กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 237 จะไม่ปล่อยเธอไป

บนใบหน้าของฉู่อีอีมีรอยยิ้ม สายตามองตรงไปยังเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่บนแท่นพิธี ราวกับว่ามีเพียงเขาในสายตา ไม่มีคนอื่นใด

           เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนดวงดาวที่ทอแสงระยิบระยับ ในเวลานี้เธอคือจุดสนใจของผู้คนนับหมื่น

           ดีจังเลย พอผ่านวันนี้ไป พวกเราก็จะเป็นสามีภรรยากันแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งดีใจ แม้แต่ใบหน้าก็สดใสตามไปด้วย

           เดินเข้าไปหาเผยหนานเจวี๋ยช้าๆ ในใจของเธอดีใจแทบคลั่ง

           ที่ไม่ไกลนัก เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่อีอีที่เดินเข้ามา ในใจกลับไม่รู้สึกดีใจเหมือนฉู่อีอีอย่างนั้น ตรงกันข้าม ในใจของเขากลับมีแรงกระตุ้นบางอย่างที่ต้องการจะหลบหนี

           เหลือบมองโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉู่อีอีเห็นฉู่เจียเสวียนที่นั่งอยู่ด้านล่างของโบสถ์ ริมฝีปากแดงยกยิ้ม แต่ในใจกลับรู้สึกว้าวุ่นใจ

           ในใจคิดถึงคำพูดที่ฉู่เจียเสวียนบอกเธอคราวก่อน เธอมีความลับอยู่ในมือของฉู่เจียเสวียน ถ้าหากเธอเอาอดีตของเธอมาเปิดโปงล่ะจะทำยังไง?

           แม้ใบหน้าสงบนิ่ง แต่ในใจกลับมีความคิดร้อยพันวนเวียน

           เดินมาถึงด้านหน้าของเผยหนานเจวี๋ย ฉู่อีอีหยุดยืนอยู่ด้านข้างของเขา มองเขาด้วยรอยยิ้มงดงาม ใบหน้ามีความเขินอายเล็กน้อย

           เขาปล่อยสองมือที่กำหมัดแน่น ยื่นมือออกไปจูงมือของฉู่อีอี เสียงเชียร์ดังมาจากด้านล่างเวที

           เผยหนานเจวี๋ยจูงมือของฉู่อีอี หันหน้าไปหาทุกคนที่นั่งอยู่แล้วเดินผ่านเวทีไปรอหนึ่ง จากนั้นก็ไปเปลี่ยนชุดแต่งงาน

           “เธอช่วยฉันเรียกฉู่เจียเสวียนเข้ามาที บอกว่าชุดเจ้าสาวของฉันมีปัญหานิดหน่อย” ฉู่อีอีกล่าวกับผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้าง

           ฉู่อีอีอาศัยช่วงที่เปลี่ยนชุดเจ้าสาวเชิญฉู่เจียเสวียนเข้ามาในห้องพักผ่อน ฉู่อีอีมีความลับที่อยู่ในมือของฉู่เจียเสวียน สำหรับเธอแล้วมันก็คือระเบิดเวลาลูกหนึ่ง เธอไม่สามารถปล่อยให้เรื่องหลุดออกไปแน่นอน ไม่เช่นนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทุ่มแรงกายแรงใจเพื่อได้มันมาก็จะสูญเปล่า เธอจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน

           ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูของห้องพักผ่อนดังขึ้น ฉู่อีอีมีสีหน้าดีใจ ส่งสายตาให้กับผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้าง เธอรับรู้และเดินไปเปิดประตู

           “คุณฉู่” ฉู่เจียเสวียนที่อยู่ด้านนอกมองมายังฉู่อีอี ฉู่อีอีส่งสายตา ผู้ช่วยจึงออกจากห้องพักผ่อนไปแล้วปิดประตู

           เดินเข้ามาในห้องพักผ่อน ใบหน้าของฉู่เจียเสวียนยิ้มแย้ม “คุณฉู่ ยินดีด้วยนะคะ ไม่ทราบว่าชุดเจ้าสาวของคุณมีปัญหาตรงไหนเหรอ?”

           ฉู่เจียเสวียนไม่ได้โง่ ทันทีที่เธอเห็นว่าฉู่อีอีเปลี่ยนชุดเจ้าสาวเรียบร้อยแล้ว ในใจก็เข้าใจ เธอเรียกเธอมาต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

           สีหน้าที่สับสนเจือปนความไม่พอใจ ฉู่อีอีเม้มปากแดงๆ ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ฉู่เจียเสวียน ฉันจะเตือนเธอนะ วันนี้เป็นวันมงคลของฉัน ถ้าเธอกล้าทำลายพิธีแต่งงานของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่”

           เมื่อคำข่มขู่หลุดออกมา ใบหน้าของฉู่เจียเสวียนเยือกเย็น จนถึงวันนี้แล้ว เธอก็ยังเป็นแบบนี้

           “ฉู่อีอี ความรักที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อให้ได้มันมาเหนื่อยมากสินะ? ขนาดวันนี้เป็นวันมงคลของเธอ เธอก็ยังลงแรงมาเตือนฉันเลย”

           สำหรับคำพูดของฉู่อีอีนั้น ฉู่เจียเสวียนขี้คร้านที่จะใส่ใจแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เธอหย่ากับเผยหนานเจวี๋ยแล้ว ทั้งสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องกันนานแล้ว

           เธอยอมรับว่าตอนที่เห็นเผยหนานเจวี๋ยเมื่อครู่ ภาพในอดีตทั้งหมดต่างปรากฏอยู่ในหัวของเธอ แต่ว่าแล้วยังไงล่ะ? พวกเธอทั้งสองคนเทียบกันไม่ติดตั้งแต่แรก คนหนึ่งอยู่ในกลางใจของเผยหนานเจวี๋ย อีกคนหนึ่งไม่มีตำแหน่งอะไรในหัวใจของเขาเลย ทำไมเธอต้องทำให้ตัวเองเสียใจด้วย?

           คำพูดของฉู่เจียเสวียนทำให้ใบหน้าเธอซีดขาว ถ้าหากเธอไม่ได้มีความลับอยู่ในมือของเธอ เธอก็ไม่กลัวเธอหรอก

           ต่อให้ไม่พอใจฉู่อีอีอีกแค่ไหน แต่ว่าฉู่เจียเสวียนก็รู้ดีว่าวันนี้เป็นวันมงคลของฉู่อีอี แม้ในใจของเธอจะขมขื่น แต่ก็ยังหวังด้วยใจจริงว่าพวกเขาจะมีความสุข