The Novel’s Extra - ตอนที่ 542

บทที่ 542 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (4)

 

23.00 น.

 

ผมนอนบนเตียงกับ อีเวนเดล ขณะที่ผมดูเว็บไปเรื่อยๆ

 

[รอบแรกสำหรับประตูแห่งความรุ่งโรจน์ได้สิ้นสุดลงแล้ว]

 

[มีอะไรภายในประตูแห่งความรุ่งโรจน์?]

 

[มันคือ ‘เส้นทางอนาคตเพื่อเกาหลี’ คำพูดของ แชจูชึล ทำให้ผู้คนที่ได้ยินต่างก็โห่ร้องออกมา….]

 

อินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับ ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’ ทำให้

ทุกคนมีความตื่นเต้น แต่ก็ไม่ต้องตกใจเพราะสมาคมเปลี่ยนชื่อประตูจาก ‘ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ’ เป็น ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’

 

“… อืม?”

 

ทันใดนั้นผมเห็นหมวกกันน็อกเสมือนจริงวางอยู่บนพื้นห้อง ผมเอามันมาด้วยเพราะผมคิดว่า อีเวนเดล อาจจะสนใจมัน

 

“อืม.”

 

อีเวนเดล หลับไปและผมก็รู้สึกเบื่อ ผมเหยียดแขนเลยคว้าหมวกขึ้นมา

 

“ตรวจสอบ”.

 

ตรวจสอบเป็นสิ่งที่ต้องทำ ผมใส่หมวกกันน็อคหลังจากตรวจสอบแล้วว่าได้รับการปรับปรุงขึ้นไป 59%

 

วิ้งงงงงงงงง

 

การบู๊ตปกติจะใช้เวลาประมาณ 2 นาที แต่ด้วยการที่ผมปรับปรุงไปทำให้ใช้เวลาเพียง 10 วินาทีเท่านั้น ผมตรวจสอบดูรายชื่อเกม

 

[เกมยอดนิยม]

[1. Gladiator of the Century]

[2. Reolesk]

[3. Grand Theft Auto]

…

 

‘Gladiator of the Century’ ดึงดูดสายตาของผมในทันที แชนายอน

ขอให้ผมเล่นกับเธอก่อนหน้านี้ดังนั้นผมคิดว่าผมควรฝึกฝนมันสักหน่อย

 

[ทำการซื้อ ‘Gladiator of the Century’ ….การซื้อเสร็จสมบูรณ์]

[เข้าถึง ‘Gladiator of the Century’ ….]

[ยินดีต้อนรับสู่โลกของ ‘Gladiator of the Century’]

[โปรดตั้ง ID ของคุณ]

 

ชื่อผู้ใช้ของผมก็แบบเดิม

 

Extra7

 

[ชื่อผู้ใช้ของคุณคือ ‘Extra7’]

[ยินดีต้อนรับ คุณต้องการดูบทแนะนำหรือไม่]

 

“ไม่”

 

ผมข้ามบทช่วยสอน สิ่งแรกที่ผมทำคือดูรายชื่อ [การจัดอันดับปัจจุบัน] เกมสนุกขึ้นเสมอเมื่อคุณเล่นกับคนเก่งๆ

 

——————

[การจัดอันดับปัจจุบัน]

1 – Fralo 161 นัด ชนะ 130 แพ้ 31

2 – BritishSpirit 146 นัด ชนะ 121 แพ้ 25

3 – Lijengy 70 นัด ชนะ 70 แพ้ 0

4 – Wolf 150 นัด ชนะ 103 แพ้ 47

…

——————

 

“มาลองดูกัน….”

 

ก่อนอื่นผมส่งคำขอการท้าดวลไปยังผู้เล่นอันดับ 1

 

[ไม่สามารถส่งคำขอการท้าดวลได้ ‘Fralo’ ผู้ใช้รายนี้เลือกที่จะปฏิเสธคำขอการท้าดวลจากคนแปลกหน้า]

 

“อ่า นั้นสินะ”

 

ผู้ติดอันดับส่วนใหญ่เลือกที่จะปฏิเสธคำขอแข่งขันจากผู้เล่นอื่นๆนอกเหนือจากเพื่อน เกมอื่นๆก็เช่นกัน เพราะหากคนที่พวกเขาเจอเป็น

มือใหม่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรแม้ว่าจะชนะ

 

‘เราควรเล่นเกมจนติดอันดับดีไหมนะ’ ผมคิดและเมื่อผมสังเกต’ลีเจนกี’ เธอเป็นผู้ติดอันดับคนเดียวที่ไม่ได้เปิดใช้ตัวเลือก

[ปฏิเสธคำขอทท้าดวลอัตโนมัติ]

 

“แข่ง 70 นัดและ ชนะ 70 ….”

