กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 280 ความสามารถในการยั่วยวนพัฒนาขึ้น / ตอนที่ 281 เผยเรือนร่างวัยสาว

     ตอนที่ 280 ความสามารถในการยั่วยวนพัฒนาขึ้น 

           “คุณหนูฉู่ คิดไม่ถึงว่าไม่เจอกันสามปี ความสามารถในการยั่วยวนคนของคุณพัฒนาขึ้นนะ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มเย็นชา ในเวลานี้หัวใจของเขาถูกความโกรธเข้ามาแทนที่แล้ว 

           ได้ยินเสียงของเผยหนานเจวี๋ยที่เจือปนความโกรธอย่างเห็นได้ชัด ฉู่เจียเสวียนเลิกคิ้ว เธอจะยั่วยวนใครหรือเปล่าเกี่ยวอะไรกับเขา 

           “คุณเผย เธอจะยั่วยวนใครหรือเปล่าเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณยุ่งเกินขอบเขตไปหน่อยแล้วมั้ง?” 

           กล่าวอย่างไม่เกรงใจ บนใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มดุจดอกไม้ ในใจกลับผุดรอยยิ้มเย็นชา 

           เขายุ่งเรื่องของคนอื่นมากไปหรือเปล่า ต่อให้เธอจะขึ้นเตียงกับใครเขาก็ไม่เกี่ยวมั้ง 

           ถูกคำพูดของฉู่เจียเสวียนทำเอาจุก มือของเผยหนานเจวี๋ยกำแน่นอย่างเอาเป็นเอาตาย สีหน้าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด 

           นั่นสิ ตอนนี้เธอเป็นอะไรกับเขา ตั้งแต่ที่พวกเขาสองคนหย่ากันเมื่อสามปีก่อนก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ แล้ว ตอนนี้เขาจะโมโหไปเพื่ออะไรกัน 

           ที่ไม่ไกลนัก ฉู่อีอีเห็นเผยหนานเจวี๋ยอยู่ด้วยกันกับฉู่เจียเสวียน ไฟหึงก่อตัวขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของฉู่เจียเสวียนที่เหมือนกับดอกไม้ ฉู่อีอีโกรธจนทนไม่ไหว 

           ยกแก้วไวน์ขึ้น ทิ้งคนพวกนั้นที่คุยสัพเพเหระกับเธอ ตั้งใจเดินไปหาเผยหนานเจวี๋ยกับฉู่เจียเสวียน 

           “พี่คะ หนานเจวี๋ย พวกคุณคุยอะไรกันเหรอ” ฉู่อีอีเดินเข้ามาใกล้ ใบหน้ามีรอยยิ้มสดใส มองใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและสวยงามของฉู่เจียเสวียน แสร้งทำเป็นใจกว้างเป็นมิตร ไฟหึงในใจของเธอยิ่งหนักหน่วงขึ้น 

           เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่อีอี ริมฝีปากบอบบางเม้มกัน ไม่พูดอะไรอีก ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีปากแดงยกยิ้มทำมุมสวยงาม 

           “คุณหนูฉู่” ฉู่เจียเสวียนชูแก้วขึ้นเป็นมารยาท เธอคิดไม่ถึงว่ากิริยามีมารยาทของเธอเช่นนี้จะทำให้ฉู่อีอีได้โอกาส 

           ฉู่อีอียกแก้วไวน์ขึ้นหมายจะชนกับแก้วไวน์ของฉู่เจียเสวียนที่ยื่นออกมา แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะจงใจทำมันหลุดมือ ไวน์แดงกระเซ็นออกมาจากแก้ว และเหมือนจะบังเอิญสาดอยู่บนหน้าอกของฉู่เจียเสวียน หน้าอกถูกย้อมสีแดงจางๆ ทันที 

           “ขอโทษ ขอโทษ พี่คะฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฉู่อีอีวางแก้วไวน์ลง ต้องการจะยื่นมือไปช่วยฉู่อีอีเช็ดรอยเปื้อนบนชุดเดรสของเธอ 

           แต่ฉู่เจียเสวียนกลับถอยหลัง หลบหลีกมือของฉู่อีอีที่ยื่นออกมา 

           คิ้วขมวดกัน เงยหน้ามองฉู่อีอีอย่างเย็นชา เธอไม่ได้ตั้งใจจริงเหรอ 

           บ้าจริง ตอนนี้เดรสของเธอเปื้อนแล้ว จะต้องเปลี่ยน และยังบังเอิญมาเลอะตรงบริเวณนี้ด้วย ถ้าหากไม่ใช่ตรงนี้ล่ะก็ เธอยังสามารถคิดหาวิธีแก้ไขได้ 

           ตอนที่ออกจากบ้าน เธอก็ไม่เคยคิดว่าอาจจะเจอสถานการณ์อย่างนี้ เธอมีเดรสนี้เพียงชุดเดียว ทำไงดี? 

