กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 250-251

 ตอนที่ 250 ประสบอันตราย

           “พวกแกอยากได้เงินฉันก็ให้พวกแกแล้ว พวกแกจะเอายังไงอีก” น้ำเสียงเยือกเย็นดังขึ้น ดวงตาโตที่สดใสของฉู่เจียเสวียนเผยให้เห็นความเย็นชาอยู่ลึกๆ

           “อย่าใจร้อน เดี๋ยวแกก็จะได้รู้แล้ว เงินฉันก็ต้องเก็บไว้อยู่แล้ว หึหึ” ผู้ชายคนนั้นยื่นมือแย่งเงินมาจากมือของฉู่เจียเสวียน หลังจากเก็บใส่กระเป๋าแล้ว จึงเงยหน้ามองเธอพร้อมกับพูด

           “คนสวย อยู่เป็นเพื่อนพี่สักคืนเถอะ” พูดจบ ผู้ชายทั้งสองคนพุ่งเข้าหาฉู่เจียเสวียนทั้งซ้ายและขวา

           ซวยจริงๆ ไม่ใช่ต้องการเงินหรอกเหรอ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ฉู่เจียเสวียนร้อนใจ แต่ว่าการเคลื่อนไหวนั้นไม่คลุมเครือเลยแม้แต่น้อย

           เธอยกขา เล็งจุดสำคัญของผู้ชายคนนั้นต้องการจะเตะเข้าไป แต่ว่าราวกับว่าเขาได้คาดการณ์การเคลื่อนไหวของฉู่เจียเสวียนไว้แล้วจึงหลบไปด้านข้าง หลบขาของฉู่เจียเสวียนที่เตะมา

           ถ้าหากขาของฉู่เจียเสวียนเตะเข้าเป้าล่ะก็ ต่อไปเขาก็ต้องเลิกคิดที่จะพยายามมีความสุขแบบชายหญิงได้แล้ว

           “เอ๋ เก่งสุดๆ ไปเลย” เอียงตัวไปด้านข้างหลบขาของฉู่เจียเสวียนที่ยื่นออกมา พลางเอ่ยปากแซว

           ฉู่เจียเสวียนรู้สึกได้ชัดเจนว่าผู้ชายสองคนนั้นตั้งใจแกล้งเธอ เพราะว่าทุกครั้งที่เธอเตะออกไป พวกเขาก็มักจะหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย และมือของเธอที่โค้งงอเหมือนกรงเล็บก็มักจะคว้าน้ำเหลวอยู่เสมอ แม้แต่สองคนนั้นก็เห็นเป็นการเล่นสนุก

           ฉู่เจียเสวียนโมโห ในใจร้อนรน บ้าเอ๊ย ทำไมที่นี่ถึงไม่มีใครเลยนะ

           หลังจากสู้กันสองสามรอบ ไม่นานฉู่เจียเสวียนก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

           “พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดี ฉันรอไม่ไหวแล้ว พวกเรารีบกันเถอะ อย่าเล่นกับเขาอีกเลย” พูดจบ จู่ๆ เขาก็เหยียดยื่นมือออกไป เพียงออกแรงก็คว้ามือที่กวัดแกว่งของฉู่เจียเสวียนไว้ได้ จากนั้นเธอก็ม้วนตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

           ฉู่เจียเสวียนโมโห ยกเท้าเหยียบลงไปบนเท้าของเขาอย่างไร้ปรานี เขาเจ็บจนร้องเสียงหลง

           “แกนังตัวดี! กล้าเหยียบฉันเหรอ!” ผู้ชายคนนั้นโกรธจัด เจ็บจนคิ้วขมวดกัน ยื่นมือตบหน้าของฉู่เจียเสวียน ดวงตาแดงก่ำ แววตานั้นทนไม่ไหวอยากจะสับเธอออกเป็นพันๆ ชิ้น

           การตบฉาดนั้นทำเอาฉู่เจียเสวียนงุนงง เธอถอยหลังไปสองก้าว ดวงตาถูกปกคลุมด้วยความพร่ามัว

