A Record of a Mortal s Journey to Immortality คัมภีร์วิถีเซียน - ตอนที่ 2178 แมลงกลายพันธุ์

ทว่าลูกบอลอัสนีที่อยู่กลางอากาศย่อมไม่เกรงใจ กดลงมาด้านล่าง ชั่วขณะนั้นสายฟ้าพลันเปล่งแสงสว่างวาบสับลงมากลางฝูงแมลง

ยามนั้นฝูงแมลงสิบกว่าฝูงพลันมีสายฟ้าสีดำขาวแล่นเปรี้ยะๆ ไม่หยุด แมลงวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนถูกโจมตีจนไหม้เกรียม และทยอยกันร่วงลงมาจากกลางอากาศราวกับห่าฝน

แม้ว่าร่างแมลงกลืนทองจะใกล้เคียงกับอมตะ แต่ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของเคราะห์สวรรค์อย่างเคราะห์อัสนีเที่ยงแท้ พวกที่อ่อนแอหน่อยก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แม้ว่าจะอาศัยความแข็งแกร่งของเรือนร่างทำให้ไม่ถึงชีวิต แต่ก็สลบไปจำนวนไม่น้อย

แต่แมลงกลืนทองเหล่านั้นและราชาแมลงที่ถูกเลือกสิบกว่าตัวที่หลงเหลืออยู่กลางอากาศก็ถูกลูกบอลอัสนีส่งเสียงดังคำรามทำให้ได้สติขึ้นมา

ทันใดนั้นแมลงเหล่านั้นก็ส่งเสียงร้องแหลมสูงออกมา ชั่วขณะนั้นแมลงกลืนทองนับหมื่นตัวก็ทยอยกันกระโจนมาที่ลูกบอลอัสนีเป็นฝูง ชั่วพริบตาก็ปกคลุมลูกบอลจนเป็นสีทองเรืองรอง และพยายามกลืนกินพลังอัสนี

พริบตาที่แมลงกลืนทองกระโจนเข้ามาผิวของลูกบอลอัสนีสีดำขาวก็มีประจุไฟฟ้าทะลักออกมา ตัดสลับกันไปมา และโจมตีไปที่ฝูงแมลงอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด

เช่นนั้นลูกบอลอัสนีก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็วด้วยการกลืนกินของแมลงกลืนทอง แมลงกลืนทองโตเต็มวัยจำนวนมากในฝูงเอง ก็ต้านทานไม่ไหวพลางสลบไปท่ามกลางสายกระแสไฟฟ้า

ทว่าแค่สองสามชั่วลมหายใจแมลงกลืนทองร่างกายโตเต็มวัย ก็ทยอยกันร่วงลงมาจากลูกบอลอัสนี มีเพียงราชาแมลงสิบกว่าตัวที่ยังตรึงอยู่บนนั้นแน่นอย่างโหดเหี้ยม และกลืนกินพลังอัสนีอย่างบ้าคลั่ง

ทว่ายามนี้ลูกบอลอัสนีสีดำขาวก็ไม่สนใจราชาแมลงเหล่านั้นอีก พลางพุ่งมาหาหานลี่ที่อยู่ด้านล่างท่ามกลางเสียงดังอึกทึก

ยามนี้ผิวของลูกบอลอัสนีเล็กลงกว่ายามที่ปรากฏตัวหนึ่งในสี่ส่วน

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นลูกบอลอัสนีที่ดำขาวก็ยังคงมีเส้นผ่าศูนย์กลางสองสามจั้ง ร่อนลงมาพร้อมกับสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไหลเวียนไปมา ท่าทางยังคงน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

และหลังจากที่ถูกแมลงกลืนทองต้านทาน หานลี่ที่อยู่ด้านล่างกลับแปลงกายเป็นร่างนิพพานแล้ว