           เผยหนานเจวี๋ยมองดูเดรสของฉู่เจียเสวียนที่เปื้อนตรงหน้าอก ความอวบอิ่มของหน้าอกเกือบจะเผยออกมา ฉู่อีอีแอบภาคภูมิใจ แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด 

           “พี่คะ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ชุดเดรสของพี่ใส่ไม่ได้แล้ว เพื่อเป็นการขอโทษ ฉันเอาเดรสของฉันให้พี่ใส่ดีกว่า ฉันเอามาเผื่อชุดนึงพอดี” ฉู่อีอีขมวดคิ้วพร้อมกล่าว สีหน้าขอโทษบนใบหน้าทำให้ฉู่เจียเสวียนเกิดสงสัยในใจ 

           แต่ว่าเธอในขณะนี้ก็ไม่มีแผนอื่นใด อีกทั้งเผยหนานเจวี๋ยก็อยู่ตรงนี้ ต่อให้ฉู่อีอีคิดร้าย ก็คงไม่กล้าทำอะไรโจ่งครึ่มแบบนี้แน่นอน 

           พินิจพิเคราะห์อยู่ในใจ ฉู่เจียเสวียนพยักหน้าแล้ว 

           ฉู่อีอีเห็นฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ดีใจในใจ บนใบหน้ายังคงเปี่ยมด้วยความรู้สึกผิด 

           “หนานเจวี๋ย คุณรอพวกเราแปบนึงก่อนนะ ฉันจะพาพี่สาวไปเปลี่ยนเสื้อ” ฉู่อีอีเอ่ยแผ่วเบากับเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็หันหลังเดินนำฉู่เจียเสวียนไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อของงาน 

           ในห้องเปลี่ยนเสื้อ ฉู่เจียเสวียนถอดชุดเดรสที่เปื้อนออก ฉู่อีอีเอาชุดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ยื่นให้ฉู่เจียเสวียน “พี่คะ ชุดอยู่นี่” 

     ตอนที่ 281 เผยเรือนร่างวัยสาว 

           ไม่สามารถได้ยินถึงความผิดปกติในน้ำเสียง มือขาวผุดผ่องของฉู่เจียเสวียนยื่นออกมารับชุดเดรสไว้ ตรวจทานชุดเดรสที่อยู่ในมืออย่างละเอียด เมื่อเห็นว่าไม่มีปัญหาเธอจึงสวมใส่ 

           ใช่ว่าฉู่เจียเสวียนใจแคบ แต่ว่าเธอไม่ไว้ใจฉู่อีอีจริงๆ ใครจะรู้ว่าเธอจะทำอะไรกับเสื้อผ้าไว้บ้าง อีกอย่าง ในฐานะที่เป็นดีไซเนอร์ การตรวจดูอย่างละเอียดกลายเป็นนิสัยของเธอไปแล้ว 

           เปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้วก็เปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อ คาดไม่ถึงว่าจะพบฉู่อีอีรออยู่ข้างนอก เลิกคิ้ว เธอยังนึกว่าเธอไปแล้วซะอีก 

           เห็นฉู่เจียเสวียนสวมชุดที่เธอตั้งใจเตรียมไว้ รอยยิ้มในดวงตาของฉู่อีอีเข้มข้นขึ้น ฉู่เจียเสวียนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ของฉู่อีอีเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่กลับไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร 

           “พี่คะ พวกเราออกไปกันเถอะ เดี๋ยวหนานเจวี๋ยรอจนร้อนใจแย่แล้ว” พูดจบก็หันหลังเดินไปที่งาน ในวินาทีที่เธอหันหลังไป ส่วนลึกในดวงตาของเธอเผยประกายเคียดแค้น 

           ฉู่เจียเสวียน รออีกเดี๋ยวตอนที่เธอเผยเรือนร่างต่อหน้าทุกคนแล้ว ฉันจะดูว่าเผยหนานเจวี๋ยยังต้องการเธออีกไหม ริมฝีปากแดงยกยิ้มภูมิใจ เธอเดินเข้าไปหาเผยหนานเจวี๋ยอย่างอารมณ์ดีมาก 

           ยื่นมือควงแขนของเผยหนานเจวี๋ย เงยหน้ามองฉู่เจียเสวียน แววตาความบ้าคลั่งปรากฏอยู่ในดวงตา 

