หมอยาหวานใจท่านประธาน - ตอนที่ 246-247

ตอนที่ 246 ไม่กลัวเปิดเผยตัวตน

‘อาการป่วยกำเริบ? ผมก็ลืมเรื่องอาการป่วยของเขาไป งั้นตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง’ กลางคืนน้ำทะเลเย็นจัด แถมยังเลยช่วงเดือนตุลาคมไปแล้วด้วย ตกน้ำแล้วยังทุลักทุเลอยู่ตั้งนาน ดูแล้วอาการไม่ค่อยดีแน่

ลูกบอลเงินไม่ได้สังเกตว่าอีลั่วเสวี่ยสกัดจุดบนตัวเฉวียนหมิงเพื่อให้เขาหลับ ไม่อย่างนั้นเฉวียนหมิงคงคลานออกจากบริเวณโขดหินเองไม่ได้แน่ เมื่อครู่กล้ามเนื้อเขาแข็งทื่อ

อีลั่วเสวี่ยส่ายหน้า ท่าทางหนักใจ ‘ไม่ค่อยดี อาจเพราะเมื่อกี้เรานั่งนานเกินไป แถมเขายังลุกขึ้นในสภาพตึงเครียด คนทั่วไปถ้านั่งนานๆ แล้วลุกขึ้นปุบปับก็ยังหน้ามืด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขา’

สภาพร่างกายของเฉวียนหมิงไม่อนุญาตให้เขาออกกำลังกายรุนแรงหรือยกของหนัก แต่เมื่อครู่เขาลุกขึ้นกะทันหันเพื่อมาขวางอยู่ข้างหน้าเธอ พยายามฝืนความรู้สึกวิงเวียน ทั้งร่างกายยังตื่นตัวสุดขีด ทำให้กล้ามเนื้อทั้งตัวแข็งทื่อจึงตกลงไปในทะเล

‘งั้นก็หมายความว่าเพราะเขานั่งนานแล้วลุกขึ้นทันที ทำให้อาการกำเริบ ตอนนี้หมอประจำตัวเขาก็ไม่อยู่ที่นี่ซะด้วย คงลำบากแล้วสิ’ ลูกบอลเงินหมุนไปมา

อีลัวเสวี่นยื่นมือไปปัดลูกบอลเงินที่ลอยไปมาตรงหน้าเฉวียนหมิง ‘ลืมแล้วเหรอว่าฉันเป็นใคร นายอย่าบัง ฉันจะฝังเข็มให้เขา’

เธอยื่นมือไปลูบแหวนที่ห้อยคอ ทันใดนั้นห่อใส่เข็มเงินก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า ตั้งแต่ได้แหวนหยกมา และเปิดมิติข้างในแล้ว เธอก็เอาของต่างๆ ของตัวเองใส่ไว้ในนั้น รวมทั้งยาและอาหารด้วย

ยังดีที่ก่อนหน้านี้เธอคิดรอบคอบ ไม่อย่างนั้นตอนนี้คงจนปัญญาแน่

‘เดี๋ยวก่อน คุณไม่กลัวเปิดเผยตัวตนเหรอ’ ตอนนี้หมิงเยี่ยไม่อยู่ที่นี่ ถ้ารักษาเฉวียนหมิงจนฟื้น ถึงตอนนั้นจะอธิบายเรื่องที่เขาฟื้นจากอาการบาดเจ็บยังไง

แววตาอีลั่วเสวี่ยเคร่งขรึม ‘เวลานี้จะมามัวใส่ใจอะไรมากมาย พูดไปแล้วเรื่องนี้ฉันเองก็มีส่วนรับผิดชอบ’ เขากลัวว่าฉันจะถูกงูกัด ก็เลยลุกขึ้นมาไล่งู ทั้งตอนที่เขากำลังจะตกน้ำ ฉันคว้าตัวเขาไว้ไม่ได้ ทั้งหมดนี้เป็นต้นเหตุ

‘ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ แต่สภาพคุณเองก็ไม่ดี คุณต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน’ พอลูกบอลเงินพูด อีลั่วเสวี่ยจึงเพิ่งนึกได้ว่าตัวเธอเปียกชุ่มโชก มัวแต่จัดการกับเสื้อผ้าของเฉวียนหมิง จนลืมตัวเอง

พลังไร้รูปแผ่ออกมาจากร่างเธอ ไม่ถึงสามนาที เสื้อผ้าเธอก็แห้งสนิท เพียงแต่ยังมีกลิ่นของน้ำทะเลติดอยู่

