A Record of a Mortal s Journey to Immortality คัมภีร์วิถีเซียน - ตอนที่ 1561 ศัตรูตัวฉกาจ

ชาวเพลิงจันทราเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ พลันหน้าเปลี่ยนสี ทันใดนั้นพลันกระตุ้นสมบัติสองชิ้นทำการโจมตีไปพลาง ปากบริกรรมคาถาไปพลาง ดูเหมือนว่าจะสำแดงอิทธิฤทธิ์ที่ร้ายกาจอะไรออกมา

 

 

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงราบเรียบของหานลี่พลันดังขึ้นอีกครั้ง

 

 

“ในเมื่อนายท่านตกอยู่ในเขตอาคมกระบี่ของข้า หากจะไป ก็ต้องให้ผู้แซ่หานเป็นผู้ส่งเจ้าไปด้วยตนเอง!”

 

 

เมื่อเอ่ยจบ ฉับพลันนั้นดอกบัวตรงข้ามพลันสลายออก กลายเป็นเงาลำแสงสีเขียวเต็มท้องฟ้า มีดยักษ์สีเงินและเงามังกรวารีสีทองกระโจนเข้ามา ชั่วครู่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับดินโคลนจนลงไปในมหาสมุทร

 

 

แม้แต่ร่องรอยสักนิดก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น

 

 

ชาวเพลิงจันทรารู้สึกจิตใจหนักอึ้ง เดิมทีร่างกายที่คิดจะรีบออกไปพลันหยุดชะงัก

 

 

และในตอนนั้นเองเงาลำแสงสีเขียวตรงหน้าพลันเปล่งแสงเจิดจ้า จากนั้นราวกับคลื่นยักษ์ม้วนเข้ามาอย่างไรอย่างนั้น

 

 

ชาวเพลิงจันทราตกใจจนสะดุ้งโหยง ปล่อยอาคมที่แต่เดิมพร้อมจะปล่อยออกไปอย่างไม่ลังเล

 

 

เห็นเพียงร่างของเขามีลำแสงสีแดงหมุนติ้วๆ มีดำแสงสีแดงขนาดเท่าฝ่ามือจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น กระตุ้นเล็กน้อย ก็เริงระบำวนล้อมรอบไปทั้งสี่ทิศ

 

 

เสียง ฟิ้วๆ แหวกอากาศดังขึ้น!

 

 

ชั่วพริบตามีดแหลมที่เริงระบำจนกลายเป็นพายุหมุนสีแดงพลันปรากฏห่อหุ้มร่างของเขาเอาไว้

 

 

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ชาวเพลิงจันทราถึงได้ผ่อนคลายลง

 

 

ครู่ต่อมา ม่านลำแสงสีเขียวพลันม้วนวนเข้ามาอย่างเงียบเชียบราวกับภาพลวงตา

 

 

แต่หลังจากที่เขาเพ่งมองไปก็พลันรู้สึกตื่นเต้น

 

 

เห็นเพียงลำแสงสีเขียวสว่างวาบ ทิวทัศน์รอบด้านรางเลือน คาดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียวมรกต

 

 

รอบด้านล้วนเต็มไปด้วยต้นหญ้าสีเขียวชอุ่มสูงสองสามชุ่น และมีดอกไม้เปล่าแซมอยู่หลากสีสัน ไกลออกไปมีเสียงวิหคเพรียกดังแว่วมา ช่างเป็นทัศนียภาพวิหคเพรียกกลิ่นมวลดอกไม้หอมที่น่าหลงใหล ทำให้ผู้คนอดที่จะสบายอารมณ์และผ่อนคลายลงอย่างไม่รู้ตัว

 

 

“เคล็ดวิชาลวงตา!”

