The Novel’s Extra - บทที่ 595 เรื่องราวของตัวละคร (2)

บทที่ 595 เรื่องราวของตัวละคร (2)

คลื้นนนน!

ทันใดนั้นพื้นดินก็สั่นคลอน ดวงตาของจินซาฮยอคเปิดออก ใจเธอก็เยือกเย็น สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า เสียงดังก้องไม่ได้เกิดจากแผ่นดินไหวธรรมดา

“เกิดอะไรขึ้น!”

แชนายอนที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาก็ตื่นขึ้นเช่นกัน
จินซาฮยอคกระโดดลงมาจากหน้าต่าง และแชนายอนและชินจงฮักก็ตามเธอไป

“รอเดี๋ยว! บอกเราหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น! กำลังจะไปไหนกันนะ!?”

จินซาฮยอคไม่สนใจแชนายอน และวิ่งตรงไปยังศูนย์กลางของแผ่นดินไหว ซึ่งถนนของสาธารณรัฐอยู่ในความสับสนวุ่นวายจากแผ่นดินไหวอย่างมาก

จินซาฮยอคกระโดดลงมาจากหลังคาสู่ และรีบไปที่คฤหาสน์ของเบลล์

เคร้งง-!

เธอทำลายหน้าต่างและเข้าไปในคฤหาสน์มืด เมื่อเธอมองไปรอบๆ ห้องนอนที่ว่างเปล่า …

“…ฮา”

…เสียงถอนหายใจต่ำเสียงแหลมดังขึ้นจากมุมห้อง จินซาฮยอคหันไปจ้องมองและพบว่าเบลล์ทรุดตัวลงพร้อมเอามือกุมท้องเอาไว้

“เบลล์!”

เธอตะโกนเสียงดัง แต่หยุดไปชั่วครู่จากความอับอาย ในขณะที่จินซาฮยอคกำลังลังเล ชินจงฮักและแชนายอนก็มาถึง
เมื่อชินจงฮักเห็นเบลล์เขาก็ขมวดคิ้ว ในขณะเดียวกันแชนายอนถามขณะที่เธอกระพริบตาด้วยความสับสน

“เกิดอะไรขึ้นกับนายนะ!”

“…ไม่เป็นไร”

เบลล์ลุกขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

“มันแค่ส่งสัญญาณให้ฉัน มันต้องการที่จะออกมา แม้ว่ามันจะต้องฉีกร่างกายของฉันออกจากกันก็ตาม”

“…มันแย่ไหม?”

จินซาฮยอคถามจากระยะไกล
เบลล์ยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้า

“ใช่ ฉันไม่คิดว่าฉันจะอยู่ได้นานกว่า 2 วันนะ ถ้าเป็นไปได้ ฉันต้องการให้เธอฆ่าฉันในวันนี้…อั๊กก!”

เบลล์คุกเข่าลงอย่างฉับพลัน

“อ๊ากก….”

หลังของเขาโค้งงอและไหล่ของเขาสั่นอย่างรุนแรง
ในขณะที่เขาพยายามทนความเจ็บปวดอย่างสิ้นหวัง…

“–!”

…เขาเปล่งเสียงร้องออกมาอย่างทรมาน
ในไม่ช้าตาขวาของเบลล์ก็กลายเป็นสีแดงเข้ม และด้านซ้ายของร่างกายเขาก็กระพริบด้วยพลังงานปีศาจสีดำ

“อะ…อ๊ากกก!”

แต่เบลล์บังคับให้บาอัลกลับไป บาอัลกรีดร้อง 2-3 ครั้งก่อนที่จะสงบลงและเบลล์ก็ทรุดตัวลงบนพื้นจากความเหนื่อยล้า
จินซาฮยอคเดินเข้าไปและคุกเข่าต่อหน้าเขา

“…โอเคไหม?”

เธอถามอย่างเป็นกังวล เบลล์ยิ้มให้กับการกระทำที่ไม่เคยมีมาก่อนของเธอและส่ายหัว

“ไม่ ฉันไม่โอเค เธอฆ่าฉันได้ไหม?”

“….”

จินซาฮยอคไม่ตอบ เธอลังเล เธอรู้ว่าเธอสามารถฆ่าเบลล์ได้ การกำจัดที่สมบูรณ์ของจิตวิญญาณผ่านการจัดการความเป็นจริง ด้วยสิ่งนี้ เธอจะสามารถช่วยเบลล์ได้

“…ฮะ? เดี๋ยว”

ในขณะนั้นเบลล์ก็พบว่าชินจงฮักยืนอยู่ข้างหลังจินซาฮยอค เขายิ้มและชี้ไปที่ชินจงฮัก

“นายอยู่ที่นี่ หลานชายของมยองชุลสินะ”

“….”

ชินจงฮักไม่ตอบ เขารู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินชื่อของปู่จากปากของเบลล์

“นายพร้อมที่จะรับฟังเรื่องราวของเราหรือยัง? นี่อาจเป็นโอกาสสุดท้าย….อ๊ากกก”

ทันใดนั้นเบลล์ก็ส่ายหน้าด้วยความเจ็บปวดมหึมาที่กัดกินร่างกายของเขา

“…ฉันไม่เห็นเหตุผลที่ฉันควรจะฟังนาย”

ชินจงฮักแสดงออกอย่างไม่สบายใจ เบลล์ยิ้มและมองชินจงฮัก เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังปีศาจที่กำลังรุมเร้าภายในตัวเขา แต่ต้องอดทนด้วยความพยายามทั้งหมด

“เหตุผลที่ได้ยินฉัน นายพูดว่า….”