           “พวกแกอยากได้เงินเท่าไรฉันยกให้พวกแก พวกแกปล่อยฉันไป” ประคองตัว ฉู่เจียเสวียนอดทนต่อความปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้าพร้อมกับเอ่ยปาก

           พวกเขาทำเพื่อเงินเท่านั้น ต้องการเท่าไรเธอให้เท่านั้นก็จบ

           “ลูกพี่อย่างฉันตอนนี้ไม่สนใจเรื่องเงินแล้ว ฉันอยากได้แก!” พอเขาพูดจบ สาวเท้าเขาประชิดฉู่เจียเสวียน

           รู้สึกได้ว่าเขาเข้ามาใกล้ ฉู่เจียเสวียนถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เขาตามฉู่เจียเสวียนไปอย่างไม่เร่งรีบ มือยาวที่แข็งแรงเหยียดออก ดึงผมยาวของฉู่เจียเสวียนเอาไว้

           ฉู่เจียเสวียนเจ็บและหยุดเดิน เจ็บจนคิ้วผูกเข้าด้วยกัน เหงื่อท่วมทั้งตัว

           ทั้งกระโดดเตะทั้งตี ผลักผู้ชายให้ไกลจากตัวเอง ยังไม่ทันได้ตอบสนอง มืออีกข้างก็ถูกเขาจับไว้

ฉู่เจียเสวียนออกแรงดิ้นรน แต่ว่าทำอย่างไรก็ดิ้นไม่หลุด

           แรงของผู้หญิงจะไปสู้แรงของผู้ชายได้อย่างไร มือถูกจับไว้ ขยับเขยื้อนไม่ได้ ฉู่เจียเสวียนถูกลากไปด้านข้างโดยชายคนนั้น

           เธอเกลียดจริงๆ เกลียดที่ตัวเองอ่อนแอเกินไป แม้แต่ตัวเองก็ยังปกป้องไม่ได้

           “อ๊า…พวกแกจะทำอะไรน่ะ” ฉู่เจียเสวียนตื่นตกใจ มือของผู้ชายตอนนี้กำลังลูบไล้บนตัวของเธอ

           ในตอนนี้เธอถูกมัดจนขยับตัวไม่ได้ มีเพียงปากที่ยังสามารถเปล่งเสียง

           ผู้ชายคนนั้นยื่นมือลูบไล้ใบหน้าของฉู่เจียเสวียน รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งยิ้มชั่วร้าย “จุ๊ๆ รูปหน้าสวยจริงๆ ผิวลื่นจริงๆ พี่ใหญ่ขอจับเธอหน่อยนะ”

               ผู้ชายคนนั้นสัมผัสผิวของฉู่เจียเสวียนครู่หนึ่ง ความตื่นเต้นในดวงตาทำให้ฉู่เจียเสวียนหวาดกลัว

       ตอนที่ 251 รนหาที่ตาย

           หรือว่าวันนี้จะต้องถูกฆ่าตรงนี้เหรอ ฉู่เจียเสวียนคิดในใจอย่างสิ้นหวัง พยายามดิ้นรนเพื่อทำลายพันธนาการ แต่ว่าเธอขยับเขยื้อนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

           ในขณะที่ฉู่เจียเสวียนรู้สึกสิ้นหวังนั้น แสงไฟสว่างจ้าสองดวงยิงเข้าใส่พวกเขาทันที ผู้ชายสองคนยกสองมือขึ้นป้องตา ฉู่เจียเสวียนอาศัยจังหวะนี้ดิ้นรนและวิ่งหนีไปจากพวกเขา

           ฉู่เจียเสวียนคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าคนที่ปรากฏตัวนั้นจะเป็นเผยหนานเจวี๋ย วินาทีที่เห็น

เผยหนานเจวี๋ยลงมาจากรถ หัวใจของฉู่เจียเสวียนเต้นแรง

           มองดูเขาที่เหมือนพระเจ้าช่วยเธอให้พ้นจากอันตราย จู่ๆ ดวงตาก็เกิดอาการระคายเคือง

           “คุณไม่เป็นไรนะ” เผยหนานเจวี๋ยเดินเข้าไปหาฉู่เจียเสวียน เห็นสีหน้าซีดขาวของเธอ ดวงตาเปี่ยมด้วยความกังวล

           เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเจอฉู่เจียเสวียนในสถานการณ์เช่นนี้ สายตาเหลือบไปเห็นรอยฝ่ามือบนหน้าของฉู่เจียเสวียน ความโกรธแผ่ซ่านจากในใจของเขาไปทั่วทุกอณูของร่างกาย

           พวกเขากล้าตบผู้หญิงของเขางั้นเหรอ!