           ตอนนี้เธอถูกความหึงหวงครอบงำจนงุงงง ในใจเธอมัวแต่คิดจะทำลายฉู่เจียเสวียน ผลจะเป็นอย่างไรตอนนี้ไม่ได้อยู่ในความสนใจของเธอแล้ว 

           ฉู่อีอีนึกว่าชุดเดรสที่ฉู่เจียเสวียนสวมใส่เป็นตัวที่ถูกเธอทำให้ขาด นึกว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธอ แต่ว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าหากฉู่อีอีรู้ว่าชุดเดรสของเธอที่เธอเพิ่งจะลงมือเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น ตอนนี้ได้ถูกเย็บติดโดยพนักงานชั่วคราวแล้ว เธอจะโกรธจนกระอักเลือดหรือเปล่า 

           ฉู่เจียเสวียนเพิ่งจะกลับเข้ามาในงาน กงจวิ้นฉือก็เข้ามาหา “เจียเสวียน ทำไมคุณเปลี่ยนชุดแล้วล่ะ” 

           กงจวิ้นฉือเอ่ยปากถาม มองดูฉู่เจียเสวียนที่เปลี่ยนชุดเดรสสีชมพูเปิดไหล่ ยิ่งเผยให้เห็นความงดงามของวัยสาว ในสายตาแล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชอบมากกว่าเดิม 

           เธอจะใส่อะไรก็สวย 

           “ไม่ระวังทำชุดเปื้อนน่ะ ทำไมเหรอ” ริมฝีปากแดงยกขึ้น มองกงจวิ้นฉือยิ้มสดใส 

           “อยากจะเชิญเจ้าหญิงแสนสวยของผมเต้นรำกับสักเพลงจะได้ไหม” กงจวิ้นฉือพูดจบ ทำท่าทีเชื้อเชิญอย่างสภาพบุรุษ ยื่นมือออกมาด้านหน้าฉู่เจียเสวียน 

           ฉู่เจียเสวียนยิ้ม ยื่นมือให้กงจวิ้นฉืออย่างไม่ลังเล 

           กงจวิ้นฉือจูงมือฉู่เจียเสวียนเดินไปยังฟลอร์เต้นรำ ทันทีที่เข้าฟลอร์ไป ทั้งสองคนก็เต้นรำอย่างสง่างาม สเตปการเต้นที่มีทักษะ ชายผู้หล่อเหลาและสาวผู้งดงาม ฉู่เจียเสวียนที่กำลังเต้นรำมองดูแล้วเลอค่าสูงส่ง ดูเป็นธรรมชาติแต่ไม่ทิ้งความผ่าเผย ท่าทางอ่อนหวานราวกับนางฟ้าในดงบุปผา 

           กงจวิ้นฉือมองดูฉู่เจียเสวียนอย่างลึกซึ้ง ฉู่เจียเสวียนเข้าใจความหมายในแววตาของกงจวิ้นฉือ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ขณะที่เผชิญหน้ากับกงจวิ้นฉือแบบนี้ ในใจของเธอมักจะมีความรู้สึกผิดอยู่เสมอ 

           “เจียเสวียน คุณรู้หรือเปล่าว่าผมมีความสุขจริงๆ” พูดจบ กงจวิ้นฉือก็เหวี่ยงฉู่เจียเสวียนออกไปด้านหน้า หลังจากฉู่เจียเสวียนหมุนตัวรอบหนึ่งแล้วก็เต้นรำกับกงจวิ้นฉืออีกครั้ง 

           ฉู่เจียเสวียนยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร ตั้งใจเต้นรำ ไม่ได้สังเกตฉู่อีอีที่จับจ้องเธอจากที่ไม่ไกลโดยสิ้นเชิง 

           ตั้งแต่ที่ฉู่เจียเสวียนเข้าไปที่ฟลอร์เต้นรำกับกงจวิ้นฉือ ฉู่อีอีก็มองตามทั้งสองคนอยู่ตลอดเวลา มองอยู่เนิ่นนานก็ไม่เห็นชุดเดรสของฉู่เจียเสวียนขาดสักที อดไม่ได้จนต้องกัดฟัน 

           มันเรื่องอะไรกันแน่ ทั้งๆ ที่เธอทำซิปพังแล้ว ทำไมจนป่านนี้แล้วยังไม่เห็นชุดเดรสร่วงลงมาอีก ฉู่เจียเสวียนเต้นอย่างร้อนแรงแบบนั้น ทำไมถึงไม่ร่วงล่ะ 

           ในใจของฉู่อีอีไม่เชื่อในความชั่วร้าย วันนี้ถ้าไม่ทำให้ฉู่เจียเสวียนอับอายล่ะก็ ความโกรธในใจของเธอก็จะไม่หายไปไหน