The Novel’s Extra - บทที่ 674 เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (15)

บทที่ 674 เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (15)

 

คิมซูโฮตอบโต้อย่างใจเย็นต่อการโจมตีของนิวอีวิลส์

ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำเกินไป ไม่มีปีศาจใดที่สามารถต้านทานอำนาจของดาบศักดิ์สิทธ์ได้ สิ่งที่เขาต้องทำก็แค่แกว่งดาบแล้วผ่าพวกมันครึ่งซีก

 

ทุกครั้งที่มิสเทลทีนประกายศัตรูนับสิบก็จะถึงจุดจบทันที

 

“ เฮ้ย คิมซุกโฮ แกเรียกพวกนี้มาหรอ?”

 

“ ไม่เลย ไม่ใช่ฉัน!”

 

เสียงของเฮย์เนคและคิมซุกโฮดังออกมาจากกลางสนามรบ คิมซูโฮมองพวกเขาขณะที่กำลังเหวี่ยงดาบ

 

“ ถ้าไม่ใช่แกแล้วใครเรียกพวกมัน?”

 

“ ไอ้งี่เง่า! ทั้งเวลาและสถานที่ของงานปาร์ตี้ถูกเขียนไว้ในคำเชิญ ฉันแน่ใจว่าพวกมันคงจะพบเข้า แล้วรู้ว่าจะโจมตีเมื่อไหร่และยังไง!”

 

คิมซุกโฮคำราม แต่เฮย์เนคก็ยังคงสงสัย

 

“อืมมม … มันไม่สำคัญหรอก ยังไงแกก็ถูกจัดการอยู่ดี”

 

“ อ-อะไร แกว่าไงนะ!”

 

มันเป็นฉากของความยุติธรรมในบทกวี

คิมซูโฮจ้องมองพวกเขาและมองออกไปข้างหน้าอีกครั้ง ยังมีศัตรูมากมายเหลืออยู่ อสูรที่มีแขนและขาหลายอันกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา

ปีศาจปล่อยพลังเวทมนต์ที่บางและแหลมคม เหมือนแมงมุม มันพยายามจับเป้าหมาย แต่คิมซูโฮปลดปล่อยพลังเวทย์มนตร์ของเขาและเผาสายใยนั้น จากนั้นเขาก็เจาะหัวใจปีศาจด้วยดาบของเขา

 

“เฮ้ย.”

 

เมื่อเลือดสีดำของปีศาจกระเด็นลงมาบนหน้าผากของเขา จินซาฮยอคก็เรียกชื่อของเขา เธอดูสบายใจเป็นอย่างมาก

 

“อะไร?”

 

คิมซูโฮตะโกนกลับเมื่อเขาฟาดดาบโจมตี จินซาฮยอคไล่ตามความเร็วสูงของมิสเทลทีนด้วยสายตาของเธอ เขากวัดแกว่งดาบของเขาไปทางขวาและตอบสนองอย่างใจเย็นต่อการจู่โจมอย่างฉับพลันจากด้านซ้ายโดยสมาชิกของนิวอีวิลส์

แต่ความสนใจของจินซาฮยอคไม่ได้อยู่ที่การใช้ดาบ แต่เป็นตัว ‘ดาบ’ เอง

 

“ ดาบเล่มนั้น ใครมอบให้นาย?”

 

“ คุณหมายถึงอะไร… ฮึบ!”

 

ด้วยเสียงตะโกนสั้น ๆ ลมพายุรุนแรงพุ่งออกมาจากดาบของเขา ปิศาจที่ล้อมรอบเขาถูกพัดหายไปในทันที

คิมซูโฮฟาดเข้าใส่ปีศาจที่ใกล้ที่สุดทันที หลังจากทำลายการก่อตัวของพวกมันด้วยพายุ เขาก็เริ่มไล่ล่าพวกมันทีละตัว

 

จินซาฮยอคถามขึ้น

 

“ นายไม่ได้รับจากใครสักคนเลยหรอ? ถ้างั้นนายได้รับมันมาด้วยตัวเอง?”