           “คุณมาได้ยังไง” ฉู่เจียเสวียนยังไม่กล้าเชื่อว่าผู้ชายที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าคือเผยหนานเจวี๋ย เมื่อเห็นเขา หัวใจของเธอสงบลงอย่างประหลาด

           ทันในนั้นก็รู้สึกแสบจมูก น้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตา ที่จริงเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป เธอไม่ต้องการให้เขาเห็นเธอในสภาพอ่อนแอเช่นนี้ แต่ว่าเธอควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่

           เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียนอย่างละเอียดถี่ถ้วน จึงพบว่ามีน้ำตาผุดขึ้นในดวงตาของเธอ ทุกอิริยาบทของเธอดูเหมือนจะมีมนต์ขลัง เขาละสายตาออกไปไม่ได้

           ผู้ชายสองคนนั้นคาดไม่ถึง เดิมทีฉู่เจียเสวียนคือเนื้อปลาบนเขียงของพวกเขาแล้วแท้ๆ คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ จะเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมาย ทำลายแผนดีๆ ของพวกเขาก็เรื่องหนึ่งแล้ว ในตอนนี้พวกเขายังกล้าส่งสายตารักหวานซึ้งให้แก่กันอีก? เขาโกรธแค้นไม่พอใจ

           “แกเป็นใคร ทำลายเรื่องดีๆ ของฉัน แกทำตัวให้ฉลาดหน่อยแล้วรีบออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะซ้อมแกไปด้วย” เขามองเผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากดุร้าย ดวงตาเป็นประกายแพรวพราว ในมือถือมีดสั้น ท่าทางเอาเรื่องเช่นนั้นราวกับจะบอกว่าถ้าแกไม่ไปฉันก็จะแทงแกให้ตายไปซะ

           “ฉันเป็นใคร พวกแกไม่คู่ควรที่จะรู้ ผู้หญิงของฉันแกยังกล้าทำร้าย รนหาที่ตายชัดๆ!” น้ำเสียงเยือกเย็นราวกับว่าดังมาจากนรก เมื่อได้ยินแล้วอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

           บรรยากาศหนาวเหน็บทำให้ผู้ชายสองคนถอยหลังไปสองก้าวตามจิตใต้สำนึก สองคนสบตากัน ใช้สายตาพูดคุยกันเงียบๆ

           เขาหันมองเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่ตรงหน้า เห็นเขากำลังน้อยกว่า พวกเขามีกันสองคนแต่เผยหนานเจวี๋ยมีเพียงคนเดียว พวกเขาก็รู้สึกห้าวหาญขึ้นมาทันใด ลำพังแค่ฉู่เจียเสวียนก็ไม่น่ากลัวอยู่แล้ว

           “พวกเราหาวิธีหนีเถอะ อย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย พวกเขามีมีดอยู่ในมือ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากเย็นชา ในเวลานี้เธอสงบจิตใจลงมาแล้ว มองสองคนตรงหน้าด้วยความเฉยเมย ฉู่เจียเสวียนไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลย

           เผยหนานเจวี๋ยหันมอง อดไม่ไหวที่จะมองเธอให้เต็มตา คิดไม่ถึงว่าจนถึงตอนนี้เธอยังสงบสติอารมณ์ได้

           พยักหน้า ริมฝีปากบอบบางอ้าเอ่ย “ได้”

           “แม่งเอ๊ย พวกแกสองคนไปตายซะเถอะ” จู่ๆ ผู้ชายทั้งสองก็โมโห อาจเป็นเพราะทนไม่ไหวที่ถูกพวกเขาเมินเฉยใส่เช่นนี้ ร้องคำรามแล้วพุ่งเข้าใส่ทั้งสองคนทันที