 

เธอดูแข็งแรง หลังจากผมลังเลสักครู่ผมก็ส่งคำขอไป

 

[คุณส่งคำขอท้าดวลไปยัง ‘ลีเจนกี’]

[… ‘ลีเจนกี’ ยอมรับคำขอของคุณแล้ว]

 

“โอ้?”

 

ช่วงเวลาที่ ลีเจนกี ยอมรับคำขอของผมร่างกายของผมถูกถ่ายโอนไปยังสนามประลอง

 

[แผนที่ – โคลอสเซียมของกาดิเอเตอร์]

 

ฝุ่นและเสียงโห่ร้องของฝูงชนเต็มเวที คู่ต่อสู้ของผมยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโคลีเซียม ดาบที่เธอถืออยู่นั้นสั้นมากจนแทบจะดูเหมือนมีด หลังจากคิดได้บางอย่างผมเลือกไม้เบสบอลเป็นอาวุธของผม

 

[คุณเลือก ‘ไม้เบสบอล’ ซึ่งเป็นอาวุธของมือใหม่]

[3,2,1]

[เริ่มต้น!]

 

การต่อสู้เริ่มขึ้น

 

วิ้งงง!

 

ผมวิ่งไปหา ‘ลีเจนกี’ พร้อมกับไม้เบสบอลในมือ ผมฟาดเธอแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

วูบบบบ—

 

ลีเจนกี พยายามที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีของฉัน แต่ผมก็ฟาดเธออย่างไม่หยุดยั้ง

 

วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ—!

 

ผมตะโกนออกมา.

 

วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ—

 

ผมเหวี่ยงไม้เบสบอล 4 ครั้งติดและนั่นคือจุดจบ

 

กรี้ดดดดดดดดด!

 

ลีเจนกี้เสียชีวิตเพราะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของผมได้

 

“ …อะไรน่ะ”

 

มันสมเหตุสมผลเมื่อผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คอนโซลของผมได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น 59% ดังนั้นตัวละครของผมจึงโดดเดี่ยวในโลกใบนี้

 

“นี้ไม่ดีแน่”

 

‘เราน่าจะปิด [การเริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม] มันทำให้เกมมันสนุกขึ้นสักหน่อย… ‘

 

ขณะที่ผมกำลังจะปิดเกม….

 

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่]

 

…ผมรับคำขอจาก ลีเจนกี แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม

 

– วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—!

 

– กรี้ดดดดดดดดดด!

 

[KO]

 

[ผู้ชนะ – ‘Extra7’]

 

การแข่งขันสิ้นสุดลงภายใน 3 นาที

 

แต่ลีเจนกียังยืนกราน

 

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่ 3 ครั้ง]

 

“เฮ้ออออ…ชอบเอาชนะจัง”

 

ผมยอมรับคำขอของเธอ

 

ผมถูกส่งไปที่โคลอสเซียมอีกครั้ง

 

ผมกระโดดเข้าหาเธอแล้วเหวี่ยงไม้เบสบอล

 

ลีเจนกี ล้มลง แต่เธอก็แพ้อีกครั้งแต่ก็กดขอแข่งขันอีกครั้งทันที

 

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง]

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง]

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง]

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง]

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 7 ครั้ง….]

 

ผมยังคงอยู่ไร้พ่ายแม้จะเล่นไป 50 เกมแต่ ลีเจนกี ยังคงส่งคำขอแข่งขันมาอีกครั้ง

 

[‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 9 ครั้ง]

 

“ไม่เอาแล้วดีกว่า….”

 

‘9 ครั้งมันมากเกินไป’ ตอนที่ผมคิดผมก็ได้รับข้อความจากจินซาฮยอค

 

[คิมฮาจิน นายอยู่ไหน? มาเจอกัน.]

 

ผมปฏิเสธคำขอการแข่งขันใหม่และพิมพ์ข้อความตอบกลับจินซาฮยอค

 

[คุณปฏิเสธคำขอของ ลีเจนกี]

[ลีเจนกี ส่งข้อความถึงคุณ]

 

“…เธอเป็นอะไรของเธอนะ”

 

[ทำไมคุณถึงปฏิเสธคำขอของฉัน, Extra7?]

[คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยพบมา]

[ยอมรับคำขอของฉัน]

[อย่าปฏิเสธคำขอของฉันเลยนะ]

 

“เธอบ้าหรือเปล่าเนี้ย?”

 

[ยอมรับคำขอของฉันตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ยอมแพ้ซะหน่อย]

[ตอบฉัน อย่ามาทดสอบความอดทนของฉันนะ]

[อย่าทำให้ฉันต้องรอ]

 

ผมถอดหมวกนิรภัยออกไปโดยไม่ได้ตอบกลับไปและแล้ว….

