กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 322 การหายตัวไปของฉู่อีอี / ตอนที่ 323 คำร้องขอของฉู่อีอี

      ตอนที่ 322 การหายตัวไปของฉู่อีอี 

 

 

           เผยหนานเจวี๋ยยืนอึ้งอยู่ที่เดิม มองดูรถของฉู่เจียเสวียนที่ค่อยๆ หายลับไปจากสายตาของตัวเอง สำหรับคำพูดของฉู่เจียเสวียนนั้นเผยหนานเจวี๋ยไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะว่าที่เธอพูดคือความจริง  

 

 

           มือที่อยู่ข้างลำตัวกำแน่นไม่หยุด สีหน้าของเขามืดมนลงเรื่อย ๆ 

 

 

           ในที่สุด เผยหนานเจวี๋ยสูดหายใจลึก จากนั้นก็หันหลังจากไป 

 

 

           ในรถ เผยหนานเจวี๋ยนั่งที่เบาะหลัง นึกถึงคำพูดของฉู่เจียเสวียน หัวใจของเขาก็เจ็บจางๆ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งเขาจะถูกผู้หญิงปฏิเสธ 

 

 

           ตั้งแต่เล็กจนโต รอบกายเขามักถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่ว่าเขาไม่เคยหวั่นไหวเลย เขาเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างสะอาดและซื่อสัตย์ 

 

 

           ตอนยังเด็ก เพราะว่าเขาถูกฉู่อีอีช่วยเอาไว้ ฉะนั้นฉู่อีอีจึงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในใจของเขา 

 

 

           ตอนนี้เขารู้สึกละอายใจต่อฉู่อีอี เพราะว่าตอนนี้เขาค้นพบว่าเขาไม่ได้ชอบเธอแล้ว แต่ว่าเขาก็ทิ้งเธอไปไม่ได้ 

 

 

           ความทรงจำในอดีตก่อตัวในหัวใจ จนกระทั่งวันนี้เผยหนานเจวี๋ยจึงเข้าใจหัวใจของตัวเอง 

 

 

           ที่แท้หัวใจของเขาถูกเธอดึงดูดโดยไม่รู้ตัวมานานแล้ว 

 

 

           ไม่น่าล่ะสามปีมานี้ เขามักจะคิดถึงเธอตลอดเวลา 

 

 

           ยิ่งคิด จิตใจของเผยหนานเจวี๋ยก็ยิ่งสับสน บางทีเขาควรจะคุยกับฉู่อีอี บอกเธอว่าคนที่เขาชอบคือฉู่เจียเสวียน 

 

 

           คิดได้เช่นนี้ เผยหนานเจวี๋ยตัดสินใจโทรหาฉู่อีอี 

 

 

           หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก็โทรหาฉู่อีอีทันที แต่กลับเจอสัญญาณปิดเครื่อง รู้สึกตื่นตระหนกแปลกๆ เผยหนานเจวี๋ยบอกคนขับให้กลับวิลล่าบ้านเผย 

 

 

           ในวิลล่าบ้านเผย 

 

 

           “อีอี…” เผยหนานเจวี๋นเดินเข้าไปในห้องนอน เมื่อเปิดประตูก็พบว่าภายในห้องว่างเปล่า แม้แต่บรรยากาศภายในห้องก็เงียบสงบลงไปมาก ราวกับไม่มีคนอยู่มาหลายวันแล้ว 

 

 

           “คุณแม่จาง” ลงมาชั้นล่าง เผยหนานเจวี๋ยเรียกคุณแม่จางผู้ดูแลอาหารประจำวันของพวกเขามาโดยตลอดออกมา 

 

 

           คุณแม่จางเดินออกมาจากห้องครัวอย่างรวดเร็ว เดินพร้อมกับตอบไปด้วย “คุณชาย มีอะไรเหรอคะ” 

 

 

           “อีอีล่ะ?” 

 

 

           “คุณหนูฉู่ ไม่ได้กลับมาหลายวันแล้วค่ะ” คุณแม่จางตอบไปตามจริง เห็นสีหน้าไม่พอใจของเผยหนานเจวี๋ยรู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย 

 

 

           ผู้หญิงของเขาไม่ได้กลับมาหลายวันขนาดนี้ เขาก็ไม่รู้งั้นเหรอ 

 

 

           “ทำไมคุณไม่บอกผม?”  เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา ไม่ได้กลับมาหลายวัน หรือว่าเธอจะกลับบ้านแล้ว? 