 

 

ชาวเพลิงจันทราเองก็ไม่ธรรมดา แววตาหลงใหลฉายแวบผ่านก็ร้องอุทานออกมาอย่างได้สติ

 

 

เขามองไปกลางอากาศอย่างรวดเร็ว

 

 

เห็นเพียงสูงขึ้นไปมีสีฟ้าเข้ม นอกจากก้อนเมฆสองสามก้อนที่อยู่ไกลออกไปแล้วคาดไม่ถึงว่ามองปราดเดียวจะมองไม่เห็นสุดขอบของทุ่งหญ้า ส่วนชาวเพลิงจันทราก็สัมผัสได้ว่าจุดที่สองฝ่าเท้าเหยียบย่ำอยู่อ่อนนุ่มเป็นพิเศษ ในเวลาเดียวกัน ในจมูกก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายต้นไม้ใบหญ้าที่เข้มข้น คาดไม่ถึงว่าจะไม่อาจมองหาข้อบกพร่องได้เลยสักกระผีก ร่างทั้งร่างดูเหมือนอยู่ในทุ่งหญ้าที่ไร้ขอบเขต!

 

 

“ทลาย”

 

 

ชาวเพลิงจันทรามีสีหน้าเคร่งขรึม แต่ปากก็ตะโกนออกมากัดปลายลิ้นของตนเองในเวลาเดียวกันสองมือก็ชูขึ้น

 

 

มองเห็นมีดลำแสงสีแดงข้างกายในพายุหมุนหยุดชะงัก จากนั้นก็พุ่งออกมาสี่ทิศแปดด้านราวกับห่าฝน

 

 

ร่องรอยสีขาวเป็นสายๆ ปรากฏขึ้นกลางอากาศ มีดสีแดงเหล่านั้นแหลมคมเป็นอย่างมาก คาดไม่ถึงว่าจะดูราวกับว่าจะสับท้องฟ้าออกตรงๆ

 

 

ทุกอย่างรอบด้านเต็มไปด้วยมีดสีโลหิตที่สับลงมา ม่านลำแสงจางๆ ปรากฏขึ้น จากนั้นทัศนียภาพพลันรางเลือนทุ่งหญ้าท้องฟ้าบิดเบี้ยวหายวับไป

 

 

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ชาวเพลิงจันทราพลันรู้สึกดีอกดีใจ ทลายเคล็ดวิชาลวงตาที่ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ช่างเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายโดยแท้

 

 

แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเพิ่งจะเผยออกมา ทัศนียภาพรอบด้านที่บิดเบี้ยวกลับระเบิดลำแสงสีเขียวเจิดจ้าออกมา

 

 

ชนต่างเผ่าอดที่จะหรี่ตาทั้งสองข้างลงไม่ได้ แต่ทันใดนั้นผิวกายพลันมีลำแสงสีแดงสว่างวาบ รอบกายมีมีดลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นอีกครั้งปกคลุมไว้รอบด้าน

 

 

ทว่าชาวเพลิงจันทรารู้สึกเพียงว่าเบื้องหน้ามีเส้นลำแสงมืดหม่น หลังจากเพ่งพินิจมองสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเหยเก

 

 

เห็นเพียงทัศนียภาพรอบด้านเปลี่ยนไป รอบกายล้วนเป็นต้นไม้ยักษ์สูงเทียมฟ้าขนาดยี่สิบสามสิบจั้ง ทุกต้นล้วนลำต้นเหยียดตรง ใบไม้ปกคลุมหนาแน่นแทบจะปกคลุมทั้งท้องฟ้าเอาไว้อย่างแน่นหนา

 

 

เขาตกอยู่ในป่ารกอีกครั้ง

 

 

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อาจสลัดเคล็ดวิชาลวงตาออกได้และจมปลักอยู่ในนั้นอีกครั้ง

 

 

สถานการณ์เช่นนี้แน่นอนว่าย่อมทำให้ชาวเพลิงจันทราทั้งตกตะลึงทั้งโกรธเกรี้ยว

 

 

แต่ครั้งนี้ไม่รอให้เขากระตุ้นความสามารถอันใด ใต้ฝ่าเท้ากลับสั่นคลอนอย่างรุนแรงราวกับแผ่นดินไหว จากนั้นต้นไม้รอบด้านพลันล้มระเนระนาดลงราวกับอ่อนแอต้านลมไม่ไหว ชั่วขณะนั้นเงาสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็ทอดตัวลงมา

 

 

ชาวเพลิงจันทราพลันตกตะลึงไม่ทันได้ขบคิดมีดแหลมคมที่ผิวกายพลันสับออกไปกลางอากาศทันที

 

 

ชั่วพริบตาต้นไม้เหล่านั้นไม่ทันได้เข้าประชิดชาวเพลิงจันทรา ก็ถูกสับออกเป็นชิ้นๆ ท่ามกลางลำแสงสีแดง!