 

“ …ทำไมคุณถึงถามผมแบบนั้น!”

 

คิมซูโฮตะโกนขณะที่เขาเหวี่ยงดาบไปข้างหน้า

 

“ เพราะฉันแค่คิดว่ามันไม่ถูกต้อง”

 

จินซาฮยอคถูคางของเธอ เธอจ้องที่ด้านหลังศีรษะของคิมซูโฮ เธอดูเหมือนจะคิดว่า ‘มีอะไรอยู่ในสมองของเขา?’

 

“อะไร!?”

 

“ …ไม่มี ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่านายจะจำไม่ได้ไปตลอดชีวิต “

 

แต่ฉันควรลองอะไรบางอย่าง…. จินซาฮยอคพึมพำและแปรสภาพเป็นก้อนพลังงาน จากนั้นเธอก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของคิมซูโฮ เธอใช้ประโยชน์จากเทคนิค“ การแทรกซึมร่างกาย” ได้ดีตั้งแต่เธอพัฒนามันขึ้นมา

 

“เดี๋ยว คุณ….”

 

คิมซูโฮไม่มีเวลาที่จะต่อต้าน คิมซูโฮลดการป้องกันการแทรกซึมอย่างฉับพลัน เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งของมีคมกำลังทะลุผ่านเข้าไปในหัวของเขา

 

“ จินซาฮยอค คุณกำลังทำอะไรอยู่!”

 

เขาอยากที่จะตะโกนร้องไล่เธอออกไป แต่การต่อสู้ยังไม่จบ

 

“กั๊ซววววว!”

 

ปีศาจโผล่ออกมาจากที่ใดสักแห่งก่อยจะจับศีรษะของคิมซูโฮ

 

KWANG-!

 

ปีศาจทุบหัวของคิมซูโฮลงไปที่พื้น แรกกระแทกทำให้ให้สมองเขาช็อค

และการตกใจในครั้งนี้ทำให้จินซาฮยอคสามรถสำรวจสมองของคิมซูโฮได้ง่ายขึ้น

 

**

 

“อะ อ๊ากกกก—!”

 

คิมซุกโฮตะโกนโวยวายในขณะที่เขาถูกควบคุมตัวโดยเฮย์เนค

เขาปล่อยพลังเวทย์มนตร์ของตัวเองอย่างสิ้นหวัง พลังเวทย์มนตร์ที่ทรุดโทรมของเขาผลักเฮย์คออกไปและคิมซุกโฮได้ใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนี

 

“แฮ่ก แฮ่ก”

 

เขาวิ่งราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน ดูเหมือนเขาจะคิดว่าความปลอดภัยของเขาถูกรับประกันได้เมื่อเขาสามารถหนีออกจากห้องโถงปาร์ตี้ได้สำเร็จ

 

“หึ”

 

เฮย์เนคเพียงแค่ดูคิมซุกโฮวิ่งออกไปเรื่อยเท่านั้น เขาไม่ได้คิดที่จะไล่ตามไป เขามองภาพคิมซุกโฮวื่งตาเหลือกตาพองอย่างน่าเวทนา

 

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก….”

 

ผลคือคิมซุกโฮออกจากห้องโถงปาร์ตี้ได้โดยไม่มีอุปสรรคและวิ่งผ่านโถงทางเดินต่อไป

 

“อัก!”

 

แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง เขาสะดุดบางสิ่งบางอย่าง คิมซุกโฮปลิวขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะตกลงมาอย่างน่าอับอาย

เหมือนที่คนส่วนใหญ่ทำไปตามจิตใต้สำนึก เขาหันไปรอบ ๆทันทีเพื่อดูสิ่งที่ทำให้เขาสะดุดล้ม

 

“… ?”

 

ใบหน้าของเขางุนงง

 

“ เอ่อ…เอ่อ…แก….”

