The Novel’s Extra - บทที่ 617 การประชุม (6)

บทที่ 617 การประชุม (6)

**

[โคโลเซียมของวาสโก้]

ในขณะเดียวกัน ชอคจุนกยอง และ จินเซยอน กลายเป็นกาเดี้ยนอันดับ 9 แต่ใจของจินเซยอนไม่ได้อยู่ในโคโลเซียมอีกต่อไป เธอเพิ่งค้นพบว่าประตูอาณาจักรปีศาจนั้นเปิดออกและปีศาจก็ลงมายังโลก….

“อยากฉี่หรอ? ประมาททำเพื่อ?”

ชอคจุนกยองตะโกนใส่จินเซยอน ขณะที่เธอเดินไปรอบๆ ห้องพัก
จินเซยอนหันมาหาเขาพร้อมขมวดคิ้ว

“นายไม่กังวลเลยเหรอ?”

“เกี่ยวกับอะไร?”

“ปีศาจสืบเชื้อสายมาบนโลกแล้วนะ! นี่คือวิกฤตที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่นาย -”

“ไหนบอกสิว่าเธอคิดว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้? พวกเราแค่เที่ยวเล่นไปโน่นไปนี้เรอะ?”

“…อะไร?”

“เรากำลังพยายามหยุดปีศาจไง เราไม่ได้ทำอย่างนั้นอยู่รึไง?”

“…”

จินเซยอนเงียบลง เธอไม่มีอะไรจะตอบโต้เขา มันเป็นความจริงที่พวกเขามาที่นี่เพื่อปกป้องมนุษยชาติจากปีศาจ
เมื่อไม่รู้จะพูดอะไรอีก เธอก็จ้องไปที่ ชอคจุนกยอง ถอนหายใจแล้วโยนตัวเองลงบนโซฟา

“อืม อสูร 4 ตัวปรากฏตัวพร้อมกัน 4 เลยนะ! โมแร็กซ์ บาอัล พีเนก วีนวล-”

“อะไรนะ? บอล?”

“ไม่ ไม่ ไม่ใช่บอล บาอัล ออกเสียงคล้ายกัน แต่…เดี๋ยวก่อน หยุดเล่นๆ!”

เรื่องตลกที่ไร้เหตุผลของชอคจุนกยอง ทำให้จินเซยอนโกรธ
จากนั้น มีนกโผล่มาจากไหนไม่รู้ มันกระพือปีกและร่อนลงบนไหล่ของชอคจุนกยอง

“…นี่อะไรน่ะ?”

ชอคจุนกยองและจินเซยอนมองดูนกอย่างงุนงง นกเงยหน้าสองครั้งและ…

-ปี๊ปป

…พรึบ
ในขณะเดียวกัน ประโยคหนึ่งก็ขึ้นสูงกว่าปากของนก

[ฉันชื่อ ผู้สังเกตการณ์หมายเลข 3]

มันเป็นการแนะนำตัว

“…อะไร? ผู้สังเกตการณ์?”

ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้วและมองดู – จากนั้นนกก็ส่งเสียงร้องอีกครั้ง

[ฉันจะช่วยให้คุณสื่อสารกับเจ้านายของฉัน]

“ฮ่าๆ ซ่ามากนะ เจ้านายของเธอคือใครละ…?”

ชอคจุนกยอง สั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขารู้บางสิ่ง
จินเซยอน จ้องที่ ชอคจุนกยอง ที่กำลังแช่แข็ง

“… อ้า”

หลังจากจัดระเบียบความคิดของเขาแล้ว ชอคจุนกยอง ก็หัวเราะเบาๆ
เขาลูบเบาๆ ที่หัวของผู้สังเกตการณ์บนไหล่ของเขาและทำท่าให้จินเซยอนเข้ามาใกล้ๆ

“เฮ้ มานี่สิ”

“อะไร?” จินเซยอนถาม

ชอคจุนกยองตอบว่า “มันเป็นผู้ส่งสารจากที่นั่งสีดำ”

จินเซยอนสะดุ้ง
เธอเดินไปรอบๆ ห้องโดยแสร้งทำเป็นไม่แยแส

“ที่นั่งสีดำ?”

“ใช่ ดอกบัวดำ นายอยู่ข้างนอกหรอ? ตอนนี้ฉันอยู่กับ จินเซยอน”

ชอคจุนกยอง กระซิบกับผู้สังเกตการณ์
ประมาณ 3 นาทีต่อมา นกก็ร้องเสียงดังส่งข้อความของดอกบัวดำมาให้เขา

[ใช่ฉันอยู่ข้างนอก แต่ไม่มีอะไรดีเลย ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน ชอคจุนกยอง?]

“ที่โคโลเซียมวาสโก้”

จินเซยอน จดจ่อกับการสนทนาระหว่าง ชอคจุนกยอง และดอกบัวดำ
ในขณะที่แสร้งทำเป็นเฉยเมย

[ที่อยู่ข้างๆเป็นไงบ้าง? พวกเธอเอาชนะวาสโก้ได้ไหม?]

“แน่นอนสิ ฉันฆ่าเขาได้ง่ายๆเลยละ เพื่อนของฉันที่นี่อยากจะเอาใจนะ”

[ฮะ? เธอต้องการเอาใจปีศาจหรอ?]

