The Novel’s Extra - ตอนที่ 519 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 519 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (9)

“……”

ผมพยายามคิดคำพูดที่ถูกต้องเพื่อพูดคุยกับ แชนายอน เธอดูเหมือนเธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเธอตอนนี้ค่อนข้างตลกและมันทำให้ผมอยากพูดอะไรสักอย่างดับเธอ แต่สถานการณ์มันไม่เหมาะสม

[หมัดพยัคฆ์ไร้รูป] ของ ไทกริส พุ่งมาหาผม แต่ผมไม่จำเป็นต้องหลบการจัดการความเป็นจริงของจินซาฮยอค หยุดพลังหมัดเอาไว้

“จัดการมันสิ” จินซาฮยอค พึมพำ

ผมพยักหน้ารับแล้วยก Desert Eagle ขึ้นมาพร้อมหยิบยาชั้นดีออกมาจากกระเป๋าของผม มันควรจะสามารถรักษาบาดแผลของ แชนายอน ได้อย่างรวดเร็ว ผมเปิดขวดวางลงบนพื้นข้างๆ แชนายอน แล้วมองไปรอบๆ

ปาร์คฮันโฮผู้ซึ่งโดนกระสุนพิษก็กำลังคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดขณะที่เขารักษาตัวเอง ไทกริสจ้องมาที่ผมด้วยดวงตาแดงก่ำ

“…คิมฮาจิน”

ตอนนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงของยุนซึงอา เธอกับชินจงฮักมองมาที่ผม แต่เมื่อผมหันมามองพวกเขาไทกริสก็เริ่มบ้าคลั่งอีกครั้ง ผมเลยต้องเปิดใช้งาน ‘bullet time’ แต่ไทกริสก็ยังคงรวดเร็วอยู่ดี ผมมองไล่ตามด้วยสายตาของผมและเล็งปืนไปหา ไทกริส ในปืนนี้คือ [กระสุนพิษของบาซิลลิสก์] ที่ทำจากผลึกพิษกว่า 100 ชนิดผสมเข้าด้วยกันกับ

[ระบบเสริมพลังแบบสุ่ม] และ [ขีดจำกัดและการขยายขีดจำกัด]

ถ้าผมยินโดนแม้กระทั่ง ไทกริส ก็ไม่สามารถรักษาตัวมายืนอยู่ตรงหน้าได้อีกอย่างแน่นอน….

ผมแลกเปลี่ยนสายตากับสหายทั้ง 2 และพวกเราก็เคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบ

อันดับแรกชินจงฮักเหวี่ยงหอกของเขาที่ปาร์คฮันโฮ ยุนซึงอาป้องกัน

ไทกริส จินซาฮยอค ปกป้องแชนนายูนขณะที่เธอดับไฟและผมเล็งปืนไปที่ไทกริส

คลิก

ผมคำนวณทิศทางและความเร็วของกระสุน ตำแหน่งและการเคลื่อนที่ของเป้าหมายพร้อมเหนี่ยวไกในเวลาที่ถูกต้องที่สุด

ปัง!

เสียงปืนสั้นดังขึ้น

กระสุนนัดแรกพุ่งไปในเส้นตรง แต่ในไม่ช้ามันก็โค้ง

การยิงกระสุนโค้งตอนนี้มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนการหายใจให้ผม

ไทกริสพยายามป้องกันตามสัญชาตณาณ แต่ยุนซึงอาไม่ยอมให้เขาทำ

ดาบดอกไม้สีขาวของเธอแบ่งออกเป็นกิ่งไม้ต่างๆมากมายราวกับดอกไม้กำลังพุ่งออกมาแทงใส่ไทกริส

ฉึก!

เป็นผลให้กระสุนยิงไปโดยที่ส้นเท้าของ ไทกริส ที่ส้นเท้า ไทกริสตอนนี้ไม่สามารถขยับร่างกายครึ่งล่างของเขาและล้มลงกับพื้น

“…เรียบร้อย.”

หลังจากนั้นผมก็ปิดการใช้งาน [ขีดจำกัดและการขยายขีดจำกัด] ผมยิงกระสุนออกไปเพียง 2 นัด แต่แขนขวาของผมก็ได้รับเสียหาย

“จินซาฮยอค ฉันจะฝากส่วนที่เหลือให้เธอด้วยละ”

“… .”

