The Novel’s Extra - บทที่ 607 งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย (2)

บทที่ 607 งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย (2)

[คุณใช้ 103SP เพื่อเปลี่ยนการตั้งค่าชุดของวัตถุ]
[โชคเปิดใช้งาน]
[รายการ ‘ผู้ส่งสาร’ เพิ่มระดับขึ้น]
[รายการ ‘ผู้ส่งสาร’ มีความเข้มแข็งในการใช้งาน]

“ตอนนี้มันเป็นผู้ส่งสารแล้ว”

“อะไรนะ?”

คิ้วของชิมูรินขมวดเพิ่มขึ้น และเจนก็จ้องมองด้วยความสนใจ

“ผู้ส่งสาร หากคุณเขียนอะไรลงบนกระดาษหนึ่งแผ่น สิ่งเดียวกันจะถูกเขียนลงบนกระดาษอีกแผ่น”

ผมแสดงให้เห็นถึงฟังก์ชั่นของผู้ส่งสาร ชิมูรินพยักหน้า

“นั่นคือสิ่งที่มันเป็นสินะ นายต้องการส่งสิ่งนี้สู่โลกของนายหรอ?”

“แน่นอน.”

“…อืม”

ชิมูรินลูบคางของเธอและตกอยู่ในความคิด หลังจากนั้นประมาณ 30 วินาทีเธอพูดต่อ

“มีโอกาสที่กระดาษจะไหม้ในขณะที่ข้ามไปยังโลกของนายนะ”

“ทุกอย่างปกติดี กระดาษนี้มีความทนทานดี”

อย่างน้อยที่สุดก็ควรทนต่อการถูกเผา ผมเพิ่ม [ความทนทาน] ในการตั้งค่า ซึ่งยังไม่ต้องพูดถึงโบนัสเพิ่มเติมจากโชคเลย

“นายมั่นใจอย่างนั้นเหรอ? ม้วนกระดาษนี้อาจดูเล็ก แต่แพงพอที่จะเป็นสมบัติของชาติได้ไหม?”

“แค่ทำมันเถอะ ใครสนใจเงินกันละเมื่อโลกตกอยู่ในความเสี่ยง”

“ …ก็จริงอะนะ”

ชิมูรินปล่อยไอแห้งๆ และฉีกม้วนครึ่งหนึ่ง พลังเวทย์มนตร์ของนักเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ไหลเข้ามาในม้วนและมีประตูขนาดเล็กเท่ากำปั้นปรากฏขึ้นในอากาศ

“เอาล่ะคิมฮาจิน ถึงตานายแล้ว”

“เข้าใจแล้ว”

ผมส่งพลังเวทย์มนตร์ของรอยสักไปที่ประตู และกำหนดพิกัดให้ไปที่ห้องของอีเวนเดล

“เสร็จละ ฉันจะปล่อยมันไป”

ผมเขียนข้อความลงบนกระดาษพับมันลงเป็นเครื่องบินกระดาษแล้วส่งมันบินไปภายในประตู ด้วยพรสวรรค์ของนักแม่นปืนหลักของผม เครื่องบินกระดาษก็บินได้เหมือนของจริง

“ว้าว ~ เจ๋งจังเยยอ่าา งั้นตอนนี้เราก็แค่รอหรอ ~?”

เจนพึมพำ แต่ชิมูรินและผมจ้องไปที่กระดาษที่เหลือเท่านั้น

…ในเวลาเดียวกัน

– เราเพิ่งพบอียอนจุน ในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวทีแรกคือ ‘ห้องจัดเลี้ยง’ นายรออยู่ข้างนอกและทำลายปราสาทของบาอัลด้วยลูกศรเมื่อฉันส่งสัญญาณนะ ฉันรู้ว่านายสามารถทำมันได้

จินซาฮยอคส่งคำตอบกลับมาอย่างล่าช้า

“เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

ผมไอออกมาทันที ขณะที่ชิมูรินและเจนมองผมด้วยความสงสัย ผมก็ตอบกลับ

-เธอบ้าหรือเปล่า? ฉันจะทำลายปราสาทของบาอัลได้ไง?

-นายสามารถทำมันได้

-ไม่มีทางอะ

มันเป็นไปไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแม้แต่กำแพงของบาอัลก็สามารถทำลายได้เพียงบางส่วนด้วยความช่วยเหลือของ ‘Mystic Key’

…เดี๋ยวนะ Mystic Key

– นายควรจะทำได้ ดังนั้นเมื่อฉันให้สัญญาณ ยิงทันทีและทำลายปราสาทซะ

โดยไม่สนใจความกังวลของผม จินซาฮยอคออกคำสั่งอย่างแน่วแน่

**

[บนโลก – ♡กระท่อมของอีเวนเดล และฮายัง ♡]

ในทางกลับกัน อาแฮอินและอีเวนเดลกลับไปที่ ‘อาณาจักร’ ของอีเวนเดล

“ TV, TV ~”

อีเวนเดลฮัมเพลงอย่างมีความสุข ขณะที่เธอเปิดทีวีในกระท่อม

– กองทัพของวาเลคถอยกลับจากยุโรป

รายงานทันเวลาของข่าวประจำวันออกมา

– ดัชเชสอาแฮเฮอินและศิษย์ของเธอนำมนุษยชาติไปสู่ชัยชนะครั้งแรกของพวกเขา

อาแฮอินและอีเวนเดลหยุดกองทัพของวาเลคไม่ให้ก้าวเข้าสู่ยุโรป อีเวนเดลและยูนิคอร์นสั่งสัตว์ป่า 5,000 ตัวราวกับว่าพวกเขามีใจดวงเดียวกัน ในขณะที่อาแฮอินใช้ประโยชน์จากพลังของผู้พิทักษ์คาร์ดินัลอย่างเต็มที่เพื่อบังคับให้วาเลคล่าถอย

– ถนนในยุโรปเต็มไปด้วยผู้คนที่เชียร์ความสำเร็จของนักเวทย์ทั้งสอง….