 

วิ้งงงงงงง

 

ผมได้รับ ‘สัญญาณ’ จาก Tower of Wish มันมาจาก  [โทเมอร์]

 

************************************************************************

 

[Tower of Wish – ชั้น 8 Crevon]

 

หลังจากผมใช้เวลากับ อีเวนเดล ผมกลับไปที่ Crevon กับ จินซาฮยอค ที่ได้ติดต่อผมมาเมื่อวานนี้

 

“ทำไมพวกเราถึงมาที่นี่อีกครั้ง?” จินซาฮยอค ถามผมที่เดินไปตามโถงทางเดินของคฤหาสน์ของ โทเมอร์

 

“ฉันคิดว่าโทเมอร์ต้องการพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับบางอย่าง”

 

และในขณะที่ผมอยู่ที่นี่ผมวางแผนที่จะส่งมอบเสื้อคลุมให้กับ เมเดีย

 

“…อ๊ะ ทำไมเธอส่งข้อความถึงฉันเมื่อวานนี้ละ” ผมถามกลับ

 

จินซาฮยอค กระโดดทันทีที่ผมถาม “นายบอกว่านายจะอยู่เคียงข้างฉันอีกครึ่งปี นี้ยังไม่ถึงครึ่งปีเลยนะ”

 

“…อะมันก็ใช่?”

 

เป็นความจริงแล้วที่ จินซาฮยอค คอยติดตามผมอยู่ ผมจึงเร่งฝีเท้าและมาถึงออฟฟิศของ โทเมอร์ ในไม่นาน

 

ต๊อกๆ

 

โทเมอร์ ตอบทันทีที่ผมเคาะ

 

เข้ามาเลย

 

ผมเปิดประตูแล้วเข้าไปข้างใน โทเมอร์ นั่งอยู่บนเก้าอี้คนเดียวในออฟฟิศที่เรียบร้อยกว่าที่ผมจำได้

 

“ยินดีต้อนรับ – อ้าวๆ นั้นไม่ใช่อดีตผู้บัญชาการอัศวินเหรอ!”

 

“เธอมากับฉัน ไม่เป็นไรใช่มั้ย”

 

“อ่า. นั่งลงสิ” โทเมอร์ พูดแล้วก็ชี้ไปที่เก้าอี้

 

ผมนั่งลง.

 

“แล้ว?”

 

“แล้วอะไร?”

 

“…ทำไมถึงโทรหาฉัน”

 

“อ้อ.”

 

ใบหน้าของ โทเมอร์ แข็งทื่อกับคำถามของผม เธอมองมาที่ผมแล้ว

จินซาฮยอค ก่อนพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ฉันต้องการพูดกับนายเกี่ยวกับ คำทำนาย”

 

“… คำทำนาย?”

 

“ใช่. มันมาจากผู้ดูแลระบบของ Crevon ….”

 

โทเมอร์ เอากระดาษมาให้ผม มีเพียง 2 ประโยคที่เขียนในนั้น

 

[ความหายนะครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นที่โลกภายนอก]

[ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อเอาชนะการทดสอบครั้งนี้]

 

ดวงตาผมเบิกกว้าง ปลายปากของ โทเมอร์ เอียงขึ้น

 

“ราชินีต้องการพูดกับนาย…เกี่ยวกับคำพยากรณ์”

 

“ราชินี? เธอหมายถึง อราฮา เหรอ?”

 

“ …เฮ้ ดูนายพูดสิ”

 

โทเมอร์ ขมวดคิ้ว ผมยิ้มอย่างขมขื่นและปรับโครงสร้างของคำถาม

 

“องค์ราชินีปรารถนาที่จะพูดกับกระผมว่าอย่างใดขอรับ”

 

“ประโยคที่ 2 ฟังดูยุ่งยาก ส่วนที่มันบอกว่า ‘ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว’”

 

ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นประโยคที่ง่ายมากในความคิดของผม

 

‘ก็สืบเชื้อสายลงไปทุกคนจากหอคอยแห่งความปรารถนาเพื่อต่อสู้กับปีศาจและการเปลี่ยนแปลงดินแดนอสูรไง’

 

“…ใช่นั้น ฉันเข้าใจแล้ว แต่ทำไมราชินีถึงคุยเลือกฉัน ฉันไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรที่นี่เท่าไรจริงๆนะ”

 

“ฉันจะรู้ได้ยังไง?แต่ฟังฉันนะระมัดระวังตัวเอาไว้ อราฮา เป็นเผด็จการ”

 

“อราฮา? เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะเรียกราชินีด้วยชื่อของเธอแบบนี้?”

 

“ฉันได้รับอนุญาต” โทเมอร์ตอบแล้วหยิบปากกาออกมา “ตอนนี้ฟังให้ดีเพราะฉันกำลังจะบอกนายถึงสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ….”