The Novel’s Extra - บทที่ 668. เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (9)

บทที่ 668. เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (9)

แชนายอนนั่งลงหันหน้าไปทางแชจูชึล แชจูชึลยิ้มเบา ๆ มองไปที่หลานสาวของเขา

แชนายอนกำหมัดแน่นวางไว้บนตักของตัวเอง แชจูชึลยังคงดูเหมือนจะรอหลานสาวของเขาเริ่มพูด บรรยากาศไม่ได้กดดันนัก จริงๆแล้วมันอบอุ่นและอ่อนโยน ถึงอย่างนั้นแชนายอนก็ยังคงกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดแชนายอนก็เริ่มอ้าปาก

“ คุณปู่คะ มีบางอย่างที่หนูอยากถาม”

แชจูชึลพยักหน้าโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป สีหน้าของแชนายอนแข็งทื่อ แชจูชึล ซ่อนการแสดงออกของเขาเช่นกัน แชนายอนมองเข้าไปในดวงตาของแชจูชึลซึ่งลึกล้ำและมืดมิดราวกับหุบเหวไร้จุดสิ้นสุด

“ คุณปู่จำได้ไหมคะ…อุบัติการณ์ควังโอ”

แชจูชึลไม่ได้แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย ทันใดนั้นแชนายอนก็รู้สึกกลัวขึ้นมา อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้หยุดลงแค่นั้น

“ คุณปู่จำคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่คุณปู่เคยฆ่าหรือเปล่าคะ?”

แชนายอนรวบรวมความกล้าที่จะพูดต่อ เธอพูดทุกสิ่งที่เธอรู้ – ความสัมพันธ์ระหว่างประธานสมาคมและแชจูชึล ผู้คนนับไม่ถ้วนที่พวกเขาฆ่า การสมรู้ร่วมคิดระหว่างปีศาจกับสมาคมทุกรูปแบบที่ใช้ในการควบคุมเจ้าหน้าที่ ฯลฯ

ความคิดที่ถูกระงับด้วยความประหม่าของเธอก็เริ่มปะทุขึ้นทีละอัน

“ คุณจินยองฮวาน พ่อของรุ่นพี่จินเซยอนต้องรู้เรื่องนี้ สมาคมกำลังร่วมมือกับปีศาจ”

ในขณะที่แชนายอนยังคงพูดต่อไป แสงสว่างในดวงตาของแชจูชึลก็เริ่มลึกล้ำขึ้น

อย่างไรก็ตาม แชนายอนไม่ได้ถอยกลับ

“ เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน มันแปลกจริงๆที่คิวบ์มีปีศาจอยู่มากเกินไป สเวน ยุนฮยอน…. หนูไม่รู้ว่าทำไมหนูถึงไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน  ปีศาจไม่ควรเกิดขึ้นอย่างง่ายดายจากสถาบันการทหารที่มีวัตถุประสงค์เพื่อยกระดับฮีโร่”

ปีศาจที่ปรากฏในคิวบ์กระตุ้นความสนใจของสาธารณชนโดยธรรมชาติและเตือนพวกเขาถึงสิ่งหนึ่ง – การก่อการร้ายของปีศาจสามารถหยุดได้โดยฮีโร่เท่านั้น

เนื่องจากปีศาจมีเพนเดอร์​โมเนียมเพื่อก่อการร้ายของพวกมัน ฮีโร่จึงต้องรวมตัวกันเป็น “องค์กร” …

เมื่อปีศาจบ้าคลั่งมากขึ้นก็ยิ่งมีคนมาพึ่งพาฮีโร่มากขึ้น ตามธรรมชาติแล้วสมาคมฮีโร่จะได้อำนาจมากกว่าองค์กรรัฐอื่น ๆ

“ …ตอบหนูมาเถอะค่ะ คุณปู่”

แชจูชึลไม่ได้ตอบอะไรแชนายอน ในขณะเดียวกันแชนายอนก็ยังคงรอต่อไป และหวังว่าเขาจะตอบกลับมาตามที่เธอต้องการ

ความเงียบที่ไม่ยาวนานนักดังกล่าว ไหลไปตามอากาศจนกระทั่งในที่สุด ปู่ของแชนายอนก็ออกเสียงพูดในที่สุด

“ปู่จำได้ ปู่รู้เกี่ยวกับมัน”

เสียงของเขายังคงขาดความรู้สึก

อย่างไรก็ตาม แชนายอนรู้สึกถึงแสงแห่งความหวังเล็ก ๆ ในคำพูดเหล่านี้

“ สมาคมใช้ปีศาจเพื่อเสริมสร้างพลังทางการเมืองของพวกเขาให้แน่นแฟ้นขึ้น และปู่ก็ให้พวกเขายืมมือ”

“ทำไม? ทำไมคุณปู่ถึง-“

“ เพราะนั่นเป็นตัวเลือกที่ถูกต้องที่สุดในเวลานั้น”

เสียงของแชจูชึลยังคงความอบอุ่น

“ …ทางเลือกที่ถูกต้อง? คุณปู่บอกว่ามันเป็นตัวเลือกที่ถูกต้องเหรอคะ?”

แชนายอนกัดฟันของเธอ เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถสนทนาเรื่องนี้ต่อไปได้เพราะเธอรู้สึกว่าท้องของเธอเริ่มมีอาการคลื่นไส้

Tak-!

แชนายอนวางหลักฐานทั้งหมดที่เธอนำมาลงบนโต๊ะ

“ นี่คือรายการของสิ่งที่เสียหายทั้งหมดที่สมาคมได้ทำไว้ มันรวมถึงหลักฐานการกระทำผิดของพวกเขาทั้งหมดรวมถึงอุบัติการณ์ควังโอด้วยค่ะ”

“… .”