 

เสียงแปลก ๆ หลุดออกมาจากปากราวกับว่าลิ้นของเขาเป็นอัมพาต หัวของเขารู้สึกเจ็บปวดและไม่สามารถคิดอะไรต่อไปได้อีก

เป็นเพราะคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่และคนที่ไม่สามารถมาอยู่ที่นี่ได้ ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตเบื้องหน้าเขา

 

“ ไม่เจอกันนานนะครับ ท่านประธานาธิบดี ”

 

เสียงเย็นดังขึ้น ความทรงจำที่เขาลืมเลือนไปแล้วได้ผลุดขึ้นมาจากมุมที่ลึกที่สุดในจิตใจของเขา

นั่นคือจินยองฮวาน เขาไม่แก่เลยสักนิดและดูเหมือนในอดีตทุกระเบียดนิ้ว

 

“ แก แก….”

 

คิมซุกโฮชี้ไปที่จินยุนฮวานด ร่างกายของเขาสั่นราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับแผ่นดินไหว

จินยองฮวานพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

 

“ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง คุณคิดว่าผมตายไปแล้วใช่ไหม? อ่า ผมอาจจะเคยนะ ใครจะรู้…บางทีผมอาจจะเป็นเพียงภาพลวงตาจากความผิดบาปของคุณก็ได้ อ่า ถ้าอย่างนั้น ผมสงสัยว่าคุณอาจมีบางความรู้สึกผิดที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง นั่นต้องหมายความว่าผมคือของจริง”

 

ใบหน้าของคิมซุกโฮนั้นแสดงออกไปด้วยความตกใจและประหลาดใจ เหงื่อเย็นหยดลงทำให้เส้นผมของเขาเปียกชุ่ม

คิมซุกโฮจ้องมองจินยองฮวานด้วยใบหน้าที่งุนงง

 

“ถ้าอย่างนั้น ทำไมเราสองคนถึงไม่มาคุยกันหน่อยล่ะ”

 

จินยองฮวานยังมีอีกหลายสิ่งที่จะพูด แต่คิมซุกโฮนั้นสติหลุดออกมาอย่างสมบูรณ์

 

“อะ อึกก….”

 

เขาร้องเสียงแปลกๆก่อนที่จะทรุดตัวลงพร้อมกับดวงตาที่แข็งค้าง ที่ปากของเขายังมีฟองออกมา

จินยองฮวานยกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นอย่างนั้น

 

“ช่างขี้ขลาดนัก”

 

คนที่ฆ่าคนจำนวนมากเป็นคนขี้ขลาดได้อย่างไร? เขาใช่คนที่ฆ่าคนอื่นโดยไม่กลัวผลที่ตามมาคนนั้นหรือเปล่า?

 

Jainเตะท้องของคิมซุกโฮจนสลบก่อนที่จะหันหลังกลับ จากนั้นเธอก็สะดุ้งเล็กน้อย

 

“ โอ้ เธอกำลังดูอยู่เหรอ?”

 

จินเซยอนยืนอยู่ตรงนั้นโดยจ้องมองพ่อของเธอด้วยสายตาที่ขมขื่น แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาเป็นเพียงแค่เจนที่กำลังการปลอมตัว แต่ความโศกเศร้าและความทรงจำก็เติมเต็มไปในหัวใจของเธอ

จินเซยอนพูด

 

“…ได้โปรด ช่วยหยุดปลอมตัวตอนนี้ด้วยเถอะ”

 

“หืม? ตกลง”

 

เมื่อเจนกลับกลายมาเป็นตัวเอง จินเซยอนก็ยังคงหายใจไม่ออก

 

“ยุนซึงอากำลังมองหาเธออยู่”

“โอ้ใช่ ~ ฉันแน่ใจว่าเธอกำลังทำแบบนั้นอยู่ ~”

 

“…จะไม่ไปเจอเธอหรอ?”

