A Record of a Mortal s Journey to Immortality คัมภีร์วิถีเซียน - ตอนที่ 1376

 

 

 

พฤกษาวิญญาณสองสามตนพลันตะลึงงัน บ้างก็เปล่งแสงสีเขียวสว่างวาบ โล่และเกราะป้องกันพฤกษาปรากฏขึ้น บ้างก็อ้าปากออกพร้อมกัน พ่นลำแสงสีเขียวกลุ่มหนึ่งออกมา คิดจะต้านทานเส้นไหมโลหิตเอาไว้

 

 

แต่ไม่รู้ว่าเส้นไหมโลหิตเหล่านี้สร้างขึ้นจากสิ่งใด มันทะลุผ่านเครื่องป้องกันเหล่านั้นไปราวกับเงาลวงตา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในร่างของพฤกษาวิญญาณเหล่านั้น

 

 

พฤกษาวิญญาณเหล่านั้นมีลำแสงสีโลหิตปรากฏขึ้นบนเรือนร่าง ชั่วพริบตาก็ถูกเส้นไหมโลหิตห่อหุ้มเอาไว้เป็นตาข่าย ครานั้นไม่มีทางดิ้นรนหลบหนีได้

 

 

ในเวลาเดียวกันซากของต้นไม้โบราณสองส่วนที่ถูกหานลี่ใช้ไอกระบี่ผ่าออก ก็หมุนวนแล้วกลายเป็นเงาสีทองจางๆ สองสายกระโจนเข้าไปหามู่รุ่ย

 

 

มู่รุ่ยแค่นเสียงในลำคอ จากนั้นพลันชี้นิ้วไป

 

 

ชั่วขณะนั้นลำแสงสีเงินสองสายพลันเปล่งแสงสว่างวาบ แล้วดีดตัวออกโจมตีไปยังเงาสีทองอย่างพอดิบพอดี

 

 

เสียง “ตูมๆ” ดังขึ้น เงาสีทองระเบิดออก จุดลำแสงสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งกระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศ ห่อหุ้มพฤกษาวิญญาณระดับเงินเอาไว้

 

 

เสียงคำรามดังสนั่นขึ้น รอบด้านของมู่รุ่ยมีเขตอาคมที่ก่อตัวขึ้นจากอักขระสีทองปรากฏขึ้น ท่ามกลางลำแสงวิญญาณพลันห่อหุ้มพฤกษาวิญญาณระดับสูงเอาไว้ข้างใน

 

 

มู่รุ่ยแววตาเปล่งแสงสีม่วง สองมือประกบเข้าหากัน ในมือมีลำแสงสีเงินที่เจิดจ้าจนแสบตาปรากฏขึ้น จากนั้นลำแสงสีเงินจำนวนนับไม่ถ้วนก็ระเบิดออกแล้วพุ่งไปทั้งสี่ทิศ

 

 

เสียงตูมๆ ดังสนั่นขึ้น ลำแสงสีเงินและยันต์สีทองพัวพันตัดสลับกัน ไม่รู้ว่าอักขระสีทองเหล่านั้นคือความสามารถประหลาดอะไร มันต้านทานการโจมตีของพฤกษาวิญญาณระดับเงินเอาไว้ มีเพียงอักขระส่วนน้อยที่ถูกโจมตีตนสลายออก

 

 

ฉากนี้ทำให้พฤกษาวิญญาณระดับสูงอย่างมู่รุ่ยรู้สึกตกตะลึงระคนโกรธเกรี้ยว

 

 

ไม่ต้องขบคิด ระหว่างฝ่ามือสองมือพลันมีลำแสงสีเงินปรากฏขึ้นอีกครั้ง ลำแสงที่ผนึกตัวรวมกันแค่มองก็รู้ว่าเปล่งแสงเจิดจ้ากว่าครั้งที่แล้วหลายส่วน

 

 

แต่ครานี้เมื่อเห็นพฤกษาวิญญาณระดับเงินและพฤกษาวิญญาณระดับสูงตนอื่นๆ ถูกกักเอาไว้ แม้ว่าหานลี่และหล่งตงจะตกใจ แต่ไหนเลยจะนิ่งรอความตายต่อ ทันใดนั้นจึงทยอยกันสำแดงความสามารถปกป้องชีวิตออกมาด้วยความดีใจ แล้วพุ่งออกไปทั้งสี่ทิศทันที

 

 