‘นับจากตอนนี้ อย่ารบกวนฉัน’ เมื่อครู่เฉวียนหมิงมีอาการแขนขาแข็งทื่อ สภาพแบบนี้น่าวิตกมาก ต้องจัดการอย่างรอบคอบ

อีลั่วเสวี่ยค่อยๆ หยิบเข็มเงินออกมา หลังจากใช้พลังทิพย์ฆ่าเชื้อแล้วก็เริ่มฝังเข็ม ก่อนหน้านี้เธอใช้แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อเพียงเพื่อแสดงให้คนอื่นเห็นเท่านั้น สำหรับพวกเขาที่มีพลังทิพย์แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อเลย

เฉวียนหมิงถูกจัดให้นอนแผ่บนเตียง สวมเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ จุดฝังเข็มทั่วร่างถูกอีลั่วเสวี่ยฝังเข็มเงินลงไป จากนั้นเธอก็ถ่ายพลังทิพย์เข้าสู่ร่างกายเขาผ่านทางรูเข็มเงินที่เล็กละเอียด

กล้ามเนื้อซึ่งเดิมแข็งเกร็งค่อยๆ คลายออก ยังไม่ทันถอนเข็ม เธอก็หายใจหอบเล็กน้อยพลางนั่งลง ยกมือปาดเหงื่อบนหน้าผาก

สภาพกล้ามเนื้อแข็งเกร็งของเฉวียนหมิงดูเหมือนจะรุนแรงกว่าเมื่อก่อน แต่เป็นเพราะกินลูกกลอนทิพย์ที่เฟิงฉี่ส่งมาให้ กล้ามเนื้อที่เดิมแข็งเกร็งเริ่มคลายตัวลง ประกอบกับการฝังเข็มของเธอ ร่างกายจึงฟื้นฟูขึ้นอีกครั้ง

แต่ทำแบบนี้ก็ไม่ต่างจากเติมน้ำลงไปในพิษ แม้จะทำให้เจือจางลง แต่ก็ยังคงเป็นยาพิษ

‘ทำไมเขาจึงกล้าเอาชีวิตมาเสี่ยง’ ไม่แปลกใจเลยที่นายผู้เฒ่าจะโกรธ หลังจากเฉวียนหมิงกินยาแล้วต้องดูแลสุขภาพเป็นพิเศษจึงจะได้ ก่อนหน้านี้เวลาที่อาการกำเริบจะเจ็บปวดทรมาน แต่ตอนนี้พออาการกำเริบ เขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

ตอนที่ 247 มือถือตกน้ำใช้ไม่ได้

ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตอนที่เขาขับรถหรือทำอะไรอย่างอื่น ผลที่ตามมาคงไม่อาจคาดเดา โดยเฉพาะสภาพอย่างวันนี้ ถ้าไม่มีใครอยู่ หรือช่วยไม่ทัน เขาต้องตายแน่นอน

ที่เขาทำไปมันเอาชีวิตมาเสี่ยงชัดๆ! อีลั่วเสวี่ยคิด นัยน์ตาฉายแววสับสนระคนตำหนิ

‘คุณก็พักสักหน่อยเถอะ’ ลูกบอลเงินเอ่ยด้วยความเป็นห่วง การฝังเข็มต้องใช้สมาธิสูง ยิ่งกว่านั้นเธอแทบจะฝังเข็มตามจุดต่างๆ ทั้งร่างและตามแขนขาของเฉวียนหมิง สูญเสียพละกำลังไปไม่น้อย

‘ฉันไม่เป็นไร’ อีลั่วเสวี่ยนั่งพิงเก้าอี้ พลางเหลือบมองมือที่สั่นเทาของตัวเอง เธอรู้สึกเหนื่อยล้า เหนื่อยล้าเป็นพิเศษ

แต่ทั้งหมดนี้ยังไม่เสร็จ เมื่อฝังเข็มแล้ว ต้องใช้โอกาสนี้ตรวจรักษาอาการเฉวียนหมิงสักหน่อย

อีลั่วเสวี่ยนั่งพักเกือบหนึ่งชั่วโมงจึงรู้สึกว่าพละกำลังฟื้นฟูขึ้นบ้าง

‘ฉิวฉิว ช่วยดูเขาสักพัก ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้บอกฉัน ถ้าเขาฟื้นขึ้นมา หาวิธีทำให้เขานอนต่อ ไม่สิ จะให้เขาฟื้นไม่ได้ เข้าใจไหม’

