The Novel’s Extra - ตอนที่ 573

บทที่ 573 จุดคุ้มทุน (6)

[เมือง ไทนิส]

ผมไปตัวเมืองกับฮารินและบอส ลมทะเลพัดเบาๆในเมืองท่าเรือที่คึกคัก
พวกเราไปเที่ยวสถานที่เพลิดเพลินกับผู้ขายอาหารและร้านค้า
มีบางอย่างที่สดชื่นเกี่ยวกับการได้เห็นโลกที่ผมไม่ได้สร้างขึ้นมาเองแล้ว

“ฮาจิน.”

ขณะที่ผมกำลังตรวจสอบม้วนหนังสือที่วางขายที่ร้านขายเวทมนตร์บอสก็เรียกหาผม

“ว่าไง?”

“ดูนั่นสิ”

บอสชี้ไปที่แผงขายของ

[ตุ๊กตายัดไส้. เริ่มต้นเพียง 8 ชิลลิง]

มันเป็นร้านขายตุ๊กตา บอสกำลังมองหาตุ๊กตาหมีโดยเฉพาะ

“คุณชอบหมีเหรอบอส? ฉันเดาว่านั้นเป็นข้ออธิบายว่าทำไมคุณถึงชอบหมวกหมีมากขนาดนั้น”

“ไม่นะ ฉันไม่…นายมีเงินไหม”

เธอถามเหมือนผู้กระทำผิด

“อ๊ะ มีสิ”

ผมให้เหรียญทองคำแก่เธอด้วยรอยยิ้ม มันเป็นส่วนหนึ่งของเงินที่ผมได้รับเพื่อพาฮารินมาที่นี่

“อืมม ขอบคุณ”

บอสเดินไปที่แผงขายและหยิบตุ๊กตาที่ถูกยัดนุ่นขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่ามันยังไม่พอเพราะเธอหยิบแมวยัดขึ้นมาด้วยมืออีกข้าง ผมมองดูเธอด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะหันไปมองแผงอื่นๆ

…เมื่อก่อน

“อะไร.”

ทันใดนั้นคนที่ถูกปล้นก็ปรากฏตัวและล้อมผม ร่างกายของพวกเขามีขนาดใหญ่ราวกับว่าพวกเขาได้รับการหุ้มเกราะอย่างเต็มที่ภายใต้เสื้อคลุมของพวกเขาและพวกเขาแต่ละคนมีดาบคมแขวนอยู่บนเข็มขัดของพวกเขา

“….”

มือสังหารจาก อรันเฮลล์ อยู่ที่นี่แล้วเหรอ

“พวกแกเป็นใคร?”

บอสกลับมาหาผมอย่างรวดเร็วพร้อมพลังเวทมนตร์ของเธอ ผมยังเอา Desert Eagle ออกมาด้วยในขณะนั้นคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

“…คุณ คิมฮาจิน ถูกต้องไหม พวกเรามารับคุณภายใต้คำสั่งของ
ผู้บัญชาการดาบคิมซูโฮ”

*************************************************************************

[สาธารณรัฐลีโอเรส – ห้องใต้ดินของ เซเรเน่]

เซเรเน่ ได้รับข้อความจาก คิมซูโฮ ว่า ฮาริน และสหายของเขามาถึง
ไทนิส แล้ว

เธอประหลาดใจที่พวกเขาสามารถเข้าสู่สาธารณรัฐได้โดยไม่ถูกสังเกตเห็นจากผู้คุมชายแดน แต่ไม่ว่ายังไงเธอสั่งให้อัศวินของเธอไปเรียกพวกเขามา

“จากการสอบสวนของเรา เขาเป็นนักแม่นปืนระดับ F จากลอเรนซิโอ้”

“…อะไรนะ?”

อย่างไรก็ตามการไต่สวนของสาธารณรัฐแสดงให้เห็นว่าชายผู้ที่ถูกยกย่องอย่างสูงจากผู้บัญชาการดาบคือนักแม่นปืนระดับ F

“ไม่มีทาง…บางทีเขาอาจจะอยู่ที่อันดับ F โดยมีจุดประสงค์บางอย่าง”

“ไม่น่าเป็นไปได้ เขาเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมกองทัพเมื่อหนึ่งปีก่อน”

“….”

เซเรนเงียบลงและหันไปมองชายที่อยู่ในคุกแก้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ในคุกเพราะเขาหาวอย่างไม่แยแสในเก้าอี้ของเขา

“แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ?”

“พวกเรายืนยันถึงตัวตนของลูกสาวของตระกูลลอเรนแต่ไม่สามารถระบุตัวอีกคนได้ ไม่มีบันทึกของเธอเลย”

“หืมมม ….”