จินซาฮยอค ตอนแรกมองมาที่ผมก็ แชนายอน ข้างหลังผมก่อนที่จะลังเลนิดหน่อยก่อนพุ่งไปทาง ไทกริส และ ปาร์คฮันโฮ

ดิ้งๆๆ

ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนที่ไม่คาดคิดก็ดังขึ้น มันมาจาก smartwatch ของผม

ดอกบัวดำคุณอยู่ไหน พวกเราอยู่กับคนของคุณ

ข้อความมาจาก วิคเก็ชโดย ‘คนของคุณ’ เธออาจหมายถึงกลุ่ม Chameleon Troupe

– อยู่กับพวกเขาต่อไป ฉันมีธุรกิจที่ต้องจัดการก่อน แล้วฉันจะไปหา

ผมเปิดใช้งาน [Buster Call] ทันทีหลังจากที่ผมส่งคำตอบไป ผมทำเพื่อให้รอบสักของผมหมดแล้วก็ [ทลายขีดจำกัด]

วิ้งงงงงงงงงงงง…

พลังเวทมนต์จาก smartwatch ของฉันทะลุเพดานและขึ้นไปบนฟ้า

[…นี่คือ โฮเนอร์ จาก Genkelope ฉันมาแล้วเจ้านาย!]

หลังจากที่ผมติดต่อกับเรือกผมก็หันหลังกลับไป หัวใจของผมดิ่งลงทันที

คนที่คุ้นเคยกำลังยืนอยู่ต่อหน้าผม

“… เฮ้.”

เป็นเสียงที่ชัดเจนและเสียงแหลมสูงที่ผมเคยได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนในระหว่างวันที่ผมอยู่ใน Cube ผมรู้สึกราวกับว่าผมได้กลับไปเป็นนักเรียนที่ Cube อีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?” แชนายอน ถามอย่างสับสน

ผมมองดูที่ แชนายอน อย่างเงียบๆ

“…อะไรกัน…นะ…นายคือ Extra7?” แชนายอน ถามอีกครั้ง

ผมพยักหน้าเบาๆ.

“…ฉันไม่อยากจะเชื่อ นายโกหกฉันเรื่องอายุของนายเหรอ? จริงๆแล้วนายเป็นคนยังไงอะไรกันแน่”

แชนายอน เอามือปิดหน้าเธอร้องไห้อีกแล้ว ในสายตาของเธอมีอารมณ์นับไม่ถ้วนรวมถึงความลำบากใจและความเศร้าโศก

“… .”

แชนายอน ไม่รู้จะพูดอะไร..จากใบหน้าที่สิ้นหวังของเธอ ผมบอกได้เลยว่าเธอกำลังคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราในอดีต

ดังนั้นผมพูดก่อน

“เธอสบายดีไหม”

ใบหน้าของ แชนายอน เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ผมเสียใจที่ถามคำถามนี้ขึ้นมาทันที ผมควรจะปิดปากถ้าผมไม่มีอะไรจะพูด ฉันเป็นแบบนี้เสมอมันยากที่จะรักษาความใจเย็นของผมต่อหน้าเธอ

“…ฉันสบายดีไหมงั้นเหรอ”

แชนายอน เข้ามาใกล้และมองหน้าผม

“นายคิดยังไง?”

เธอคว้าไหล่ของผมแต่มันคล้ายกับที่เธอจะคว้าที่ปกเสื้อของผม

“ต้องบอกว่า…ฉันทำได้ดีขนาดนี้ได้ยังไงสิ”

เมื่อพูดอย่างนั้น แชนายอน ก็วางหัวเธอไว้บนหน้าอกของผม มันหนักและเจ็บปวดเล็กน้อย

“ฉันควรจะทำ..ยังไง?”

เธอพึมพำ

หลายร้อยคำถูกย่อลงใน 1 ประโยค ผมไม่อยากได้ยินอะไรเลย พวกเราหยุดนิ่ง พวกเรารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาหรือสถานที่ที่เหมาะสมดังนั้นพวกเราจึงได้แต่เงียบและ….

“เปิดห้องไหม”

…เปิดห้อง…ไม่นะ เดี๋ยวก่อน นี้มันไม่ถูกต้อง

หัวของผมเย็นลงราวกับว่ามันถูกกดลงไปในถังน้ำแข็งทั แชนายอน และผมหันไปทางเจ้าของเสียง

จินเซยอน,ยุนซึงอา และ ชินจงฮัก กำลังเฝ้าดูสถานการณ์นี้ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

*************************************************************************

[พระราชวัง ออร์เดน]

“แกหนีไม่พ้นหรอก”

ในขณะเดียวกันคิมซูโฮผู้ที่เข้ามาในวังก่อนใคร ถูกขังอยู่ในบาเรียของ โดโลเรน มันคือ ‘โดโลเรนฮอร์’ ซึ่งเป็นบาเรียเดียวกันที่ครั้งหนึ่งเคยถูกดอกบัวดำทำลาย

