~”

“…เอ่อ ก็ประมาณนั้น”

ผมดู เพร์รอน อีกครั้ง

“เธอไม่ต้องกังวลในครั้งนี้”

เพร์รอน ผู้สืบทอดยีนของนกหิมะนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าสวยงาม

เธอดูเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์แบบยกเว้นหูแหลมๆและโครงสร้างใบหน้าอันประณีตของเธอเข้ากันกับผิวสีซีดของเธอได้เป็นอย่างดี

“นั่นก็โล่งอก~”

เจนยิ้มอย่างซุกซนและหันมามองบอส บอสจ้องมองไปที่อากาศและพึมพำบางสิ่งบางอย่าง เธออาจแลกเปลี่ยนข้อความกับใครบางคนผ่าน ‘ระบบ’ ของ Tower of Wish นับตั้งแต่หอคอยเปิดสู่สาธารณชนผู้เล่นสามารถใช้ระบบได้ทุกที่แม้แต่นอกหอคอย

ผมเรียก บอส

“บอส?”

“…อะแฮ่ม ฉันกำลังคุยกับ วิคเก็ช”

บอสจ้องมาที่ผมและปล่อยเสียงไอแห้งๆ

“พวกเราจะโจมตีเมื่อถึงตอนมืด แผนของพวกเราก็ง่ายๆ พวกเราเข้าไปข้างในและจับ เพร์รอน แล้ว เจน จะปลอมตัวเป็น เพร์รอน”

พวกเราพยักหน้ารับคำสั่งบอส

*************************************************************************

– พวกเราจะโจมตีเมื่อถึงตอนมืด

ในขณะเดียวกันเบลล์ก็ซ่อนตัวอยู่ในอากาศและดูพวกเขา

– พวกเราจะโจมตีเมื่อถึงตอนมืด แผนของพวกเราก็ง่ายๆ พวกเราเข้าไปข้างในและจับ เพร์รอน แล้ว เจน จะปลอมตัวเป็น เพร์รอน

เบลล์มองที่ ยี่บยอล เธอเติบโตเป็นผู้หญิงที่สวยงาน เขาจำได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักและน่าสงสารตอนที่เธอยังเด็ก

“…เฮ้อออออออ”

เบลล์ถอนหายใจหนัก บยอล เปลี่ยนไปเพียงเพราะมีผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเธอ เธอพบเพื่อนที่เธอไว้ใจได้แล้ว

“ แต่ บยอล” เบลล์พึมพำ “เขาน่ะ….”

คิมฮาจิน ความทรงจำของเขาถูกตัดขาดจากโลกนี้ บางทีคิมฮาจินก็คล้ายกับตัวเขาเอง

“เขาอยู่กับเธอไม่ได้”

เขาถูกลิขิตให้ต้องทิ้งไปเธอในซักวันหนึ่ง ความเจ็บปวดของการจากลา ของเธอกับคิมฮาจินอาจจะมากกว่าความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกตอนที่เธอสูญเสีย ‘ชายคนนั้น’ ไปซะอีก

“เฮ้อออออ… .”

เบลล์เล่าถึงช่วงเวลาที่เขาฆ่าเพื่อนสนิทของเขาด้วยมือของเขาเอง

ถึงตอนนี้ความเจ็บปวดก็มากมายเหลือทน

แต่เบลล์ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่ในหมู่ ‘คนรุ่นก่อน’ ซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายร้อยปี

รู้ว่าการตายชั่วนิรันดร์นั้นดีกว่าชีวิตนิรันดร์เป็นพันเท่า

เบลล์ตายไม่ได้ นี่คือความจริงในแบบเดียวกันในมิติที่แตกต่างและใน Tower of Wish

ร่างของเขาจะกระจัดกระจายและกลายเป็นพลังเวทมนต์และไม่นานก็จะสร้างร่างใหม่มันให้เป็นร่างใหม่อย่างแท้จริง ด้วยเหตุนี้เบลล์จึงไม่เคยกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับความตาย

“อืม … .”

เบลล์มองไปที่คิมฮาจิน ในความเป็นจริงเขามักคิดว่าคิมฮาจิน ‘ไร้ค่า’ เสมอ เขาลองยืนยันในหอคอยแห่งความปรารถนาแล้วว่าคิมฮาจินไม่มีความสามารถในการฆ่าเขาและที่สำคัญเขาได้ทำลาย ‘ยี่บยอล’ ซึ่งเบลล์คิดว่าเป็นผลงานชิ้นเอกของเขาไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม

เหลือบความทรงจำของคิมฮาจินที่เบลล์มองผ่าน [Sea of ​​Memories] แสดงให้เห็นว่ามีโลกแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่เคยอยู่ในตอนนี้อยู่

“อืมมมมม ฉันเดาว่าฉันไม่มีทางเลือก”

ในที่สุดเบลล์ก็ตัดสินใจ

“ฉันจะพาเขาไปด้วย”

เบลล์รู้สึกถึงความจำเป็นในการสำรวจความทรงจำของคิมฮาจินอย่างละเอียด เขาพยายามที่จะค้นหาความทรงจำของคิมฮาจินเป็นเวลากว่า 1 นาทีซึ่งน้อยกว่าเวลาที่เขาต้องการจริงๆ เขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 สัปดาห์เพื่อหาข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับคิมฮาจิน และการจะใช้เวลากับเขา 1 สัปดาห์นั้นเขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะ ‘ลักพาตัว’ คิมฮาจิน

เพี้ยวววววววววว

ในขณะนั้นลมกระโชกแรงพัดผ่านเขา เบลล์ กลายเป็นสายลมไม่นานร่างของเขาก็กลายเป็นฝุ่นที่กระจายอยู่ในอากาศ