เซเรเน่ ขมวดคิ้วและถูคางของเธอ
นักแม่นปืนระดับ F ที่หยุดสงครามได้ด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องตลกที่สนุกที่สุดที่เธอได้ยิน เธอไม่เชื่อว่านักแม่นปืนคนนี้ซ่อนความแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ เขาดูเป็นใบ้และเธอก็ไม่รู้สึกถึงพลังเวทใดๆจากเขา สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีพลังเวทงั้นเหรอ คิมซูโฮจะเอาชนะเขาไม่ได้จริงๆเหรอ

‘ลีเคนโด จำเป็นต้องทดสอบเขาไหม? ผู้บัญชาการดาบโกหกงั้นเหรอ?”

ขณะที่ เซเรเน่ กำลังตัดสิน คิมฮาจิน …

ตู้ม!

ประตูห้องใต้ดินเปิดออกและอัศวินตะโกนอย่างเร่งด่วน

“คุณหนู เส้นทางแห่งมอนสเตอร์เปิดในเมืองหลวงแล้ว!”

“…อะไรนะ?!”

เซเรเน่ ทำหน้าบึ้งทันที อัศวินผู้พิทักษ์คิมฮาจินก็วิ่งออกไปทันทีและ
เซเรนก็จ้องมองที่คิมฮาจิน

‘เขาดูเหมือนทหารสามัญระดับ F ไม่ว่าฉันจะสังเกตเขามากแค่ไหนก็ตาม มันคงโอเคที่จะทิ้งเขาไว้ที่นี่คนเดียวใช่ไหม? ไม่ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพ่อรู้

ก๊อง – ก๊อง – ก๊อง-

“ว้ายยย!”

ในขณะนั้นชายในคุกแก้วเริ่มเคาะกำแพงแก้ว

“ ชิ นายทำให้ฉันตกใจ…จะทำอะไร!”

เซเรเน่กระโดดด้วยความประหลาดใจแล้วก็รู้ว่าชายคนนั้นกำลังพูดอะไรบางอย่าง

“…ฮะ?”

เธอเดินขึ้นไปบนกำแพงพร้อมกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นปากของชายจากระยะใกล้เธอก็สามารถอ่านปากเขาได้

– ถ้าพวกมันเป็นมอนสเตอร์ธรรมดา …
– ไม่สำคัญว่ามีกี่ตัว …
– ฉันสามารถจัดการพวกมันได้ …
– ฉันคนเดียวก็พอ…

“เขากำลังพูดอะไร……”

ขณะที่ เซเรเน่ บ่นชายผู้นั้นถือเครื่องจักรแปลกๆมันคือ Desert Eagle ซึ่งดูเหมือนก้อนโลหะในสายตาของ เซเรเน่

“นั่นอะไรน่ะ?” เซเรนถาม

คิมฮาจินยิ้มและตอบกลับ

– อาวุธพิเศษสำหรับการสังหาร

“…สังหาร?”

ตู้มมม-!

เสียงดังขึ้นพร้อมกัน แผ่นดินไหวเทียมปะทุขึ้นและมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนพื้น

กี้ๆๆๆๆๆ…

เสียงแปลกๆดังขึ้นจากรู มันเป็นการผสมผสานของเสียงร้องของ
มอนสเตอร์ เวลาผ่านไปนานแล้วตั้งแต่ ‘ทางมอนสเตอร์’ ถูกสร้างขึ้นใกล้กับเมืองหลวง เซเรนกัดฟันของเธอแล้วดึงดาบออกมา

“….”

จากนั้นเธอมองดูที่คิมฮาจิน เขาจ้องมองเธอเหมือนเด็กไร้เดียงสาเคาะที่ผนังกระจก คิมฮาจินก็พูดออกมาอีกครั้ง

– ให้ฉันออกไป

เขาดูผ่อนคลายมาเหลือเกินไป

ก๊าสสสสสส!

เสียงร้องของมอนสเตอร์ดังขึ้น

ก๊องๆๆๆ

และชายในคุกแก้วก็เรียกร้องให้เธอปล่อยตัวเขาออกไป

– แค่ให้ฉันออกไป ฉันจะจัดการพวกมันให้เธอเอง

เมื่ออ่านปากของเขา เซเรเน่ ก็ขมวดคิ้ว

“หืมมม ถ้านายมั่นใจมากทำไมนายไม่พังมันออกมาเองเลยละ!”

แม้ว่านั่นคือสิ่งที่เธอพูดแต่ เซเรเน่ ก็กดปุ่มเพื่อเปิดคุก

วิ้งงงงงง

ประตูคุกเปิดกระจก ชายคนนั้นเดินออกไปอย่างสบายๆพร้อม จ้องมอง เซเรเน่ เขาพึมพำอย่างเย่อหยิ่ง

“ฉันไม่อยากถูกเรียกเก็บเงินสำหรับการทำลายทรัพย์สิน”

และในขณะนั้นเอง…

ก๊าสสสสสสส-!

มอนสเตอร์กระโดดขึ้นมาจากหลุมในพื้นดิน