เมื่อเห็นลูกบอลอัสนีร่อนลงมา ร่างวานรยักษ์ก็อ้าปากคำรามเสียงดังสนั่นทันที ชั่วพริบตาร่างกายก็ขยายใหญ่ขึ้นท่ามกลางรัศมีลำแสงสีม่วงทอง จนมีขนาดสองสามร้อยจั้ง ในเวลาเดียวกันแขนจริงๆ ทั้งสี่ก็ชูขึ้นกลางอากาศ

ชั่วขณะนั้นร่างของวานรยักษ์พลันมีลวดลายสีเงินปรากฏขึ้นและหมุนวนโคจรไปมาอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็รวมตัวกันในแขนทั้งหก และกลายเป็นลวดลายอาคมสีเงินขนาดน้อยใหญ่ไม่เท่ากัน

ลำแสงสีเงินเปล่งแสงเจิดจ้า!

ครู่ต่อมาเสียง “ครืดๆ” ก็ดังสนั่นขึ้น!

แสงสีเงินบนแขนทั้งหกของวานรยักษ์หม่นแสงลง คาดไม่ถึงว่าจะมีปลอกแขนสีเงินระยิบระยับปรากฏขึ้น และปกคลุมแขนทั้งสี่ตั้งแต่นิ้วไปจนถึงหัวไหล่อย่างแน่นหนา

แต่หากเพ่งพินิจดีๆ ก็จะพบว่าปลอกแขนทั้งสี่สร้างขึ้นจากเกล็ดสีเงินที่วิจิตรงดงามจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน แต่ทุกเกล็ดล้วนมีลวดลายเขตอาคมเล็กๆ รวมตัวกันอยู่ลางๆ และแผ่กลิ่นอายลึกลับออกมา

คาดไม่ถึงว่าหานลี่จะใช้ร่างนิพพานและคาถาตื่นจากจำศีลแปลงกายสิบสองครั้งพร้อมกัน แล้วยังสำแดงคาถาร้อยชีพจรหลอมสมบัติที่เพิ่งฝึกฝนสำเร็จอีกด้วย

ภายใต้สถานการณ์ที่สำแดงอิทธิฤทธิ์ออกมาทั้งสามชนิดพร้อมกัน แม้ว่าหานลี่เองก็ยังเป็นครั้งแรก

แต่หลังจากที่สัมผัสได้ว่าในร่างเหมือนกับมีพลังน่ากลัวฉีกขาด หานลี่กลับรู้สึกมั่นใจที่จะรับการโจมตีครั้งสุดท้ายมากขึ้นหลายส่วน

เห็นเพียงแขนที่ถูกปลอกแขนสีเงินสี่ขาวห่อหุ้มอยู่หดลงเล็กน้อย แล้วตบไปกลางอากาศช้าๆ เสียงร้องแหลมสูงสี่เสียงก็ระเบิดออกกลางอากาศ

หลังจากที่เห็นแขนทั้งสี่แค่ลางเรือน ก็กลายเป็นเงาลวงตาฝ่ามือยักษ์สีเงินสี่ข้าง เปล่งแสงสว่างวาบแล้วโจมตีไปที่ลูกบอลอัสนีสีดำขาวพร้อมกัน

เสียงสะเทือนเลื่อนลั่นดังขึ้น เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้งกลางอากาศ!

เงาลวงตาฝ่ามือยักษ์เปลี่ยนเป็นหนาขึ้นราวกับของจริง นิ้วทั้งสิบจมหายเข้าไปในลูกบอลอัสนีราวกับตะขอสีเงิน ใจกลางฝ่ามือมีพลังมหาศาลทะลักออกมา กดไปที่ใจกลางของลูกบอลอัสนีอย่างแรง

ลูกบอลอัสนีสีดำขาวหดเล็กลงอย่างรวดเร็วภายใต้พลังมหาศาลที่กดลงมา แต่จากประจุไฟฟ้าสีดำขาวที่สับออกมาอย่างไม่เกรงใจนั้น ก็สับไปที่เงาลวงตาแขนทั้งสี่ไม่หยุด