สตรีผู้นั้นใช้สองมือร่ายอาคม ร่างกายหมุนวนพุ่งลงไปยังพื้นดิน ชั่วพริบตาก็กลายเป็นหงส์เพลิงที่งดงามเป็นพิเศษ รอบกายมีเปลวเพลิงปีศาจสีดำห่อหุ้มอยู่ พุ่งเข้าไปหาฝูงวานรพฤกษา ทุกแห่งที่บินผ่านยุทธภัณฑ์ต่างๆ ของวานรยักษ์ที่เข้ามาประชิดตัวพลันกลายเป็นเถ้าถ่าน

 

 

ชั่วพริบตาหงส์ตัวนั้นก็ออกห่างมาในระยะร้อยจั้งเศษ

 

 

ภายใต้สีหน้าเคร่งขรึมของหล่งตง กลับกลืนยาลูกกลอนห้าสีลงไปเม็ดหนึ่ง ทันใดนั้นปากพลันบริกรรมคาถา บนร่างมีเกราะสงครามติดปีกคู่หนึ่งปรากฏขึ้นอีกครั้ง

 

 

สองปีกกระพือ เกราะสงครามมีเงาลวงตามังกรทองห้ากรงเล็บตัวหนึ่งปรากฏขึ้น

 

 

มังกรตัวนี้เปล่งเสียงกู่ร้องกับท้องฟ้า จากนั้นก็หมุนวนรอบหนึ่งแล้วจมหายเข้าไปในร่างของหล่งตง

 

 

ทันใดนั้นร่างของชายหนุ่มไฝโลหิตก็เปล่งแสงสีทองออกมา กลายเป็นสายรุ้งสีทองยาวสิบจั้งเศษพุ่งทะยานออกไป ขณะที่ลำแสงสีทองกะพริบวาบมังกรสีทองห้ากรงเล็บก็สะบัดหัวสะบัดหาง ทุกแห่งที่ลำแสงสีทองกวาดออกไป สิ่งของที่ต้านทานอยู่เบื้องหน้าทั้งหมดต่างกลายเป็นฝนโลหิตโปรยปรายลงมาทันที

 

 

เทียบกับทั้งสองคนก่อนหน้าที่หนีไปอย่างสะเทือนฟ้าสะเทือนดินแล้ว การเคลื่อนไหวของหานลี่กลับเงียบเชียบ แผ่นหลังมีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้น ปีกขนนกสีเขียวขาวคู่หนึ่งปรากฏขึ้น

 

 

จากนั้นเขาพลันอ้าปากออก พ่นโลหิตบริสุทธิ์ออกมาสองสามหยด โคจรอยู่ล้อมรอบเขา แล้วกลายเป็นหมอกโลหิตผืนใหญ่ห่อหุ้มเรือนร่างเอาไว้

 

 

ขณะที่หมอกโลหิตหมุนวนสองสามรอบ ก็หดเล็กลง ด้านในมีเงาโลหิตสายหนึ่งพุ่งออกมา หลังจากเปล่งแสงสว่างวาบ ก็ทะลุผ่านอสูรวานรพฤกษาที่หนาแน่นไปราวกับไร้รูปร่าง ปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า

 

 

หลังจากเปล่งแสงสว่างวาบอีกครั้ง เงาโลหิตถึงได้หายวับไป

 

 

หานลี่สำแดงเงาโลหิตหลีกหนีของระดับเทพแปลงออกมา คาดไม่ถึงว่าจะเร็วกว่าหงส์ทมิฬและลำแสงสีทองที่หล่งตงสร้างขึ้นหลายเท่า

 

 

ทำให้ทั้งสองคนที่อยู่ในลำแสงหลีกหนีมองเห็นอยู่ไกลๆ แล้วอดที่จะตกตะลึงจนตาค้างไม่ได้

 

 

หญิงสาวชุดขาวกลับอยู่อีกด้าน แค่ใช้มือหนึ่งโบกสะบัดไป มีดสั้นสีแดงเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือ และไม่เห็นว่านางจะร่ายอาคมใดๆ แค่โบกสะบัดมีดเล่มนั้นไปทางที่มีอสูรวานรพฤกษาเยอะที่สุดเบาๆ

 

 

ชั่วขณะนั้นบรรยากาศรอบๆ ก็สั่นคลอน มีดลำแสงสีแดงสดยาวร้อยจั้งเศษพราวกับเสายักษ์ค้ำฟ้าพลันปรากฏขึ้นกลางอากาศ และสับลงมาอย่างรุนแรง

 

 

