The Novel’s Extra - บทที่ 684 บทส่งท้าย (2) เรื่องราวของพวกเขา [ตอนที่ 4] [สมบูรณ์]

กึกก – ก้อนหินร่วงลงมาบนหัวของแชนายอน เหมือนหยดน้ําที่ตกลงมาเบาๆ บนพื้นดิน พวกมันแค่จักจี้แก้มของเธอเท่านั้น แล้วเธอก็ส่ายหน้าไปมา

“ อื้ออออ”

แชนายอนบิดร่างกายไปข้างๆ ก่อนที่จะส่งเสียงอิดโรยออกมา

“อะ อ๊ากกกกก!”

เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแขนขาของเธอ และแม้กระทั่งอวัยวะภายในของเธอก็เจ็บปวด

แต่โชคดีที่การบาดเจ็บของเธอไม่ถึงตาย หรือไม่สามารถรักษาได้

“อั๊กก แค่กๆ”

แขนายอนไอค่อกแค่ก ในขณะที่เธอเซไปด้านข้างของเธอซึ่งความเจ็บปวดก็ปะทุขึ้น เลือดไหลออกจากปากของเธอพร้อมกับเศษหิน

“อุกก…”

เธอผ่อนคลายร่างกายที่อ่อนล้าของเธอ และมองไปรอบๆผลลัพธ์ของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

ทีมสํารวจได้พิชิตหอคอยเป็นส่วนใหญ่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเขาเข้าใกล้การพิชิตหอคอย แห่งปาฏิหาริย์แล้ว มันเหลืออีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทีมกําลังฝ่าอุปสรรคสุดท้าย พื้นก็พังทลายลงทันที แชนายอน พยายามผลักคนอื่นออกไปเพื่อช่วยพวกเขาให้พ้นจากกับดัก แต่…

“ฉีก”

ตัวเธอเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แขนายอนเซ็ดเลือดรอบๆ ปากของเธอและแก้ไขท่าทางของเธอ

จากนั้นเธอก็ตรวจสอบสมาร์ทวอทช์ ซึ่งเธอได้รับข้อความมากมายจากเพื่อนของเธอ

[เธอโอเคไหม?]

[เราชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายแล้ว รอก่อนนะ เราจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ…]

แชนายอนกําลังจะตอบกลับ แต่ก็ยกเลิกไปและลดสมาร์ทวอทของเธอ

“เฮ้ออ”

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา

หอคอย รางวัล ชีวิต ทุกอย่าง

ในทางใดทางนึง เธอได้สูญเสียแรงจูงใจของเธอไป

เธอมีความกระตือรือร้นและเต็มไปด้วยความหลงใหลเมื่อเข้าสู่หอคอยแห่งปาฏิหาริย์เป็นครั้งแรก และเธอคิดว่าเธอสามารถลืมเรื่องที่ซับซ้อนอย่าง คิมฮาจิน แชจูชึลและแชจินยุนได้

แต่ตอนนี้ เมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

แม้ว่าทีมจะอยู่ห่างจากหอคอยเพียงไม่กี่นาที แต่เธอก็ไม่มีความสุขและรู้สึกว่างเปล่า

เธอเกือบจะรู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะตายแบบนี้

แชนายอนซบไหล่ตัวเอง ร่างกายของเธอเย็นชา เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋า แต่มันไม่มีอะไร ที่จะเคี้ยวได้หรือสูบบุหรี่เลย และร่างกายของเธอก็เริ่มที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอด้วยตัวเอง

เธอไม่สามารถตายได้ง่ายๆ ด้วยร่างกายของเธอ

“เหอะ…?”

เมื่อเธอคลิกลิ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นอะไรบางอย่างในซากปรักหักพัง

มันเป็นประกายอ่อนๆ ในตอนแรก

มีบางอย่างประกายระยิบระยับในภูเขาหินที่แผ่กระจายไปทั่วพื้นดิน มันเพียงพอที่จะกระตุ้น “ความอยากรู้” ที่ไม่รุนแรง

“นั่นอะไรนะ?”

แชนายอนเดินโซเซ จากนั้นเธอก็เข้าหาแสงสว่างอย่างช้าๆ

กระจกสีเงินแห่งแสงสว่างชัดเจนมากขึ้นเมื่อแชนายอนเข้าไปใกล้ มันเกือบจะเหมือนกับว่ามัน ถูกเรียกว่า แชนายอน

ในไม่ช้า เธอก็มาถึงแหล่งกําเนิดแสง เธอหรี่ตาลงและมองเข้าไปในซากปรักหักพัง

“อะไร?”

สิ่งที่ส่องแสงเป็นหินก้อนเล็ก มันถูกฝังอยู่ในหินสีเทา

แขนายอนเอื้อมมือหยิบขึ้นมา

จากนั้นอักขระแปลกๆ ก็โผล่ขึ้นมาต่อหน้าเธอ

[หินปาฏิหาริย์] [ปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด]

> หนึ่งในรางวัลสุดท้ายของ “หอคอยแห่งปาฏิหาริย์

– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด

– โลกก่อนการถอยหลังและโลกหลังการถอยหลังเป็นโลกที่แยกจากกัน และจะไม่ส่งผลก ระทบต่อกันและกันในทางใดทางหนึ่ง

“…!”