“โอ้ ดูสิ ฮายัง เราทำได้ดีเลยน่าา ~”

อีเวนเดลดูข่าวด้วยตาเป็นประกาย เมื่อเห็นความสำเร็จของเธอที่ออกอากาศไปทั่วโลก เธอทั้งตื่นเต้นและภูมิใจ

– เราบันทึกภาพหมาป่าดำเอาชนะผู้ช่วยของวาเลค ลองมาดูกันค่ะ

“…เฟนรีร์ เฟนรีร์มาที่นี่เร็ว! พวกเขากำลังดูนายทางทีวี!”

อีเวนเดลกอดเฟนรีร์อย่างตื่นเต้น เฟนรีร์ยังคงรักษาการกระทำที่ไม่แยแสของเขาในขณะที่มองตัวเองอย่างลับๆ ล่อๆ ที่ปรากฏตัวทางโทรทัศน์
Kwaaaaaa-!
หมาป่าตัวใหญ่กำลังบุกเข้าหาและบดขยี้ปีศาจหลายตัว

“เจ๋ง!”

-Krrr

เฟนรีร์ยักไหล่ หลังจากได้ยินเสียงเชียร์ของอีเวนเดล

“…ฮ่าๆ”

อาแฮอินหัวเราะเบาๆ และออกจากอีเวนเดล เพื่อให้เธอได้สนุกกับสัตว์ป่าของเธอ จากนั้นเธอก็เปิดสมาร์ตวอทช์ ซึ่งเธอเก็บไว้ในระหว่างสงคราม
เธอถูกโจมตีทันทีด้วยข้อความจากสมาคม

[ประตูอาณาจักรปีศาจ – คิมซูโฮ, ไอลีน, ยุนซึงอา, ชินจงฮัก, เรเชล, ยูยอนฮา, และคนอื่น ๆ ]
[วาเลค – อาแฮอิน]
[เลราจ – เกมที่จะเปิดตัวในวันจันทร์หน้า]
[แอสทารอท – ลีโอเรส, คิมฮวาอง, อีฮีจุน, และนักเวทย์ 8 ดาวอีก 13 คน]
[โคโลเซียมของวาสโก้ – จินเซยอน, วาสท์อิคซ์เพนซ์ และอื่นๆ ]

เธอได้รับรายงานเกี่ยวกับกิจกรรมของเหล่าวีรบุรุษ อาแฮอินพบชื่อ ‘เรเชล’ ในรายการและมองย้อนกลับไปที่อีเวนเดล
อีเวนเดลปรบมือเหมือนตราประทับและดูข่าวด้วยตาเบิกกว้าง

“… น่ารัก”

รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอาแฮอิน เธอกลายเป็นกังวลเมื่อทั้งคิมฮาจินและราเชลจากไป แต่ดูเหมือนว่าความกังวลของเธอนั้นไม่จำเป็นแล้ว
Tiriring-!
ขณะที่ดูเธอ อีเวนเดลเล่นกับเพื่อนๆ ของเธอเธอได้รับข้อความอีกฉบับ

[ดัสเชสอาแฮอิน คุณจะแนะนำลูกศิษย์ของคุณต่อโลกเมื่อใด? ทุกคนอยากรู้อยากเห็น โลกต้องการสัญลักษณ์แห่งความหวัง]

มันมาจากสมาคมอีกครั้ง ในความเป็นจริง สมาคมวีรบุรุณรู้แล้วว่าใครคือศิษย์ของอาแฮแฮอิน เป็นเด็กหญิงชื่อ อีเวนเดล
นั่นคือสาเหตุที่พวกเขาคอยรบกวนเธอ นักเวทย์อัจฉริยะอายุ 10 ขวบที่สามารถใช้กองทัพของสัตว์ป่าได้ อีเวนเดลเป็นผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับ ‘สัญลักษณ์แห่งความหวัง’

“… .”

อาแฮอินไม่สนใจข้อความและปิดสมาร์ทวอทช์ของเธอ ในขณะนั้นเครื่องบินกระดาษก็บินเข้าไปในห้องจากหน้าต่าง

“นี่คืออะไรนะ…?”

อาแฮอินขมวดคิ้วและคว้าเครื่องบินมา เมื่อเธอสัมผัสมัน ใบหน้าของเธอก็แข็งทื่อทันที เธอรู้สึกถึงร่องรอยของพลังเวทย์มนตร์จากวัสดุกระดาษ
เธอเปิดเครื่องบินอย่างรวดเร็วและตรวจสอบเนื้อหา

[อีเวนเดล เธอทำได้ดีไหม? นี้ฉันฮาจินนะ ถ้าเธอมีอะไรที่เธอต้องการจะพูดกับฉัน สิ่งที่เธอต้องทำคือเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษชิ้นนี้ ฉันสามารถตอบเธอด้วยกระดาษแผ่นเดียวกันได้ ฉันอยากเจอเธอนะ]

“… !”

มันเป็นข้อความจากคิมฮาจินอย่างไม่ต้องสงสัยเลย