 

 

ชาวเพลิงจันทรารู้สึกผ่อนคลายลงยามที่กำลังที่จะกระตุ้นมีดลำแสงให้ออกไปรอบทิศ เพื่อทลายเคล็ดวิชาลวงตาอีกครั้ง ฉับพลันนั้นเสียง “ปังๆ” พลันดังขึ้น เงาสีดำกลางอากาศที่ถูกมีดลำแสงสับลงมากลับแข็งแกร่งกว่าที่คิด

 

 

มีดลำแสงสีแดงสับลงมาก็ทยอยกันเปล่งแสงเจิดจ้าแล้วหายวับไป

 

 

ส่วนเงาสีดำพลันพลิ้วไหวสร้างภาพลวงตาใหญ่ขึ้นสองสามเท่า จากนั้นก็กดลงมา

 

 

นั่นคือยอดเขาสีดำขนาดร้อยจั้งเศษ

 

 

“เอ๋” ชาวเพลิงจันทราพลันตกตะลึง ทำได้เพียงแหงนหน้าอ้าปากพ่นหมอกสีแดงออกมา

 

 

ด้านในมีอะไรสักอย่างอยู่รางๆ!

 

 

แต่เมื่อหมอกสีแดงและภูเขาน้อยสัมผัสกัน แค่เปล่งแสงสีแดงสว่างวาบก็เผยสมบัติรูปทรงเหมือนกระดานไม้สีแดงสดปรากฏขึ้น ผิวของมันมีอักขระจำนวนนับไม่ถ้วนเปล่งประกายระยิบระยับ

 

 

แม้ว่าไม้กระดานนี้จะมีอานุภาพไม่น้อย แต่จะรับอานุภาพอันมหาศาลของภูเขาเทวะดูดปราณได้อย่างไร

 

 

ภูเขาสีดำทับไม้กระดานจนลำแสงสีแดงแตกกระจายในพริบตา และเปล่งแสงสว่างวาบไม่หยุดก็มาถึงเหนือศีรษะของชนต่างเผ่า

 

 

“แย่แล้ว!”

 

 

ชาวเพลิงจันทราทำได้เพียงเปล่งเสียงออกมาร่างทั้งร่างถูกภูเขาสีดำกดทับเอาไว้

 

 

ในเวลาเดียวกันทัศนียภาพพลันบิดเบี้ยว กลายเป็นดวงลำแสงละเอียด ภาพลวงตาทั้งหมดหายวับไป ชาวเพลิงจันทราปรากฏกายขึ้นกลางหุบเขาที่เดิมอีกครั้ง

 

 

แต่ใต้ฝ่าเท้าของเขากลับว่างเปล่าถูกยอดเขาสีดำกดทับเอาไว้

 

 

ครู่ต่อมาเสียงอึกทึกดังสนั่นพลันดังขึ้นจากพื้นดิน!

 

 

ภูเขาสีดำกดลงที่พื้นด้านล่างจนกลายเป็นหลุมลึกขนาดสองสามชุ่น

 

 

ชาวเพลิงจันทรากลายเป็นน้ำจิ้มเนื้ออยู่ในหลุม

 

 

แม้ว่าเขาและหานลี่จะอยู่ในระดับหลอมสุญตาเช่นเดียวกัน แต่กายเนื้อกลับอ่อนแอกว่าที่คิด

 

 

น่าเวทนาชาวเพลิงจันทราระดับหลอมสุญตาผู้นี้ไม่ได้มีความสามารถแค่ที่แสดงออกมาเมื่อครู่

 

 

แต่น่าเสียดายที่เขาสำแดงเคล็ดวิชาลับแปลงกายออกมาในตอนแรก ก็ถูกหานลี่ใช้ไข่มุกอัสนีและยันต์เกราะเอกแปลงเป็นหุ่นเชิดเงาเข้าโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ปราณแท้ได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเขาก็ตกอยู่ในเคล็ดวิชาลวงตาเขตอาคมกระบี่หลากวสันต์ของหานลี่ ถูกภูเขาเทวะดูดปราณที่ยากจะแยกแยะว่าของจริงหรือปลอบลอบโจมตี ทำให้สูญเสียกายเนื้อไปอย่างง่ายดาย และไม่อาจพลิกตัวกลับมาได้อีก