แชนายอนก้าวถอยหลังอย่างตกใจ มือที่สั่นเทาของเธอปล่อยหินตกลงไปที่พื้น

ทําให้หินส่งเสียงก้องกังวาน แต่หน้าต่างที่อยู่ด้านหน้าของแชนายอนไม่ได้หายไป

– เมื่อใช้แล้ว ผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด

แชนายอนจ้องที่ประโยคนี้อย่างว่างเปล่า

จากนั้นเธอก็ลูบตาซ้ําแล้วซ้ําอีก เธอคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่สิ่งที่ไร้สาระจะหายไป

– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด

อย่างไรก็ตาม ข้อความยังคงอยู่ในอากาศ ในความเป็นจริงมันปล่อยแสงที่สว่างกว่าออกมา และชักชวนแชนายอน

…อีก

แชนายอนกลืนน้ําลายอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเธอก็ส่ายหัว

แม้ว่าสถานการณ์นี้จะไม่ใช่ความฝันและเป็นรางวัลจาก หอคอยแห่งปาฏิหาริย์” จริงๆ เรื่องของชินมยองซุล และ ศิลากลับคืน เป็นเรื่องราวก่อนนอนที่เป็นที่รู้จักกันดีในตอนนี้

เนื่องจากมีผลข้างเคียงกับปาฏิหาริย์ในระดับของการย้อนเวลากลับไป มันจึงไม่ใช่สิ่งที่สา มารถทําได้อย่างง่ายดาย

แต่…

ร่างกายของเธอไม่ได้ทําตามสมอง

“มันจะมีปัญหาถ้าหินก้อนนี้ตกอยู่ในมือของคนอื่น…” เธอหาเหตุผลให้ตัวเองนั้น

แชนายอนถือ [หินปาฏิหาริย์] พลังเวทย์มนตร์ที่มีอยู่ในหินนั้นไหลเวียนบนฝ่ามือของเธอและ สร้างลมกระโชกเล็กๆ

– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด

แชนายอนจับมือเธอแน่นบนก้อนหิน

การทําเช่นนั้นเธอได้รับการเตือนตามธรรมชาติว่า “บางที

บางทีหินปาฏิหาริย์อาจนําความคิดของเธอไปในทิศทางนั้น

ไม่ว่าในกรณีใด เธอนึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับคิมฮาจิน ซึ่งบิดเบี้ยวตั้งแต่แรก

แชนายอนเกลียดคิมฮาจิน แต่ก็รักเขาในเวลาเดียวกัน ทั้งความรักและความเกลียดชังของเธอ กลับไม่สิ้นสุด

อย่างไรก็ตาม ปาฏิหาริย์ที่สามารถแก้ไขปัญหาอย่าง เปลี่ยนแปลงไม่ได้” นี้เพิ่งปรากฏขึ้น

แชนายอนจ้องที่หินปาฏิหาริย์ด้วยท่าทางที่งุนงง

“…”

เธอครุ่นคิด

หากเธอมีจุดจบที่ดีกว่า เธอจะมีสิทธิ์เลือกไหม?

ถ้าเธอทํา นั่นจะเป็นการสิ้นสุดที่ดีขึ้นจริงหรอ? หรือว่าเธอแค่วิ่งหนีจากความเป็นจริง?

“ เฮ้ออ”

แขนายอนไม่ไตร่ตรองนานนัก คําตอบนั้นชัดเจน ดังนั้นเธอจึงส่ายหัวเท่านั้น

“สรุปว่าคิดแล้วสินะ?”

มันเป็นความจริงที่ว่าจะได้สิ่งนี้มานั้นมันยาก แต่มันก็นาความหายนะมาสู่ที่อื่นอย่างไม่ต้องสงสัย

และเช่นเดียวกับที่แขนายอนกําลังจะกําจัด (หินปาฏิหาริย์] ออกไป

– เมื่อบาอัลถูกทําลายล้างแล้ว บาอัลจะไม่มีอยู่จริงในโลกหลังจากการถดถอย

แชนายอนตัวแข็งที่อ

เธอดูข้อความที่สร้างขึ้นใหม่ แสงสว่างที่ส่องสว่างข้อความนั้นไหลผ่านดวงตาของเธอ กลุ่มของแสงนี้กลายเป็นข้อความที่กระซิบใส่หูของเธอ

ข้อความได้ตัดสินความกังวลทั้งหมดของเธอ

ปัญหาระหว่างแชนายอนและคิมฮาจิน ไม่ใช่คิมฮาจินที่ฆ่าแชจินยุนมันไม่ใช่การพบกันของ พวกเขาเช่นกัน

มันเป็นเพราะปีศาจที่รู้จักในนาม “บาอัล

โดยปราศจากบาอัล แชจินยุนไม่จําเป็นต้องตาย และแชนายอนกับคิมฮาจินจะไม่มีเหตุผลที่จะต่อสู้กัน…