กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 306 ฉู่อีอีรนหาที่ตาย / ตอนที่ 307 แต่งงานกับผมได้หรือเปล่า

     ตอนที่ 306 ฉู่อีอีรนหาที่ตาย

           “จริงเหรอ?” เงยหน้าขึ้นมองเผยหนานเจวี๋ยพร้อยเอ่ยถาม

           “อืม จริงสิ เอาล่ะ ผมเหนื่อยแล้ว ขึ้นไปพักก่อน” เผยหนานเจวี๋ยพูดจบ ก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว

           ไม่ได้พูดมาก ไม่มีความรู้สึกมาก แม้ตอนก่อนแต่งงานฉู่เจียเสวียนจะมีพฤติกรรมคลุมเครือจริงๆ ตอนนี้เธอก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว

           อีกอย่าง ในจิตใต้สำนึกนั้นเผยหนานเจวี๋ยไม่เชื่อคำพูดของฉู่อีอี ดังนั้นเขาจึงโทรศัพท์ไปหาผู้ช่วย

จินหยาง ให้เขาไปสืบความจริงของเรื่องนี้

           ถ้าหากฉู่อีอีโกหกเขาแม้กระทั่งเรื่องนี้ล่ะก็ เขาก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเผชิญหน้ากับเธออย่างไร

           ฉู่อีอีมองดูเงาของเผยหนานเจวี๋ยที่จากไป แววตาโมโหเห็นได้ชัด เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเผยหนานเจวี๋ยจะเพียงกล่าวกับเธออย่างเมินเฉยเช่นนี้ก็จบกันแล้ว

           เดิมทีเธอคิดว่าไม่ว่าอย่างไรเผยหนานเจวี๋ยก็ต้องโมโหจนทนไม่ได้แน่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่แยแสขนาดนี้

           ในขณะนั้นเองก็ตื่นตระหนกในใจ เธอกล้ารับประกันว่า เผยหนานเจวี๋ยจะต้องหลงรักฉู่เจียเสวียนเข้าแล้วอย่างแน่นอน

           ยิ่งคิดยิ่งไม่พอใจ ฉู่อีอีตัดสินใจนัดหมายคุณแม่เผยออกมาเพื่อคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ให้เธอยืนอยู่ในสนามรบฝั่งเดียวกับเธอ อย่างน้อย แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเธอ แต่อย่างน้อยก็ไม่สามารถปล่อยให้เธอมีความรู้สึกดีๆ ต่อฉู่เจียเสวียนได้ ไม่เช่นนั้นต่อไปมันจะไม่เป็นผลดีต่อเธอ

           ในใจตัดสินใจแล้ว ฉู่อีอีก็กดโทรไปหาคุณแม่เผย

           “ฮัลโหล” เสียงของคุณแม่เผยดังขึ้น

           “คุณป้า ฉันเองค่ะ ฉันคืออีอี”

           “เธอทำอะไรน่ะ ดึกๆ ดื่นๆ โทรมาทำไม” น้ำเสียงไม่พอใจดังขึ้น ในใจฉู่อีอีโมโหจนทนไม่ไหว ยายแก่บ้า ช้าเร็วสักวันหนึ่ง พวกเราจะได้เห็นดีกันแน่!

           “คุณป้าคะ พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า ฉันมีเรื่องจะคุยกับป้านิดหน่อยค่ะ” ฉู่อีอีข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ เอ่ยปาก

           “มีอะไรก็พูดมาตอนนี้ ฉันไม่มีเวลาให้เธอขนาดนั้นหรอกนะ!” เสียงที่ไม่พอใจดังขึ้นอีกครั้ง

           “คุณป้า เรื่องที่ฉันอยากคุยกับคุณป้ามันเกี่ยวกับหนานเจวี๋ยค่ะ พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าจะรอคุณป้าที่ร้านกาแฟอวิ๋นซั่งนะคะ” ฉู่อีอีพูดจบ ไม่ปล่อยโอกาสใดๆ ให้คุณแม่เผยได้พูดอีก วางหูทันที

           เธอเชื่อว่าพรุ่งนี้เธอจะต้องไปแน่นอน มุมปากยกยิ้ม ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

           หลังจากฉู่เจียเสวียนออกมาจากวิลล่าบ้านเผยแล้ว ก็กลับบริษัททันที

           เพิ่งกลับมาถึงก็เห็นกงจวิ้นฉืออยู่ในออฟฟิศ เดินไปหยุดอยู่ข้างกายของเขา “ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่”

