The Novel’s Extra - ตอนที่ 540

บทที่ 540 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (2)

 

[ต่อไป ดาวรุ่งที่น่าจับตามองของกิลด์อันดับ 1 คุณ แชนายอนและ

ม้ามืดของการแข่งขันจินซาฮยอค!]

 

ลานกว้างฮีโร่ของกรุงโซล แชนายอน และ จินซาฮยอค อยู่ในทีมเดียวกันและทั้งสองเข้าไปในดันเจี้ยนเดียวกัน

 

“เฮ้อออ.”

 

แน่นอนว่า แชนายอน ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำงานร่วมกับเธอ เธอพุ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามเมื่อเข้าไปในดันเจี้ยน แม้ว่าจะไม่แนะนำให้วิ่งในทิศทางสุ่มแบบนี้ในดันเจี้ยนแต่สัญชาตญาณของ แชนายอน ก็ทำให้เธอไม่กลัวอะไร แชนายอน รู้เกี่ยวว่าตัวเองมีสัญชาตญาณเหนือธรรมชาติดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเธอจะหาทางออกได้ในไม่นาน

 

“….”

 

แต่ จินซาฮยอค ไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้น เธอเปิดใช้การจัดการความเป็นจริง พลังเวทมนต์ของเธอซึมเข้าไปในดันเจี้ยนและเปลี่ยนโครงสร้างของมัน

 

วิ้งงงงงงงงงงงง

 

เธอเปลี่ยนแปลงดันเจี้ยนและกำจัดทางออกทิ้งไป แชนายอน ผู้ไม่ทราบถึงเรื่องนี้ได้แต่วิ่งวน

 

“…เธอมันโง่จริงๆ” จินซาฮยอคหัวเราะเยาะ ตอนนี้ แชนายอน ไม่สามารถหาทางออกได้ไม่ว่าเธอจะทำอะไร สิ่งที่จินซาฮยอค ต้องทำก็คือรอจนกระทั่งเธอเริ่มเหนื่อยและกลับมาเอง

 

ปิ๊ดดๆๆๆ

 

จินซาฮยอค นั่งลงบนพื้นและส่งโทรจิตไปหา เบลล์ เพื่อฆ่าเวลา

 

*************************************************************************

 

[เอเชียกลาง]

 

รถม้าวิ่งผ่านเอเชียกลางอย่างต่อเนื่องเช่น จินเซยอน, ยูยอนฮา และ

จินเซชาน คอยจับจ้องที่ ลิเทรน พวกเขาเฝ้าดูเธอทุกการเคลื่อนไหวพร้อมร้องอุทานทุกครั้งเพราะ ความงาม ความแข็งแกร่งและความใจดีของเธอ พวกเธอดูจนพวกเธอกลายเป็นแฟนตัวยงของ ลิเทรน และหลับไปในที่สุด

 

หลังจากนอนหลับเป็นเวลา 3~4 ชั่วโมงพวกเราก็มาถึงจีน โซนปลอดภัยอยู่ไม่ไกล แต่พวกเราต้องคอยเฝ้าระวัง

 

“…เป็นไงบ้าง” จินเซยอนถาม

 

“ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ผมพยักหน้า

 

ส่งเสียงดัง รถม้าเคลื่อนย้ายอย่างสงบสุข จากนั้นผมหันไปหาจินเซยอน เธอมองมาที่ผมจากท่าทางเธอจะต้องรู้สึกถึงการปรากฏตัวที่ผิดปกติใกล้ๆพวกเรา

 

“คุณ ยอนฮา พวกเราควรเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้”

 

ยูยอนฮา ตกใจกับคำพูดของ จินเซยอน แต่ในไม่ช้าเธอก็แสร้งทำเป็น

กล้าหาญ

 

จินเซยอน กล่าวว่า “พวกเราถูกล้อมเอาไว้ ไม่มีทางรอดแทนที่จะถูกซุ่มโจมตีพวกเราควรออกไปเผชิญหน้ากับพวกเขา”

 

“…ฉันเห็นด้วย.”

 

มันจะน่ารำคาญถ้ารถถูกทำลายจากการซุ่มโจมตี ผมเปิดประตูรถและเดินออกไปข้างนอก จินเซยอน, ยูยอนฮา และ จินเซชาน ตามหลังผมมา

ในช่วงเวลานั้นความเป็นปรปักษ์และจิตสังหารก็ปรากฏลมพัดพาพลังปีศาจมาแสดงว่าพวกศัตรูใกล้เข้ามาแล้ว

 

“ไม่ต้องกังวลพวกเราจะชนะแน่นอน ฉันแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์”

 

จินเซยอนหยิบคันธนูออกมาอย่างใจเย็น ผมเองก็เอา Desert Eagle ออกมา

 

ทันใดนั้นพลังปีศาจปรากฏเต็มอากาศรอบๆ พายุยักษ์ดูเหมือนจะก่อตัวเป็นดาวตกที่ตกลงมาจากท้องฟ้า

 

วิ้งงงง!