 

 

ทว่ายามนี้ศพใต้ภูเขาสีดำพลันเปล่งแสงสีแดงเจิดจ้า ไข่มุกกลมขนาดเท่าไข่ไก่พุ่งออกมา จมหายไปในพื้นดินด้านล่าง

 

 

ฉับพลันนั้นตีนยอดเขาสีดำพลันมีหมอกลำแสงสว่างจ้า ลำแสงสีเทาพุ่งออกมา ชั่วพริบตาก็ม้วนไข่มุกกลมสีแดงออกมาจากดิน ทำให้มันไม่อาจกระดิกกระเดี้ยได้เลยสักกระผีก

 

 

จากนั้นลำแสงสีเทาพลันเปล่งประกาย ไข่มุกกลมถูกโยนออกไปบนพื้นอย่างแรง

 

 

ในเวลาเดียวกันยอดเขาเปล่งแสงสีเขียวสว่างวาบ เงาร่างคนสายหนึ่งปรากฏขึ้น มือหนึ่งกวักเรียกไข่มุกกลมกลางลำแสงสีเทาเบาๆ

 

 

เสียง สวบ ดังขึ้น ชั่วพริบตานั้นพลังมหาศาลพลันดูดไข่มุกกลมเข้ามาอยู่ในมือ

 

 

เงาร่างคนนั่นก็คือหานลี่เอง

 

 

เขาก้มหน้าลงมองที่อยู่ในมือสองแวบ

 

 

เห็นเพียงไข่มุกกลมเม็ดนี้มีลำแสงสีแดงสว่างวาบ ด้านในโปร่งแสง คาดไม่ถึงว่าจะมีคนตัวเล็กขนาดสองสามชุ่นซ่อนอยู่

 

 

ดูจากหน้าตาแล้วเหมือนกับชาวเพลิงจันทราทุกกระเบียดนิ้ว แค่ส่วนหัวมีเขาเล็กๆ ที่บางเบาจนแทบมองไม่เห็นงอกออกมา

 

 

“เจ้าเกี่ยวข้องกับเผ่าหนอนมีเขาดังคาด! ข้าน้อยก็ประหลาดใจอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าสหายคือคนของเผ่าหนอนมีเขาหรือว่าคนเผ่าเพลิงจันทรา” หานลี่ดูเหมือนจะใช้สองนิ้วบีบไข่มุกลมอย่างส่งเดช ใบหน้ากลับเผยรอยยิ้มเย็นเยียบออกมา

 

 

คนตัวเล็กในไข่มุกกลม กลับหลับตาทั้งสองข้างลงไม่ได้กล่าวอะไร

 

 

“ในเมื่อเจ้าวางแผนฉกกล่องในมือของผู้แซ่หาน ก็น่าจะรู้สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเจ้าสิ่งนี้สินะ หากเจ้ารู้ตัวยอมบอกสิ่งที่ข้าอยากรู้ ไม่แน่ว่าข้าอาจจะ…”

 

 

“เจ้าจะปล่อยจิตวิญญาณดั้งเดิมของข้าหรือ?”

 

 

ไม่รอให้หานลี่เอ่ยจบ คนตัวเล็กในไข่มุกกลมพลันลืมตาขึ้น ตอบด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

 

 

“ไม่ได้ ทำได้เพียงลดความเจ็บปวดจากวิชาค้นจิตวิญญาณเท่านั้น!” หานลี่ขมวดคิ้ว ตอบกลับอย่างเย็นชา

 

 

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด หากอยากใช้เคล็ดวิชาค้นจิตวิญญาณกับข้า ทางที่ดีที่สุดก็อย่าเสียแรงเลย จิตสัมผัสของเขาถูกเผ่าศักดิ์สิทธิ์ลงอาคมเอาไว้ ต่อให้เผ่าศักดิ์สิทธิ์ระดับสามสำแดงเคล็ดวิชาค้นวิญญาณกับข้า จิตสัมผัสของข้าก็จะแค่ระเบิดออกเท่านั้น” มนุษย์ตัวน้อยเผยรอยยิ้มเยาะออกมา

 

 

หานลี่ได้ฟังคำตอบพลันขมวดคิ้ว ทันใดนั้นพลันหรี่ตาทั้งสองข้างลงจ้องเขม็งไปยังมนุษย์ตัวน้อยในไข่มุกกลม สองมือถูกกันไปมา!