ทุกแห่งที่มดลำแสงสับลงไป อสูรวานรพฤกษาที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้พลันเกิดความโกลาหลขึ้น ทยอยกันร้อนรนคิดจะหนีออกห่างจากที่เดิม

 

 

สิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็คือ ชั่วพริบตาร่างทั้งหมดของวานรพฤกษาเพิ่งจะเคลื่อนไหว ร่างกายก็สั่นเทาแล้วมอดไหม้ไป ชั่วพริบตาอสูรวานรพฤกษาร้อยตนก็กลายเป็นผุยผงท่ามกลางลำแสงเพลิงสีแดง

 

 

เบื้องหน้ามีทางเดินยาวๆ สายหนึ่งปรากฏขึ้น

 

 

มีดลำแสงขนาดยักษ์ยังไม่สับลงมา ก็หายวับไปอย่างแปลกประหลาด

 

 

ในตอนนั้นเองรากของต้นไม้โบราณที่มีคัมภีร์ซ่อนเอาไว้ พลันมีวิหคเพลิงสีเขียวขนาดเท่ากำปั้นพุ่งออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วกลายเป็นลำแสงสีเขียวจมหายเข้าไปในร่างของหญิงสาว

 

 

หญิงสาวชุดขาวเห็นเช่นนั้นกลับมีสีหน้ายินดี สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง ร่างกายพลิ้วไหวหายไปจากที่เดิม แต่หลังจากกะพริบวาบครั้งหนึ่ง ก็ปรากฏขึ้นตรงกลางทางเดิน แต่เมื่อเคลื่อนไหว คนก็หายวับไป ปรากฏขึ้นตรงปลายทางของทางเดิน

 

 

ทันใดนั้นหญิงสาวพลันเงียบกริบ กลายเป็นสายรุ้งสีขาวสายหนึ่งพุ่งออกไป ลำแสงกะพริบวาบๆ ชั่วลมหายใจก็หายวับไปจากขอบฟ้าเช่นกัน

 

 

เคล็ดวิชาหลีกหนีของสตรีผู้นี้ดูเหมือนว่าจะไม่ด้อยไปกว่าเงาโลหิตหลีกหนีของหานลี่เลย

 

 

ครานี้มู่รุ่ยที่ถูกยันต์อาคมสีทองกักเอาไว้ พลันมีลำแสงสีเงินระเบิดออกมาจากบนฝ่ามืออีกครั้ง

 

 

ครั้งนี้ลำแสงสีเงินมีอานุภาพมากกว่าครั้งที่แล้ว ภายใต้การโจมตีคาดไม่ถึงว่าจะทำลายยันต์สีทองไปกว่าครึ่ง ส่วนที่เหลือก็ล้อมรอบพฤกษาวิญญาณตนนั้นเอาไว้ไม่หยุด

 

 

พฤกษาวิญญาณตนนี้มีสีหน้าไร้ความรู้สึก แต่ลำแสงสีม่วงพลันเปล่งแสงสว่างวาบขึ้นในแววตา ฉับพลันนั้นพลันเงยหน้าขึ้นเปล่งเสียงร้องแหลมๆ อันไพเราะออกมา

 

 

ชั่วขณะนั้นพลันเกิดอื้ออึงขึ้นในบรรดาอสูรวานรพฤกษาที่อยู่ใกล้เคียง แบ่งออกเป็นสองสามกลุ่ม แล้วทยอยกันไล่ตามพวกของหานลี่ไปอย่างรีบร้อน

 

 

แทบจะในเวลาเดียวกัน ตรงจุดที่ไกลออกไปจุดอื่นในป่าสีดำ เสียงกรีดร้องเหมือนกันราวกับกำลังขานรับกันพลันดังขึ้น…

 

 

หานลี่ไม่ได้ใช้เงาโลหิตหลีกหนีนานนัก หลังจากสลัดเหล่าอสูรออกไปโดยไม่เห็นเงาแล้ว ทันใดนั้นก็เห็นลำแสงโลหิต แล้วกลายเป็นสายรุ้งสีเขียวสายหนึ่งพุ่งออกไป

 

 

แต่เช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ยังซีดขาวกว่าเดิมสองสามส่วนอย่างเห็นได้ชัด

 

 

ดูจากท่าทางแล้ว การสำแดงเงาโลหิตหลีกหนีติดต่อกันสองครั้ง จะทำให้เขาสูญเสียปราณแท้ไป

 

 