 

 

           “คุณชาย คุณบอกฉันว่าไม่ให้กวนคุณ…” คุณแม่จางกล่าวเสียงสั่น เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเผยหนานเจวี๋ย ในใจรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย 

 

 

           นึกถึงเมื่อหลายวันก่อน คุณแม่จางมาหาเขาจริงๆ ราวกับว่ามีอะไรจะพูดกับเขา แต่ว่าตอนนั้นในใจของเขาสับสนมาก อีกทั้งไม่อยากเจอหน้าฉู่อีอี ดังนั้นจึงพูดแบบนั้นกับคุณแม่จาง 

 

 

           เผยหนานเจวี๋ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาหวังอวิ๋นไฉ่ 

 

 

           ทันทีที่มีคนรับสาย เผยหนานเจวี๋ยก็ถามขึ้น “คุณป้า อีอีอยู่บ้านไหมครับ” 

 

 

           “อีอี? เขาไม่ได้อยู่กับเธอเหรอ ตอนนี้เขาไม่ได้มานานมากๆ แล้ว” หวังอวิ๋นไฉ่เอ่ยปาก น้ำเสียงงงงวย 

 

 

           ‘ลูกสาวของเธออยู่กับเขาตลอดเวลาเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงโทรศัพท์มาถามถึงอีอีกับเธอล่ะ หรือว่าอีอีจะเกิดเรื่อง?’ คิดเช่นนี้ในใจ ก็พูดอย่างร้อนรน “หนานเจวี๋ย อีอีเกิดเรื่องใช่หรือเปล่า” 

 

 

           เผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดของหวังอวิ๋นไฉ่ ในใจยิ่งรู้สึกสงสัย ขมวดคิ้ว ได้ยินเสียงที่ร้อนรนของหวังอวิ๋นไฉ่แล้ว รู้ว่าฉู่อีอีจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ 

 

 

           “คุณป้าครับ ผมทราบแล้ว ผมจะตามหาอีอี” พูดจบ เผยหนานเจวี๋ยก็วางสาย 

 

 

           อีอีอยู่ไหนกันแน่? ต้องโทษเขาที่ละเลยเธอหลายวันนี้ แม้เธอหายตัวไปหลายวันแล้วก็ยังไม่รู้ 

 

 

 

 

 

     ตอนที่ 323 คำร้องขอของฉู่อีอี 

 

 

           ครุ่นคิดดูแล้ว เผยหนานเจวี๋ยโทรศัพท์หาผู้ช่วย ให้เขาตามหาฉู่อีอีด้วยพลังทั้งหมดที่มี แม้ว่าตอนนี้เขาไม่อยากอยู่ด้วยกันกับฉู่อีอี แต่ก็ไม่ควรพูดถึงมันในเวลานี้ 

 

 

           แต่ละนาที แต่ละวินาทีล่วงเลยไป เผยหนานเจวี๋ยใช้พลังทั้งหมดที่มีแต่ก็ยังหาฉู่อีอีไม่เจอ ในใจเริ่มรู้สึกเป็นกังวล เธอไปอยู่ที่ไหนกันแน่ 

 

 

           ในวิลล่า เผยหนานเจวี๋ยนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความกระวนกระวายใจ รอข่าวคราวของฉู่อีอีเงียบๆ 

 

 

           สถานที่ที่ฉู่อีอีไปประจำ เขาก็ไปตามหาแล้ว แต่ว่าก็ไม่เจอข่าวคราวของเธอ ระหว่างที่กำลังเหม่อลอยอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น 

 

 

           เผยหนานเจวี๋ยรับสายทันทีโดยไม่คิด “ฮัลโหล” 

 

 

           “ฮัลโหล คุณเผย” เสียงที่ทุ้มต่ำแต่แฝงด้วยเสน่ห์ดังขึ้น เผยหนานเจวี๋ยขมวดคิ้ว 

 

 

           “คุณเป็นใคร” เผยหนานเจวี๋ยถามทันที ลางสังหรณ์ของเขาบอกเขาว่า คนคนนี้ไม่ธรรมดา 

 

 

           “ผมเป็นใครไม่สำคัญ ที่สำคัญคือคนที่คุณต้องการตามหาอยู่ในมือผม” เฉิงเฮ่ากล่าว 

 

 

           แน่นอนว่าเมื่อเผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายแล้ว มันตรงกับการคาดคะเนในใจของเขาทันที 

 

 

           “คุณเป็นใคร ทำไมต้องจับอีอีด้วย” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา แววตาเผยประกายความโกรธ 

 

 

           “วางใจเถอะ ตอนนี้เธอสบายดีมาก มีเวลาว่างคุยกันหน่อยไหม” เฉิงเฮ่านั่งอยู่ในห้องหนังสือ หยิบหินหยกขึ้นมาเล่นในมือ แววตามีความคมกริบ มองดูฉู่อีอีที่นั่งอยู่บนโซฟาและถูกมัดเอาไว้ ริมฝีปากเผยรอยยิ้มน่ากลัว 