เบลล์ต้องการบอกชินจงฮักเกี่ยวกับชินมยองชุล ไม่…เขาต้องทำ
การที่เบลล์เผชิญหน้ากับชินมยองชุลไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นชะตากรรม นี่คือบางสิ่งที่เขาสัญญากับชินมยองชุลเอาไว้…

“ยิ่งฉันมองนายมากเท่าไหร่ นายก็ยิ่งจะคล้ายกับมยองชุลมากขึ้นเท่านั้น”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ ชินจงฮักก็ขมวดคิ้ว

“คุณจะพล่ามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ทราบ?”

“หืม? โอ้ ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่จะบอกว่านายทั้งสองเหมือนกัน ทั้งในลักษณะและบุคลิก”

“ฮะ!บุคลิก?”

ชินจงฮักรู้ว่าตัวเองดีพอที่จะรู้ว่าบุคลิกของเขาไม่เหมือนของชินมยองชุล ตามธรรมชาติแล้วสิ่งที่เบลล์พูดฟังดูเหมือนเป็นการดูถูกคุณปู่ของเขา

“ถ้านายกล้าที่จะพูดอีกครั้ง -”

“ฉันกำลังพูดถึงชินมยองชุลก่อนที่เขาจะย้อนเวลากลับไป”

ชินจงฮักพูดไม่ออก เขาจับเหยื่อได้ชัดเจน
เบลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับปฏิกิริยาอันน่ารักของชินจงฮัก และเล่าเรื่องราวของเขาอย่างช้าๆ

“…โลกที่มยองชุลอาศัยอยู่แต่เดิมแตกต่างจากโลกนี้มาก แม้ว่าวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจะเทียบได้กับการพัฒนาที่ทันสมัย ​​แต่พวกเขาก็ยังก้าวหน้าอยู่ ไม่มีที่ว่างให้ปีศาจมารบกวน แต่มยองชุลก็วิตกกังวล ฉันเดาว่านั่นเป็นสาเหตุที่เขาต้องการย้อนเวลากลับไป”

เบลล์หยุดอยู่แค่นั่น ขณะที่ชินจงฮักคว้าหอกผู้พิชิตออกมา น้ำเสียงที่เย็นชาก็เปล่งออกมาจากปากของเขา

“หุบปาก”

“ชินมยองชุล ถามฉัน”

“…อะไร?”

ใบหน้าของชินจงฮักบิดเบี้ยว แต่เท่าที่เบลล์กังวล ด้านนี้ของชินจงฮักก็คล้ายกับชินมยองชุล

“เขาขอให้ฉันบอกหลานชายถึงเรื่องราวชีวิตของเขา เพื่อที่หลานชายของเขาจะไม่เลือกแบบเดียวกัน….”

ชินจงฮักกัดฟันของเขา เขาจับหอกของเขาแน่นขึ้น เมื่อได้เห็นท่าทางที่ก้าวร้าวของชินจงฮัก จินซาฮยอคและแชนายอนก็เตรียมพร้อมที่จะหยุดเขาได้ทุกเมื่อ

เบลล์พูดต่อ

“มยองชุล เลือกทำมันเป็นอันดับแรก”

ตัวเลือกแรกของชินมยองชุล คือ ย้อนเวลากลับไป
เพราะเหตุนี้ บาอัลถึงมายังโลก

“เป็นไปได้มาก ที่นายจะเป็นคนเลือกตัวเลือกที่สอง”

ตัวเลือกที่สองยังคงอยู่ ชินมยองชุลได้ทิ้งความตั้งใจสุดท้ายไว้ในใจหลานชายของเขา

“เพราะ…”

ในเวลาเดียวกัน ฝนก็เข้ามาทางหน้าต่างที่พัง พลังงานปีศาจหนาแน่นกระจายไปกับลม เสียงกรีดร้องของพลเรือนฉีกผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน สัตว์ประหลาดและปีศาจได้ปรากฏตัวพร้อมกับแผ่นดินไหว

“นายอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ชินมยองทิ้งทุกอย่างไว้ให้นาย เขารู้ว่าลูกชายของเขาไม่มีพรสวรรค์สำหรับเรื่องนี้”

ชินจงฮักมองออกไปนอกหน้าต่าง เสาไฟสีทองพุ่งขึ้นไปบนฟ้าและเสียงร้องของปีศาจดังขึ้น
เขาสามารถบอกได้ว่านี่เป็นงานของคิมซูโฮ จากนั้นชินจงฮักจึงหันกลับมาหาเบลล์

“ตอนนี้นายอยากได้ยินฉันรึยัง?” เบลล์ถาม

แชนายอน ผู้ดูทั้งสองอย่างเงียบๆ พึมพำ ‘เอาเถอะ’ และกระโดดออกจากหน้าต่าง เธอเห็นได้ชัดว่ามีเหตุผลและปล่อยให้ชินจงฮักตัดสินใจ แน่นอนว่าจินซาฮยอคยังอยู่โดยไม่สนใจสิ่งเหล่านี้

“เฮ้ออ….”

ชินจงฮักจ้องที่จินซาฮยอคและถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

“…เอาเลย”

ต่อมา เขานั่งไขว่ห้างบนพื้น เขายังคงถือหอกอยู่ในมือราวกับว่าเขาจะไม่ลังเลที่จะใช้มันหากเบลล์โกหก

เบลล์มองชินจงฮักและระลึกถึงวันที่เขาได้พบกับชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนชินจงฮัก
วันที่เขาได้พบกับชายผู้มีความรุนแรง คนที่หยิ่งผยองอาศัยอยู่ด้วยความไม่พอใจ….