ลูกบอลเงินฟังจบ ก็ลอยเข้ามาอยู่ข้างแก้มเฉวียนหมิงทันที เตรียมเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเขา ‘วางใจเถอะ ผมจัดการเอง คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วพักผ่อนเถอะ’

อีลั่วเสวี่ยพยักหน้า เอาเสื้อและกางเกงเฉวียนหมิงออกไปด้วย เปิดน้ำทำให้เปียก แล้วเอาใส่เครื่องซักผ้า จากนั้นจึงอาบน้ำร้อน ชำระเหงื่อไคลและกลิ่นคาวของน้ำทะเลออกจนหมด แล้วจึงกลับมาที่ห้องเฉวียนหมิงอีกครั้ง

เขาเป็นคนละเอียดรอบคอบ ถ้าฟื้นแล้วพบว่าเสื้อกับกางเกงแห้ง ต้องสงสัยแน่ๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะให้เขารู้เรื่องนี้

‘แม่คุณ มาแล้ว เขายังไม่ฟื้น จะตรวจดูไหมว่าเป็นยังไงบ้าง’ การสกัดจุดน่าจะมีเวลาจำกัด ทำไมเขายังไม่ฟื้นนะ

พออีลั่วเสวี่ยได้ยินแววตาก็ฉายความกังวลขึ้นมา รีบเดินเข้าไป ยื่นมืออังหน้าผากเขา ‘ไม่มีไข้’ จากนั้นก็ตรวจชีพจร

‘ไม่เป็นไร เขาถูกฉันสกัดจุด ยังไม่รู้สึกตัวทันทีหรอก อีกอย่างร่างกายเขายังอ่อนแอมาก ต้องอีกสักพักจึงจะฟื้น’ อีลั่วเสวี่ยดึงมือกลับ นั่งบนเก้าอี้แล้วเริ่มบำเพ็ญเพียร

ผ่านไปราวสองสามชั่วโมงเธอจึงหยุด ลืมตาขึ้นช้าๆ สภาพจิตใจดีมาก การบำเพ็ญเพียรเป็นวิธีที่ทำให้จิตใจดีขึ้นจริงๆ

จากนั้นเธอก็มาที่ข้างเตียงเฉวียนหมิง เริ่มถอนเข็มเงินออกจากตัวเขาช้าๆ พร้อมกับเช็ดเลือดที่ซึมออกมาขณะที่ถอนเข็มเงินออกจนสะอาด

ขณะที่ลูกบอลเงินคิดว่าคงเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอกลับพลิกตัวเฉวียนหมิง ฆ่าเชื้อเข็มเงิน แล้วเริ่มฝังเข็มอีก เพียงแต่คราวนี้จุดที่ฝังเข็มน้อยลง และใช้เวลาน้อยลงครึ่งหนึ่ง

พอเสร็จเรียบร้อย เธอก็หยิบมือถือออกมาเตรียมจะโทร.หาเหล่าเกา เพื่อให้เขาเชิญหมอหมิงเยี่ยให้รีบเดินทางมาคืนนี้ แต่กลับพบว่ามือถืออยู่ในกระเป๋า และเปียกน้ำตอนที่กระโดดลงทะเล ต่อมายังถูกแช่น้ำและใส่เข้าไปในเครื่องซักผ้าอีก

‘แย่จริง’ เธอรีบวิ่งไปเอามือถือออกมา น้ำหยดลงมาจากมือถือ แม้จะเอาไปทำให้แห้งแล้ว แต่ก็เปิดเครื่องไม่ได้ สุดท้ายได้แต่ตบหน้าผากตัวเองด้วยความหงุดหงิด แล้วกลับเข้ามา

‘มือถือเสียแล้ว โธ่…’ ลูกบอลเงินเข้าใจทันทีที่เห็นหน้าจอมือถือทั้งสองเครื่องมืดสนิท ไม่มีสัญญาณใดๆ

อีลั่วเสวี่ยพยักหน้าอย่างโมโห ‘ช่างเถอะ ฉันช่วยให้อาการเขาคงที่แล้ว น่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว’

พอได้เวลาเธอก็ถอนเข็มเงินออก เก็บเข้าไปในแหวนมิติ จากนั้นจึงสวมเสื้อผ้าให้เฉวียนหมิง แล้วห่มผ้าให้

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก อีลั่วเสวี่ยจึงลากโซฟาเข้ามาในห้อง วางไว้ข้างเตียงเขา หยิบผ้าห่มมานอนเฝ้า เธอวุ่นวายมาไม่น้อย ตอนนี้รู้สึกเพลียมาก จึงค่อยๆ ผล็อยหลับไป