The Novel’s Extra - บทที่ 611 งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย (6)

บทที่ 611 งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย (6)

[ปราสาทของ บาอัล – ห้องจัดเลี้ยง]

วงดนตรียังคงไหลอยู่ในอากาศขณะที่จินซาฮยอคจ้องมองที่ ยียอนจุน ยียอนจุงพูดต่อขณะที่เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของจินซาฮยอค

“ตอนนี้เธออยู่ตำแหน่งไหน? เธอไม่ได้ต่างอะไรนอกจากเป็นแค่หุ่นเชิด”

“… .”

จินซาฮยอค ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอคิดว่า ยียอนจุน เป็นบ้าไปแล้ว แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาบ้าไปทั้งหมด

ในขณะนั้นชินจงฮักพูดขึ้น

“ไอ้บ้านี้เองก็เข้าใจผิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ”

“อะไรนะ?”

เมื่อจินซาฮยอค ขมวดคิ้วเธอ ชินจงฮัก ยิ้มเยาะและพูดต่อ

“ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นความเข้าใจผิดหรือผลข้างเคียงจากพรสวรรค์ของเขา แต่เขาต้องเชื่อว่าโลกนี้เป็นนิยายเขาใช้ชีวิตอยู่ในขณะที่เชื่อว่าเป็นจริง”

ชินจงฮักพูด คิมฮาจินเองก็เป็นคนที่คิดว่าโลกนี้เป็นนวนิยายที่เขาเขียน
อย่างไรก็ตามจินซาฮยอค รู้ว่า บาอัล เป็นมากกว่าความสามารถในการแยกแยะความเป็นจริงจากจินตนาการ เธอเริ่มคิดว่ามันเป็นไปได้มากกว่าที่ยียอนจุนเป็นบ้าไปแล้วมากกว่าที่จะสงสัยบาอัลทำให้เป็น

“…เห้ออออ”

สิ่งที่เธอต้องทำนั้นเรียบง่าย

“บาอัล อยู่ไหน”

เพื่อค้นหา บาอัล เธอจะรู้ความจริงเมื่อเธอคุยกับเขา ยียอนจุน ตอบอย่างง่ายดาย

“ชั้นบน”

“แล้วพวกเราต้องทำอะไรเพื่อขึ้นไป”

“คุณต้องการคนเพิ่มขึ้น”

ในขณะที่เขาพูดแบบนั้นยียอนจุนชี้ไปที่ประตูห้องจัดเลี้ยง จินซาฮยอค และ ชินจงฮัก ต่างก็จ้องมองลงไป

ปัง

และในเวลานั้นประตูดังกล่าวก็เปิดออก จินซาฮยอค ขมวดคิ้วและใบหน้าของ ชินจงฮัก กระดิกด้วยความสุข

– ฮะ? ที่นี่มันที่ไหน

บนชั้นแรกของห้องจัดเลี้ยงแชนายอนกำลังมองไปรอบๆพร้อมกับคำพูดตลกๆ

– ฉันไม่แน่ใจ…ปาร์ตี้บางอย่างหรือเปล่า?

สายตาของยุนซึงอามองไปรอบห้องโถง

– ฉันเห็นซูโฮ ที่นั่น

เรเชลชี้ไปที่คู่รักที่เต้นอยู่กลางห้องโถง คิมซูโฮ และ ไอลีน ก็เห็นพวกเขาเช่นกัน คิมซูโฮ ไม่สามารถได้ยิน ยียอนจุน เพราะเขามุ่งเน้นไปที่การเต้น เมื่อคนอื่นมาถึงคิมซูโฮทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

– เฮ้ ซูโฮ…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ

ยุนซึงอามองไปที่คิมซูโฮจากระยะไกล เธอมีความสุขที่ได้เห็นเขา แต่ไม่ได้แสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอ

– ใช่ นานเลยละ

คิมซูโฮ ยืนตรงและโค้งคำนับเล็กน้อย ยุนซึงอายิ้มเบาๆและบอกคิมซูโฮและไอลีนว่ามาพวกเขาที่นี่ได้ยังไง

– เราพบกับ ดอกบัวดำ

– จริงๆเหรอ?

– ใช่. เขาบอกว่าเขาช่วยคุณเอาไว้ มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?

– ใช่แล้ว.