ทว่าเมื่อคิดว่าด้านหลังอาจจะมีพฤกษาวิญญาณระดับเงินไล่ตามมา เขาก็ไม่กล้าหย่อนยานเลยสักนิด นั่นเท่ากับสิ่งมีชีวิตระดับผสานอินทรีย์ของเผ่ามนุษย์ ต่อให้เขามั่นใจในความสามารถของตัวเองขนาดไหน ระดับที่แตกต่างกันขนาดนี้ ก็ไม่กล้าหวังว่าหากประมือกันแล้วจะมีโอกาสชนะ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในอันดับที่รองจากอันดับเงินตนหนึ่งก็ตาม

 

 

ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะมีคนแอบลงมือช่วย ฉับพลันนั้นพลันใช้เคล็ดวิชาลับกักพฤกษาวิญญาณระดับเงินเอาไว้ เกรงว่าพวกเขาคงไม่มีโอกาสได้หนีแน่

 

 

แต่เห็นได้ชัดว่ายันต์เขตอาคมสีทองนั่นไม่อาจกักสิ่งมีชีวิตระดับนั้นได้นานนัก ขณะที่ทุกคนกำลังแยกกันหลบหนี ผู้ใดก็อาจจะถูกพฤกษาวิญญาณระดับเงินระบุเป้าได้ เขาจึงยิ่งไม่กล้าหยุดพัก!

 

 

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เงาโลหิตหลีกหนีอีก แต่หานลี่ที่อยู่ในลำแสงหลีกหนีสีเขียว ปีกวายุอสนีที่แผ่นหลังกระพือขึ้นลงไม่หยุด ทุกครั้งต่างมีลำแสงสว่างวาบ ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งส่วน หลังจากกระพือสิบกว่าครั้ง ความเร็วก็ไม่ต่างอะไรกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับหลอมสุญตา

 

 

ทว่าเช่นนั้นหานลี่ก็ยังไม่กล้าหันหลังกลับไป แค่ก้มหน้าก้มตาบึ่งไปด้านหน้าเท่านั้น

 

 

เสียง “สวบๆ” แหวกผ่านอากาศดังขึ้นจากด้านล่าง ทันใดนั้นวายุสองสามสายก็พุ่งออกมาช่างแปลกประหลาดหนัก

 

 

หานลี่มีสีหน้าเคร่งขรึมลำแสงหลีกหนีหยุดชะงักกลางอากาศ

 

 

ลำแสงหลีกหนีสามสายเปล่งแสงสว่างวาบพลางแฉลบผ่านไปจากทางด้านหลัง ระยะห่างจากตัวเขาไปแค่สองสามฉื่อ

 

 

หากเมื่อครู่หานลี่ไม่ได้หยุดลำแสงหลีกหนี เกรงว่าคงถูกลำแสงสีเขียวสามสายทะลุผ่านร่างไปแล้ว

 

 

ครานี้ลำแสงสีเขียวสามสายพลันหมุนวน กลายเป็นคนของเผ่าพฤกษาสามคน แต่ละคนถือหอกไม้สีเขียวเอาไว้ ต้านเอาไว้เบื้องหน้าอย่างไร้ความรู้สึก

 

 

แววตาของหานลี่กวาดไปที่เอวของทั้งสาม พบว่าเอวของพฤกษาวิญญาณสามตนนี้เป็นสีเหลืองอ่อน ทันใดนั้นก็รู้สึกผ่อนคลายลง

 

 

นั่นหมายความว่าทั้งสามคนมีพลังเท่ากับผู้บำเพ็ญเพียรระดับเทพแปลง แน่นอนว่าเขาจึงไม่เห็นอยู่ในสายตา

 

 

หานลี่เองก็ไม่เห็นว่าเขาจะลงมืออะไร ปีกวายุอสนีที่แผ่นหลังกระพือเล็กน้อย กลายเป็นประจุไฟฟ้าสีเขียวขาวสายหนึ่งพุ่งออกไป

 

 

สายฟ้าฉับไวขนาดไหน แค่กะพริบวาบ คนก็มาอยู่ตรงกลางของพฤกษาวิญญาณ

 

 

พฤกษาวิญญาณมีใบหน้าไร้ความรู้สึก แต่ลำแสงสีม่วงพลันเปล่งแสงสว่างวาบในแววตาอย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าจะคว้าหอกไม้เอาไว้อย่างไม่หวาดกลัว แล้วพุ่งไปที่ท้องส่วนล่างของหานลี่

 

 

หอกไม้ยังไม่ทันประชิดตัว ก็ระเบิดลำแสงสีเขียวสองสามสายออกมา ราวกับว่าจะแทงหานลี่ให้เป็นพรุนในพริบตา