 

 

ได้ยินเพียงเสียงฟ้าผ่าดังขึ้น! ท่ามกลางประจุไฟฟ้าสีทองที่เปล่งประกาย ชั่วพริบตานั้นไข่มุกกลมพลันปริแตก มนุษย์ตัวน้อยด้านในกลายเป็นเถ้าถ่านเช่นกัน

 

 

แม้ว่าหานลี่จะไม่รู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเป็นความจริงหรือไม่ แต่เขาไม่มีเวลาจะมาซักไซ้ต่อ

 

 

เพื่อป้องกันไม่ให้จิตสัมผัสของอีกฝ่ายถูกลงสัญลักษณ์อะไรอีก เขาจึงไม่อาจปล่อยให้จิตวิญญาณดั้งเดิมของอีกฝ่ายหนีไปได้ ดังนั้นเมื่อเห็นว่าได้สิ่งที่ต้องการ ก็ลงมืออย่างโหดเ**้ยมอย่างไม่ลังเล

 

 

หานลี่ไม่รู้ว่าในชั่วพริบตาที่จิตวิญญาณดั้งเดิมของชาวเพลิงจันทราถูกทำลาย เขายักษ์สีเงินที่ลอยอยู่เหนือเมืองแสงมรกต กลางวิหารสีทองแห่งหนึ่ง จะมีคนร้องอุทานว่า “เอ๋” ออกมา

 

 

“พี่ถู เกิดเรื่องอันใดขึ้น?” อีกคนเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

 

 

“อาคมที่ข้าร่ายไว้ในจิตสัมผัสของหงอิ๋นหายไป ดูเหมือนว่าเขาจะเพลี่ยงพล้ำไปแล้ว” ชายชราเคราสั้นผู้สวมชุดคลุมสีเงินคนหนึ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวโพลนเอ่ยขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวดแน่น บนหัวของเขามีเขาสั้นสีแดงสดงอกออกมา มือหนึ่งตะปบออกไปกลางอากาศ แผ่นป้ายไม้สีเขียวปรากฏขึ้นในมือ

 

 

ใจกลางแผ่นป้ายไม้มีผลึกหินสีแดงเม็ดหนึ่ง มันแตกละเอียดเป็นชิ้นๆ

 

 

“อันใด ฐานะของเขาถูกเปิดเผย และถูกล้อมโจมตีหรือ?” อีกคนเอ่ยซักถาม สวมชุดคลุมสีเงินเช่นกัน เป็นชายวัยกลางคนที่มีอายุเพียงสี่สิบปีเศษ ซักถามด้วยฉงนสงสัย

 

 

“อาจจะเป็นเช่นนั้นกระมัง ถึงอย่างไรเสียพลังยุทธ์ของหงเมี่ยก็ไม่ได้อ่อนแอ และจากข่าวที่เขาส่งมา ในเมืองแสงมรกตก็ไม่ได้มีเผ่าศักดิ์สิทธิ์ระดับสามอาศัยอยู่ หากถูกล้อมโจมตี ก็น่าจะไม่เพลี่ยงพล้ำไปอย่างง่ายดายเช่นนี้ หรือว่าก่อนที่พวกเราจะมามีเผ่าศักดิ์สิทธิ์ระดับนั้นเข้ามาในเมืองอย่างกะทันหัน หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ แม้ว่าคนที่มาถึงก่อนจะตรวจตราทั้งวัน ก็อาจจะสัมผัสไม่ได้” ชายชราลูบเคราตนเองแล้วพยักหน้าขณะเอ่ย

 

 

“หากเป็นเช่นนั้นละก็ เพื่อเป็นการป้องกัน พวกเราไปดูด้วยตัวเองสักรอบเถิด ช่างไม่เข้าใจเอาเสียเลย การลงมือชิงสมบัติครั้งนี้ คาดไม่ถึงว่าจะขอรบกวนพวกเราให้ลงมือกับเผ่าศักดิ์สิทธิ์ระดับนั้น” ชายวัยกลางคนถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง แล้วมีท่าทีไม่คิดเช่นนั้น