“อื้ม ฟังดูบ้านะ แล้วนายไม่คิดงั้นเหรอ?”

“โทษนะ แต่ฉัน -”

“ชู่ว”

ชอคจุนกยอง หยุด จินเซยอน
ใบหน้าของจินเซยอนนั้นบิดเบี้ยวเหมือนสุนัขบูลด็อก
แต่ ชอคจุนกยอง ยังคงใจแคบอย่างต่อเนื่อง

[นายมีแผนไหม?]

“ฉันไม่รู้ เธอบอกว่าวาสโก้ชอบสมบัติหรืออะไรบางอย่าง ดังนั้นเธอต้องการเอาใจเขาด้วยสิ่งของที่นายทำ นายก็รู้ พวกเฟอร์นิเจอร์อะไรนั่นนะ ไร้สาระจริงมั้ย?”

[อืม…นายพูดถูก มันฟังดูประมาทไป มันไม่ได้มีแผนอะไรซับซ้อนเลย]

ความไม่พอใจของดอกบัวทำให้ใบหน้า จินเซยอน เปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อนๆ ด้วยความอับอาย

– จนถึงตอนนี้ 6 นักสู้สมัยโบราณได้บรรลุอันดับ 9 แล้ว

เสียงของวาสโก้ลงมาจากเพดานโคลอสเซียม
ชอคจุนกยอง รีบซ่อน ผู้สังเกตการณ์ และ จินเซยอน เงยหน้าขึ้นมองเพดานด้วยท่าทางที่ประหม่า

– นัดสุดท้ายจะเริ่มขึ้นใน 2 วันนับจากนี้

นักสู้ 6 คนได้อันดับที่ 9
วาสโก้ประกาศอย่างกล้าหาญว่าเขาจะต่อสู้กับพวกเขาทั้งหกในคราวเดียว

“นี่ ส่งนกให้ฉัน”

หลังจากการประกาศสิ้นสุดลง จินเซยอนเหยียดแขนของเธอไปที่ชอคจุนกยอง
อย่างไรก็ตามในเวลานั้นวาสโก้ก็พูดแทรกอีกครั้ง

– และเธอสองคน

ชอคจุนกยอง และ จินเซยอน สะดุ้ง
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่กังวลอะไรมากนัก วาสโก้ได้ประกาศก่อนหน้านี้ว่า กลาดิเอเตอร์มีอิสระในการวางแผนและวางแผนต่อต้านเขาในโคโลเซียม
ดังนั้นผู้สังเกตการณ์ไม่ควรเป็นปัญหา….

– ส่วยของพวกนายได้รับการตอบรับดี

อย่างที่คาดไว้
จินเซยอนถอนหายใจอย่างโล่งอกและพุ่งไปที่ ชอคจุนกยอง ราวกับว่ากำลังบอกว่า

– มีใครสักคนในโลกที่สามารถทำสิ่งนี้ได้ด้วยเรอะ? นายกำลังบอกว่ามนุษย์สร้างวัตถุที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้หรอ?

“เห็นได้ชัดว่าเป็นตามนั้น”

จินเซยอนชี้ไปที่ชอคจุนกยองด้วยคางของเธอที่ค่อนข้างเย็น
ชอคจุนกยองยักไหล่แล้วดึงผู้สังเกตการณ์ที่ซ่อนอยู่ด้านหลังเขาออกมา

“ดูนี้ นี่คือนกที่เขาแกะสลักด้วยพลังเวทย์มนตร์ของเขา คุณบอกได้เลยว่าเขาเก่งแค่ไหน?”

ชอคจุนกยอง ปล่อยนกให้เป็นอิสระ ผู้สังเกตการณ์ร้องเสียงดังขณะที่มันกระพือปีกรอบเพดาน วิธีที่นกตัวเล็กเต้นเหมือนผีเสื้อก็น่ารักดี

-ฮืมมมม…

วาสโก้สังเกตดูนกในความเงียบ

จินเซยอนกระซิบ “เห็นไหม มันเวิร์ค”

“แล้วไงล่ะ ฉันก็คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี”

“หยุดโกหกน่า”

“ทำไม” ชอคจุนกยอง มีสีหน้าจริงจังผิดปกติ “ฉันให้สมาชิกตรวจสอบแล้วพวกเขาก็บอกฉันว่าวาสโก้นะฟุ่มเฟือยสุดๆ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่วาสโก้นั้นตาบอดด้วยความร่ำรวยเหมือนกับการจุติมาเกิดของเขา -”

-ฉันได้ยินนะ

วาสโก้ประกาศอย่างเย็นชา
ชอคจุนกยองและจินเซยอนเงียบลง
วาสโก้จึงงพูดต่อพร้อมเสียงหัวเราะ

– ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าความเอนเอียงของร่างชาติไม่ได้ส่งผลกระทบต่อฉันเลย บรรณาการของพวกนายทำให้ฉันพอใจอย่างมาก ฉันจะไปเยี่ยมในไม่ช้า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนเราจะได้รับการปฏิบัติที่ดี รอฉันแล้วกัน

นี่คือคำตอบที่จินเซยอนรอมานาน