The Novel’s Extra - บทที่ 619

Chapter 619 Meeting (8)

“ ฉันอ่านมันเหมือนกัน สรุปคร่าวๆก็คือ ครีบวอน ต้องการที่จะช่วยเหลือเรา แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในสภาวการณ์ที่จะทำเเบบนั้นได้”

“ท-ทำไม?”

เมเดีย ยักไหล่เธอ

“ พวกเขาไร้พลัง แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีพลังงานที่จำเป็นต่อการออกจากหอคอยและลงมายังโลก”

“… .”

“ ฉันใช้เวลาหลายร้อยปีในการเตรียมพร้อมใในการลงมายังโลก นั่นเป็นเรื่องยากที่จะออกจากสถานที่แห่งนั้น น่ารำคาญซะจริง ฉันใช้ความพยายามทั้งหมดเพื่อมาที่นี่แต่ดูที่นี่ในตอนนี้สิ….”

คำอธิบายของ เมเดีย กลายเป็นการแสดงความโศกเศร้าของเธออย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าผมเมินมันซะเป็นส่วนใหญ่ ในใจของผมตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียว

[มิติเอนโทรปี]

แหล่งพลังงานที่มีพลังมากพอที่จะทำให้กองทัพของ ครีบวอน มายังโลกได้

“ น่าเสียดายจริง ๆ ฉันคิดว่าฉันจะมีความสุขกับชีวิตที่ยืนยาวในเวลานี้ซะอีก -”

ผมเมิน เมเดีย ที่ยังคงบ่นไปเรื่อยและเรียก ยูยอนฮา แทน

“ ยูยอนฮา เธออยู่ที่นั่นเหรอ?”

เสียงกระทบกันของบางอย่างดังขึ้นก่อนที่ ยูยอนฮา จะตอบกลับในที่สุด

-…ใช่?

“คุณกำลังทำอะไรอยู่? ปลูกต้นแอปเปิ้ล?”

-อ-อะไร? ม-ไม่ คุณคิดว่าฉันเป็นบ้าหรอ? ต้นแอปเปิ้ล ฮ่าฮ่าฮ่า

“… .”

ปฏิกิริยาแปลก ๆ ของเธอทำให้ผมอยากรู้มากขึ้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้

“ เอาล่ะ ฟังฉันนะ”

-ฮะ? อ่า โอเค.

ยูยอนฮา กลับมาจริงจังอย่างรวดเร็ว ผมหยุดพูดครู่หนึ่งแล้วหันไปมอง เมเดีย

“คุณเมเดีย คุณสามารถส่งข้อความนี้ไปยัง ครีบวอน ให้ผมได้ไหม”

**

[รัสเซีย – วลาดีวอสตอค]

เมื่อวานนี้เมืองวลาดิวอสตอคของรัสเซียสงบสุขดี แม้ว่ากองทัพของ วาเลค จะบุกยุโรปและโลกก็ประสบกับการเปลี่ยนแปลงของอาณาจักรปีศาจอย่างรวดเร็ว

วลาดิวอสต็อกอยู่ใกล้กับเกาหลีและมีจำนวนดันเจี้ยนเป็นจำนวนมากจึงเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สมาคมใหญ่แห่งเกาหลีหลายแห่งไปที่นั่น เมื่อเร็ว ๆ นี้จากการประเมินของวลาดิวอสต็อกผู้คนเพิ่มขึ้นอย่างมากจนถึงจุดที่เหนือกว่ามอสโกซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัสเซีย สถานที่ราชการสำคัญหลายแห่งได้ย้ายไปยังวลาดิวอสต็อก

เหตุผลง่ายๆคือ ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา โลกถูกห่อหุ้มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย วลาดิวอสต็อกกลับมีชื่อเสียงในฐานะที่หลบภัย

ฮีโร่ชาวรัสเซีย เทคโนโลยีขั้นสูงและ “กำแพงวลาดีวอสตอค” ที่เป็นที่รู้จักกันดีไม่ได้เป็นสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงนี้

มันเป็นเพราะสัตว์ประหลาดในพื้นที่นั้นถูกจัดการโดยพลังลึกลับที่ไม่มีใครรู้จัก ชาววลาดิวอสตอคเรียกพลังลึกลับนี้ว่าเป็นเทพผู้พิทักษ์ของพวกเขา ไม่น่าแปลกใจที่วัด หลายสิบศาลเจ้าและโบสถ์ถูกสร้างขึ้นในเมืองเพื่อนมัสการพระเจ้าที่ไม่รู้จักนี้

ผู้อยู่อาศัยของวลาดิวอสต็อกและรัฐบาลรัสเซียประสงค์ให้ปาฏิหาริย์เหล่านี้ดำเนินต่อไปและหวังว่าเทพผู้พิทักษ์นี้จะปกป้องพวกเขาจากความชั่วร้ายทั้งหมด