ส่วนเงาลวงตาฝ่ามือยักษ์สีเงินนั้นทุกการโจมตีด้วยสายฟ้า วานรยักษ์ที่กลายร่างเป็นร่างนิพพานด้านล่างลำแสงเทวะในแววตาเปล่งประกายก็หม่นแสงลงหนึ่งส่วน ในเวลาเดียวกันกลิ่นอายบนเรือนร่างก็อ่อนแอลง

ยามนั้นเงาลวงตาแขนยักษ์ทั้งสี่ก็ต้านทานการโจมตีอัสนีนับร้อยนับพันเอาไว้ กลิ่นอายของหานลี่ที่กลายเป็นวานรยักษ์แทบจะสลายหายไปเกือบครึ่ง

ทว่าในยามนั้นวานรยักษ์ที่อยู่ด้านล่างพลันร้องคำรามออกมา ฝ่ามือสีเงินทั้งสี่ขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง มีขนาดใหญ่กว่าเดิมสองสามเท่า

แขนยักษ์ทั้งสี่กางนิ้วทั้งสิบออก คาดไม่ถึงว่าจะปกคลุมลูกบอลอัสนีทั้งลูกเอาไว้ข้างใน ในเวลาเดียวกันก็ไม่สนใจสายฟ้ากลางฝ่ามือแล้วทำการโจมตีย้อนกลับ ฝ่ามือระเบิดลำแสงสีเงินเจิดจ้าออกมา

อักขระยันต์ห้าสีจำนวนนับไม่ถ้วนทะลักออกมาจากลำแสงสีเงิน พลังมหาศาลที่ทะลักออกมาเพิ่มขึ้นสองสามเท่าในชั่วพริบตา นิ้วออกแรงลูกบอลอัสนีขนาดใหญ่ก็ระเบิดออก

หลังจากที่ลูกบอลอัสนีสีดำขาวปริแตกก็กลายเป็นประจุไฟฟ้าสีดำขาวจำนวนนับไม่ถ้วนโจมตีไปในบริเวณรอบๆ แขนยักษ์สีเงินสี่ข้างมีประจุไฟฟ้าตัดสลับกันไปมาและถูกโจมตีจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

วานรยักษ์อ้าปากออกพ่นโลหิตบริสุทธิ์ออกมา ปลอกแขนสีเงินบนแขนทั้งสี่ส่งเสียงคำรามออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นลำแสงสีเงินสลายหายไป

ส่วนประจุไฟฟ้าสีดำขาวนับร้อยสายตาที่หลงเหลืออยู่กลางอากาศ ก็ไม่ถูกต้านทาน แค่กะพริบวาบแล้วสับลงมาที่วานรยักษ์ด้านล่างราวกับฝนกระหน่ำ

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นไม่หยุด สายฟ้าสีดำขาวปริแตกแล้วกลืนกินวานรยักษ์ในพริบตา

เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น!

วานรยักษ์ที่อาศัยกายเนื้อยืนหยัดเอาไว้พลันพลิ้วไหว สุดท้ายก็ต้านไม่ไหวล้มตึงลงท่ามกลางสายฟ้า ร่างกายอันใหญ่ทำให้พื้นดินบริเวณรอบสั่นสะเทือน

ประจุสายฟ้าสีดำขาวโจมตีไปที่ร่างของวานรยักษ์อย่างต่อเนื่อง ในที่สุดอานุภาพก็เสื่อมสลายไป

บนพื้นที่เป็นหลุมเป็นบ่อ เหลือเพียงวานรยักษ์ร่างกายใหญ่โตที่เต็มไปด้วยรอยแผล มันในยามนี้นิ่งงันอยู่บนพื้น เกล็ดสีม่วงทองบนร่างถูกโจมตีจนร่วงลงมา ขนสีทองที่เผยออกมาเปลี่ยนเป็นสีดำเกรียม ท่าทางน่าเวทนาเป็นอย่างยิ่ง