“ พวกเขาใช้ปีศาจหลอกฮีโร่และสังหารพลเรือนนับไม่ถ้วน คุณปู่กำลังจะบอกว่าสิ่งนี้ถูกต้องอีกหรอคะ?”

แชจูชึลจ้องมองที่แชนายอนอย่างตั้งใจก่อนพยักหน้า

แชนายอนสะดุ้ง

“ ค …คุณปู่….”

แชนายอนผลักผมของเธอไปด้านหลังด้วยมือที่สั่นเทา คำว่า “ขยะ” ออกมาจากปากของเธอ

ถึงกระนั้นแชจูชึลก็ยังคงนิ่งเงียบและจ้องมองเพียงหลักฐานที่แชนายอนนำมา เขาเอื้อมมือไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แล้วหยิบมันขึ้นมา จากนั้นเขาก็พึมพำเบา ๆ

“ นั่นอาจไม่ใช่กรณีนี้”

“… อะ?”

แชนายอนเดาะลิ้นของเธอ เธอทำหน้าบึ้งและจ้องมองปู่ของตัวเอง แชจูชึลพูดต่อไปในขณะที่เผชิญกับใบหน้าตลกๆของเธอ

“ นายอน สิ่งที่ถูกและผิดจะถูกกำหนดโดย ‘ยุค’ ในเวลานั้น ไม่มีใครพยายามบังคับความชอบธรรม ไนน์สตาร์ซึ่งมีอำนาจในการควบคุมความสัมพันธ์ของสมาคมติดอยู่ในร่อง พวกเขาเหนื่อยจากการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้จบ และกลัวผลข้างเคียงของกิฟต์ แม้ว่าความสมดุลที่ดีจะยังคงอยู่เมื่อชินมยองชุลยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเขาตาย ก็ไม่มีใครต่อต้านสมาคม”

การไร้ซึ่งอารมณ์นั้นหมายความว่าเขากำลังคำนวณอย่างถี่ถ้วน แชจูชึลที่ผ่านมาใช้การตัดสินใจของเขาว่าอะไรเหมาะสมกับยุคสมัย

ถึงจุดสูงสุดอย่างเป็นระบบหรือต่อต้านมันเพื่อนำไปสู่การปฏิวัติโดยมีโอกาสประสบความสำเร็จน้อย

แชจูชึลพูดขณะที่จ้องมอง แชนายอน

“ แต่ดูเหมือนว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง”

เสียงของเขาไม่มีสูงหรือต่ำ ด้วยน้ำเสียงที่เอื่อยเชื่อยและไม่แยแส แชจูชึลยังคงพูดต่อไป

“ แต่ถ้ายุคเปลี่ยนไป ทั้งหลานและพ่อของหลานจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง หลานอาจสูญเสียสิ่งที่หลานเคยทำมาจนถึงตอนนี้ ไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

Gulp- แชนายอนกลืนก้อนอย่างหนัก เธอคาดหวังกับคำถามนี้ แต่แชจูชึลก็ยังคงสงบนิ่งกว่าที่คิดไว้ เขาไม่ได้ปฏิเสธข้อกล่าวหาของเธอและไม่ได้วิจารณ์เธอ

แชนายอนถามอย่างใจเย็น

“ …แล้วคุณปู่ล่ะ จะโอเคกับมันไหมคะ?”

แชจูชึลไม่ยิ้มและพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าเขาอนุญาต

“…จริงๆหรอคะ?”

ทำไมการโน้มน้าวเขาถึงง่ายจัง? ในขณะที่แชนายอนนั่งอย่างงุนงง แชจูชึลก็หยิบสมุดบันทึกขนาดเล็กออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงานของเขา

“ อย่างที่หลานรู้ นายาน ปู่ของเธอนั้นไม่มีความรู้สึก”

พูดอย่างใจเย็นแชจูชึลส่งมอบสมุดบันทึกถึงหลานสาวของเขา

“ มันยากที่จะสังเกตว่าหลานกำลังเสียอารมณ์ หลานสูญเสียความเป็นตัวเองตัวเองก่อนที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

แชนายอนรับสมุดบันทึกมา

“ ดังนั้นเมื่อในที่สุดปู่ก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงภายในตัวเอง ปู่ตั้งมาตรฐานเพื่อที่ปู่จะไม่สูญเสียความเป็นตัวเองไป”

แชนายอนเปิดสมุดบันทึก มีหน้าเดียวที่เขียนเพียงหนึ่งประโยคเท่านั้น

แชนายอนจ้องมองประโยคนั้นด้วยความงุนงง

– สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน แชจูชึล คือครอบครัว

ความคิดของแชนายอนหยุดลง สมองของเธอล่าช้าดูเหมือนจะไม่สามารถรับประโยคต่อหน้าเธอได้

ในไม่ช้าในหัวของเธอก็ระเบิดและจ้องมองไปที่แชจูชึลที่ดูไร้อารมณ์เช่นเคย

“ ประโยคนี้ค่อนข้างแปลกสำหรับปู่ ปู่จำอะไรไม่ได้เลยตอนที่เขียนประโยคนี้”

แต่ทำไมล่ะ

“ แต่ปู่ของหลานไม่ใช่คนที่ใช้คำว่า ‘ครอบครัว’ บ่อยครั้ง นั่นคือสิ่งที่ปู่จำได้”

เหตุใดแชนายอนถึงรู้สึกอบอุ่นจากรอยย่นบนใบหน้าที่ไม่มีอารมณ์ของปู่ของเธอ?