The Novel’s Extra - ตอนที่ 575
บทที่ 575 การประชุมสงบศึกข้ามชาติ (2)
[2 ชั่วโมงต่อมาสถาบันดาบลีโอเรส]
ผมลงไปที่ห้องใต้ดินกับฮาริน เซเรเน่, คิมซูโฮ, และอัศวินอีกมากมายกำลังรอพวกเราอยู่ที่นั่น
“สวัสดี.”
ฮาริน ทักทายพวกเขา เซเรเน่ มองไปที่ ฮาริน อย่างเงียบๆ เมื่อคิมซูโฮส่งสัญญาณให้เธอเท่านั้นเธอก็พยักหน้าเบาๆ
“…ใช่. ดีใจที่ได้พบ ท่านลอร์ด….”
เซเรเน่ หยุดกลางคันผ่านประโยค ไม่มีใครที่นี่ควรรู้ว่า ฮาริน เป็นสมาชิกของตระกูล ลีออน ตระกูลลีออน ถูกทำลายอย่างเป็นทางการไปแล้ว
“ฮาริน”
“ขอบคุณที่พาฉันเข้ามานะ เซเรเน่”
ฮาริน ไม่ได้โกรธเคืองอย่างที่เธอถูกเรียก ในความเป็นจริงเธอสามารถโค้งคำนับ เซเรเน่ ที่ช่วยชีวิตเธอได้
“ใช่และ….”
เซเรนหันมาหาผม วิธีที่เธอมองฉันแตกต่างจากตอนที่เราพบกันครั้งแรก
อย่างไรก็ตามเธอหันไปมองคิมซูโฮโดยไม่พูดอะไรกับผม เซเรเน่ จ้องที่ คิมซูโฮ สักพักหนึ่งก่อนที่จะเปิดปากในที่สุด
“ดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่นายพูดนั้นเป็นเรื่องจริงผู้บัญชาการ”
ใบหน้าของคิมซูโฮสดใสขึ้นทันที
ริมฝีปากของเขาเริ่มกระตุก เขาไม่สามารถเก็บความสุขของเขาเอาไว้ได้เขาวางมือบนปากของเขาก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วเพื่อนของฉันเป็นยังไงบ้างละ”
“….เห้อออออออ”
เซเรนถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นเธอหยิบเอกสารออกมา
“จากค่าสถานะพบว่าจำนวนมอนสเตอร์ที่ออกมาจากหลุมนั้นอยู่มีระดับต่ำ 15912 ระดับกลางต่ำ 6534 ระดับกลางสูง 301 นี่ไม่ใช่การบุกรุกครั้งใหญ่ เดิมทีพวกเราจะประสบกับความสูญเสียอย่างรุนแรงทั้งชีวิตและทรัพย์สินรวมถึงใช้เวลาอย่างน้อย 3 วันเพื่อปราบศัตรู แต่….”
เซเรนหยุดและมองมาที่ผม ผมรู้โดยสัญชาตญาณว่านี่เป็นเวลาที่เหมาะสมสำหรับผมที่จะพยักหน้า
“พวกเราควบคุมทุกอย่างได้ภายใน 2 ชั่วโมง ด้วยความช่วยเหลือของอาวุธลึกลับ”
“อาวุธ? เธอหมายถึงคนสินะ”
คิมซูโฮรีบแก้ไข เซเรเน่ มองเขาอย่างเหยียดๆและพยักหน้า
“แน่นอน ด้วยความช่วยเหลือของบุคคล”
เซเรนไขว้แขน เธอทำให้ฉันนึกถึง ยูยอนฮา ยกเว้นแต่ว่าเธอเป็นคนที่เลอะเทอะและไม่มีประสบการณ์เท่ากัน ความคิดนี้ทำให้ผมยิ้มได้
“…ขอโทษนะ นายหัวเราะอะไรเหรอ?”
“ฮะ? อ้อ ไม่เลยไม่มีอะไร”
“ชิ…ยังไงก็ตาม” เซเรเน่ ถาม “นายเป็นยังไงบ้าง”
“หมายถึง….” ผมรู้ที่เธอถามได้ ‘กระสุน 1 นัดถูกฆ่าอย่างน้อย 30 ตัว กระสุนของผมทำหน้าที่เป็นขีปนาวุธติดตาม ตราบใดที่ผมยังมีพลังผมก็สามารถทำอะไรก็ได้ ฉันยังเหลือกระสุนอีกกว่า 3,000 นัด ‘
“ไม่ว่าตัวเลขจะเป็นแต่ถ้าศัตรูอ่อนแอ ฉันสามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดได้ด้วยการใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียว…”
ผมย่อคำอธิบายที่ซับซ้อนไว้เป็นประโยคสั้นๆแต่แม่นยำ
*************************************************************************
…30 นาทีต่อมา
ผมรวมตัวกับคิมซูโฮอย่างเป็นทางการในสำนักงานผู้บัญชาการดาบ
ฮาริน ออกไปพูดกับ เซเรเน่และบอส กลับไปที่คฤหาสน์ ชิมูริน พวกเราต้องซ่อนความสัมพันธ์ของพวกเราไว้จากคนอื่นๆ
“ฉันได้สิ่งนี้จากภารกิจ”
[บทสรุปของอดีตและอนาคตที่จะมาถึง]
สิ่งแรกที่คิมซูโฮทำคือส่งหนังสือที่เขาได้รับมาให้เป็นรางวัลเควส มันมีบทสรุปของอดีตและอนาคตของโลกนี้
“คุณเห็นไหมว่ามีอะไรเขียนอยู่ข้างในฮาจิน”
ผมเปิดหนังสือ
แต่ผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหน้าเปล่า
“ไม่ ฉันไม่เห็น”
“อ่า ฉันคิดว่าฉันเป็นคนเดียวที่อ่านมันได้จริงๆ” คิมซูโฮพูดพึมพำอย่างน่ากลัวและข้ามไปยังหน้าสุดท้าย “หนังสือเล่มนี้ลงท้ายด้วยคำอธิบายเกี่ยวกับการประชุมสันติภาพข้ามชาติซึ่งจะจัดขึ้นในเดือนนี้”
“การประชุมสันติภาพข้ามชาติ?”