ในเวลาเดียวกันที่ลูกบอลอัสนีสีดำขาวระเบิดออกแล้วสลายหายไป รูยักษ์ที่อยู่กลางอากาศก็เปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไปท่ามกลางเมฆสีดำ

ยามนั้นนอกจากเมฆสีดำสนิทที่ทะลักออกมาจากกลางอากาศ คาดไม่ถึงว่าจะไม่มีความเปลี่ยนแปลง แม้กระทั่งให้ความรู้สึกสงบนิ่งอย่างแปลกประหลาด

“ฮ่าๆ เคราะห์อัสนีเที่ยงแท้สมคำร่ำลือจริงๆ แต่หากอยากจะเอาชีวิตของข้า กลับพลาดไปหน่อย…” บนพื้นพลันมีเสียงหัวเราะร่าดังมา จากนั้นก็มีเสียงพูดที่ระงับความตื่นเต้นเอาไว้ดังขึ้น

เห็นเพียงวานรยักษ์ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนพลันเปล่งแสงสีม่วงทองที่ผิวกาย ลวดลายวิญญาณบนเกล็ดและเขาค่อยๆ หายวับไป

ในเวลาเดียวกันร่างวานรยักษ์ก็หดเล็กลงท่ามกลางลำแสงวิญญาณอย่างรวดเร็ว ชั่วครู่ก็กลับคืนสู่ร่างมนุษย์

หลังจากที่มือเท้าของหานลี่ขยับเล็กน้อย ก็ค่อยๆ ยืนขึ้นบนพื้นดินอย่างช้าๆ ยกมือสองข้างขึ้น พิจารณาตนที่กลับคืนสู่ร่างมนุษย์

เห็นเพียงยามนั้นมีเสียงดังขึ้น นอกจากหน้าที่ซีดขาวไม่เห็นสีโลหิตแล้ว ทั้งเรือนร่างก็ไม่มีร่องรอยบาดแผลเลยสักนิด

นี่ย่อมเป็นเพราะยามที่เขาเลิกแปลงกาย อาศัยกายเนื้อที่แข็งแกร่งรักษาอาการบาดเจ็บของตนเอง ชั่วพริบตารอยแผลบนผิวหนังก็หายไป

แน่นอนว่าความจริงแล้วในร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อย หากอยากหายดีต้องใช้เวลาพักฟื้นสักระยะหนึ่ง

แต่ในยามนี้พลันมีเสียงอึกทึกดังมาจากกลางอากาศ

หานลี่พลันตกตะลึง อดที่จะจ้องเขม็งมองไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าราชาแมลงกลืนทองสิบกว่าตัวจะบินหมุนวนกลางอากาศอย่างปลอดภัย ปากก็ส่งเสียงร้องประหลาดๆ ออกมา

สถานการณ์แปลกประหลาดปรากฏขึ้น

จากนั้นราชาแมลงเหล่านั้นก็ส่งเสียงร้อง พื้นดินมีเสียงอึกทึกดังขึ้นเช่นกัน แมลงเกราะสีทองที่เดิมมีขนาดจิ๋วเริ่มพวยพุ่งขึ้นไปจากพื้นดิน และแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ อย่างไม่ลังเลพลางพุ่งไปอยู่ข้างกายราชาแมลงเหล่านั้น ในเวลาเดียวกันก็กระพือปีกทั้งสองอย่างบ้าคลั่ง บินวนล้อมรอบราชาแมลงไปมา ระหว่างนั้นก็เผยท่าทีเป็นศัตรูอย่างรุนแรงออกมา

หานลี่เห็นเช่นนั้นพลันตกตะลึง นิ้วชี้ไปกลางอากาศอย่างไม่ต้องขบคิด ในเวลาเดียวกันก็ผิวปากยาวๆ ออกมา หมายจะเรียกแมลงวิญญาณเหล่านั้นกลับมา

แต่เรื่องที่ทำให้เขาจิตใจหนักอึ้งก็ปรากฏขึ้น!

แม้ว่าแมลงกลืนทองเหล่านั้นจะส่งเสียงหึ่งๆ แต่คาดไม่ถึงว่าจะไม่มีสักตัวที่ฟังคำสั่งแล้วบินลงมาด้านล่าง

หานลี่พลันใจหายวาบมีสีหน้าเคร่งขรึม ยามที่คิดจะสำแดงเคล็ดวิชาลับบังคับเรียกแมลงวิญญาณเหล่านั้นกลับมา แมลงกลืนทองสิบกว่าฝูงกลางอากาศก็เคลื่อนไหวพร้อมกัน เริ่มโจมตีไปที่ฝูงแมลงอื่นๆ ในละแวกโดยมีราชาแมลงที่ถูกเลือกเป็นผู้นำ

ยามนั้นกลางอากาศพลันมีเสียงสวบๆ ดังขึ้น! แมลงกลืนทองสองสามหมื่นตัวกลายเป็นเมฆแมลงสีทอง และทำการห้ำหั่นกันอย่างดุเดือด บางครั้งก็มีแมลงกลืนทองถูกแมลงกลืนทองสองสามตัวหรือแม้กระทั่งสิบกว่าตัวกลืนกินไปทีละตัวๆ

ราชาแมลงที่ถูกเลือกสิบกว่าตัวกำลังกลืนกินแมลงกลืนทองธรรมดาๆ รอบด้าน แทบจะอ้าปากแยกเขี้ยวออกมา ก็สามารถกลืนกินวิญญาณแมลงธรรมดาได้ทั้งตัวแล้ว

หานลี่มองเห็นทุกอย่างแววตาพลันฉายแววประหลาดใจ อาคมในมือผ่อนกำลังลง คาดไม่ถึงว่าจะไม่ได้โจมตีออกไปทันที

ขณะที่เขากำลังหน้าเปลี่ยนสีไปมา ดูเหมือนจะตัดสินใจไม่ถูก เมฆสีดำกลางอากาศพลันมีเสียงร้องประหลาดๆ อย่าง “กรี้ดๆ” ดังขึ้น เมฆสีดำสนิทหมุนวน ลูกบอลลำแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเพ่งพินิจมองกลางลูกบอลลำแสงสีดำเหล่านี้มีเงาลวงตาศีรษะภูตขนาดน้อยใหญ่ มีทั้งดำและขาว ส่งเสียงร้องประหลาดๆ บ้างเสียงต่ำบ้างเสียงแหลม ไม่เหมือนกัน แต่เมื่อเข้ามาในโสตกลับทำให้รู้สึกมึนงง

“ศีรษะมารเหนือฟ้า”

หานลี่เห็นสถานการณ์เช่นนั้น รูม่านตาพลันหดเล็กลง พลันมีสีหน้าเคร่งขรึม ไม่สนใจเมฆแมลงที่กำลังกลืนกินอยู่กลางอากาศอีก แล้วรวบรวมสมาธิกวาดจิตสัมผัสไปกลางอากาศ

แทบจะในเวลาเดียวกันเมฆสีดำกลางอากาศพลันหมุนวนอย่างรุนแรง เสียงไพเราะเสนาะหูราวกับเสียงจากสรวงสวรรค์ดังขึ้น เส้นไหมลำแสงสีเทาขาวปรากฏขึ้นในเมฆ และรวมตัวกันที่ใจกลาง คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นเงาลวงตาราวกับกระจกสีเทา ด้านในมีรัศมีลำแสงสีเทาขาวม้วนวนออกมา และม้วนไปทางที่หานลี่อยู่อย่างช้าๆ

หานลี่รู้สึกเพียงว่ารัศมีสีเทาขาวในกระจกยักษ์ดูเหมือนจะเปล่งแสงสว่างวาบ ร่างกายของตนเบาลง สติสัมปชัญญะลางเรือนมาปรากฏตัวในแดนที่ไม่คุ้นเคย