จินซาฮยอค หันหลังกลับไปที่ ยียอนจุน ยียอนจุนอ้าปากเหมือนเขากำลังรอเวลานี้

“ตอนนี้มีพวกคุณ 11 อยู่ที่นี่แล้วพวกคุณจะขึ้นไปได้ ไปข้างหน้า ค้นหา บาอัล และฟังความจริง จากนั้นพวกคุณจะตกอยู่ในความสิ้นหวัง”

ชินจงฮักกระโดดลงไปที่ชั้นหนึ่งเพื่อไปหา แชนายอน โดยเหลือเพียง
จินซาฮยอคจ้องมองที่ยียอนจุน แต่หลังจากนั้นไม่นานจินซาฮยอค ก็เธอยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“ยียอนจุน…ดูเหมือนว่าคุณเข้าใจผิด”

จินซาฮยอค รวบรวมพลังเวทมนต์ไว้ในมือของเธอ พลังเวทมนต์ดำของเธอรวมตัวกันเป็นหนึ่งพายุ พลังโผ่ลขึ้นในขณะที่มันกลืนความเป็นจริง

“ฉันไม่สนใจว่าความจริงคืออะไร แม้ว่าสิ่งที่นายพูดจะเป็นความจริงมันไม่สำคัญสำหรับฉัน ไม่ว่าโลกนี้เป็นนิยายหรือไม่ก็ตาม”

ตู้ม…เธอเอื้อมมือไปข้างหน้าพร้อมกับคว้าหัว ยียอนจุน เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ว่างของ ยียอนจุน เธอตะโกนเสียงดัง

“ฉันไม่ใช่หุ่นเชิด แต่เป็นราชา! และคนที่ตัดสินใจไม่ใช่นายหรือโลกนี้! แต่เป็นฉันเอง! ฉันเป็นคนที่ตัดสินใจว่าฉันเป็นใคร! ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ฉันเป็นราชาและนั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้เพื่อมีชีวิตอยู่ในโลกนี้!”

เธอรู้สึกถึงการปรากฏตัวหลายครั้งจากจุดที่เธอบนระเบียง
แชนายอน และ ชินจงฮัก, คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา, ไอลีน และ คิมยองจิน …ขึ้นมาเธอยังรู้สึกถึง คิมฮาจิน ที่คอยดูแลเธอจากภายนอก
จินซาฮยอค ยิ้มเบาๆ

“ฉันแตกต่างจากนายอย่างสิ้นเชิง!”

ตู้มมมมมมมมมมมมมมม!

ทันใดนั้นเกิดระเบิดขึ้นกลางห้องโถงจัดเลี้ยง ยียอนจุนกระจัดกระจายไปเป็นฝุ่นละอองและจินซาฮยอค มองลงมาจากระเบียงด้วยดวงตาเบิกกว้าง

—กะ เกิดอะไรขึ้น! ใครคือคนเหล่านี้

ชายและหญิงที่เต้นรำในห้องโถงล้วน กลายเป็นอัศวินแห่งความตาย

“อะไรกัน….”

จินซาฮยอค แข็งตัว เธอมองลงไปที่ชั้นหนึ่งด้วยความงุนงง

– เอาอาวุธของทุกคนออกมา! พี่ไอลีน!

– อา ฉันรู้แล้ว. ฉันจะจัดการพวกมันเอง

อัศวินแห่งความตายหลายร้อยคนเข้ามาล้อมรอบ แต่สิ่งที่ทำให้
จินซาฮยอคตกใจ ไม่ใช่จำนวนอัศวินมรณะหรือการหายตัวไปอย่างฉับพลันของ ยียอนจุน

อัศวินแห่งความตายไม่ได้สวมหมวกดังนั้นจินซาฮยอคจึงจำพวกเขาได้ หรือแม้ว่าพวกเขาจะสวมใส่เธอไม่มีวันลืมเครื่องราชอิสริยาภรณ์ในเกราะและโล่ของพวกเขาที่เป็นมงกุฎน้ำแข็งและหมาป่าอย่างเด็ดขาด
นั่นเป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักร พัลซาร์ ของจินซาฮยอค
พวกเขาคืออัศวินแห่งพัลซาร์ ที่คอยปกป้องเธอจนกระทั่งวินาทีสุดท้ายจนเธอสิ้นใจตายลงไป!!!