… อย่างไรก็ตาม เกนนาดี ฮีโร่ที่มีชื่อเสียงที่สุดของรัสเซียคิดว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของการปกป้องจากพลังลึกลับนี้

“ …ท่านเกนนาดี เรากำลังรอคำสั่งของคุณอยู่”

เกนนาดี มองลงมาจากกำแพงที่ผ่านเข้าไปไม่ได้ของวลาดิวอสต็อก ในอีกด้านหนึ่งเป็นกองทัพขนาดใหญ่และปีศาจผู้มีอำนาจสั่งการ

“ นั่นคือ วีนวล …”

เกนนาดี กัดฟันแน่น เขารู้ว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังอันทรงอำนาจเช่นนี้ จิตใจของเขาเริ่มจินตนาการถึงวลาดิวอสต็อกถูกทำลายด้วยทะเลอันไม่มีที่สิ้นสุดของกองทัพด้านหน้าของเขา

– เปิดประตู

ในขณะนั้น เสียงแหบแห้งของปีศาจดังขึ้นไปทั่วขอบฟ้า เสียงที่เต็มไปด้วยพลังปิศาจนั่นสั่นสะเทือนกำแพงและทำให้ทหารธรรมล้มลงกับพื้น

– ข้าจะพูดแค่สามครั้งเท่านั้น

เกนนาดี ตกอยู่ในภวังค์ความคิด เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า วีนวล จะไม่ทำร้ายพวกเขาแม้ว่าจะเปิดประตูก็ตาม

– เปิดประตู

เกนนาดีเริ่มเกลียดตัวเองที่ไร้พลังเช่นนี้

-เปิด….

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงของปีศาจถูกตัดออกไปทันที
ลมกระโชกพัดอย่างรุนแรง เกนนาดีเงยหน้าขึ้น

“… ?”

Chwaaaaa-
สายลมอันุนแรงที่ไม่รู้ที่มานั้นตัดทอนกำลังกองทัพของ วีนวล ไปไม่น้อย ในไม่ช้าสายลมนั้นนั้นได้กลายเป็นพายุและกองทัพของ วีนวล ได้ถูกโยนลงไปในความระส่ำระสายทันที

Boom-!

ทหารของ วีนวล กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเนื่องจากสายลมอันรุนแรงกระชากชิ้นส่วนร่างกายมันออกจากกัน แม้แต่ วีนวล ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหาต้นตอของลมนี้

“… ฮืม.”

ในบริเวณศูนย์กลางสมรภูมิรบ เขาพบว่ามีทะเลสาบที่ไหลเร็วยิ่งกว่าความเร็วของเสียง

“*มัคค์?”

นั่นคือสิ่งที่ วีนวล คิด เขาพยายามคว้า มัคค์ ด้วยพลังปีศาจของเขา แต่มันกลับหายไป

“…แก!”

วีนวล ขมวดคิ้วแน่น พลังปีศาจของเขาแตกแขนงแบ่งกิ่งก้านไล่ตาม มัคค์ไป
มัคค์ วิ่งหนี แต่ในที่สุดพลังปีศาจจากทุกทิศทางก็สามารถจับเขาได้ ไม่ นั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิดในตอนแรก

Plunk-!

เสียงเปรี้ยงดังขึ้นและพลังปีศาจได้ถูกสะท้อนออกไป ไม่ว่าจะเป็นพลังเวทย์มนตร์หรือพลังปีศาจที่เข้าจู่โจมเขา ‘มัคค์’ ใช้เพียง ‘ความแข็งแกร่ง’ เท่านั้นในการจัดการมัน

“… .”

วีนวล ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็น เขาหยุดการโจมตีและสำรวจมัคค์อย่างถี่ถ้วน

—Krrrr, Krrrr

เขาจับเหลือบอย่างใกล้ชิดของตั๊กแตนตำข้าว – ตั๊กแตนตำข้าวสวดมนต์ด้วยเสียงร้องที่แปลก
อย่างไรก็ตาม วีนวล ไม่ได้สนใจแมลงสองเท้า

“ สายตาแบบนั้น แกกล้าดียังไง”

เขามองไปที่การดำรงอยู่ที่เฝ้ามองเขาจากตั๊กแตนตำข้าว เขาไม่สามารถยืนมองการมีอยู่จริงของการดำรงอยู่นั้น

“…ตอบฉันมา”

ปีศาจ อย่างไรก็ตามการดำรงอยู่ยังคงเงียบ ดวงตาที่หยิ่งผยองก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

การดำรงอยู่ของตั๊กแตนตำข้าวนั้นเป็นกษัตริย์ที่โดดเดี่ยวที่มีข้าราชบริพารเพียงคนเดียว – ออร์เดน

*มัคค์ ในที่นี่ทางเราเองยังไม่แน่ใจว่าแปลว่าอะไร ฉะนั้นขอทับศัพท์ไปก่อนน้อ