“ใช่. นี่เป็นประโยคสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้ [ภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่จะทำการสืบเชื้อสายลงมาในวันประชุมสันติภาพข้ามชาติ]”
[ภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่สืบเชื้อสายมาในวันประชุมสันติภาพข้ามชาติ]
ผมลูบคางของผมเบาๆและใช้ความคิด
‘เราจะต้องถามหนังสือแห่งความจริงเกี่ยวกับการประชุมเมื่อรอยสักของเราพื้นคืนมา’
“ฉันคิดว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในการประชุมสันติภาพข้ามชาติ”
คิมซูโฮกล่าว
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“…เราจะคิดกันทีหลัง” ผมตอบแล้วหันมามองคิมซูโฮ “ที่สำคัญกว่านั้นนายเจอคนอื่นๆไหม?”
“โอ้ ใช่ๆ. พวกเราเจอ ยูยอนฮา, เรเชลและ ยีจินยูน”
“จริงๆเหรอ?”
ริมฝีปากของผมโค้งเป็นรอยยิ้ม ผมดีใจมากที่จะไดพบพวกเธออีกครั้งแน่นอนไม่ใช่ยีจินยูน แต่ว่ายูยอนฮาและเรเชล
“ใช่. และพวกเธออยู่ไม่ไกลจากที่นี่”
คิมซูโฮยิ้มเบาๆ
“จริงเหรอ? พวกเธอทำอะไรจนถึงตอนนี้?”
“ธุรกิจ ยูยอนฮา มีอิทธิพลเหนือใครในเมืองท้องถิ่นแล้ว”
“จริงๆเหรอ 555?”
ผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
“เป็นไปตามคาดของ ยอนฮา ใช่มั้ย”
คิมซูโฮถามติดตลกและผมพยักหน้า
“แน่นอน.”
“ถ้าอย่างนั้น…พวกเราจะไปพบพวกเธอตอนนี้เลยดีไหม” คิมซูโฮแนะนำและเขาก็สวมเสื้อโค้ท
ผมยืดเสื้อผ้าของผมและลุกขึ้นจากเก้าอี้
“เป็นความคิดที่ดี. นายรู้วิธีใช่มั้ย”
“ใช่ นายสามารถไว้ใจฉันได้เลย”
พวกเรายืนอยู่หน้าประตูสำนักงานด้วยกัน
คิมซูโฮคว้าลูกบิดประตู แต่หยุดราวกับว่าเขาเพิ่งนึกบางสิ่งได้
“…โอ้ก่อนที่พวกเราจะไป”
ในทันใดนั้น คิมซูโฮ ก็ดูน่ารักและ … ดึงผมด้วยแขนของเขา
“ดีใจที่ได้เจอนายอีกครั้งนะ”
ก่อนที่ผมจะผมก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา พวกมันใหญ่และแข็งแรงเหมือนที่ผมจำได้
“…อะไรนะ? อะ-อ้อ… .”
“ดีมาก.”
“หา? อ่า…แน่นอน ก็ดีที่ได้เจอนายเหมือนกัน”
ผมถูกกักตัวไว้ (?) ในอ้อมแขนของคิมซูโฮผมตบ คิมซูโฮ ที่หลัง
แปะ แปะ แปะ
3 ครั้ง. มันเป็นการส่งสัญญาณให้เขาปล่อยผมไปได้แล้วดูเหมือนว่า
คิมซูโฮคิดผิดเขาเริ่มบีบฉันให้หนักขึ้นทันที….
“…ไม่นะ….ไม่”
อึดอัดผมรู้สึกอึดอัด ผมอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขามีกลิ่นหอมนี่อาจเป็นลักษณะตัวละครหลักเหมือนกัน อย่างไรก็ตามด้วยกลิ่นหอมของเขากอดนี่ก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป ผมคิดอย่างนั้นและผมก็ได้รอให้คิมซูโฮปล่อยผมไป!
(=/////=) เกย์มากๆ
YOU MAY ALSO LIKE
DC59
สายวายอยู่ไม่นิ่งเเล้ว555