           “ผมกำลังรอคุณไง เป็นไงบ้าง ได้เรื่องไหม” กงจวิ้นฉือกล่าว เสียงที่อบอุ่นดังขึ้น ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้ม

           หลังจากที่ฉู่เจียเสวียนจากไป กงจวิ้นฉือก็ไปสะสางงานเรียบร้อยแล้ว เขาอยู่ที่นี่เพื่อตั้งใจรอเธอกลับมา

           เธอออกไปหาฉู่อีอีคนเดียวแบบนั้น แน่นอนว่าเขาต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว

           “ได้เรื่องสิ เผยหนานเจวี๋ยรับปากพวกเราว่าต่อไป เมื่อพวกเราได้ร่วมงานกับพวกเขาจะแบ่งกำไรให้สามเปอร์เซ็นต์ ว่ายังไง อยากออกไปฉลองหน่อยไหม” ฉู่เจียเสวียนกล่าว มองกงจวิ้นฉือ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

           “หา? เขายอมเฉือนเนื้อตัวเองขนาดนี้เพื่อฉู่อีอีงั้นเหรอ” เห็นได้ชัดว่ากงจวิ้นฉือคิดไม่ถึงว่าเผยหนานเจวี๋ยจะยอมแบ่งกำไรสามเปอร์เซ็นต์ให้ทันที

           ได้ยินคำพูดของกงจวิ้นฉือ หัวใจของฉู่เจียเสวียนเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ว่าเธอไม่ได้ใส่ใจ

           “ไปเถอะ ฉันเลี้ยง” ฉู่เจียเสวียนพูดจบ ก็กลับหันหลังออกไปจากออฟฟิศ เธอยังต้องฉลองที่งานแสดงเสื้อผ้าฤดูร้อนของเธอจบลงอย่างสวยงามสักหน่อย

           กงจวิ้นฉือได้ยินแล้วก็เลิกคิ้ว ก้าวเดินตามไปแล้ว

           ทั้งสองคนมาถึงห้องอาหารมิชลิน กงจวิ้นฉือตั้งใจสั่งสเต๊กเนื้อวัวที่ฉู่เจียเสวียนชอบกิน อีกทั้งยังสั่งไวน์ลาฟิตเพื่อฉลองให้กับฉู่เจียเสียน

      ตอนที่ 307 แต่งงานกับผมได้หรือเปล่า

           “มา ขอแสดงยินดีกับงานแสดงเสื้อผ้าฤดูร้อนของคุณที่จบลงอย่างงดงาม” กงจวิ้นฉือเอ่ยปาก สายตาที่มองฉู่เจียเสวียนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

           ฉู่เจียเสวียนยิ้ม ยกแก้วไวน์ในมือขึ้น ชูให้เขา สองคนชนแก้วกัน เสียงที่คมใสดังขึ้นภายในห้องอาหาร

           หลังจากจิบไวน์ไปเล็กน้อย ทั้งสองคนวางแก้วไวน์ในมือลง เริ่มลงมือกินข้าว

           ระหว่างมื้ออาหาร ทั้งสองคนต่างพูดคุยเรื่องอื่นที่น่าสนใจโดยไม่พูดคุยเรื่องงานเลย

           “เจียเสวียน” กงจวิ้นฉือเอ่ยปากเรียกฉู่เจียเสวียน ฉู่เจียเสวียนเบิกตาที่สวยงามมองเขา

           “มีอะไรเหรอ” ยิ้มกล่าว ใบหน้าที่งดงามของฉู่เจียเสวียนส่องประกาย

           มองดูฉู่เจียเสวียนที่งดงามชวนหลงใหลตรงหน้า หัวใจกงจวิ้นฉือผ่อนคลายและมีความสุข หวังเหลือเกินว่าพวกเขาจะสามารถเดินต่อไปด้วยกันแบบนี้ได้

           “เจียเสวียน แต่งงานกับผมได้หรือเปล่า” กงจวิ้นฉือหยุดสายตา มองดูเธอด้วยความจริงจังและลึกซึ้ง พร้อมเอ่ย

           เขาต้องการมอบสิ่งที่ดีที่สุดทั้งหมดให้แก่เธอ เขาต้องการอยู่ข้างกายเธอชั่วชีวิต

           วันนี้คุณย่าของเขาโทรมาหาเขา พูดกับเขาว่า ผู้หญิงที่ดีอย่างเจียเสวียนนั้น ห้ามปล่อยเธอให้หลุดมือเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นหากถูกคนอื่นแย่งไป ถึงตอนนั้นเขาเสียใจก็สายไปแล้ว