 

 

แวววตาของหานลี่ฉายแววเย็นชา ใบหน้าและแขนทั้งสองเปล่งแสงสีทองสว่างจ้า ชั่วพริบตาก็มีเกล็ดสีทองโปร่งแสงปรากฏขึ้น ลำแสงสีเขียวเหล่านั้นทิ่มแทงเรือนร่าง คาดไม่ถึงว่าจะเปล่งเสียงเหมือนโลหะทองกระทบกันออกมา ล้วนถูกดีดกลับมา ไม่มีผลเลยสักนิด

 

 

แทบจะในเวลาเดียวกัน หานลี่พลันยื่นแขนข้างหนึ่งออกไป คาดไม่ถึงว่าจะคว้าหัวหอกที่แหลมคมเอาไว้ ปล่อยให้พฤกษาวิญญาณเบื้องหน้าพยายามดึงกลับมา แต่กลับไม่เป็นขยับเขยื้อน

 

 

ใบหน้าของพฤกษาวิญญาณมีไอสีเขียวสว่างวาบ คลายหอกไม้ออกอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ร่างกายพุ่งออกไปด้านหลัง การเคลื่อนไหวรวดเร็วดุจดาวตก ไม่เรียกว่าว่องไวไม่ได้

 

 

แต่แขนอีกข้างของหานลี่กลับเปล่งเสียง “แควกๆ” ออกมาขยายใหญ่ขึ้นสองสามฉื่อ ปรากฏขึ้นตรงทรวงอกของพฤกษาวิญญาณราวกับเคลื่อนย้ายกาย นิ้วทั้งห้าเลือนรางราวกับกระบี่ จมหายเข้าไปด้านใน

 

 

เสียงไพเราะดังขึ้น ร่างกายของไม้วิญญาณราวกับกระดาษบางๆ ถูกหานลี่อาศัยกายที่แข็งแกร่งทะลวงผ่านไป นิ้วทั้งห้าทะลุผ่านแผ่นพลังของพฤกษาวิญญาณ กลับบีบผลึกสมบัติที่มีรูปร่างเหมือนศิลาสีเหลืองอ่อนเอาไว้

 

 

ตั้งแต่ที่หานลี่โจมตีพฤกษาวิญญาณที่อยู่ตรงกลาง ไปจนถึงตอนที่เขามาโจมตีอยู่เบื้องหน้า ทะลวงผ่านทรวงอกไป เป็นเวลาเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น

 

 

นอกจากนี้พฤกษาวิญญาณอีกสองตนที่อยู่ด้านข้างเห็นเช่นนั้น ปากก็เปล่งเสียงกรีดร้องแหลมๆ ออกมา คาดไม่ถึงว่าจะอ้าปากออก พ่นลำแสงสีเหลืองกลุ่มหนึ่งออกมา อีกมือหนึ่งโบกสะบัดหอสีเขียวในมือ กลายเป็นเงาลวงตาสองสามสายห่อหุ้มเรือนร่างกว่าครึ่งของหานลี่เอาไว้

 

 

หานลี่หัวเราะอย่างเย็นชาออกมา หดมือทั้งสองกลับไป คิดจะเก็บแขนทั้งสองข้างกลับมาต่อกรกับศัตรู

 

 

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงพลันปรากฏขึ้น

 

 

มือหนึ่งของเขาที่ปักลงไปในร่างของพฤกษาวิญญาณและแขนอีกข้างหนึ่งที่คว้าหอกไม้เอาไว้ เปล่งแสงสีเขียวออกมาในเวลาเดียวกัน พลังแรงดูดมหาศาลที่น่าเหลือเชื่อปรากฏขึ้น

 

 

แขนทั้งสองของเขาสั่นเทา ไม่อาจเคลื่อนไหวและดึงออกมาได้เลยสักนิด

 

 

และเมื่อได้รับสิ่งนี้ ชั่วพริบตาลำแสงสีเหลืองก็มาปรากฏเบื้องหน้า เงาลวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนมีลำแสงสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา แล้วแทงลงมา

 

 

หานลี่มีสีหน้าประหลาดใจฉายแวบผ่าน ในเวลาเดียวกันมุมปากพลันขยับ ดูเหมือนว่าจะเอ่ยอะไรออกมา

 

 

ชั่วขณะนั้นบนร่างของเขาพลันเปล่งแสงสีทองสว่างวาบ เงาลวงตาใต้ซี่โครงเปล่งแสงสว่างวาบ แขนสีทองที่เลือนรางสี่ข้างปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด