เล่ห์ร้ายโฉมสะคราญ - ตอนที่ 725 ตกน้ำ / ตอนที่ 726 ถูกช่วยขึ้นมา

ตอนที่ 725 ตกน้ำ 

 

 

ในเวลาเดียวกัน ณ เก๋งหยกขาว ซูหลีมองชาที่สาดใส่ตนด้วยใบหน้ากระอักกระอ่วนใจ 

 

 

ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆ องค์หญิงจินเย่ว์ก็จะพยายามดันทุรังให้หลิงเอ๋อร์รินชาให้นาง นางเห็นแววตาหลิงเอ๋อร์นั้นหลักแหลมอย่างยิ่ง 

 

 

เดิมทีหลิงเอ๋อร์ยังดูหวาดกลัวระแวดระวัง พอรินชาออกมา จินเย่ว์เปลี่ยนสีหน้าในทันที แล้วแย่งกาน้ำชาจากมือหลิงเอ๋อร์มา คิดไม่ถึงว่าระหว่างนั้นจะทำให้กาน้ำชาหกใส่นาง 

 

 

แก้วน้ำชาหกรดลงบนร่างซูหลี 

 

 

ยังดีที่ชากานี้ไม่ได้ร้อนมากนัก เพียงแต่อุ่นอยู่บ้าง มิฉะนั้นแล้วซูหลีคงจะคิดว่าองค์หญิงทรงกริ้วแล้วอยากจะใช้น้ำร้อนลวกนาง! 

 

 

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” ชาหกแล้วก็ช่างเถอะ ซูหลีรีบร้อนลุกขึ้น แล้วชักเท้าหนี 

 

 

ไม่รู้ว่าองค์หญิงจินเย่ว์ทรงคิดอย่างไร พอทรงเห็นนางถอยหนี ก็คว้าผ้าเช็ดพระพักตร์พุ่งเข้าหานางและตรัสว่า 

 

 

“เป็นเพราะคนของข้าโง่งมเกินไปจนทำให้ใต้เท้าซูต้องมารับบาดเจ็บเช่นนี้ ใต้เท้าซูท่านอย่าขยับตัวเดี๋ยวข้าจะเช็ดชาบนชุดท่านก่อน!” 

 

 

ซูหลี “…” 

 

 

คราวนี้นางไม่รู้จะพูดอะไรดี ในเมื่อหลิงเอ๋อร์ทำผิด แต่อย่างไรเสียองค์หญิงจินเย่ว์ก็เป็นถึงองค์หญิง จะให้มาเช็ดชุดให้ขุนนางด้วยองค์เองได้อย่างไร! 

 

 

นี่ต่อให้เป็นคนไม่มีสมองก็ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องดีเท่านัก? 

 

 

แต่องค์หญิงจินเย่ว์เหมือนไม่ทรงสังเกตเห็นยังคงไม่ยอมหยุดโผหาอีกฝ่าย 

 

 

ซูหลีทำอะไรไม่ได้ทำได้เพียงชักเท้าหนี 

 

 

“องค์หญิง องค์หญิง!” ถอยหลังไปพร้อมกับหลบท่าทางต่างๆ ขององค์หญิง ใบหน้าซูหลีแดงระเรื่อและเอ่ย 

 

 

“กระหม่อมทำเองก็ได้ องค์หญิงอย่าทรงกังวลเลย” 

 

 

“จะไม่สนใจได้อย่างไร นี่พูดไปแล้วก็เป็นความผิดของข้า ใต้เท้าซูเช็ดเสื้อผ้าก่อนเถอะ ถึงแม้จะอากาศเริ่มอุ่นแล้ว แต่ชุดเปียกๆ พอโดนลมพัด แล้วถ้าใต้เท้าซูเกิดไม่สบายขึ้นมาจะทำอย่างไร!?” 

 

 

ซูหลีก็ทนแล้วทนอีกจนสุดท้ายก็ไม่ได้พูดเช่นนั้นออกไป 

 

 

ป่วยก็ยังดีกว่าให้องค์หญิงเข้าใกล้ เช็ดเสื้อผ้าให้นางแล้วกัน 

 

 

หากคนอื่นเห็นเข้านางจะไม่กลายเป็นบุรุษผู้ใช้สตรีเพื่ออำนาจหรอกหรือ? 

 

 

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าอิสตรีที่วันๆ เอาแต่ไขว่คว้าหาความรัก เช่นซูเนี่ยนเอ๋อร์ ซึ่งซูหลียังรู้สึกตลกเมื่อเห็นนางโผเข้าหาฉินม่อโจว 

 

 

แต่พอเจอเข้ากับตนเองกลับไม่รู้สึกตลกแม้แต่น้อย 

 

 

แต่คนตรงหน้าเป็นถึงองค์หญิงนางคงจะผลักอีกฝ่ายออกไปไม่ได้ 

 

 

“องค์หญิง! ไม่จำเป็นเลยกระหม่อม เรื่องเล็กเช่นนี้จะลำบากพระองค์ได้อย่างไร?” ซูหลีถอยหลังไปเรื่อยๆ จนไม่เหลือทางให้ถอย เดินไปจนชิดขอบเก๋งจีนและเอนตัวออกจากเก๋งจีนนั้นเกือบครึ่งตัว 

 

 

แต่องค์หญิงจินเย่ว์ไม่ยอมปล่อยอีกฝ่าย ยังคงทรงตามติด 

 

 

“พวกเจ้าเป็นคนเป็นของตำหนักไหน! มาทำอะไรที่นี่?” ในตอนที่สถานการณ์กำลังหน้าสิ่วหน้าขวานนั้นเอง ก็มีเสียงเช่นนี้ดังลอยมาจากด้านนอก ซูหลีฟังเสียงสากๆ ของหวงเผยซานออก ในใจยินดีทันที 

 

 

มาได้เวลาพอดี นางกำลังไม่รู้ว่าจะหลบองค์หญิงที่ทรงอัธยาศัยดีเกินไปองค์นี้อย่างไรดี! 

 

 

“หวงกงกง!” นางไม่คิดหน้าคิดหลัง นางรีบเรียกหวงเผยซานทันที 

 

 

นางเอาแต่หวังให้หวงเผยซานช่วยตนเอง จึงไม่ได้สังเกตระยะห่างระหว่างตนเองและจินเย่ว์ 

 

 

จินเย่ว์ที่อยู่ข้างๆ ก็จำเสียงหวงเผยซานได้เช่นกัน และลนลานไป จึงไม่ได้ควบคุมแรง โผทั้งตัวเข้าไปหาซูหลี! 

 

 

“อ้ะ อ้ะ!” จินเย่ว์ร้องเสียงแหลม นางกำนัลหลายคนด้านหลังนางลนลานก้าวขึ้นไปด้านหน้า พยายามจะดึงนางเอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 726 ถูกช่วยขึ้นมา 

 

 

แต่ทำได้เพียงช่วยองค์หญิงเอาไว้แต่ช่วยซูหลีไม่ทัน แถมยังถูกคนตัวใหญ่ขนาดนี้โผหาตัวเอง ทำให้เสียสมดุลไป นางจึงพุ่งหล่นออกจากเก๋งจีนไปทันที 

 

 

ด้านล่างเก๋งจีนเป็นสระบัว แล้วซูหลีก็ร่วงลงไป 

 

 

“ตูม!” เกิดเสียงดังอึกทึก! 

 

 

“เป็นอะไรไป?” พวกฉินเย่หานที่เดินมาถึงเก๋งหยกขาว พอได้ยินเสียงดังเช่นนี้ก็ตื่นตกใจ 

 

 

ฉินม่อโจวขมวดคิ้วแล้วชิงเดินไปก่อน 

 

 

คนที่ได้ยินเสียงแล้วรีบเดินตามมานั้นยังมีฉินมู่ปิง ฉินเย่หานและจี้เหิงหรานที่เดินตามพวกเขา 

 

 

“เป็นอะไรไปเกิดอะไรขึ้น? ไฉนจินเย่ว์จึงมาอยู่ที่นี่ได้?” ฉินมู่ปิงรีบพุ่งออกไปก่อน แล้วก็เห็นองค์หญิงจินเย่ว์ที่ยืนตะลึงพรึงเพริดอยู่ในเก๋งจีน  

 

 

เขาถามคำถามต่างๆ นานา จนองค์หญิงจินเย่ว์ไม่อาจตอบเขาทัน สีหน้าซีดเผือดไม่รู้ว่าในใจทรงคิดอะไรอยู่! 

 

 

“ท่านอ๋อง ใต้เท้าซูตกน้ำ!” คนที่ได้สติเป็นคนแรกกลับเป็นหวงเผยซาน และตอบฉินม่อโจว 

 

 

หลังจากได้ยินเสียงซูหลีแล้ว หวงเผยซานก็เดินเข้าไปในเก๋งจีน คิดไม่ถึงว่าจะทันเห็นองค์หญิงจินเย่ว์โผเข้าหาซูหลี จนฝ่ายหลังตกลงไปในสระบัวด้านหลัง 

 

 

ฉินม่อโจวได้ยินเช่นนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปทันที เขาเอ่ยเสียงหงุดหงิด “ใต้เท้าซู? ใต้เท้าซูคนไหน?” 

 

 

“ก็ใต้เท้าซูหลีนั่นอย่างไร!” 

 

 

พวกคนที่เข้าไปในเก๋งหยกขาวทีหลังล้วนได้ยินบทสนทนาระหว่างหวงเผยซานและฉินมู่ปิงกันทั้งสิ้น 

 

 

โดยเฉพาะเสียงสูงของฉินม่อโจวนั้นทำให้คนสนใจเขาเป็นพิเศษ! 

 

 

พวกเขายังไม่ทันเข้ามา ฉินม่อโจวก็ทำในสิ่งที่ให้ทุกคนงุนงงทันที 

 

 

ตูม! เมื่อเห็นพวกเขาสาวเท้าเดินเข้ามาในเก๋งจีน ก็กระโดดลงไปในสระน้ำทันที! 

 

 

“นายท่าน!” หวงเผยซานก็ตกใจจากการกระทำที่มุทะลุเช่นนี้ของเขา และทั้งคนที่เพิ่งตามมาถึงเก๋งจีน หรือว่าอยู่ด้านบนต่างก็จ้องอย่างตื่นตะลึงเช่นกัน 

 

 

ทว่าก็เห็นตอนที่ฉินม่อโจวคว้าคนผู้หนึ่งขึ้นมาจากสระบัวแล้ว… 

 

 

“แค่ก แค่ก แค่ก!” จู่ๆ ซูหลีโดนคนผลักขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว เจ้าตัวเองยังคงงุนงง จนได้สติแล้วนางลอยตัวขึ้นมาแล้วในตอนแรก นางว่ายน้ำเป็น! 

 

 

แต่คิดไม่ถึงว่านางยังไม่ทันได้ลอยตัวขึ้น ก็ได้ยินเสียงอึกทึกดังขึ้นที่ข้างหู จากนั้นก็รู้สึกได้ถึงแรงคว้าหมับที่เอว แล้วถูกคนประคองขึ้นมาน้ำ! 

 

 

เพราะนางตกน้ำโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว พอโผล่พ้นจากน้ำจึงไอแค่กๆ 

 

 

ไอไปไม่กี่ที ซูหลีก็รู้สึกได้ถึงมือใหญ่ลูบหลังนางเบาๆ เสียงสากของความเป็นบุรุษเพศดังขึ้นเหนือศีรษะนาง 

 

 

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ซูหลีเหลือบตาสายตาขึ้นมองเขาน้อยๆ ตอนที่เห็นหน้าฉินมู่ปิงแล้วนั้นซูหลีก็งุนงงไป 

 

 

ฉินม่อโจว? 

 

 

เขากระโดดลงบ่อน้ำมาช่วยนาง? 

 

 

หน้าซูหลีชะงักไป ทันใดนั้นเองก็ไม่รู้จะตอบคำถามเขาอย่างไรดี 

 

 

“เป็นอะไรไป? บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ฉินม่อโจวเห็นนางเบิกตากว้าง คิดว่าอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บ จึงพลิกอีกฝ่ายอย่างร้อนใจ 

 

 

มือใหญ่เขาปัดผ่านร่างกายนาง ซูหลีตัวแข็งไป จากนั้นก็รวบรวมสติตนเองกลับมาอย่างรวดเร็ว 

 

 

เมื่อนางได้สติ ก็รู้สึกได้ถึงแววตาที่เย็นชาที่สุดจ้องนางไม่วางตา แววตานี้ราวน้ำแข็งที่ทำให้นางตัวสั่นเทิ้มอย่างไม่รู้ตัว 

 

 

เมื่อเหลือบตาขึ้นมองพลันเหลือบเห็นฉินเย่หานในเก๋งจีน ที่กำลังจ้องนางเขม็ง!