           แม้เขารู้ดีว่าทำแบบนี้มันกะทันหันเกินไปสำหรับเธอ แต่ว่าในใจของเขาหวาดกลัวว่าไม่ช้าก็เร็วฉู่เจียเสวียนจะกลับไปอยู่ข้างกายของเผยหนานเจวี๋ยเข้าสักวันหนึ่ง แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงเรื่องที่เขากลัวอยู่ในใจเท่านั้น

           เห็นได้ชัดว่าไม่คิดว่าจู่ๆ กงจวิ้นฉือจะพูดแบบนี้ รอยยิ้มของฉู่เจียเสวียนแข็งทื่ออยู่บนใบหน้า

           “จวิ้นฉือ พูดเรื่องนี้ตอนนี้มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ รออีกหน่อยเถอะ รอให้ช่วงยุ่งๆ ช่วงนี้ผ่านไปแล้วค่อยคุยกัน คุณก็รู้ งานของฉันในจีนเพิ่งจะเป็นรูปเป็นร่าง กว่ามันจะดีขึ้นไม่ง่ายเลย ฉันไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้ ไว้ค่อยคุยกันดีไหม” ฉู่เจียเสวียนเอ่ย

           เธอรู้สึกว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาแต่งงานจริงๆ ตอนนี้เธอมีเรื่องที่ต้องจัดการมากเกินไป อีกทั้งเขาก็ยังมีแค้นใหญ่ที่ยังไม่ได้ชำระ

           ไว้ค่อยคุยเรื่องทุกอย่างเถอะ

           เมื่อกงจวิ้นฉือได้ยินฉู่เจียเสวียนพูดแบบนี้แล้ว กลืนน้ำลาย สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้า “ก็จริง พวกเราอย่าให้ความกดดันตัวเองมากเกินไปเลย ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า”

           ความผิดหวังแผ่ซ่านในใจ แต่กงจวิ้นฉือยังคงยิ้มพร้อมเอ่ยกับฉู่เจียเสวียน เรื่องบางเรื่องไม่สามารถบีบบังคับจนแน่นเกินไป

           บางทีอาจเป็นเพราะรู้สึกได้ถึงความผิดหวังของกงจวิ้นฉือ ฉู่เจียเสวียนยื่นมือกุมมือของเขา พูดว่า

“จวิ้นฉือ คุณวางใจเถอะ ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเราไม่เหมาะกับการแต่งงานกันในตอนนี้ รอผ่านช่วงนี้ไป เรื่องในมือเบาลงมาหน่อย แล้วค่อยคุยกันเถอะ”

           กงจวิ้นฉือพยักหน้า ส่งสายตาสบายใจให้กับฉู่เจียเสวียน

           หลังจากกินข้าว กงจวิ้นฉือก็ส่งฉู่เจียเสวียนกลับบ้านแล้ว

           ในวิลล่า เพิ่งเข้ามาในบ้าน ก็เห็นซูซานซานกำลังตัดแต่งดอกไม้ใบหญ้า

           “แม่ ดึกป่านนี้แล้ว แม่ไม่นอนแต่มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ” ฉู่เจียเสวียนเดินเข้าไปหาซูซานซาน มองดูสองมือของเธอที่ไม่หยุดนิ่ง ขมวดคิ้ว

           “เอ๊ะ เธอไม่กลับมาแม่ก็นอนไม่หลับ ก็เลยหาอะไรทำฆ่าเวลา ยินดีด้วยนะ เจียเสวียน คิดไม่ถึงว่าเธอจะเก่งแบบนี้!” ซูซานซานมองฉู่เจียเสวียนพร้อมกล่าวด้วยความภูมิใจ

           วันนี้เธอเห็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมของฉู่เจียเสวียนจากการถ่ายทอดสดแล้ว

           “แม่ แม่เห็นแล้วเหรอคะ” ยื่นมือโอบไหล่ของเธอ ถามแผ่วเบา

           “แน่อยู่แล้ว งานแสดงเสื้อผ้าของลูกสาวแม่ ถึงแม่จะไม่ได้อยู่ที่งาน แต่ก็ต้องจับตาคอยดูข่าวไม่ใช่เหรอไง”

           “ค่ะๆๆ แม่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว แม่รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะ ดอกไม้ใบหญ้าพวกนี้ค่อยทำต่อพรุ่งนี้เถอะ” ฉู่เจียเสวียนพูดพลางเอากรรไกรในมือของเธอวางไว้บนโต๊ะ ผลักซูซานซานให้เดินขึ้นไปข้างบน