“ฉันแก้ไขมันให้สมบูรณ์แบบหลังจากถูกทำลายครั้งล่าสุด”

“…ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ถ้าฉันชนะ”

คิมซูโฮ จ้องมอง โดโลเรน และจับ มิสเทลทีน แน่นอย่างไรก็ตาม

โดโลเรน ยิ้มเบาๆ

“เจ้าไม่สามารถหนีไปจากที่นี่ได้แม้ว่าเจ้าจะชนะ แต่เจ้าจะไม่มีทางชนะอย่างแน่นอน”

“แล้วเราจะได้เห็นกัน…?”

ตอนนั้นเองที่ซอมบี้ลุกขึ้นจากพื้นดินโดยรอบๆการแสดงคอนเสิร์ต

ซ่าาา…

ซอมบี้ปล่อยลมหายใจเย็นๆออกมา

แต่ใช้เวลาไม่นานคิมซูโฮก็ตระหนักได้ว่าพวกมันเพียงแค่อยู่ด้านหน้าเพื่อปกปิดสิ่งที่อันตรายกว่า ความรู้สึกที่ของเขาบอกว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ในฝูงนั้นน่ากลัว

มอนสเตอร์ที่มองไม่เห็นมันันเป็นการรวมกันของปีศาจและมนุษย์

มันคือ ‘เอ็กเฟล’ หนึ่งในสี่นายพลของ ออร์เดน

“ไม่คิดว่ามีพวกแกมีมากเกินไปหน่อยไหม? มันเกือบจะ 1 ต่อ 300 เลยนะ ต่างกันสุดขั้วไปเลยแฮะ”

หลังยิ้มเสร็จคิมซูโฮก็เพิ่มระดับพลังเวทมนต์ของเขา พลังเวทมนต์ของ ดาบศักดิ์สิทธิ์ เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าในขณะที่มันล้อมรอบเจ้าของ

“แต่ถ้ามันสุดขั้วล่ะก็งั้นก็ต้องใช้พรสวรรค์ของฉันพยายามทำให้ดีที่สุด “

คิมซูโฮพยักหน้า

“และจริงๆแล้วมันไม่สำคัญเลย ฉันเองก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเหมือนกัน”

“…อะไรนะ?”

เมื่อเวลาที่ โดโลเรน ขมวดคิ้วคิมซูโฮหยิบ [ตั้วอัญเชิญ] ที่เขาได้มาจาก Tower of Wish ตั๋วนี้อนุญาตให้เขาเรียก 1 ใน NPC ของ Tower ที่เป็นพันธมิตรของเขาออกมา ทันทีที่คิมซูโฮใส่พลังเวทมนต์ของเขาตั๋วอัญเชิญก็กลายเป็นเถ้าถ่าน

“เดี๋ยวก่อนนี้มันโกงกันนี้น่า”

NPC คิมซูโฮ ต้องการเรียกคือแม่มดที่ครั้งหนึ่งเคยดำรงตำแหน่งเลขาของราชาปีศาจ ในฐานะคนที่เก่งเวทมนตร์และคาถาเธอจะเป็นคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบสำหรับ โดโลเรน

วิ้งงงงงงงง!

ตั๋วอัญเชิญปล่อยพลังเวทมนต์ที่ทรงพลังซึ่งผ่านกาลเวลาและสถานที่ ให้ออกมาจากหอคอย

เธอตอบรับทันที…และปรากฏตัวบนโลก

วิ้งงงงง!

คิมซูโฮ มองไปที่ NPC ที่ปรากฏหลังลมแห่งพลังเวทมนต์

ผิวสีซีดผมสีเข้มของเธอให้ความรู้สึกที่เป็นอันตรายและลางไม่ดี

“…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ.”

เธอ มองที่คิมซูโฮแล้วยิ้มคิมซูโฮพยักหน้าแล้วพูดว่า

“ฉันสามารถข้ามคำอธิบายไปเลยได้ไหม?”

แม่มดมองไปรอบๆสถานที่ที่เธอถูกเรียกตัวมา เธออยู่ในบาเรียแปลกๆ

เมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้วแม่มดก็หันมาจ้องมองมอนสเตอร์ที่เป็นเจ้าของ บาเรียนี้ โดโลเรน ตัวสั่นและแม่มดก็ยิ้มออกมา

“…ใช่. มั่นใจได้เลยว่ามันเป็นความสามารถพิเศษของฉันที่จะสั่งสอนคนอย่างเธอ”