 

ดาวตกตกลงมาด้านหน้าพวกเรา น่าประหลาดใจที่ดาวตกนั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิต

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้พวกเจ้าสบายดีไหม?”

 

“….”

 

ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร หน้ากากปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาทำให้เห็นได้ชัด มันคือ เดสทรอย

 

แต่เดสทรอยไม่ได้มาเพียงคนเดียว ปีศาจหลายสิบคนปรากฏตัวขึ้นจากพื้นดิน ท้องฟ้าและใต้ดินมาล้อมรอบพวกเราเอาไว้

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เดสทอยส่งเสียงหัวเราะ ยูยอนฮา มองไปที่แร่ในมือของเธอและกัดฟันแน่น

 

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ลูกสาวของยูจินยอง”

 

“ …คุณรู้จักเขาเหรอ” จินเซยอนถาม

 

“นิดหน่อย. เขาเคยแพ้พ่อของฉัน”

 

“…อะไรนะ?”

 

“เขาบ้าคลั่งไคล้จากปมด้อยของเขาที่ไปพ่ายแพ้พ่อของฉัน”

 

เมื่อได้ยินแบบนี้ใบหน้าของเดสทรอยก็บิดเบี้ยวอย่างหนักเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและจ้องมองที่ ยูยอนฮา

 

“ดูเหมือนว่าลูกสาวจะไร้ค่าเหมือนพ่อเลยสินะ… ”

 

จากนั้นเขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับยิ้ม ปีศาจรอบๆพื้นที่ต่างปล่อยพลังงานปีศาจและเปลี่ยนร่างเป็นร่างปีศาจ ไม่น่าแปลกใจที่ลูกน้องของเดสทรอยทุกคนมีความสามารถในการแปลงร่างปีศาจ

 

เดสทรอย ถาม “แร่อยู่ที่ไหน? ข้างในรถม้า? ฉันจะให้พวกแกตายอย่างสงบถ้าพวกแกมอบมันมา”

 

อย่างไรก็ตาม ยูยอนฮา ส่ายหัวของเธอ

 

เดสทรอยขมวดคิ้วของเขา “เชื่อฉันเถอะ หากเธอมอบแร่ออกมาฉันจะตัดหัวของเธออย่างหมดจดและส่งส่วนที่ไม่บุบสลายให้พ่อและคนที่เธอรัก ไม่อย่างงั้น”

 

“หุบปาก. ลมหายใจของแกมันส่งกลิ่นเหม็นออกมา เข้าใจไหม”

 

“….”

 

ใบหน้าของ เดสทรอยดูน่าเกลียด ผมเปลี่ยนร่าง Desert Eagle เป็นรูปแบบปืนกลทันที

 

“เฮ้ออออ….”

 

เดสทรอยถอนหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็เกาหัวและร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี้คือการแปลงร่างเฉพราะส่วน

 

“…ดูเหมือนว่าฉันจะต้องกลับไปที่คำพูดของฉัน”

 

เขายักษ์ยื่นออกมาจากหัวของเขาและร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำด้วยพลังงานปีศาจ เดสทรอยงอร่างกายเหมือนนักวิ่งที่จุดเริ่มต้นจากนั้นพุ่งไปข้างหน้าเหมือนกระสุน ไม่นั่นคือสิ่งที่เขาพยายามจะทำ

 

“จงหยุด.”

 

เสียงเหมือนเด็กสาวดังขึ้นจากท้องฟ้า กุญแจมือแห่งพลังเวทมนต์ผูกมัดร่างกายของเดสทรอยเอาไว้ มันไม่ใช่แค่เดสทรอย โลกทั้งโลกดูเหมือนจะตอบสนองต่อเสียงในและแม้แต่ลมก็หยุดพัด

 

“ฉัน… .อัก.”