 

 

           “ที่ไหนเมื่อไร” เผยหนานเจวี๋ยพูดทันทีโดยไม่คิด ตอนนี้ความปลอดภัยของฉู่อีอีสำคัญที่สุด 

 

 

           “เดี๋ยวผมจะส่งไปที่มือถือของคุณ” เฉิงเฮ่าพูดจบ ไม่รอเผยหนานเจวี๋ยตอบ ก็วางสายแล้ว 

 

 

           ไม่นาน เผยหนานเจวี๋ยก็ได้รับข้อความจากเฉิงเฮ่าจริงๆ ส่งให้เขาทั้งสถานที่และเวลานัดพบ 

 

 

           หลังจากได้รับข้อความแล้ว เผยหนานเจวี๋ยเริ่มเตรียมการอย่างดีทันที เผยหนานเจวี๋ยรู้ว่าคนคนนั้นไม่ได้แค่จะต้องการคุยกับเขาอย่างแน่นอน 

 

 

           “เฮ่า คุณจะเอายังไงกันแน่” ทันทีที่เฉิงเฮ่าวางสาย ฉู่อีอีก็ถูกปลดออกจากพันธนาการ 

 

 

           “อีอี คุณวางใจเถอะ ผมจะไม่ทำอะไรเขาหรอก” เฉิงเฮ่ากล่าว มองดูฉู่อีอีที่หน้าแดงก่ำจากความโกรธแล้วหัวเราะ 

 

 

           “คุณเคยพูดว่าจะไม่ต่อต้านเขา!” ฉู่อีอีโมโห ปลายนิ้วสั่นเทา แววตาเปี่ยมด้วยความเกรี้ยวกราด 

 

 

           “ถูกต้อง ผมเคยบอกว่าจะไม่ต่อต้านเขา แต่ว่าคุณคิดถึงเขาตลอดเวลา ผมก็ไม่พอใจสิ” เฉิงเฮ่าพูดกับฉู่อีอี 

 

 

           เขาสืบมาแล้ว เผยหนานเจวี๋ยไม่ใช่คนที่จะสู้ด้วยง่ายขนาดนั้น 

 

 

           ในเมือง H เผยหนานเจวี๋ยเป็นคนใหญ่คนโตลำดับต้นๆ เขาจะต้องฉลาดแน่ อีกทั้งเขายังต้องการจะแย่งบริษัทของเผยหนานเจวี๋ยมาอยู่ในมืออีกด้วย ดวงตาหรี่ลงน่ากลัว มองฉู่อีอีด้วยสีหน้ากระหายเลือด 

 

 

           ฉู่อีอีถูกมองด้วยดวงตาแบบนี้รู้สึกหวาดกลัวในใจ เธอรู้ดีว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เฉิงเฮ่าก็จะไม่ฟัง เธอเข้าใจเขาเป็นอย่างดี 

 

 

           “คุณเคยพูดว่า…” 

 

 

           “อีอี เผยหนานเจวี๋ยเป็นคนยังไง เชื่อเถอะผมรู้ดีมากกว่าคุณอีก คุณนึกว่าผมจะกล้าลงมือเขาส่งเดชเหรอ” เฉิงเฮ่ากล่าว สายตาที่มองฉู่อีอีมีความเคียดแค้น 

 

 

           “ที่รักของผม ผมจะต้องใช้ประโยชน์จากคุณถึงจะถูก ไม่อย่างนั้น ผมจะสู้กับเขาได้ยังไง” เฉิงเฮ่าพูดจบ ส่งสายตาบอกให้เด็กหนุ่มส่งฉู่อีอีกลับเข้าห้องเพื่อขังเธอต่อไป 

 

 

           ฉู่อีอีตื่นตระหนก เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเฉิงเฮ่าจะสู้กับเผยหนานเจวี๋ยอย่างไร แม้ว่าเผยหนานเจวี๋ยมีความสามารถ แต่หากต้องการสู้กับเฉิงเฮ่าที่มีจิตใจโหดเ**้ยมนั้น ฉู่อีอีอดไม่ได้ที่จะกลัว 

 

 

           ฉู่อีอีถูกส่งกลับไปที่ห้อง ประตูถูกล็อคไว้ทันที 

 

 

           ทำยังไงดี เธอควรจะทำอย่างไรกันแน่ หลายวันนี้ เธอคิดวิธีหลบหนีมากมายนับไม่ถ้วน แต่น่าเศร้าที่เธอหนีไม่พ้นเลย