 

“ไม่ แน่นอนว่าไม่”

 

เจนยิ้มอย่างสดใส จินเซยอนจ้องมองเธออย่างโง่งม

เจนพูดเสริม

 

“ เธอน่าจะรู้ว่าฉันจะไม่กลับมาอีกเมื่อเธอปล่อยฉันไป ~ อืม ฉันคิดว่าสามารถเรียกความสัมพันธ์ของเราว่าเป็นแมคกัฟฟินก็ได้ นอกจากนี้ ~ ฉันยังมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำ ~”

 

เช่นเดียวกับที่จินเซยอนกำลังวิจารณ์เธอด้วยคำว่า “นั่นเป็นข้อแก้ตัว” …

พับๆๆๆๆ-

เสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังก้องไปทั่วจากด้านบน

Wiing— Wiing— เสียงไซเรนก็ดังอย่างชัดเจนเช่นกัน

 

“ อืม ได้ยินนั่นไหม ~? ถึงเวลาที่เราจะต้องวิ่งแล้ว ~ “

 

เจนพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส

จินเซยอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอนหายใจ

 

ประมาณ 10 นาทีหลังจากการเริ่มต้นของการโจมตีของนิวอีวิลส์ ในที่สุดกองกำลังเสริมภายนอกก็มาถึง

 

**

 

– นี่เป็นงานเปิดเผยการทุจริตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ความจริงที่ว่าประธานสมาคมฮีโร่และอดีตประธานาธิบดีของเกาหลีสมรู้ร่วมคิดกับปีศาจกำลังทำให้โลกใบนี้เกิดมรสุม คำสารภาพและการแจ้งเบาะแสของยูจินวองและแชจูชึลนำไปสู่การยืนยันว่าผู้บริหารของสมาคมมีการซื้อขายอย่างลับๆกับปีศาจ เป็นเรื่องธรรมดาที่สมาคมฮีโร่ได้จะตกลงสู่ความโกลาหล ยูจางวอน ฮีโร่ที่เกษียณแล้วยังโดดเด่นในเหตุการณ์นี้ในฐานะผู้ให้ข้อมูล….

 

แพนธีออน ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของวิหารแห่งความยุติธรรม เป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับฮีโร่ของวิหารแห่งความยุติธรรม แต่เริ่มตั้งแต่วันนี้ มันได้รับบทบาทให้เป็นสำนักงานสืบสวนและสำนักงานใหญ่

 

เนื่องจากเรื่องราวที่ใหญ่โตอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับฮีโร่นับไม่ถ้วน รัฐบาลทั่วโลกจึงตระหนักถึงการสอบสวนอย่างละเอียดและต้องการให้วิหารแห่งความยุติธรรมเป็นผู้สืบสวน

 

แม้ว่าวิหารแห่งความยุติธรรมจะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคม แต่ประชาชนก็ไม่ได้คัดค้านการเลือกเช่นนี้ เป็นเพราะผู้นำ ไอลีนของพวกเขาอยู่ห่างไกลจากภาพลักษณ์แห่งการทุจริตในสายตาของพวกเขา

 

“… อืม.”

 

ในทางกลับกัน แชนายอนนั่งอยู่บนโซฟาในล็อบบี้ของวิหารแห่งความยุติธรรมพร้อมกับเล่นสร้อยคอของเธอ

นิวอีวิลส์ได้รับการปราบปรามและสมาชิกที่สร้างความเสียหายให้กับสมาคมรวมถึงคิมซุกโฮและอียุกโฮ ทุกคนถูกจับกุม ทั้งหมดนี้ใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น

 

ยูยอนฮาบอกพวกเขาว่า“ ต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยไม่ให้มันลากยาวนัก หากว่าเราไม่จบเรื่องนี้ภายใน 24 ชั่วโมง พวกเขาจะเริ่มตอบโต้ได้”

 

แผนการณ์ประสบความสำเร็จ

 

… แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง แชนายอนไม่ได้รู้สึกโปรดโปร่ง