 

เดสทรอยหันศีรษะของเขาอย่างสิ้นหวังไปในทิศทางของเสียงที่นั้นมี

‘คนตัวเล็ก’ ลอยอยู่เหนือพื้นดิน 10 เมตร ผมสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของเธอส่องประกายอย่างสวยงามและดวงตาใสๆของเธอก็จ้องมองไปที่เดสทรอยอย่างรุนแรง ฮีโร่ระดับชั้นนำของโลกมาถึงแล้ว

 

“…ทำไมเธอมาช้าจัง”

 

จินเซยอน เงยหน้าขึ้นและมองเธอพร้อมรอบยิ้ม

 

“ฉันมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว เธอบอกให้ฉันแอบมา ฉันเป็นประธานของวิหารแห่งความยุติธรรมแล้วนะ เธอคิดว่ามันง่ายที่ฉันที่จะออกมาโดยไม่มีใครรู้งั้นเหรอ?”

 

ไอลีน บ่นและกระโดดลงมาจากก้อนเมฆที่เธอยืนอยู่

 

ตุบ

 

เธอร่อนลงเบาๆภายใต้พื้นที่ถูกแช่แข็งด้วยคำพูดเดียวของเธอ

 

“ดูขยะพวกนี้สิ” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ

 

“….”

 

ในที่สุด ยูยอนฮา ก็เลิกตะลึงและจ้องมองที่ จินเซยอน เพื่อขอคำอธิบาย

 

จินเซยอนยิ้มและกระซิบ

 

– ฉันบอกคุณแล้วว่าพวกเราจะชนะแน่นอน ฉันแอบขอกำลังเสริมไปแล้ว

 

“อะ…อะ….”

 

เดสทรอยพยายามต่อต้าน วาจาสิทธิ์ ของ ไอลีน เท่าที่จะทำได้ เขาบิดคอของเขาอย่างแรงและพึมพำด้วยความโกรธ

 

“แก … ไอ … “

 

“หุบปาก.”

 

คำพูดของไอลีนทำให้เสียงเดสทรอยหายไปแต่ดวงตาของเขายังจ้องมองเธอด้วยจิตสังหาร

 

ไอลีน ขมวดคิ้วของเธอ

 

“…ไอ้คนน่ารำคาญ โดนบี้ไปซะ!”

 

เสียงสั้นๆเบาๆของเธอ ดังขึ้นในทุ่งโล่งและนั่นก็เพียงพอแล้ว

 

“อักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก—!”

 

ร่างกายของเดสทรอย ถูกพับด้วยวิธีแปลกๆก่อนที่จะระเบิด…และนั่นคือจุดจบของเขา

 

“….”

 

“….”

 

พวกเราจ้องที่ภาพตรงหน้าด้วยความงุนงง ไอลีน มีพลังมากกว่าที่

พวกเราเห็นเธอใน Tower of Wish หรือแม้แต่ตอนที่พวกเราเห็นเธอในระหว่างการต่อสู้กับออร์เดน

 

เธอเกือบจะอยู่ในระดับ ‘ยอดเยี่ยม’ แล้ว

 

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

 

“หึๆ ประทับใจใช่ไหม ฉันมีทักษะพิเศษที่น่าทึ่งจาก Tower of Wish ตอนนี้ฉันทำอะไรก็ได้เลยละ”

 

ไอลีน ยืดอกเล็กๆของเธอและมองไปรอบๆผู้นำของปีศาจตายไปแล้ว แต่คนที่เหลือไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เพราะคำพูดของไอลีน ไอลีน ไม่สนใจพวกเขาและเข้าไปหา จินเซยอน

 

“ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่”

 

“หา? อ่า…เกี่ยวกับเรื่องนั้น”

 

จินเซยอน เกาหลังคอของเธอสักพักหนึ่งแล้ววางมือบนไหล่ของ

ยูยอนฮา

 

“ให้ฉันแนะนำเธอก่อนนี่คือ ยูยอนฮา หัวหน้าของกิลด์ฉัน”

 

“…หัวหน้ากิลด์? เธอหมายถึงอะไรเธอไม่ได้อยู่ใน … ”

 

ทันใดนั้นดวงตาของไอลีนก็เบิกกว้าง

 

“เดี๋ยวก่อนเธอหมายถึง…?”

 

ยูยอนฮา เป็นคนแรกที่รู้ว่า จินเซยอน หมายถึงอะไร

 

“…อ้า!”

 

นี่คือการตอบสนองของ จินเซยอน ต่อข้อเสนอที่เธอยืนไปเมื่อนานมาแล้ว ยูยอนฮา มองที่ จินเซยอน จากนั้นก็ ไอลีน จากนั้นก็มองมาที่ผม

 

“ชะ…ใช่แล้ว…ใช่แล้วละ!”

 

จากนั้นยูยอนฮาก็กระโดดอย่างตื่นเต้นในเรื่องนี้